Helgafell - 01.09.1942, Blaðsíða 30

258
HELGAFELL
að harma það. Ég hafði af henni mikla ánægju og dægrastyttingu, eínmitt
á tímaskeiði, er þetta hvort tveggja kom í góðar þarfir. Og fræðslan, sem
mér veittist af þessu, er mér ómetanleg, því ég var áður smánarlega ófróður
um bókmenntir og tungu lands míns. — Margir halda, að gamlar bækur
séu leiðinlegar, en það er nú síður en svo. Það er skemmtilegt að lesa
gamla sálma, t. d. Grallarann og Jónspostilla verður hreinasta lostæti, þeg-
ar maður hefur vanizt bragðinu. Enginn nútímamaður getur haft annað en
gott af því að lesa fornar bænir og andleg kvæði! Vinagleði Magnúsar
Stephensens og Lestrarbók alþýðu, eftir Þórarin Böðvarsson, eru inndælar
bækur á sinn hátt. Einkum vildi ég ráðleggja ungum skáldum, er kynnast
vilja „sál" þjóðar sinnar, að lesa vandlega gömlu bókmenntirnar.
,,Hvar sem ég fletti, við eyru mér ólguðu og sungu
uppsprettulindir og niðandi vötn minnar tungu“.
(Jón Helgason).
Þótt ég hafi neyðzt til að farga bókasafni mínu, tel ég það ekki glatað
mér. Ég hef átt það og lesið það. Og ég minnist þess með gleði.
Kristmann Guðmundsson.