Helgafell - 01.05.1953, Blaðsíða 65
HLJÓMLISTARMÁLIN
63
bréfi. Er fyrst bent á hina brýnu og
vaxandi þörf fyrir fasta sinfóníuhljóm-
sveit í Reykjavík og minnt á þá stað-
reynd, að mikill hluti árlegs kostnað-
ar við rekstur slíkrar hljómsveitar sé
þá þegar greiddur fyrir tónlistarflutn-
ing, sem einatt sé mjög ófullkominn
og gallaður, mest vegna skipulags-
leysis. Síðan er lýst ástandinu í hljóm-
sveitarmálunum, svipað og gert, hefur
verið hér að framan, og loks bent á,
að „vér Islendingar getum aldrei orð-
ið tónlistarþjóð, fyrr en starfhœf sin-
fóníuliljóinsveit er komin hér á stofn,
engu fremur en nokkur þjóð getur, nú
á tímum, orðið bólcaþjóð, án þess að
hafa 'prentsmiðju. Hljómsveitin er á
sviði tónlistarinnar sá nauðsynlegi
milliliður milli höfundar og almenn-
mgs, sem prentsmiðjan er á sviði bók-
mennta“.
Þá er gerð grein fyrir áætluðum
hljómsveitarkostnaði Ríkisútvarpsins
°g Þjóðleikhússins á árinu 1950 að
óbreyttum aðstæðum, að upphæð kr.
550—600 þús., og jafnframt bent á,
að fyrir þessa háu upphæð fáist þó
ekki til starfa nema ósamstæðir og
ofullkomnir hljóðfæraflokkar, nema
frekari ráðstafanir séu gerðar. Síðan
segir:
„Eina færa leiðin til verulegra úr-
bóta á núverandi ástandi virðist vera
■s‘u, að koma á fót fastn hljómsveit —
Sinfóníuhljómsveit íslands. — Þann-
l'l mundi mega sameina á einn stað
nllt það fjármagn, sem vanð er til
flutnings œðri tónlistar, og skilyrði
mundu skapast til að hagnýta starfs-
kraftana svo sem bezt má verða.
Hljómsveitin mundi geta fullnœgt öll-
Uln þörfum útvarpsins á sviði hljóð-
fteratónlistar. Hún mundi flytja í út-
varpið reglulega sinfóníutónleika og
flokkar úr henni kammermúsík og al-
þýðlega tónlist. Vtvarpshljómsveitin
og aðrir hljóðfœraflokkar útvarpsins
yrðu að sjálfsögðu lagðir niður í nú-
verandi mynd. 1 Þjóðleikhúsinu
mundi hún annast tónleika með leik-
sýningum, og hún rnundi í framtíð-
inni gera leikhúsinu kleift að flytja
þjóðinni óperur, balletta og aðra slíka
list, sem nú er óþekkt hér á kmdi, en
slík starfsemi yrði með öllu óvinnandi,
nema með aðstoð sinfóníuhljómsveit-
ar“. Þá er enn gerð grein fyrir sjálf-
stæðu hljómleikahaldi hljómsveitar-
innar eins og það var hugsað og lögð
áherzla á, að „hljómsveitin mundi í
stuttu máli verða grundvöllur vaxandi
tónlistarlífs í landinu, og reyndar
frumskilyrði þess að slíkt líf geti þró-
azt fram yfir það, sem nú er“.
Þá er vikið að því, að til þess að'
þetta mikla framfaraspor verði stigið,
þurfi styrkur ríkis og bæjar að koma
til, svo sem raunin hefur einnig orðið
í nágrannalöndunum, og eru því til
sönnunar tilfærðar tölur frá Svíþjóð
og Finnlandi. Síðan er gerð nákvæm
áætlun um rekstur hljómsveitarinnar
á árinu 1950. Kostnaður er alls áætl-
aður kr. 1.150.000.00, en tekjur þar á
móti sem hér segir:
Tekjur frá Ríkisút-
varpinu ........... kr. 500.000.00
Tekjur frá Þjóðleik-
húsinu ............. — 150.000.00
Styrkur úr ríkissjóði — 250.000.00
Styrkur frá Reykja-
víkurbæ............. — 250.000.00
Samtals kr. 1.150.000.00
Um fyrirhugaða stjórn og tilhögun
á málum hljómsvéitarinnar segir að
öðru leyti þetta: