Morgunblaðið - 25.08.2012, Síða 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. ÁGÚST 2012
✝ Hermína Þor-valdsdóttir
fæddist á Vík-
urbakka á Árskógs-
strönd 28. október
1926 og ólst þar
upp fram á fullorð-
insár. Hún lést á
Sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 18. ágúst
2012, tæplega 86
ára að aldri, eftir
skammvinn veik-
indi.
Foreldrar hennar voru Þor-
valdur Árnason frá Ytri-Haga á
Árskógsströnd og Sigríður Þóra
Björnsdóttir frá Nolli í Grýtu-
bakkahreppi. Hermína var
næstelst níu systkina, þau eru:
Friðriksdóttur, þau eiga fjögur
börn og sjö barnabörn; Ásgerð-
ur Harðardóttir, gift Gunnþóri
Sveinbjörnssyni, þau eiga þrjú
börn og átta barnabörn; Sigríð-
ur Harðardóttir, fyrri maður
hennar var Kristján Jóakimsson
(látinn), þau ólu upp Kristján
Einar Guðmundsson, hann á tvö
börn. Seinni maður Sigríðar er
Jón Sigurgeirsson; Leifur Krist-
inn Harðarson, kvæntur Stein-
unni Jóhannsdóttir, þau eiga
þrjú börn.
Hermína og Hörður byggðu
sér heimili að Goðabraut 16 á
Dalvík, árið 1955 og hafa búið
þar alla tíð síðan. Hermína helg-
aði krafta sína heimilisstörfum
og uppeldi barna og barna-
barna. Hún var mikil hann-
yrðakona og eftir hana liggja
ógrynnin öll af fallegum hlutum
og flíkum.
Útför Hermínu fer fram frá
Dalvíkurkirkju í dag, 25. ágúst
2012 og hefst athöfnin kl. 13:30.
Reynald, (látinn),
Ægir, Hákon, Bald-
vina, Anna Björg
(látin), Björgvin,
Alda og Árni. Sem
ung kona vann
Hermína við þjón-
ustustörf á Ak-
ureyri og síðar við
símstöðina á Kross-
um á Árskógs-
strönd og Dalvík.
Hermína kynntist
eftirlifandi eiginmanni sínum
Herði Sigfússyni á Dalvík. Þau
gengu í hjónaband 9. júní 1946
og hófu búskap í Bjargi, Hafn-
arbraut 2 á Dalvík. Þau eign-
uðust fjögur börn: Valur Harð-
arson, kvæntur Sigrúnu
Nú ert þú elskulega tengda-
mamma mín fallin frá eftir mjög
stutta sjúkdómslegu. Ég kom inn
í fjölskylduna fyrir rúmum 30 ár-
um þá 15 ára stelpuskott og
gleymi aldrei hve kvíðin ég var
að hitta ykkur en kvíðinn hvarf
fljótt þegar ég upplifði hlýjuna
frá þér og fann að þú og Hörður
tengdapabbi tókuð mér strax
opnum örmum. Þá strax var
lagður grunnur að okkar nánu
tengslum sem héldust alla tíð.
Gestrisni hennar vakti athygli
mína og hve hreinskilin hún var í
samskiptum við aðra. Aldrei varð
okkur sundurorða. Heimili
þeirra Harðar tengdapabba var
hlýlegt og þar var alltaf gott að
koma. Börnum mínum var hún
yndisleg amma, hrein og bein og
höfðu þau alltaf griðastað hjá
þeim í Goðabrautinni. Henni var
mjög annt um barnabörnin sín og
velferð þeirra og fylgdist vel með
hjá þeim öllum.
Hermína var dugleg og ósér-
hlífin, henni féll aldrei verk úr
hendi og var hún sérstaklega
vandvirk og snyrtimennskan var
henni í blóð borin. Við Hermína
áttum margar góðar stundir
saman, hlustuðum á Álftagerðis-
bræður og Óskar Pétursson sam-
an sem voru í miklu uppáhaldi
hjá henni, spiluðum vist, lögðum
kapal og spjölluðum saman um
allt og allt.
Hermína var einstök hann-
yrðakona. Það var sama hvaða
handverki hún kom að, allt lék í
höndunum á henni og skipti þá
ekki máli hvort það var prjónað,
heklað, saumað eða bróderað.
Elsku Hermína, ég er svo
þakklát fyrir að hafa átt þig sem
tengdamömmu. Ég kveð þig með
virðingu og þakklæti. Þú varst
góð fyrirmynd sem skilur eftir
sig yndislegar minningar.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Takk fyrir allt og allt.
Þín tengdadóttir,
Steinunn.
Elsku amma mín. Takk fyrir
að vera mér svo kær og góð alla
tíð. Það var yndislegt að eiga
ömmu og afa í næsta húsi. Að
eiga ömmu sem alltaf gat tekið á
móti mér var dýrmætt, þú varst
amman sem gaf okkur Hölla
frænda að borða og drekka hve-
nær sem var, þú spilaðir við okk-
ur, prjónaðir sokka og vettlinga á
mig alla ævi, á konuna mína og
börnin okkar.
Þitt hús var alla tíð athvarf
ástar og umhyggju. Við gátum
alltaf talað saman, mér fannst
spennandi að hlusta á sögurnar
þínar frá því í gamla daga og þú
hlustaðir á mínar sögur. Eftir að
við fjölskyldan fluttum aftur til
Dalvíkur fyrr á þessu ári áttum
við margar góðar stundir og aft-
ur átti ég ömmu og afa í næsta
húsi, börnin mín áttu langömmu
og langafa í næsta húsi og ósjald-
an varstu í glugganum þegar
börnin komu úr leikskólanum,
þessi tími er dýrmætur. Þú gafst
mér margt á þeim 37 árum sem
ég átti með þér og minningin um
góða, hjartahlýja, ákveðna og
þægilega ömmu mun lifa með
mér alla tíð. Takk fyrir sam-
fylgdina, elsku amma mín, ég
sakna þín, hvíldu í friði.
Gunnþór Eyfjörð
Gunnþórsson.
Ég sit við borðstofuborðið í
stofunni í Goðabrautinni og furða
mig á því hvernig amma fer að
því að geyma alla þessa títu-
prjóna í munninum án þess að
missa þá ofan í sig. Þeir rata allir
í nýstrokið og tillagt efnið á borð-
inu sem verður orðið að flík á mig
eftir skamma stund. Hún mund-
ar stóru, þungu sníðaskærin af
sama öryggi og títuprjónana og
hljóðið sem berst um stofuna
þegar skærin renna eftir borðinu
í gegnum efnið segir mér að nú
verði ekki aftur snúið. Áður en ég
veit af stend ég við spegilinn í
forstofunni í samanþræddri flík-
inni og amma segir það sem ég
óttast mest: Hef ég gert þetta of
lítið á þig? En það gerðist aldrei,
svona efasemdir voru bara part-
ur af prógramminu. Svo tók við
ferli sem reyndi á þolinmæði
okkar beggja – saumaskapurinn;
felling hér en ekki þar, of vítt hér
og heldur þröngt þar. En í þann
mund sem mjólkurgrauturinn
var tilbúinn og afi kom inn úr bíl-
skúrnum eftir að hafa gert við
bílinn hans „Hjalta og Skafta“
sem í mínum huga voru einn og
sami maðurinn – þá og einmitt þá
var flíkin nánast tilbúin.
Þegar ég opna minninga-
kistuna mína úr æsku, ryðjast
minningar sem þessar framfyrir
aðrar; það var alltaf verið að
sauma eða prjóna á okkur krakk-
ana, amma gat einfaldlega gert
allt, það var alveg sama hvort
það voru síðkjólar eða skíðabux-
ur, sokkar, vettlingar eða peysur,
það lék allt í höndunum á henni.
En það var ef til vill ekki að
ástæðulausu. Amma var næstelst
í hópi níu systkina og þurfti
snemma að bjarga sér eins og
tíðkaðist með fólk af hennar kyn-
slóð. Mig minnir að hún hafi sagt
mér að hún hafi verið 12 ára þeg-
ar hún saumaði sér fyrsta kjól-
inn, af því að hana langaði í kjól
og það var ekki í boði að kaupa
hann í búð.
Þegar ég var yngri fannst mér
alltaf merkilegt hvernig amma
fór að því að skilja leiðbeiningar
og uppskriftir í útlenskum blöð-
um, hún sem kunni engin erlend
tungumál. Það virtist alveg sama
hvort blöðin voru á þýsku, hol-
lensku eða dönsku, flíkurnar
urðu alveg eins og í blaðinu, þrátt
fyrir að amma skildi ekki tungu-
málið. En auðvitað las hún ekki
leiðbeiningarnar til að fara eftir
þeim frá a til ö, reynslan hafði
kennt henni miklu meira en það
sem læra má af blöðum og bók-
um, og þess vegna vissi hún oft-
ast hvernig átti að gera hlutina
áður en hún hófst handa.
Á æskuárum mínum var Goða-
brautin nánast eins og mitt ann-
að heimili enda steinsnar frá
mínu heimili í Svarfaðarbraut-
inni. Ég hafði ekki einu sinni fyr-
ir því að klæða mig sérstaklega
þegar ég hljóp á milli – fór gjarn-
an á prjónabrókinni – og þannig
runnu þessi tvö heimili saman í
eitt; ég var heima á báðum stöð-
um. Hjá ömmu átti ég líka eldri
„bróður“ því Leifur, móðurbróðir
minn, er aðeins fjórum árum
eldri en ég og þegar við eldri
barnabörnin uxum úr grasi eða
fórum í burtu nutu amma og afi
þess að hafa börnin hans þrjú í
kringum sig.
Í tæp fjörutíu og sex ár eða frá
því að fyrstu barnabörnin fædd-
ust hefur amma verið til taks fyr-
ir okkur, boðin og búin að að-
stoða okkur eins og henni
framast var unnt.
Elsku amma, takk fyrir allt.
Hermína.
Elsku amma.
Mikið er það óraunverulegt að
sitja hér og skrifa um þig minn-
ingargrein. Ég á svo erfitt með
að sætta mig við það að þú sért
farin og að ég geti aldrei búist við
þér sitjandi við eldhúsborðið í
Goðabrautinni leggjandi kapal
eða sitjandi í stólnum inni í stofu
við gluggann til að geta fylgst
með hvað gerðist í götunni. Ég á
sem betur fer óteljandi minning-
ar sem munu lifa með mér, þær
eru ómetanlegar. Efst í huga
mér er þegar þú varst 75 ára. Þá
fórum við saman til Hollands.
Það var þín fyrsta og eina utan-
landsferð og ég man hversu vel
við skemmtum okkur. Laugar-
dagarnir voru uppáhaldsdagar
vikunnar, þá mættum við fjöl-
skyldan í besta mjólkurgraut í
heimi. Í hvert skipti fannst þér
grauturinn of þunnur eða of
þykkur, en okkur fannst hann
alltaf fullkominn. Mér finnst
hrikalegt að ég náði aldrei að
læra af þér að búa hann til, ég
hélt við hefðum nægan tíma, en
svo var ekki. Eftir að ég flutti
burt þá fékk ég alltaf að velja
hvort yrði mjólkurgrautur eða
ábrystir þegar ég kom í heim-
sókn.
Skrítið að hugsa til þess að að-
eins fyrir tæpum 3 vikum hringd-
ir þú heim og sagðir að mjólk-
urgrauturinn væri til. Það var í
síðasta skipti sem ég borðaði
grautinn þinn.
Við áttum ómetanlegar stund-
ir saman, elsku amma. Í umsjón
þinni leið okkur systkinunum vel.
Þú varst alltaf svo góð við okkur
og vildir allt fyrir okkur gera. Þú
passaðir alltaf að til væru kringl-
ur, ostur og kakó því það finnst
bræðrum mínum best að fá. Ég
heyrði svo oft: „Svona Anna mín,
láttu þá eiga sig.“ Þetta heyrðist
í þér þegar ég var að reyna að
siða bræður mína til. Ég held að
þér hafi fundist ég einum of
stjórnsöm við þá stundum.
Þetta er aðeins smá brot af
minningunum sem við eigum
saman.
Það er erfitt að hugsa til þess
að börnin okkar fái aldrei að
kynnast þér og upplifa þá góðu
tilfinningu sem maður fékk við að
koma inn í Goðabrautina til ykk-
ar afa. En minningarnar höfum
við og getum við sagt börnunum
okkar endalaust frá þér, elsku
amma. Við systkinin vorum aldr-
ei lengi að sofna í sófanum inni í
stofu, svo rólegt og yfirvegað var
andrúmsloftið í Goðabrautinni.
Það var alltaf jafn fyndið þeg-
ar maður hringdi og hafði kvatt
þig í símann, þá varstu alltaf svo
lengi að skella á og við gátum
hlegið endalaust að því sem mað-
ur heyrði á þessum tíma þar til
þú skelltir á, yfirleitt varstu að
segja afa hvað við höfðum verið
að segja.
Veikindi þín stóðu stutt yfir,
enda hefðir þú ekki viljað láta
hafa mikið fyrir þér, það var ekki
þinn stíll.
Mér finnst ég hafa verið rosa-
lega heppin að hafa fengið að
eyða síðustu klukkutímunum
með þér. Það að hafa horft á þig
fara var það erfiðasta sem ég hef
gert en ég er þakklát fyrir að
hafa haldið í hönd þína þegar þú
kvaddir þennan heim. Þú varst
svo friðsæl og falleg þegar við
skildum. Söknuðurinn er mikill,
það var svo gott og gaman að
vera í kringum þig. Þú átt stóran
part í hjarta okkar, elsku amma,
og við munum minnast þín alla
ævi.
Við elskum þig ávallt.
Anna Kristín,
Jóhann Björgvin
og Sigfús Páll.
Hermína
Þorvaldsdóttir
erfidrykkjur
Grand Hótel Reykjavík
Sigtúni 38, sími: 514 8000
erfidrykkjur@grand.is
www.grand.is
Hlýlegt og gott viðmót
Fjölbreyttar veitingar
lagaðar á staðnum
Næg bílastæði og
gott aðgengi
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
ORMUR ÓLAFSSON,
Safamýri 54,
lést á Hrafnistu, Reykjavík, að morgni
miðvikudagsins 22. ágúst.
Alfa Guðmundsdóttir,
Ólafur Ormsson,
Ágúst Þór Ormsson, Ingibjörg Kristinsdóttir,
Gunnlaugur Óskar Ágústsson, Anna Heiður Heiðarsdóttir,
Sveinn Fjalar Ágústsson, Jóna Rún Gísladóttir,
Sverrir Rafn Ágústsson, Hrefna Fanney Matthíasdóttir,
Freyja Ágústsdóttir
og langafabörn.
✝
Mamma okkar, tengdamamma, amma og
langamma,
SIGRÍÐUR BJÖRNSDÓTTIR,
Bárugötu 37,
er látin.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Bestu þakkir fyrir auðsýnda samúð, vinarhug
og góða umönnun.
Ingibjörg Jónsdóttir Eyjólfur Bjarnason,
Örvar, Ernir og Ragnheiður,
Björn Jónsson Guðrún Valgeirsdóttir,
Jón Valgeir, Vala og Björn,
Eva Björk Kaaber, Axel Kaaber
og langömmubörnin sjö.
✝
Okkar ástkæri eiginmaður, faðir, stjúpfaðir, afi
og langafi,
ÓLAFUR BEN SNORRASON,
Laxalæk 36,
Selfossi,
lést á Landspítalanum í Fossvogi
þriðjudaginn 21. ágúst.
Útförin fer fram frá Selfosskirkju fimmtudaginn 30. ágúst
kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á að láta MND-félagið
njóta þess.
Irena Halina Kolodziej,
Unnur Ben Ólafsdóttir, Viðar Bergsson,
Ólöf Þóra Ólafsdóttir,
María Ben Ólafsdóttir, Óskar Einarsson,
Einar Ólafsson,
Guðný Ólafsdóttir, Gunnar Jökull Guðmundsson,
Sara Rós Kolodziej,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og bróðir,
INGÓLFUR INGÓLFSSON,
Reynigrund 22,
Akranesi,
lést á Sjúkrahúsi Akraness fimmtudaginn
23. ágúst.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju miðvikudaginn 29. ágúst
kl. 10.30.
Þeim sem vilja minnast hins látna er bent á Krabbameinsfélag
Íslands.
Ragnheiður Björg Björnsdóttir,
Ingólfur Ingólfsson, Fjóla Jóhannesdóttir,
Berglind Ingólfsdóttir, Hreggviður Ársælsson,
Arnar Ingólfsson,
afabörn og systkini.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
vinkona, dóttir og systir,
ANNA STEINUNN ÁGÚSTSDÓTTIR,
Sjafnargötu 10,
Reykjavík,
lést fimmtudaginn 23. ágúst.
Kjartan Bjargmundsson,
Elsa Kjartansdóttir,
Bjargmundur Ingi Kjartansson,
Ingibjörg Kjartansdóttir,
Ragnheiður Ólína Kjartansdóttir,
Ágúst H. Elíasson,
Elsa Vestmann Stefánsdóttir, Birgir Sigurðsson,
Einar Ingi Ágústsson,
Elías Halldór Ágústsson,
Eva Ágústsdóttir.