Morgunblaðið - 09.06.2012, Blaðsíða 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. JÚNÍ 2012
✝ Páll RagnarGuðmundsson
fæddist 23. apríl
1917 á Austara-Hóli
í Flókadal í Skaga-
fjarðarsýslu. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnunni á Sauð-
árkróki 25. maí
2012.
Foreldrar hans
voru hjónin Ólöf
Anna Björnsdóttir
frá Sigríðarstöðum, f. 29.9. 1895
á Brimnesi í Ólafsfirði, lengi hús-
freyja í Neskoti og síðar í
Reykjavík, d. 10.3. 1989 í Reykja-
vík, og Guðmundur Jónsson frá
Austara-Hóli, f. 26.10. 1893, d.
26.7. 1927. Alsystkini Páls Ragn-
ars: Eiður, f. 13.4. 1913, d. 16.2.
1922; Hartmann, f. 5.5. 1915, d.
22.12. 1922; Líney, lengi hús-
freyja á Reykjarhóli á Bökkum
og síðar í Reykjavík, f. 27.2.
1919. Maður Árni Eiríksson, lát-
inn; Axel, starfsmaður Reykja-
víkurborgar, f. 23.9. 1924. Kona
Rannveig Jónsdóttir. Hálfsystir
hjóna: 1) Guðmundur Óli, f. 14.5.
1944, kona Guðrún Kristín Krist-
ófersdóttir frá Grafarbakka í
Hrunamannahreppi, f. 13.11.
1947. Þeirra börn: a) Eggert,
hans sonur er Jón Páll; b) Þor-
björn Ingi, hans dóttir er Re-
bekka Rut; c) Ragna Björg, sam-
býlismaður Róbert Steinar
Tómasson, þeirra synir eru Alex-
ander Logi og Ólafur Þórir; d)
Kristófer Freyr, sambýliskona
Unnur Líndal Karlsdóttir; e)
Anna Katrín. 2) Jónmundur Val-
geir, f. 4.9. 1945, d. 29.10. 2004,
ókvæntur og barnlaus. 3) Sigríð-
ur, f. 13.7. 1952, ógift og barn-
laus.
Sem barn og unglingur ólst
Páll upp við öll algeng störf til
sveita. Hann lauk námi frá
barnaskólanum í Haganes-
hreppi, sem þá var starfræktur í
Þinghúsinu í Haganesvík. Um
frekara nám var ekki að ræða.
Sem ungur maður stundaði hann
ýmis störf. Árið 1945 keyptu þau
Björg jörðina Mið-Mó í Flókadal.
Þar var heimili þeirra næstu ára-
tugina, eða fram til ársloka 2006
að þau fluttu til Sauðárkróks.
Páll Ragnar verður jarðsung-
inn í dag, 9. júní 2012. Athöfnin
hefst í Sauðárkrókskirkju kl. 13,
en jarðsett verður á Barði í Fljót-
um.
að móðurinni: Guð-
rún Hafliðadóttir,
húsfreyja og bóndi í
Dísukoti í Þykkva-
bæ, f. 15.12. 1932.
Maður Kristinn
Markússon, látinn.
Seinni maður Ólaf-
ar og stjúpfaðir
Páls var Hafliði Ei-
ríksson frá Reykj-
arhóli á Bökkum og
síðar bóndi í Ne-
skoti í Flókadal, f. 7.7 1895, d.
30.1. 1979. Eftir lát föður síns var
Páll tekinn í fóstur til hjónanna á
Laugalandi, þeirra Lovísu
Grímsdóttur, f. 20.5. 1877, d.
2.12. 1940, og Guðmundar Ás-
mundssonar, f. 31. 1871, d. 13.7.
1950.
Páll kvæntist 14.5. 1946
Björgu Sigurrós Jóhannsdóttur,
f. 9.9. 1923, d. 3.2. 2007, f. í Hóla-
koti í Austur-Fljótum, dóttir
hjónanna Sigríðar Jónsdóttur, f.
17.5. 1890, d. 14.10. 1939, og Jó-
hanns Benediktssonar, f. 14.6.
1889, d. 9.6. 1964. Börn þeirra
Pabbi lifði tímana tvenna,
jafnvel þrenna. Um hans daga
urðu miklar breytingar í þjóð-
félaginu. Tíu ára gamall missti
hann föður sinn. Þá átti föður-
amma mín erfitt. Hafði áður
misst tvo drengi og stóð nú eftir
með þrjú ung börn. Aðeins var
tvennt í stöðunni: Skyldleika-
og/eða nágrannakærleikurinn
eða leita til „sveitarinnar“. Pabbi
og Líney systir hans nutu skyld-
leikans og amma komst af með
yngsta barnið. Pabbi var tekinn í
fóstur að Laugalandi til Lovísu
og Guðmundar. Guðmundur var
bróðir Þóreyjar föðurömmu
hans. Eiríkur bóndi á Reykjar-
hóli, bróðir þeirra, tók Líneyju
til fósturs. Þessi systkini ásamt
Sólveigu systur þeirra voru stór-
brotin og frá þeim er kominn
sterkur stofn. Um árabil fór
Guðmundur um austanverðan
Skagafjörð og keypti sauði og
nautpening til afsetningar á
Siglufirði. Pabbi sem barn og
unglingur fór með fóstra sínum í
slíkar „kaupaferðir“, fyrst 11 ára
gamall, og fannst mikið til koma.
Ef ekki var staðgreitt voru
kaupin handsöluð. Á sínum
yngri árum var pabbi á vertíð-
um. Hann vann við byggingu
Skeiðsfossvirkjunar sem var
mikil framkvæmd í byrjun
fimmta áratugarins. Einnig
lagningu vegar um Siglufjarðar-
skarð. Þetta voru stórfram-
kvæmdir. Árið 1945 keyptu for-
eldrar mínir jörðina Mið-Mó í
Flókadal, litla en notadrjúga
jörð. Bú þeirra var aldrei stórt
en oft gátu þau miðlað öðrum en
voru fastheldin á hey. Pabbi
sagði fátt, mamma sá um fram-
kvæmdina. Mér vitanlega tran-
aði pabbi sér ekki fram né setti
fótinn fyrir neinn. Hann bjó að
sínu. Hann vildi lifa í sátt. Las á
árum áður Tímann, Samvinnuna
og Frey. Hann fékk skipsrúm
hjá nágrönnum sínum á haustin
og aflaði fiskjar og lagði rauð-
maganet að vori. Á sumrin að
loknum fjósverkum fór hann á
Fergusinum að vitja um silunga-
net er hann lagði kvöldið áður.
Hin síðari ár hvíldi búskapurinn
á börnum hans, þeim Jonna og
Siggu. Foreldrar mínir lifðu
miklar breytingar. Þau byrjuðu
að búa með tvær hendur tómar
og til heyskapar urðu þau að
treysta á sjálf sig, hestana tvo;
Brúnka gamla og Rauð og góða
heyskapartíð. Síðari ár þeirra
var afkoman góð, heyvinnutækin
stórvirk og heyskapur lítt háður
veðurfari. Munurinn var mikill á
tveimur dráttarhestum og 100
hestafla dráttarvél. Hin síðari ár
bjó pabbi í skjóli dóttur sinnar.
Líkamlega var hann þrotinn að
kröftum. Hann fylgdist með
þjóðmálaumræðunni þó minnið
og heyrnin væru tekin að dapr-
ast. Fannst forræðishyggja og
misskiptingin full mikil og var
hugsi yfir. Pabbi var öllum
þakklátur er sýndu honum vel-
vilja. Sveitungi hans, Sigmundur
á Vestara-Hóli, sendi honum bók
á sjötugsafmælinu og tvær vís-
ur:
Ég þess glaður minnast má.
Mildum lít það augum.
Slaknað hefur aldrei á
okkar vinataugum.
Þú hefur mörgum greiða gert
góðvild sýnt í verki.
Mannorð þitt er meira vert
en mikið heiðursmerki.
Heimahjúkruninni, læknum
og hjúkrunarfólki á Heilbrigð-
isstofnunni á Sauðárkróki, ná-
grönnum, fólkinu bæði í Forsæti
og Hásæti, svo og öllum þeim er
sýndu pabba hlýju og velvilja
eru færðar þakkir. Hann mat
allt slíkt að verðleikum. Guð
blessi ykkur öll.
Guðmundur Óli.
Í dag kveð ég tengdaföður
minn, Pál Ragnar, sem daglega
var kallaður Palli. Hann lést á
Sjúkrahúsinu á Sauðárkróki eft-
ir stutta legu þar, saddur líf-
daga, enda orðinn 95 ára. Það
sem hélt honum gangandi var
hvað hann átti létta lund og sá
ætíð spaugilegar hliðar á ýmsu,
ekki síst þegar við áttum kvöld-
stund við eldhúsborðið í Forsæt-
inu. Það var fróðlegt að hlusta á
hann segja frá því sem hann
upplifði í æsku og á yngri árum
sínum. Hann sagðist meðal ann-
ars hafa hitt huldukonu, blá-
klædda, er kvaðst Helga heita,
og talaði hún við hann er hún
leitaði ásjár móður hans. Einnig
þegar hann var farinn að búa á
Mið-Mói þá sá hann eitt sinn
huldukonu við stóran stein rétt
við túnjaðarinn. Sagði hann
börnum okkar, er þau voru í
sveit hjá afa sínum og ömmu, að
þau mættu ekki láta illa né hafa
hátt í námunda við steininn.
Palli hafði gaman af að
ferðast, þótt stutt væri. Hann
var alltaf tilbúinn hin síðari ár
að fara með í „miðvikudagsrúnt-
inn“ á Blönduós eða að Hólum í
Hjaltadal og í Varmahlíð um
helgar. Eftir að Palli flutti úr
sveitinni sinni og Bogga dó tók
heilsu hans að hraka allverulega
og var hann bundinn súrefnis-
tæki nú síðustu árin. Hann
greindist einnig með húðkrabba
sem reyndist honum erfiður
sjúkdómur. Þrátt fyrir þetta
kom hann hér í efnalaugina til
mín nánast daglega allt fram á
síðasta ár og vaskaði þá oftast
upp eftir miðdegiskaffið – það
stytti daginn hjá honum.
Lífsgildi hans voru einföld:
Það var hagsýni,varkárni, hóf-
semi og heiðarleiki. Palli var
ætíð tilbúinn að hjálpa öðrum.
Ætíð spurði hann um afa- og
langafabörnin, hvernig þau
hefðu það, hvort ekki væri allt í
lagi með þau. Hann hafði miklar
áhyggjur af Önnu Katrínu þegar
hún var erlendis og ferðaðist
meðal annars um Suður-Amer-
íku. Hvort hana vantaði ekki aur
til að komast heim aftur. Hann
hafði ekki jafnmiklar áhyggjur
af henni veturinn sem hún dvaldi
í Kanada, en nær daglega spurði
hann eftir hvort við hefðum frétt
af henni. Hugurinn var ætíð hjá
afabörnunum. Undir það síðasta
eða um viku áður en hann dó tók
hann í hendur lækna og hjúkr-
unarfólks og þakkaði þeim fyrir
alla hjálpina er þau höfðu veitt
honum.
Elsku tengdafaðir. Ég kveð
þig með söknuði og þakka þér
fyrir alla hlýju og hjálpsemi sem
þú sýndir mér og börnum mín-
um.
Hvíl þú í friði.
Guðrún Kristín.
Elsku afi minn. Nú ertu far-
inn frá okkur eftir langa bið hjá
þér, en ég veit að nú ertu
ánægður og kominn til ömmu og
Jonna.
Það er margt að rifja upp sem
við áttum saman, t.d. þegar við
fórum niður á vatn til að vitja
um fyrir hádegi og amma beið
svo eftir okkur heima með pott-
inn tilbúinn til að sjóða silunginn
sem við höfðum veitt, aldrei fékk
ég nóg af því sumar eftir sumar.
Þegar við lögðum okkur eftir há-
degismatinn og ég vaknaði ein
var ég snögg út til að leita að
þér og við alltaf að brasa eitt-
hvað utandyra.
Eitt af því sem þér fannst
rosagaman voru bíltúrarnir og
ég man þegar þú sagðir við mig
að það besta við þessa bíltúra
væri þegar líkaminn hristist til.
Þú fórst alltaf með á Blönduós á
miðvikudögum þegar var verið
að ná í þvottinn og svo má ekki
gleyma ferðunum í Fljótin. Þar
fórst þú að brasa eitthvað en
vissir að líkaminn væri ekki al-
veg sáttur við það, en það
breytti engu.
Þegar amma fór komum við
til þín beint frá Akureyri og
Anna Kata lagðist við hliðina á
þér, þú varst mjög slappur.
Pabbi hringdi á lækni og það var
náð í þig og farið með þig á
sjúkrahúsið, við héldum að þið
amma yrðuð jörðuð saman, en
þar sem þú ert svo hjartsterkur
ákvaðstu að vera með okkur
næstu árin.
Þegar Alexander var fyrir
norðan síðasta sumar fékk hann
að kynnast þér vel og þið spjöll-
uðuð mikið í efnalauginni, en
Ólafur ekki eins vel enda svo
ungur enn.
Daginn áður en þú varðst 95
ára héldum við upp á afmælið
þitt og þú varst keyrður heim í
Forsæti í hjólastól. Þú varst svo
ánægður með daginn og elskaðir
að komast aftur út í ferska loftið
og reyndist þetta vera í síðasta
sinn sem þú náðir að vera undir
berum himni. Þín verður sárt
saknað.
Þín nafna,
Ragna Björg.
Mér hefur verið hugsað til
þessara orða sem hér á eftir
koma í þó nokkurn tíma minn
kæri. Fyrir nokkrum mánuðum
sat ég við hlið þér á sjúkrahús-
inu og þú sagðir mér að þú vær-
ir tilbúinn að kveðja þennan
heim – ég sat þögul og hlustaði
og reyndi að hemja aftur tárin
sem voru að brjótast fram. Þeg-
ar ég kom heim leið mér öm-
urlega á svo marga vegu, sorg-
mædd yfir orðum þínum en
skildi þig þó, en á sama tíma þá
fannst mér ég eigingjörn þar
sem ég var ekki tilbúin að missa
þig, ekki alveg strax. Núna hafa
mánuðir liðið síðan þetta kvöld
var og þú braggast og komist
heim í millitíðinni þar sem þér
leið best. En síðustu vikurnar
hafa verið erfiðar fyrir alla í fjöl-
skyldunni, og þá sérstaklega fyr-
ir þig. Þú gast ekki farið aftur
heim og varst meira en tilbúinn
til að yfirgefa okkur hina lif-
endur og komast til ömmu,
Jonna og allra hinna ástvinanna
sem kvatt hafa þennan heim.
Núna var ég orðin tilbúin að
kveðja þig – hætta þessari eig-
ingirni minni og leyfa þér að
fara. Blikið í augum þínum var
farið að dofna og var ég hætt að
sjá glettnina í þeim sem ég man
svo vel eftir alla mína barnæsku
og uppvaxtarár og þangað til
mjög nýlega.
Elsku afi, ég á eftir að sakna
þín svo sárt en minningarnar um
þig munu lifa í hjarta mínu allt
mitt líf. Stundirnar sem við höf-
um átt saman eru ómetanlegar;
flugnadráp með dagblöðum í
eldhúsinu, í fjósinu að gefa kún-
um og þú að kenna mér nöfnin
þeirra, leitandi uppi nýgotna
kettlinga, allar ferðirnar sem þú
tókst mig með þér niður að vatni
að veiða. Kenndir mér að slægja
og þekkja fiskana og hvernig ég
sæi hvort þetta væri hrygna eða
hængur. Ég get haldið endalaust
áfram að telja upp hvað þú hefur
kennt mér og gert fyrir mig í
gegnum tíðina. Hin síðustu ár þá
er það ég sem hef verið að taka
þig með í ferðir, en hvorki í ára-
bát eða á heykvísl á dráttarvél,
heldur rúntuðum við um allan
fjörðinn og yfir í næstu sýslu.
Þar deildum við saman ferðasög-
um og ýmsum ævintýrum, og þú
flissandi þegar sögur komu að
uppvaxtarárum þínum og um
prakkarastrik sem þú hafðir
gert.
Elsku afi, þú ert eini afinn
sem ég hef kynnst og ég gæti
ekki hafa hugsað mér betri afa.
Ég veit að þú ert ánægður og
sáttur núna hvar sem þú ert en
þú verður líka ávallt hjá mér, í
huga og hjarta – hvar og hvenær
sem er.
Vaktu, Drottinn, með þeim sem vaka
eða gráta á þessari nóttu. Vernda þá
sjúku, lát hina þreyttu finna hvíld,
blessa deyjandi, hugga þá sem þjást,
miskunna sorgmæddum og ver með
þeim sem gleðjast.
(Ágústínus)
Þín
Anna Katrín.
Páll var fæddur á Austarahóli
í Flókadal, sonur Ólafar Björns-
Páll Ragnar
Guðmundsson
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÞURÍÐUR GÍSLADÓTTIR
frá Hnappavöllum í Öræfum,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði hinn 30. maí.
Útförin verður gerð frá Fríkirkjunni í Hafnar-
firði mánudaginn 11. júní kl. 13:00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vildu minnast hennar
er bent á FAAS, Félag aðstandenda Alzheimer-sjúklinga.
Jónína G. Elíasdóttir Hamré, Bengt Hamré,
Gísli Þ. Elíasson, A. Þórey Ólafsdóttir,
Ingibjörg H. Elíasdóttir, Árni G. Sigurðsson,
Guðni K. Elíasson, Valgerður Sveinbjörnsdóttir,
Sigurbjörn Elíasson, Brynja Jónsdóttir,
barnabörn og langömmubörn.
✝
Elsku mamma okkar, tengdamamma, amma
og langamma,
ARNHEIÐUR HALLDÓRSDÓTTIR,
Strandgötu 97,
Eskifirði,
lést á Hjartadeild Landspítalans við Hring-
braut fimmtudaginn 31. maí.
Útförin fer fram frá Eskifjarðarkirkju mánudaginn 11. júní
kl. 14.00.
Sólveig Kristmannsdóttir, Árni Helgason,
Atli Börkur Egilsson, Bea Meijer,
Kolbrún Brynja Egilsdóttir, Bernhard Nils Bogason,
Karl Ingvar Egilsson, Kristín Kristinsdóttir,
Guðbjörg María Egilsdóttir, Sayd Mechiat,
Haukur Björnsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og aðrir ættingjar.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, stjúpfaðir og afi,
SIGURJÓN ÁRDAL ANTONSSON
frá Ytri-Á,
Sléttuvegi 13,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
mánudaginn 4. júní.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju
mánudaginn 11. júní kl. 13.00.
Sesselja Friðriksdóttir,
Friðrik Örn Egilsson, Helga Björk Bragadóttir,
Þráinn Vigfússon, Svava Liv Edgarsdóttir,
Hannes Hlífar Stefánsson
og barnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar,
ANNA SIGRÍÐUR BJARNADÓTTIR,
Hvammi, heimili aldraðra á Húsavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga
þriðjudaginn 5. júní.
Elín Sigtryggsdóttir,
Guðrún Sigtryggsdóttir,
Albert Sigtryggsson,
Bjarni Sveinsson
og fjölskyldur.
✝
Ástkær frændi okkar og bróðir,
SIGURÐUR HANNESSON
bóndi,
Villingavatni,
lést á hjúkrunardeildinni Ljósheimum
miðvikudaginn 6. júní.
Útför hans fer fram frá Selfosskirkju
föstudaginn 15. júní kl. 13.30.
Brúney Bjarklind,
Baldvin Jónsson,
Kjartan Gunnar Jónsson,
Sigurður Elías Halldórsson,
Ársæll Hannesson, Sigrún Þorsteinsdóttir
og aðrir aðstandendur.