Helgafell - 01.05.1953, Blaðsíða 53

ÁSGRÍMUR JÓNSSON 51
mönnum hjálpsamur og góður leiðbeinandi um listir, er jjeir hafa rætt við
hann um þau efni.
Þeir, sem eru svartsýnir á framtíð íslenzkrar listar, telja, að nú sé vá
fyrir dyrum. Að margskonar tískutildur í listum og stílhræringum berist
hingað með hraða Ijóssins frá fjarlægum heimum, til óþurftar fyrir íslenzka
list, eins og hún hefur verið að mótast síð'ustu 50 árin. Það er erfitt að
skyggnast inn í íramtíðina. Spádómar mannanna um þau efni mótast oft
meira af óskum en raunhæfu viðhorfi.
Það skal tekið fram, að hinir bjartsýnni hafa ekki áhyggjur af þessum
veðrabrigðum. Hjá fámennri þjóð er vart að vænta, að afburðamenn fæðist
á hverjum degi, en að sjálfsögðu heldur tímans hjól áfram og flytur með
sér gott á stundum, en aftur lakara aðra stundina.
Skilyrði til listiðkana eru nú að ýmsu glæsileg og ólík því, sem var á
meðan hinir fyrstu málarar okkar voru ungir og engin eiginleg þjóð'leg mál-
aralist var til í landinu og fáir, er höfðu áhuga fyrir vexti og viðgangi
íslenzkrar listar.
Asgrímur Jónsson hefur nýverið tilkvnnt, að hann gæfi, eftir sinn dag,
Listasafni ríkisins allar eignir sínar. Það er hans von og vissa, að þessi
ákvörðun verði til að flýta fvrir byggingu íslenzks listasafns, enda er það
aðkallandi nauðsyn að það takist. Þessi gjöf Asgríms er mjög dýrmæt
fyrir íslenzka list. Fyrst er þess að minnast, að hann á í fórum sínum stórt
safn eigin verka, eldri og yngri, sem að sjálfsögðu hefðu, án þessarar ráð-
stöfunar , tvístrazt í ýmsar áttir. Hann mun lengi hafa haft þetta í huga,
og því haldið í mörg af sínum beztu verkum og ekki selt þau. Auk sinna
eigin verka á hann einnig nokkurt safn af verkum annara íslenzkra lista-
manna, sem getur orðið fengur fyrir safnið að fá. Húseign hans á Berg-
stað'astíg 74, er hann hefur lengi búið í, fylgir að sjálfsögðu með í þessari
gjöf, og er það ósk hans að þar verði verkin geymd, þar til þau fá sama-
stað í væntanlegu nýju listasafni.
Sem stendur er Asgrímur í framandi landi, í þetta sinn sér til heilsu-
bótar, en hann hefur um mörg ár verið sárþjáður maður. Hið andlega þrek
hans hefur aldrei bugazt og hann hefur unnið að listinni jafnt fyrir það.
Það er ósk vor og von, að ferð hans nú beri þann árangur, að' hann fái betri
heilsu og að hann megi fá að halda kröftum til að vinna áfram að því giftu-
ríka listsköpunarstarfi, sem hefur borið svo ríkulega ávexti. Onnur er sú
ósk, að enda þótt hann falli frá, þá veiklist íslenzk list aldrei, en heilbrigð
þróun hennar haldi áfram með vexti og viðgangi þjóðarinnar sjálfrar, á
ókomnum öldum.
Jón Þorleifsson.