Morgunblaðið - 07.06.2012, Síða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 7. JÚNÍ 2012
Okkur langar að minnast
móður og tengdamóður með því
að rifja upp nokkrar skemmti-
legar samverustundir með þess-
ari litríku konu, sem Erla Stein-
grímsdóttir var. Ég kynntist
Erlu tengdamóður minni fyrir
tæpum 40 árum þegar ég fluttist
til Húsavíkur, hún var alltaf kát
og hress. Við unnum saman um
tíma á sjúkrahúsinu á Húsavík
og byrjuðum klukkan sjö á
morgnana. Þá bjuggum við
Brynjar á efstu hæðinni í Vall-
holti. Þegar ég kom niður á
morgnana á leið til vinnu var
oftar en ekki bökunarlykt úr
eldhúsinu hjá Erlu og hún á leið
til vinnu. Ég hef ekki kynnst
manneskju sem hefur haft jafn-
gaman af að matbúa og Erlu,
síðast þegar hún bauð okkur í
mat, sem var fyrir örfáum dög-
um, stóð hún við eldavélina að
gera jafning með matnum og
Erla
Steingrímsdóttir
✝ Erla Stein-grímsdóttir
fæddist á Húsavík
26. júní 1922. Hún
lést á sjúkrahúsinu
í Reykjanesbæ 28.
maí 2012.
Foreldrar henn-
ar voru Valgerður
Elísabet Hallgríms-
dóttir og Stein-
grímur Jónsson.
Útför Erlu fer
fram frá Hafnarfjarðarkirkju í
dag, 7. júní 2012, og hefst at-
höfnin kl. 13.
þegar við fórum gaf
hún mér trefil sem
hún var nýbúin að
prjóna.
Erla hafði ekki
mikið fyrir því að
svara fyrir sig, því
hún var alltaf mjög
ákveðin og var ekki
alltaf sjáfgefið að
hún væri sammála
síðasta ræðumanni.
Eitt af því sem var
gaman að gera með Erlu var að
fara í berjamó, hún hafði mjög
gaman af því og var dugleg að
tína og nýta berin. Oft gátum við
setið saman og hlegið þar sem
hún var bæði hress og skemmti-
leg. Við eigum eftir að sakna þín
elsku mamma og tengda-
mamma, en við vitum að þér er
farið að líða vel eftir erfiðan
tíma. Guð geymi þig,
Anna og Brynjar.
Amma mín var yndisleg.
Amma var alltaf hún sjálf. Hún
var ein af þeim sem geta aldrei
falið skoðanir sínar og það er
eiginleiki sem er sjaldfundinn.
Það eru ekki allir jafnheppnir og
við að fá að hafa ömmu hjá okk-
ur svona lengi – 90 ár, amma
mín, er ansi gott. Þú hefðir orðið
níræð núna í júní og veistu, við
ætlum að halda upp á afmælið
þitt. Þú hlakkaðir svo til að
halda upp á afmælið þitt og það
verður sko gert og ég veit að þú
verður þar með okkur í anda.
Síðast þegar við hittum þig
borðuðum við saman heima hjá
Sylvíu og Atla og gæddum okk-
ur á dýrindis sushi. Amma
gamla að smakka sushi í fyrsta
sinn. Þú varst nú ekki að
springa úr gleði þegar þú vissir
hvað var í matinn en lést þig
hafa það og smakkaðir, já og
faldir nokkra bita undir salatinu
þínu líka. Já, amma mín var töff-
ari. Það var alveg yndislegt að
fá að hitta ykkur afa kvöldið áð-
ur en við Víkingur fórum til
Barcelona. Þú varst alltaf svo
góð við Víking Brynjar – alltaf
að gefa honum gjafir og prjóna á
hann fallegar húfur og trefla.
Mér þykir svo vænt um að hann
hafi náð að kynnast þér amma
mín og hann elskaði þig. Manstu
þegar þú sagðir mér að það væri
lítill engill svífandi yfir mér og
væri á leiðinni til mín og núna er
hann hjá mér og næstum
þriggja ára.
Mér þótti svo vænt um það
hvað þið afi voruð dugleg að
kíkja til okkar í heimsókn í
Garðabæinn. Afi var svo dugleg-
ur að rúnta með þig um allt.
Tíminn eftir að mamma og
pabbi fluttu í borgina, eða síð-
ustu sjö árin, gaf okkur tækifæri
á að kynnast alveg upp á nýtt.
Loksins vorum við öll á sama
punkti og gátum hist reglulega.
Fjölskyldumaturinn hjá mömmu
og pabba í hverjum mánuði ynd-
islegur og alltaf mættuð þið afi,
sama hvernig viðraði þá brun-
uðuð þið í borgina til okkar.
Mikið á ég eftir að sakna þess-
ara stunda amma mín. Árlega
laufabrauðsgerðin, skötuveislan,
sumarbústaðurinn og svona
mætti lengi telja.
Þú elskaðir að kaupa ný föt
og gera þig sæta. Í hvert sinn
sem við hittum þig varstu hlaðin
glitrandi skarti og í fallegum
fötum. Alltaf svo glæsileg amma
mín. Og ekki þótti þér nú verra
hvað við höfðum alltaf orð á því
hvað þú værir flott. Að kíkja í
kaffi eða mat til ykkar afa í
Keflavík var alltaf svo ljúft, það
fór sko aldrei neinn svangur frá
ykkur. Þvílíkar kræsingar enda-
laust á borðum og kökur fyrir 50
manna veislu. Já þið kunnuð að
hugsa um gestina ykkar.
Elsku amma mín ég veit að
þú ert núna á góðum stað og
gott fólk hjá þér. Víkingur litli
spyr oft hvar langamma sé og þá
segi ég: „Amma er hjá englun-
um og dansar með þeim á himn-
um.“
Hann tekur á móti þér, hinum
megin við.
Í annan heim, hann fylgir þér.
Hvíl í friði elsku amma mín.
Þín
Birgitta.
Erla systir okkar hefur nú
kvatt sitt jarðneska líf. Á langri
ævi skiptast á skin og skúrir,
eins og gengur. Að leiðarlokum
viljum við þakka henni þær
stundir sem við áttum samleið.
Vegferðin var orðin löng og
þreyttum því hvíldin vel þegin.
Við kveðjum hana með þessari
fallegu bæn:
Drottinn vakir, Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Blíðlynd eins og besta móðir
ber hann þig í faðmi sér.
Allir þótt þér aðrir bregðist,
aldrei hann á burtu fer.
Drottinn elskar, – Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Þegar æviröðull rennur,
rökkvar fyrir sjónum þér,
hræðstu eigi, hel er fortjald,
hinum megin birtan er.
Höndin, sem þig hingað leiddi,
himins til þig aftur ber.
Drottinn elskar, – Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
(Sigurður Kristófer Pétursson)
Hinsta kveðja frá systrum
þínum,
Hrefnu og Vilfríði.
HINSTA KVEÐJA
Elsku amma Erla mín,
alltaf varstu svo falleg og fín.
Tiplandi um á háum hælum,
með hringana þína og fullt
af nælum.
Minning þín lifir í glimmerkjól,
yndisleg varstu líkt og sól.
Á hælunum með uppblásið hárið,
nú kveð ég þig með sorgar tári.
Ég elska þig yndislega amma mín,
ég mun hitta þig hinum megin
þar sem þú tiplar nú um á háum
hælum svo yndisleg, falleg og fín,
elsku yndislega amma mín.
Þín
Sylvía.
✝ María H. Guð-mundsdóttir
fæddist 23. janúar
1934. Hún lést á
kvennadeild Land-
spítalans 18. maí
2012. Foreldrar
hennar voru Krist-
ín Jónsdóttir, f. á
Læk í Ölfusi, 7.
júní 1903, d. 1.
apríl 1937, og Guð-
mundur Kristinn
Guðjónsson, f. 17. júní 1891, d.
29. janúar 1971. Systkini Maríu
eru Guðjón, f. 21. febrúar
1928, d. 13. mars 2008, Hall-
grímur Valgeir, f. 5. október
1930, d. 11. maí 2004, Hulda
Ester, f. 15. maí 1935, og Krist-
ín, f. 6. mars 1937. Hálfsystir
samfeðra Finnbjörg, f. 18.
mars 1941, d. 10. nóvember
Dröfn Erlingsdóttur Kærnes-
ted og eiga þau saman dótt-
urina Freyju Mist, f. 8.11. 2006.
2) Kristín, f. 9.8. 1958. Börn
hennar eru Tarinii, f. 24.9.
1986, Mirjam, f. 10.3. 1989, og
Nicolai, f. 25.6. 1994. 3) Auður,
f. 13.3. 1960. Eiginmaður henn-
ar er Stefán Pétursson, f. 16.5.
1965, og börn þeirra eru Sól, f.
17.12. 1996, og Sölvi, f. 17.12.
1996. 4) Jens, f. 27.10. 1963.
Eiginkona hans er Kristín
Eggertsdóttir, f. 7.3. 1962.
Synir Kristínar og fóstursynir
Jens eru Aron Smári Barber, f.
26.3. 1983, og Ragnar Mikael
Halldórsson, f. 21.6. 1990.
María stundaði nám við
Verslunarskóla Íslands 1953-
1954. Hún hóf störf hjá Félagi
íslenskra hljómlistarmanna
(FÍH) árið 1973 og starfaði þar
til ársins 2003. Hjá FÍH sinnti
hún aðallega gjaldkera- og
bókhaldsstörfum en einnig al-
mennri þjónustu við fé-
lagsmenn.
Útför Maríu fór fram frá
Fossvogskirkju 5. júní 2012.
2002, móðir henn-
ar var Guðný Finn-
bogadóttir, f. 17.
júní 1901, d. 25.
febrúar 1942.
María giftist 17.
júní 1955 Ólafi
Jenssyni, f. 8. sept-
ember 1934, d. 20.
júlí 2003. For-
eldrar Ólafs voru
Elín María Gunn-
arsdóttir, f. 12.11.
1909, d. 30.6. 1981, og Jens
Guðjónsson, f. 19.7. 1903, d.
26.10. 1982. Ólafur og María
eignuðust fjögur börn: 1) Elín
María, f. 16.1. 1955. Eig-
inmaður hennar er Jóhannes
Gíslason, f. 26.4. 1950, börn
þeirra eru Hrafnhildur, f. 3.2.
1978, og Snorri, f. 30.6. 1981.
Snorri er í sambúð með Erlu
Á fallegum sumardegi lagði
vinkona mín og mágkona, María
H. Guðmundsdóttir, upp í síð-
asta ferðalagið sitt. Hún var vel
undirbúin fyrir þessa ferð eins
og allar ferðirnar sem hún fór
með Óla sínum, innanlands og
utan.
Malla var sterk kona og glæsi-
leg. Samband þeirra hjóna var
einstakt, ást og vinátta réð ríkj-
um alla tíð. Það varð henni því
erfitt sumarið 2003 þegar Óli féll
frá á besta aldri, hún sjálf orðin
veik og læknarnir höfðu ekki
gefið henni langan tíma. En eins
og segir í sálmi Sigurbjörns Ein-
arssonar biskups:
„Hann sem miðlar mér af gæsku sinni
minna daga skammt af sæld og þraut,
sér til þess að færa leið ég finni
fyrir skrefið hvert á lífs míns braut.“
Malla fann sína færu leið og
gekk hana skref fyrir skref í átt
til lífsins, þakkaði fyrir það sem
hún hafði átt frekar en að horfa
á það sem hún hafði misst. Hún
var studd af börnum sínum og
vinum og náði ótrúlegum bata af
meini því er endanlega lagði
hana að velli níu árum síðar í
sæld og þraut.
Malla sýndi ótrúlegan styrk,
vissi alltaf af meininu og vissi að
það færi ekki, en það tókst að
halda því niðri tímabundið. Hún
hélt áfram að ferðast, fór til
Flórída með vinkonum sínum,
heimsótti dóttur sína í Noregi og
systur í Danmörku. Síðastliðið
haust fór hún til Andalúsíu með
vinum þeirra Óla, vissi þá að það
yrði síðasta ferðin hennar í bili.
„Dag í senn, eitt andartak í einu,
eilíf náð þín, faðir, gefur mér.
Mun ég þurfa þá að kvíða neinu,
þegar Guð minn fyrir öllu sér?“
(Sigurbjörn Einarsson)
Já, hún naut hvers dags og
vissi að hún átti bara eitt and-
artak í einu.
Síðastliðinn vetur fór hún í
fimmtu meðferðina og virtist
vera á batavegi þegar kallið
kom.
Síðustu árin höfum við mág-
konurnar verið mikið saman,
ferðast um landið okkar fallega
og dvalið helgi og helgi á hóteli í
fallegu umhverfi. Í sumar höfð-
um við hugsað okkur þægilegt
hótel í nágrenni höfuðborgarinn-
ar. Malla fór í lengra ferðalag,
en verður með mér í huganum á
mínu ferðalagi.
Það var aðdáanlegt að fylgjast
með hve börnin hennar hugsuðu
vel um hana, varla leið sá dagur
að þau litu ekki inn hjá mömmu
og þegar hún var slöpp færðu
þau henni mat og báru hana á
örmum sér. Hún var stolt af fjöl-
skyldunni sinni.
Malla kom inn í líf mitt þegar
ég var táningur og mér stóð ekki
á sama að hún skyldi ætla að
taka bróður minn frá mér. En
þarna var ég búin að fá systur
sem ég hafði alltaf þráð. Við urð-
um mjög nánar og dvöldum sam-
an með litlu börnin okkar í nokk-
ur sumur í veiðikofanum hans
pabba vestur í Dölum. Þar var
þröng á þingi og lítið um þæg-
indi en nóg af sælu. Seinna færð-
um við okkur í sumarbústað við
Meðalfellsvatn, þar sem heldur
ekki var rafmagn né rennandi
vatn. Aldrei bar skugga á sam-
bandið og allir undu glaðir við
sitt og við hétum því að annast
börn hvor annarrar ef eitthvað
kæmi fyrir okkur meðan þau
væru lítil.
Nú er tómlegt að ganga fram
hjá húsi Möllu, en við vorum svo
heppnar að vera líka nágrannar
síðustu árin. Ég þakka fyrir það
sem ég hef átt og horfi fram á
veginn.
Mágkona, vinkona og systir,
Hjördís Jensdóttir.
Kæra Malla – nokkur orð til
þín frá okkur að leiðarlokum.
Í sjálfu sér átti það ekkert að
koma neinum á óvart að þú
kveddir þennan heim eftir
margra ára baráttu við þann ill-
víga sjúkdóm sem krabbamein
er. Einhvern veginn var það nú
samt þannig að þú stóðst alltaf
upp, sterkari og staðráðnari í að
láta veikindin ekki sliga þig og
því vorum við hin kannski ekki
alveg jafntilbúin að kveðja og þú.
Fyrir rúmum aldarfjórðungi
urðum við fjölskyldan þeirrar
gæfu aðnjótandi að kynnast þér
og þínum öðlingsmanni, Ólafi
heitnum Jenssyni, sem þá, sem
formaður Íþróttasambands fatl-
aðra, réð mig blautan á bak við
eyrun til sambandsins. Þetta
reyndist mér hið mesta gæfu-
spor því okkur öllum, mér, minni
konu og börnum, tókuð þið opn-
um örmum og kennduð okkur þá
list að njóta líðandi stundar og
taka engum hlut sem sjálfsögð-
um í lífinu. Þótt oftar en ekki
væri kátínan og gleðin kringum
Óla okkar Jens lá alltaf ljóst fyr-
ir hver það var sem markaði
stefnuna. Malla okkar, eða
María Guðmundsdóttir eins og
hún hét, var ákveðin og glaðlynd
kona sem hafði sterkar skoðanir
á mönnum og málefnum, var vin-
ur vina sinna og lét sér annt um
fjölskyldu sína og þá sem næst
henni stóðu. Hún gat verið
snögg upp á lagið og snögg að
taka ákvarðanir. Það átti því
kannski ekki að koma manni á
óvart að hún kveddi þennan
heim jafn snögglega og hún
gerði til Óla síns, sem án efa tek-
ur henni opnum örmum.
Kæra Malla, takk fyrir leið-
sögnina, vináttuna og allar þær
ánægjustundir sem þú veittir
okkur – þín verður sárt saknað
af fjölskyldunni í Breiðagerði 2.
Guð blessi minningu Maríu
Guðmundsdóttur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem)
Ég vil fyrir okkar hönd og
Íþróttasambands fatlaðra senda
samúðarkveðjur til barna þinna,
barnabarna og barnabarna-
barna.
Ólafur Magnússon og
fjölskylda.
María H.
Guðmundsdóttir
Amma og afi í Þykkvabæ eru
nú sameinuð á ný.
Amma drakk kaffi. Amma átti
alltaf kaffi á könnunni og
snemma vorum við farin að
drekka með ömmu kaffi og tala
um allt milli himins og jarðar.
Það var nefnilega hægt að ræða
allt við ömmu. Amma hafði alltaf
áhuga á því sem maður var að
segja og amma fylgdist með öllu
sem við og krakkarnir okkar
gerðu.
Amma horfði á sjónvarpið.
Amma horfði helst á alla dag-
skrána á RUV um helgar, jafn-
vel þó hún væri búin að sjá sum-
ar myndirnar mörgum sinnum.
Amma kunni ekki að fara
snemma að sofa en samt vakn-
aði hún alltaf mjög snemma. Þó
við værum með ungabörn og
komin á fætur fyrir allar aldir
og fórum að kvarta í ömmu þá
hafði amma nánast alltaf vaknað
mikið fyrr.
Amma reykti. Amma reykti
mikið en það var bara hún
amma okkar. Ef amma hefði
ekki reykt þá hefði hún kannski
ekki verið sama amman sem
okkur þykir svo svakalega vænt
um. Við horfðum oft á ömmu
reykja því það var stundum
þannig að glóðin var að fara
eitthvað annað en ofan í ösku-
bakkann sem hún var þó búin að
hafa á sama stað á eldhúsborð-
inu í tugi ára.
Amma var heima. Amma var
mjög heimakær og vildi helst fá
alla í heimsókn til sín, enda var
það oft þannig að innkeyrslan í
Þykkvabænum var full af bílum.
Bergþóra G.
Kristinsdóttir
✝ BergþóraGunnbjört
Kristinsdóttir
fæddist á Síðu í
Refasveit í Austur-
Húnavatnssýslu 17.
febrúar 1933. Hún
lést á hjúkr-
unarheimilinu
Skjóli 22. maí 2012.
Útför Bergþóru
Gunnbjartar fór
fram frá Árbæj-
arkirkju 1. júní 2012.
Fjölskyldan kom
saman hjá ömmu
og alltaf var nóg
pláss fyrir alla.
Krakkarnir okkar
áttu stóran hluta af
ömmu og hún vildi
alltaf vita allt um
hvað þau voru að
gera og hvort þau
kæmu örugglega
ekki fljótlega í
heimsókn til þess
að skoða í nammiskápinn henn-
ar ömmu þar sem hún passaði
að alltaf væri til eitthvað gott.
Alltaf mátti allt hjá ömmu og
afa og ég var ekki gömul þegar
ég sagði að ég ætlaði bara að
flytja til ömmu, einnig fór ég
snemma að fara ein til ömmu
því það var svo gott að vera þar.
Ég var tæplega 6 ára þegar ég
fór með ömmu og afa út að
borða á sumardaginn fyrsta og
höfum við haldið því allar götur
síðan en síðast var farið á setu-
stofuna á 11E þar sem við áttum
æðislega stund. Margar ferðir
fórum við saman og eru Síld-
arævintýrið á Appelsínunni,
Kanaríferðin og húsmæðraorlof-
ið til Akureyrar þar sem ég
lærði að prjóna og við skemmt-
um okkur á balli fram eftir
nóttu með Öddu systir þinni
mjög eftirminnilegar.
Kvöldin voru tími okkar
ömmu saman. Við sátum oft í
marga klukkutíma og hlustuðum
á hvort annað eða þögðum bara
saman yfir sjónvarpinu. Amma
sagði mér frá tímanum sem hún
og afi áttu saman og hvað þau
höfðu gengið í gegnum við að
koma upp fjórum börnum á erf-
iðum tímum og frá öllum ferða-
lögunum. Amma fylgdist ótrú-
lega vel með öllu sem ég og mín
fjölskylda gengum í gegnum
þegar Almar greindist með
hjartagallann og hlustaði svo
innilega þegar ég þurfti ein-
hvern bara til að hlusta. Amma
var alltaf til staðar fyrir mig og
ég reyndi að vera til staðar fyrir
hana.
Amma var vinkona okkar.
Bergþóra og Sigurður.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birtingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför
er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, jafnvel þótt grein
hafi borist innan skilafrests.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem aðstandendur senda
inn. Þar kemur fram hvar og hvenær sá sem fjallað er um fæddist,
hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og hvenær útförin fer fram.
Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra, systkini, maka
og börn, svo og æviferil.
Minningargreinar