Kjarninn - 31.07.2014, Blaðsíða 3

01/03 lEiðaRi
E
inu sinni á ári fer fram mikil umræða um laun í
íslensku samfélagi. Það gerist þegar upplýsingar
frá skattinum eru birtar og fjölmiðlar vinna úr
þeim fréttir þar sem greina má með nákvæmum
hætti hvernig launaþróunin hefur verið í íslensku
samfélagi. Fólkið á gólfinu upplifir sem fyrr minni hækkun
launa sinna heldur en stjórnendur fyrirtækja, sem er bæði
ósanngjarnt og óskynsamlegt. Best væri ef fólkið á gólfinu
upplifði það á eigin skinni að árangur starfs þeirra væri
metinn, að minnsta kosti til jafns við það hvernig hann er
metinn hjá stjórnendum. Þá væri hlutfallsþróunin í launum
stjórnenda og fólksins á gólfinu svipaður. Svo er ekki þessi
misserin og það ætti að vera mikið áhyggjuefni fyrir komandi
rökræður um kaup og kjör á almennum vinnumarkaði.
Ein elítudeild
Launaskriðið í fjármálageiranum er meira en annars staðar
í samfélaginu. Hann er hálfgerð elítudeild þegar kemur að
launum og hefur verið lengi. Það sama er uppi á teningnum
víða um heim.
Þetta finnst mér mikið umhugsunarefni og fullt tilefni er
Blekkingar heimur
Launaþróun í fjármálageiranum er á skjön við þær séríslensku
aðstæður sem hann starfar við.
lEiðaRi
magnús
Halldórsson
kjarninn 31. júlí 2014