Helgafell - 01.05.1953, Blaðsíða 134
132
HELGAFELL
ar eru vandaðar stórbyggingar, að leit-
að er til listamanna til þess að fegra
þær, á einn eða annan hátt. Þetta er
að mestu óþekkt enn á Islandi og virð-
ast íslenzkir arkitektar og þeir, sem
ráða mestu um fjárframlög til stór-
bygginga, sameiginlega eiga sökina.
Einn af höfuðspámönnum íslenzku
þjóðarinnar, snillingurinn og öðlingur-
inn Ásmundur Sveinsson, myndhöggv-
ari, er nú að komast yíir sextugt, og
hefur orðið að eyða í það kröftum sín-
um undanfarna áratugi að reisa sér
vinnustofu með eigin handafli. Guð
hjálpi okkur, sem berum ábyrgð á svo
gengdarlausri sóun á dýrðlegum gjöf-
um náttúrunnar.
Stórbyggingar, samkomuhús, skól-
ar og jafnvel háskólar og listasöfn,
rísa af grunni fyrir hundruð miljóna
króna, víð'a ógnandi hinni fögru og
ósnertu náttúru landsins, storkandi
fegurðarsmekk óbrotins alþýðufólks,
og ríðandi efnahag þjóðarinnar á slig.
Enginn listamaður fær þar lagt liand-
artak til og sjaldnast til listamanna
leitað um orð í belg. Svo dæmalaust
hirðuleysi um andlegt líf getur sann-
arlega ekki góðri lukku stýrt. Þeir,
sem ráðin hafa, virðast oft einir blind-
ir á þá staðreynd, að það er listin fram-
ar öllu öð'ru, sem viðheldur hjá nú-
tíma manneskjunni lífslönguninni, á-
byrgðartilfinningunni, og þeim stór-
hug, sem lyftir Grettistökunum. Allur
almenningur virðist oft vita þetta bet-
ur. Þess, sem vel er gert og viturlega,
verður því að minnast og þakka. For-
stjóri Búnaðarbankans, Hilmar Stef-
ánsson, hefur látið reisa yfir starfsemi
fyrirtækisins fagra og vandaða bygg-
ingu, sem Gunnlaugur Halldórsson,
arkitekt, hefur teiknað. Bvgging
bankans er í senn falleg og virðuleg
og í henni vottar hvergi fyrir tilhneig-
ingu til þarflauss íburðar og prjáls, en
þess í stað hefur listaverkum verið
komið smekklega fyrir. Er gengið er
inn í afgreið'slusalinn, blasa við til
hægri sérkennilegar myndir gerðar úr
vír, myndir lir íslenzku þjóðlífi, eftir
Sigurjón Ölafsson, myndhöggvara, en
til vinstri er hið mikla málverk Jóns
Engilberts, Vorgleði, fjögurra ára verk
listamannsins.
Þau mistök verður þó að harma, að
settur hefur verið bekkur fyrir fram-
an mynd J. E., þannig að ef setið er
í honum, en til þess er sætnm komið
fyrir, skyggja þeir, sem þar sitja, á
myndina. Viðskiptamenn bankans,
sem meta viðleitni hins framsýna
bankastjóra í þá átt að sjá andlegar
þarfir þeirra engn síður en hagfræði-
legar, treysta því, að hann leyfi arki-
tekt sínnm að sjá sig um hönd, þó
það kosti nokkurt fé að flytja bekk-
inn til hliðar við myndina.