Morgunblaðið - 25.08.2012, Qupperneq 40

40 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. ÁGÚST 2012
✝ Anna Frey-gerður Gests-
dóttir fæddist 1.
febrúar 1950 á Pat-
reksfirði. Hún lést
á gjörgæsludeild
Landspítalans í
Fossvogi 19. ágúst
2012.
Foreldrar henn-
ar voru Ólafur
Gestur Guðjónsson,
f. 28.9. 1919, d.
9.11. 1991, og Ólafía Margrét
Sveinsdóttir, f. 6.9. 1926, d. 25.9.
1998.
Systkini hennar eru Sigurvin,
f. 1946, d. 1952, Ingveldur, f.
1953, búsett á Patreksfirði, eig-
inmaður Haraldur N. Arason, f.
1953.
Anna giftist 1.12. 1970 Rafni
Hafliðasyni, Rabba, bak-
arameistara og kaupmanni, f.
18.8. 1951. Foreldrar hans voru
Hafliði Ottósson, bakara-
meistari, f. 3.3. 1925 , d. 3.6.
Diogo, f. 1991, sambýliskona
hans er Júlíanna Ósk Laire, f.
1993. 3) Brynja, f. 1976, börn
hennar eru Elísabet Anna, f.
1996, og Sigrún, f. 1999.
Anna ólst upp á Patreksfirði
og bjó þar nánast alla sína tíð.
Anna lauk barnaskóla á Pat-
reksfirði, gagnfræðaprófi á
Núpi í Dýrafirði og útskrifaðist
frá Húsmæðraskólanum Stað-
arfelli. Fyrstu árin vann Anna
margvísleg störf en mestalla
starfsævina starfaði hún við eig-
in rekstur þeirra hjóna.
Áhugamál hennar í gegnum
tíðina voru ferðalög, hannyrðir,
dýr, blóm, söngur og laxveiði.
Sinnti hún þeim þegar tími gafst
til. Anna starfaði meðal annars í
kirkjukór Patreksfjarðarkirkju
á yngri árum og síðustu árin í
Slysavarnafélaginu Unni.
Anna var mikil fjölskylduvera
og lagði mikið upp úr því að
hafa fjölskylduna nálægt sér.
Stofnuðu þau hjónin, ásamt
börnum og fjölskyldum þeirra,
tónlistarhópinn Fjölskyldubönd-
in.
Útför Önnu fer fram frá Pat-
reksfjarðarkirkju í dag, 25.
ágúst 2012, og hefst athöfnin kl.
14.
2007, og Val-
gerður Albína
Samsonardóttir, f.
20.2. 1930, d. 31.3.
2003. Anna og
Rabbi eignuðust
þrjú börn: 1) Ólaf-
ur Gestur, f. 1970,
sambýliskona Ólöf
Guðrún Þórð-
ardóttir, f. 1970,
börn þeirra Pat-
rekur Örn, f. 1994,
og Agnes Diljá, f. 1997, fyrir
átti Ólöf Tinnu Holt, f. 1988,
sambýlismaður hennar er
Trausti Þór Karlsson, f. 1987,
og fyrir átti Gestur Aðalstein
Grétar, f. 1989, sambýliskona
Anna Margrét, f. 1989, og börn
þeirra Emma Lind, f. 2008, og
Alba Sædís, f. 2011. 2) Sigmar,
f. 1974, eiginkona Angela Mar-
ina Barbedo Amoro, börn
þeirra Rafn Edgar, f. 1999, fyr-
ir átti Sigmar Eystein Bessa, f.
1997, og fyrir átti Angela Luis
Elsku besta amma mín. Að þú
skulir hafa farið svona fljótt frá
mér.
Ég næ þessu varla enn þann
dag í dag enda ekki komin vika
síðan þú kvaddir mig, en ég vil
að þú vitir elsku amma að ég
elskaði þig meira en þú gast
ímyndað þér, enda ekki annað
hægt en að elska svona yndis-
lega konu sem var svo hjartagóð
og vildi öllum vel.
Albína verður heldur aldrei
söm aftur, það mun vanta þig til
að taka á móti manni með fal-
lega brosinu þínu, það verður
allt bara svo tómlegt án þín.
Ég held endalaust áfram að
rifja upp minningarnar sem við
eigum saman og þær eru nú ekki
fáar.
Ég veit vel að þú munt vaka
yfir mér, passa að ég fari réttu
leiðina í lífinu og bara að mér líði
vel.
Mundu bara að við elskum þig
öll og munum sakna þín rosalega
mikið enda varstu annar helm-
ingurinn minn og kletturinn
minn í einu og öllu. Ef þú værir
ennþá hérna hjá okkur fengirðu
heilu ræðurnar frá mér um
hversu mikið mér þykir vænt um
þig. Maður skilur ekki hversu
hratt þetta getur gerst en allt
sem við áttum eftir að gera sam-
an verður vonandi klárað í
draumum mínum.
Þegar við fengum að sjá þig á
miðvikudaginn var svo gott að
sjá hversu mikill friður var yfir
þér og þeir bestu falla víst fyrst
frá því Guð þarfnast þeirra
þarna uppi, en ég veit að þú
munt fylgja mér.
Ég elska þig amma mín.
Hvíldu í friði.
Við lífsins stiga ætlum að þramma
og þar með okkur verður þú
okkar elsku besta amma.
Okkur þykir lífið svo skrýtið
og margt er svo flókið í heiminum nú.
Þá er alltaf gott að vita
að okkur getur hjálpað þú.
Þú alltaf í huga okkar ert.
Þú hjörtu okkar hefur snert
með góðmennsku og hjartavernd.
Hér og nú ertu heimsins besta amma
nefnd.
Þú ert sem af himnum send.
(Katrín Ruth)
Þín ömmustelpa,
Elísabet Anna.
Kveðja frá Slysavarna-
deildinni Unni
Anna Gestsdóttir gekk í
Slysavarnadeildina Unni á Pat-
reksfirði vorið 2007, reyndar
sama ár og ég undirrituð og
einnig dóttir hennar, Brynja
Rafnsdóttir. Slysavarnadeildin
hefur því aldrei verið án Önnu í
mínum huga, enda varla sá fund-
ur, vinna fyrir deildina, uppá-
koma eða ferð sem Anna tók
ekki þátt í með sinni einstöku
gleði, jákvæðni, æðruleysi og
dugnaði. Hún tók virkan þátt í
starfi fjáröflunarnefndarinnar,
bakaði pönnukökur af einstakri
snilld, þaut um í eldhúsi félags-
heimilisins auk þess sem hún og
maðurinn hennar, Rafn Hafliða-
son, styrktu deildina á margan
hátt með styrkjum og gjöfum.
Anna lét sig heldur ekki vanta á
fundi deildarinnar, félagsfundi
sem og skemmtifundi og var hún
mikils metin af öllum félagskon-
um.
Haustið 2010 fór hún ásamt
fleiri konum úr deildinni á
kvennaþing Slysavarnafélagsins
Landsbjargar sem haldið var á
Húsavík þar sem við brugðum
okkur meðal annars í Rauð-
hettubúninga – en Anna hafði
alltaf gaman af slíkum uppá-
tækjum og tók gjarnan þátt í
því. Raunar fannst henni svo
gaman á kvennaþinginu að hún
kom að máli við mig fyrir stuttu,
þegar ég hljóp inn í Albínu að
kvöldi þar sem hún var að af-
greiða sem oftar, og spurði mig
hvort það styttist nú ekki í
næsta kvennaþing og var hún
ákveðin í því að láta sig ekki
vanta.
Þegar við áttum þetta samtal
grunaði mig ekki að þremur
dögum síðar fengi ég þær fréttir
að Anna Gestsdóttir væri látin.
Allt of snöggt, óvænt og fyrst og
fremst allt of snemma var hún
kölluð frá okkur og munum við
sakna hennar tilfinnanlega í leik
og starfi okkar í slysavarnadeild-
inni sem og okkar daglegu lífi
sem hún átti svo stóran sess í.
Við vottum fjölskyldu og að-
standendum hennar okkar
dýpstu samúð á þessum erfiðu
tímum. Minning hennar mun lifa
áfram í öllu því góða sem hún
gaf af sér í samfélaginu okkar.
Gyrir hönd Slysavarnadeild-
arinnar Unnar á Patreksfirði,
Nina Anna Dau.
Anna Freygerður
Gestsdóttir
Í æsku fór ég oft vestur í Dali á
heimaslóðir Kristins Sveinssonar,
afa míns, að Sveinsstöðum, sum-
arbústað hans og Margrétar Jör-
undsdóttur, ömmu. Hápunktur
ferðarinnar var ávallt að fara í
Fagradal og hitta þar heimamenn.
Steinólfur var hrókur alls fagn-
aðar. Hann var félagslyndur og
alltaf stutt í kímnina. Sem dæmi
Steinólfur
Lárusson
✝ Steinólfur Lár-usson kvaddi
þennan heim í Búð-
ardal við Hvamms-
fjörð þann 15. júlí
sl., en hann var
fæddur 26. júní
1928.
Steinólfur Lár-
usson var jarðsung-
inn frá Skarðs-
kirkju 21. júlí 2012
og var huslaður í
kyrrþey að eigin ósk og orða-
lagi.
má nefna nýyrði
hans á borð við
skítahaugahoppara
(kjúkling), búkvirkja
(lækni), beljudjús
(mjólk), harðgleypur
(kringlur) og glyrnu-
sérfræðing (augn-
lækni). Þótt hann
væri bæði hávaxinn
og ábúðarmikill í fasi
var hann ofurblíður í
lund og mátti ekkert
aumt sjá, nema það væri tófa!
Hann gerði börnum það stund-
um til gamans að gretta sig og
geifla og hlógum við mikið að þeim
undrum og ævintýrum sem urðu í
andliti hans við þessar kúnstir.
Ég minnist þess eitt sinn þegar
Steinólfur brunaði upp Sveins-
staðaheimreiðina að hvíta Ladan
bilaði í brekkunni. Þá heyrði ég
hávaðabölv og ragn þegar Stein-
ólfur stökk út úr bílnum á stígvél-
unum og í lopapeysunni, flaug upp
á húddið og hoppaði á um leið og
hann úthellti nokkrum sérlega vel
völdum orðum um bíldrusluna.
Því það veit sá sem allt veit að
hann kunni að orða hlutina svo
eftir var tekið.
Það er með trega og brosi sem
ég kveð þennan merka mann.
Höllu, Guðmundi, Hrefnu og
fjölskyldunni allri sendi ég inni-
legustu samúðarkveðjur á þessum
sorgardegi.
Ingunn Margrét Blöndal.
Dr. Kristján Eldjárn sagði eitt
sinn um Steinólf í Fagradal að
hann hefði „hreinast tungutak nú-
lifandi Íslendinga“.
Hann var bráðgreindur merk-
ismaður, fjölmenntaður, sagna-
þulur og magnaður húmoristi.
Þeir sem þekktu manninn og
tungutak hans sannfærðust enn
betur um málsnilld hans og þrótt-
mikið stílbragð í þeim mergjuðu
pistlum er hann lét nokkrum sinn-
um frá sér fara.
Í honum sindruðu allir kostir
og kenjar þjóðarinnar; sagnaást-
in, frásagnargáfan og ljóðhneigð-
in.
Hann var allt í senn; náttúru-
barnið, raunvísinda-, hugvits- og
uppfinningamaður, frumkvöðull,
íhald og róttækur, háalvarlegur
eina stundina en átti til að bregða
á skeið með hrekkjóttar kenjar og
stríðni, raunsæismaður, dreyminn
á stundum og hafði lúmskt gaman
af hjátrú og hindurvitnum í
þjóðtrú.
Er Steinólfur hafði orðið í
góðra vina hópi þögðu menn í kór,
þ.e.a.s. þeir þögðu einum kjafti.
Þegar hann talaði þótti mér eins
og hann léki á hljóðfæri með kar-
akter sínum og málsnilld. Fór allt
saman; tungutak og raddbrigði,
síhvik ásýnd mannsins þegar
hann sagði frá, leiftrandi glettnin í
augum hans en stormaþytur eða
jafnvel arnsúgur þegar hann víxl-
aði yfir í alvarlegri mál. Það er
einstakt og ógleymanlegt að hafa
kynnst slíkum manni.
Ekki voru húsráðendur í
Fagradal hlaðkaldir heim að
sækja. Þar var manni ævinlega
tekið með kossum, kostum og
kynjum.
Kona Steinólfs var Hrefna
Ólafsdóttir, fædd á Hamri í Ham-
arsfirði 12. feb. 1928. Þau giftu sig
á Hamri, æskuheimili Hrefnu, 10.
apríl 1955. Þá yfirgaf Hrefna
Hamarsfjörðinn og flutti að Ytri-
Fagradal í Skarðshreppi með
bónda sínum og þar bjuggu þau
allan sinn búskap. Hún andaðist 9.
apríl 2001. Það var ein síðasta
ákvörðun þeirra hjóna að búa svo
um hnútana að dóttir þeirra Halla
og eiginmaður hennar tækju við
búi í Fagradal. Þar með var
tryggt að dugmikið atorku- og
hagleiksfólk situr þessa jörð, því
vissulega munar um vinnufúsar
hendur og verkvilja nýrrar kyn-
slóðar í samfélagi sveitanna.
Eftir á er ótalmargs að minn-
ast. Ég var að vinna við gerð laxa-
stiga í Fagradalsá og varð á að
skera mig á olíutunnu þvert á alla
fingurgóma annarar handar.
Íklæddur hvítum vinnubuxum
arkaði ég heim að Ytri-Fagradal
að fá plástur og mætti Steinólfi á
hlaðinu. Hann rak upp stór augu,
fórnaði höndum og hrópaði upp
yfir sig: „Blessður maðurinn,
blessaður maðurinn – láttu mig
lappa upp á þig.“ Þannig háttaði
til að önnur buxnaskálmin var enn
hvít en hinn blóðrauð niðrúr og
ekki furða að manninum brygði.
Löngu síðar minntist Steinólf-
ur þessa atviks og sagði þá: „Ég
hélt þú myndir drepast á hlaðinu
drengur, svei mér þá.“ Svo hló
hann og pírði á mig augun.
„Hvað hefðirðu gert?“ spurði
ég.
„Ég hefði jarðað þig sjálfur,
maður. Þú ert alltof góður í prest-
ana, elskan mín; ég hefði aldrei
tímt því.“
Fallinn er frómur maður, fjöl-
fróður, hógvær og snjall. En
minningin lifir og ský mun aldrei
falla á minningarskjöld hans. Þeg-
ar Steinólfs er minnst verður æv-
inlega um hann sagt: „Hann var
drengur góður.“
Haraldur G. Blöndal
og María Aldís
Kristinsdóttir.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför móður minnar,
ömmu og langömmu,
HELGU M. PÁLSDÓTTUR,
Lindasíðu 2,
Akureyri.
Sérstakar þakkir fá Heimahlynning, Akureyri,
og starfsfólk Lerkihlíðar, dvalarheimilinu Hlíð.
Gunnhildur Ásgeirsdóttir, Þorgrímur G. Jörgensson,
Helga Margrét Helgadóttir, Ómar Örn Magnússon,
Sara Helgadóttir, Birgir Örn Guðjónsson
og langömmubörnin.
✝
Innilegar þakkir færum við þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts og
útfarar ástkærrar eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
AUÐBJARGAR DÍÖNU ÁRNADÓTTUR,
Heiðarlundi 18,
Garðabæ.
Sérstakar þakkir til starfsfólks krabbameinsdeildar
Landspítalans á Hringbraut og hjúkrunarþjónustu Karitas.
Jón Hermannsson,
Árni Jónsson, Sólveig Pálsdóttir,
Hermann Þór Jónsson, Harald Schmitt,
Díana, Ólafur Páll og Íris.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
samúð og hlýhug við andlát og útför
GUÐJÓNS ÞORBERGSSONAR,
Lækjasmára 6,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Hjúkrunar-
heimilisins Skógarbæjar fyrir hlýju og
góða umönnun.
Jónína Þorsteinsdóttir.
Sendum
frítt
hvert á land sem
er
Helluhrauni 12 • Hafnarfjörður • 544 5100 • www.granithusid.is
✝
Innilegar þakkir færum við þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
JÓHANNESAR HARALDAR PROPPÉ,
hjúkrunarheimilinu Mörk,
áður Hæðargarði 33,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki hjartadeildar
Landspítalans við Hringbraut og á hjúkrunarheimilinu Mörk.
Unnur Guðmundsdóttir Proppé
og aðstandendur.
Að skrifa minningagrein
Ekkert gjald er tekið fyrir birtingu minningagreina.
Þær eru einnig birtar á www.mbl.is/minningar.
Skilafrestur minningagreina er á hádegi tveimur virkum
dögum fyrir útfarardag, en á föstudegi vegna greina til
birtingar á mánudag og þriðjudag.
Fjöldi greina í blaðinu á útfarardag ræðst af stærð blaðsins
hverju sinni en leitast er við að birta allar greinar svo fljótt
sem auðið er. Hámarkslengd minningagreina er 3.000
tölvuslög með bilum. Lengri greinar eru vistaðar á vefnum,
þar sem þær eru öllum opnar.