Alþýðublaðið - 22.11.1919, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
S
Símaskráin
1920.
Peir, sem kynnu að óska breytinga eða leiðrétt-
inga í simaskránni, geri svo vel að gera undirrituð-
um viðvart fyrir 26. þ. m.
Símastjórinn í Reykjavík
Gísli J. Ólafsson.
Sínrti 416.
cTiýir Raupanéur <Jlíþýéu6íaésins fá
Bíaéié Jrííí iií mánaéamóta’
%JJgraiésían ar á JHaucjavacj 16 ©3.
Xoii konnngnr.
Eftir Upton Sinclair.
(Frh.).
.Ástæðan til hvers?“ rumdi í
Bili.
»Að þið fóruð svona með mig“.
»Af því að þú varst frekur,
^rengur minn. Vissirðu kannske
ekki, að þú máttir ekki læðast
Þiugað inn?“
..Jú, sagði Hallur, „það er ekki
t)a8# sem eg á við. En vegna
hvers vilduð þið ekki hleypa mér
)tm, fyrst þegar eg kom?“
»A.f hverju fórstu ekki eftir því,
sem vant er að gera, ef þú hefir
viljað fá vinnu í námunni?"
»Eg vissi ekkert, hver venjan
er“.
„Nei, það var nú einmitt það.
Og við vildum ekkert við þig
e’ga. Þú leizt ekki vel út“.
..Hver hélduð þá eg væri? Við
hvað voruð þið hræddir?“
»Hættu nú, farðu ekki að gera
big að fífli!“
Hallur þagði og hélt áfram
leiðar sinnar. Hann var að hugsa
Um það, hvernig hann ætti að fá
þá til að skýra sér frá ástæð-
uöum.
»Eg sé það ijóst, að þið grunið
Uíig um einhverja græsku", sagði
ðáun, „en eg skal gjarnan segja
ykkur satt frá öllu, ef þið kærið
ykkur nokkuð um það“. Og þegar
ei|ginn svaraði, þá hélt hann á-
fram:
»Eg var í fjöllistaskóla, en svo
Ui'ðum við pabbi missáttir, og þá
setlaði eg að reyna að vinna fyrir
U30!' sjálfur. Og mig hefir altaf
inngað til þess að vita, hvernig
Þetta væri“.
»Nú já“, sagði Bill, „hér er nú
engin leikvöllur, heldur kolanáma".
»Það veit eg“, sagði Hallur,
»en segið mér nú hreinskilnislega,
kvern þið hélduð mig“.
Hann sá að ísinn var tekinn
að bráðna, og ef til vill datt Bill
I hug, að svona lærður náungi
kynni að geta valdið yfirmönnum
feHgsins óþægindum, af því að
keú' höfðu „dæmt“ hann tíl þess
að borga sekt og tekið af honum
II r hans og sjálfskeiðung.
»Nú, jæja þá“, sagði Bill, „mér
Þá sama þótt ég segi þér það.
eir eru að reyna að koma lagi á
þetta kolahérað og við kærum
okkur ails ekki um að fá hingað
neina njósnara frá verkamanna-
félögum. Umboðsmenn útvega fé-
lögunum menn, og ef þú hefðir
farið. til þeirra og talað vel máli
þínu, þá hefðir þú fengið vinnu
eins og aðrir. Eða ef þú hefðir
komið á skrifstofuna í Pedró og
fengið þá þar til þess að senda
þig hingað, þá hefði alt gengið
eins og í sögu hér. En þegar pilt-
ungur kemui másandi og blásandi
beina leið upp að hliði, og lítur
út eins og flakkari, en talar eins
og prófessor, þá geturðu skilið
það, að við hleypum honum elcki
inn“.
„Já, það skil eg“, sagði Hallur
og bætti við. „Eg mundi vera
ykkur mjög þakklátur, ef þið
gæfuð mér eitthvað að borða fyrir
mína eigin peninga".
„Morgunverði er lokið, þér
verðið að bíða þangað til steikin
er til reiðu“. Hann hló að fyndni
sinni og fékk Halli skildinga.
tííðan glotti hann, er hann opnaði
hliðið og hleypti Halli út. Þetta
voru fyrstu kynnin, sem Hallur
hafði af General Fnel Compamj.
ast ofan eftir veginum, en gat
það ekki. Hann komst ekki lengra
en að lækjarsitru, sem rann ofan
fjallshliðina, og án þess að óttast
taugaveikissýkingarhættu drakk
hann rólegur úr henni. Þarna lá
hann allan daginn, án þess að
bragða mat. Utrdir kvöld skall á
þrumuveður og drógzt hann þá
að steini einum, sem í rauninni
skýldi honum eigi að mun. Þunna
ullarábreiðan hans blotnaði fljótt,
og nóttin varð honum lítið værri
en sú sem á undan var gengin.
Hann gat eigi sofnað, en hugsað
gat hann. Og hann hugsaði um
það, sem fyrir hann hafði komið.
Einkum hugsaði hann um það,
hvern veg skapi haDS hefði verið
farið hefði hann í rauninni verið
sendimaður verkamannafélaga.
(Frh.).
Sólmyrkvi er í dag. Hann
hefst kl. 2 e. h. Mestur er hann
kl. 2 og 32 mín., og nær þá yfir
V* 9Í þvermáli sólhvelsins.
III.
Ungi maðurinn reyndi að staul-