Kjarninn - 17.07.2014, Blaðsíða 69

04/04 pisTill
snjallsímanum. Þar fáum við stöðugar upplýsingar um allar
hörmungar heimsins.
Og jafnvel þótt maður taki sig til og reyni að gera eitthvað
í öllum þessum vandamálum er allt svo snúið. Þú getur skráð
þig í UNICEF, mætt á fund og byrjað að borga mánaðarlega
til þess eins að lesa skömmu síðar í einhverri gáfumannabók
að þróunaraðstoð geri í raun og veru ekki neitt og það sé
betra að sleppa henni. Eftir stendur kynslóð sem er um-
kringd af fleiri spurningum en svörum. Fyrir hvert framtak
eru miklu fleiri vandamál. Sá sem ætlar að stofna verksmiðju
í dag fær ekki klapp á bakið fyrir að reyna heldur fyrirspurn
um hvort hann hati umhverfið.
Kannski er bara einfaldast að gera ekki neitt?
hið eilífa uppgjör
Kynslóðir feta yfirleitt sama ferlið – á einhverjum tímapunkti
gerir nýja kynslóðin upp við þá sem fyrir er, færir tiltekin
viðhorf til nútímans þannig að þau verða að nýjum við miðum
alveg þar til næsta kynslóð á eftir tekur yfir. Kynslóðin
sem er núna um þrítugt er enn óskrifað blað. Henni finnst
sjálfsagt margt þurfa að breytast en þrátt fyrir að vera best
menntaða og upplýsta kynslóðin virðist hún ætla að gera lítið
annað en að halla sér aftur og hrista hausinn yfir þessum
heimi sem henni er ætlað að taka við. Nema kannski skrifa
einn kaldhæðinn status um málið.