Morgunblaðið - 18.10.2012, Qupperneq 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. OKTÓBER 2012
Elsku langafi minn.
Frá því að ég fæddist hef ég
alltaf haldið upp á Þorláksmessu
heima hjá þér. Sama þótt þú
hafir flutt, það var alltaf föst
hefð. Við borðuðum hangikjöt
og drukkum malt og appelsín.
Síðan kom jólasveinninn með
gjafir handa okkur krökkunum
og við sungum nokkur jólalög.
Ég held samt að þessi Þorláks-
messa verði ekki söm án þín.
Ég veit að þú varst mikill
maður. Það þarf nú ekki mikið
til að sjá það enda varstu sæmd-
ur stórriddarakrossinum ásamt
mörgum öðrum orðum og varst
eini maðurinn á Íslandi sem hef-
ur verið gerð stytta af í lifandi
lífi. Þú gerðir svo mikið á meðan
þú varst hjá okkur að í hrein-
skilni sagt skil ég ekkert hvern-
ig þú fórst að þessu. Þú teikn-
aðir svo margar flottar og
merkilegar byggingar, en varst
líka öflugur í íþróttalífinu og
pólitík.
Ég vildi óska þess að ég hefði
haft meiri tíma með þér en á
sama tíma veit ég vel að það eru
forréttindi að fá að lifa svona
lengi og að þú ert líklega feginn
að komast til ömmu Margrétar
og hinna englanna.
Svava Þorsteinsdóttir.
Með fáum orðum langar mig
að minnast frænda míns, Gísla
Halldórssonar. Ég minnist Gísla
strax frá unga aldri sem manns-
ins sem allir báru virðingu fyrir
og töluðu vel um. Hann ólst upp
ásamt móður minni í fjölmenn-
um systkinahópi í Austurkoti
sem stóð við Faxaskjól. Þetta
var samhentur systkinahópur og
Gísli var einn af foringjunum í
þeim hópi. Minnisstæðast fyrir
flest okkar barna þeirra systk-
ina eru sjálfsagt jólaveislur
Gísla og Margrétar á Tómasar-
haga sem í þá daga voru einn af
hápunktum jólanna hjá okkur
unga fólkinu þar sem öll stór-
fjölskyldan hittist.
Gísli var hjálpsamur maður
enda leituðu margir til hans.
Þegar ég ákvað á sínum tíma að
hefja nám í byggingarfræði og
síðan arkitektúr var að sjálf-
sögðu leitað til Gísla sem að-
stoðaði mig við að komast í þau
sambönd sem til þurfti til að
hefja nám í Danmörku. Eftir að
ég lauk námi í arkitektúr starf-
aði ég á teiknistofunni hjá Gísla
og vann þar fyrst sem starfs-
maður og síðan meðeigandi í 18
ár eða þar til ég hóf minn eigin
rekstur. Tímarnir á teiknistof-
unni hjá Gísla og félögum voru
ógleymanlegir þar sem maður
fékk sitt teikniborð og T-stiku,
sat á borðstofustól með koll sér
við hlið og vindlakassa þar sem
geymdir voru blýantar og strok-
leður. Gísli kenndi mér flest það
sem þurfti til að takast á við í
þessu starfi sem ég hafði valið
mér. Hann var alltaf úrræða-
góður og lét viðskiptavinina
finna að þeir væru aðalatriðið og
sameiginlega fyndu þeir bestu
lausnina. Ótrúlegar breytingar
áttu sér stað á þessum tíma,
fyrst komu teiknivélarnar, fax,
farsímar, tölvur og hönnunar-
forrit, allt breytti þetta um-
hverfi okkar arkitekta mikið.
Gísla fannst þetta nú ganga full-
Gísli
Halldórsson
✝ Gísli Hall-dórsson arki-
tekt fæddist að
Jörfa, Kjalar-
neshreppi, Kjós 12.
ágúst 1914. Hann
lést á Hjúkr-
unarheimilinu Eir
8. október 2012.
Útför Gísla fór
fram frá Dómkirkj-
unni 17. október
2012.
hratt stundum en
var fljótur að til-
einka sér þessar
nýjungar.
Að sjálfsögðu
komu upp ýmis
vandamál hjá ung-
um manni eins og
mér með stóra
framtíðardrauma
sem helst áttu að
rætast strax, en þá
kom maður aldrei
að tómum kofunum hjá Gísla
sem ráðlagði og í sameiningu
voru málin leyst.
Það voru breytingar í lífi
Gísla á þeim tíma sem ég hóf
störf á teiknistofunni. Hann var
að hætta stjórnmálavafstri og
byrja m.a. í golfíþróttinni, en
þessi kafli í lífi Gísla var þó
engu ómerkilegri en þeir fyrri,
enda keppnismaður á ferð. Það
var einstaklega gott að vinna
með Gísla, hann var alþýðumað-
ur með ákveðnar skoðanir, lét í
sér heyra þegar hann taldi þess
þurfa, en alltaf til í að finna
leiðir sem allir sættu sig við.
Hans viðhorf til lífsins og þess
starfs sem við unnum við mót-
uðu mig mikið og hafa örugg-
lega átt mikinn þátt í þeirri vel-
gengni sem ég tel mig hafa
notið í mínu starfi til þessa.
Ég vil þakka Gísla samfylgd-
ina og við Ingibjörg sendum
Leifi, Dísu og börnum þeirra
okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Halldór Guðmundsson
arkitekt.
Þar sem ég bý á horni Sörla-
skjóls og Faxaskjóls í Reykja-
vík man ég vel eftir kotbýlinu
Austurkoti við sjávarkambinn,
innan við hundrað metra frá
stofuglugganum heima. Þar var
Gísli Halldórsson alinn upp,
næstyngstur ellefu systkina. Í
ævisögu Gísla, sem Jón M. Ív-
arsson tók saman, lýsir Gísli
æskudögum sínum í þessu húsi,
fimmtíu fermetrum að stærð,
klæddu bárujárni. Faðir hans
hafði þar nokkrar skepnur og
sótti sjóinn út á Skerjafjörð.
Hann fæddist ekki með silf-
urskeið í munninum, hann Gísli,
en með árunum, dugnaðinum og
þrautseigjunni teiknaði hann og
byggði sér hús á Tómasarhag-
anum, ekki langt frá þessum
æskustöðvum sínum. Þaðan
man ég fyrst eftir honum. Við
Leifur sonur hans, vorum vinir
og félagar og allt fram yfir tví-
tugsaldur var ég aufúsugestur
hjá þeim feðgum og Margréti.
Seinna um ævina urðum við
Gísli síðan samferðarmenn og
skjólstæðingar á hinum ýmsu
vígstöðvum. Minn var heiðurinn
og hjálpin að eiga hann að.
Ég læt öðrum eftir að rekja
feril Gísla, en þegar ég fyrst
kynntist þessum höfðingja og
alla tíð síðan, hlóðust ábyrgðar-
og forystustörf á hans herðar
og aldrei brást hann þeim sem
sóttust eftir kröftum hans.
Hvort heldur í íþróttahreyfing-
unni, stjórnmálunum eða í arki-
tektúrnum. Hann var jafnan
margra manna maki.
Ég leyfi mér að fullyrða að af
afskiptum Gísla af skipulagi,
fjármálum og verkefnum á vett-
vangi íþróttamála, hvort heldur
í Reykjavík eða á landsvísu, hafi
íþróttafélögin og hreyfingin öll
náð vopnum sínum og gengið í
endurnýjun lífdaga. Fyrir það
verður aldrei nógsamlega þakk-
að.
Gísli var ekki endilega mikill
ræðumaður, ekki aðsópsmikill
né „votegetter“ í þeim skilningi
að beita persónutöfrum eða
gylliboðum í félagsmálum.
Hann var enginn viðhlæjandi,
hann Gísli. En samt var hann
aftur og aftur beðinn og kjörinn
til að taka að sér forystustörf á
vettvangi íþróttanna og borg-
arinnar. Hvers vegna skyldi það
hafa verið gert? Vegna þess að
hann var heiðarlegur, heil-
steyptur, kurteis málafylgju-
maður, mannasættir og dugnað-
arforkur. Formaður ÍBR,
forseti ÍSÍ, forseti borgar-
stjórnar, formaður Ólympíu-
nefndar Íslands, þungavigtar-
maður í KR. Algjörlega
óþreytandi.
Gísli Halldórsson var rétt
meðalmaður á hæð. Kvikur í
hreyfingum, prúðbúinn, látlaus
og léttur í lund. Í tali kom hann
sér jafnan fljótt að aðalatriðum,
kappsfullur, fastur fyrir ef því
var að skipta en aldrei ósann-
gjarn eða yfirgangssamur.
Hann leitaði sátta og lausna.
Það vantaði tvö ár upp á að
hann næði hundrað ára aldri.
Allt til hins síðasta var hann
minnugur og skýr. Hélt ræður
blaðalaust og bar sig vel. Gísli
Halldórsson er látinn en eftir
standa minnismerkin, húsin
sem hann teiknaði og orðsporið,
sem af honum fer. Orðstír deyr
aldrei.
Okkur þótti öllum vænt um
Gísla Halldórsson. Blessuð sé
minning hans.
Ellert B. Schram.
Vinátta okkar Gísla spannaði
meira en 66 ár. Fyrst hitti ég
hann að máli, þegar ég vann í
fiskbúð móðurbróður míns, Ara
Magnússonar að Mávahlíð 1, og
sonar hans Guðmundar Arason-
ar, sem betur var þekktur sem
hnefaleikamaður og velgjörðar-
maður Ármanns og fleiri
íþróttafélaga, auk þess sem
hann var öflugur forseti Skák-
sambands Íslands um áraraðir.
Um þetta leyti bjuggu þau
Gísli og Margrét kona hans í
Barmahlíð 12 og komu þau oft í
búðina til að fá sér í soðið ásamt
mörgum öðrum eftirminnilegum
viðskiptavinum, til dæmis
Bjarna Benediktssyni og konu
hans, Sveini bróður Bjarna og
fleirum. Mig minnir að Grímur
Bachmann frændi minn hafi
keypt íbúð Gísla og Margrétar í
Barmahlíðinni, en þaðan fluttu
þau hjónin í Vesturbæinn í
glæsihús sem Gísli teiknaði, að
Tómasarhaga 31, sem síðan
fékk verðlaun sem frumlegasta
og fegursta hús höfuðborgar-
innar og er nú friðað af húsa-
friðunarnefnd.
Okkur Þrótturum sem töld-
um okkur ráða ríkjum á þessum
slóðum þótti það heiður að KR-
ingur skyldi flytja í hverfið.
Gott samstarf milli KR og
Þróttar var reyndar til fyrir-
myndar. Þar áttu Gísli og Sig-
urður bróðir hans stóran hlut
að máli. Ég ætla að láta aðra
um að minnast Gísla sem arki-
tekts og framkvæmdamanns um
áratuga skeið, – mitt tillegg
verður á léttari og persónulegri
nótunum.
Þegar við Systa, konan mín,
ákváðum að ráðast í að byggja
einbýlishús að Fremristekk 6,
þá var leitað til Gísla. Teikn-
ingar voru gerðar á teiknistofu
hans í Ármúla 6. Ég vildi vita
hvað svona nokkuð kostaði.
Ætli við segjum ekki sirka 35
þúsund, sagði Gísli. Þegar ég
kom til að gera upp, og átti
náttúrlega nánast engan pen-
ing, þá sagði Gísli: Við geymum
greiðslurnar, þú verður að
koma undir þig fótunum, og að
auki hef ég ekki fyrr teiknað
hús fyrir tvöfaldan milliríkja-
dómara. Ég held ég hafi verið
búinn að gera upp við Gísla tíu
árum síðar. Þá benti ég Gísla á
að nú hefði allt verðlag hækkað
upp í rjáfur. En hann sagði:
Hvað sagði ég að þetta ætti að
kosta, 35 þúsund? Við látum
það standa, og þar við sat.
Gísli var velgjörðarmaður
minn og vinur. Þegar ég efndi
til golfmótsins Hoffell Open
fékk ég þá prýðilegu hugmynd
að fá Gísla sem heiðursgest
mótsins. Golfáhugi Gísla var
ósvikinn. Flesta daga fór hann á
golfvöllinn, mjög oft með Leifi
syni sínum. Gísli lék golf
ótrauður í ellinni, og ekki stóð á
árangri. Ég held að hann hafi
farið 18 holurnar á höggafjölda
sem jaðrar við heimsmet öld-
unga.
Á Hoffellsmótið okkar á
Hellu mætti Gísli og hafði pant-
að golfbíl, sem hann ók sjálfur
en vantaði félaga sér við hlið.
Auðvtað var ég upplagður
ferðafélagi á bílnum. Af mér
stafaði engin ógn í leiknum, ég
tók þátt til þess eins að vera
með.
Gísli Halldórsson var að mínu
mati einn af bestu sonum Ís-
lands. Hvíl þú í friði, Gísli.
Við Systa sendum fjölskyldu
Gísla okkar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Magnús V. Pétursson.
Það var öðrum hvorum meg-
in við síðustu aldamót að elsti
eigandi Teiknistofunnar, Gísli
Halldórson, þá á níræðisaldri,
hafði orð á því við okkur yngri
mennina hvort ekki væri tíma-
bært að gera eitthvað í heima-
síðu fyrirtækisins. Þetta er okk-
ur minnisstætt og lýsir vel
framsýni Gísla og áhuga hans á
tæknivæðingu í rekstri fyrir-
tækisins, enda var hann helsti
hvatamaður þess að tölvuvæða
fyrirtækið á sínum tíma, þó að
hann væri kominn á efri ár.
Gísli rak Teiknistofuna í heil
60 ár, en hann lét af störfum
aldamótaárið, rúmlega 86 ára. Á
langri starfsævi kom Gísli að
hönnun ótalmargra bygginga
um allt, land, þar á meðal bygg-
inga sem mörkuðu spor í sögu
íslenskrar byggingarlistar. Á
sama tíma var hann í forsvari
og sá um rekstur farsællar arki-
tektastofu, sem er í sjálfu sér
fullt starf. Fyrir utan starfs-
vettvanginn vann Gísli ötullega
að félags- og stjórnmálum. Að
ógleymdum ritstörfum hans, en
hann gaf út tvær bækur á síð-
ustu árum. Þessi ótrúlegu af-
köst bera skipulagsgáfum hans
göfugt vitni.
Eitt af málunum sem Gísli
kom að á sínum tíma var þegar
hann hafði yfirumsjón með að
útrýma bröggunum og öðru lé-
legu húsnæði í Reykjavík um
miðjan sjötta áratuginn. Alls
voru byggðar tæplega þrjú þús-
und íbúðir á 8 ára tímabili. Hér
var grettistaki lyft í að útrýma
heilsuspillandi húsnæði.
Golfíþróttin var hans íþrótt
og var hann einn fárra Íslend-
inga sem farið hafa 18 holurnar
á færri höggum en árafjöldi
hans. Á 90 ára afmæli Gísla hélt
hann golfmót á Nesvellinum,
sem er helst ógleymanlegt fyrir
blíðskaparveður, yfir 20 stiga
hita og blankalogn, sem eins og
allir vita sem hafa spilað þar, er
mjög sjaldgæft. Sjálfur lék
hann náttúrlega með, enda
íþróttamaður og heilsuhraustur.
Að fá að vera samferða Gísla
á Teiknistofunni var lærdóms-
ríkt fyrir okkur nýskriðna úr
skóla, hann var bæði ómetanleg
uppspretta þekkingar um mál-
efni arkitektafagsins, fyrirmynd
í framkomu við samstarfsmenn
og viðskiptavini Teiknistofunnar
og leiðbeinandi um rekstur og
stjórnun hennar.
Gísli hélt sambandi við okkur
hér á stofunni, þó að hann væri
hættur að vinna. Einnig var
hann ávallt tilbúinn að aðstoða
okkur við að rifja upp gömul
mál, enda oft fljótlegra að fá
upplýsingar frá honum frekar
en að leita í skjalasafni fyr-
irtækisins. Þá voru sögustundir
með Gísla ómetanlegar, þegar
hann rifjaði upp frásagnir af
mönnum og málefnum langrar
ævi.
Við kveðjum merkan mann
sem setti spor sín á nýliðna öld
og þökkum samfylgdina. Við
vottum aðstandendum hans
okkar dýpstu samúð.
F.h. T.ark Arkitekta,
Ásgeir Ásgeirsson og
Ivon Stefán Cilia.
Með Gísla Halldórssyni, heið-
ursforseta ÍSÍ, er horfinn einn
fremsti og öflugasti íþróttafor-
ystumaður Íslands frá upphafi
skipulagðs íþróttastarfs. Ég
efast um að margir geri sér
grein fyrir hversu mikil og djúp-
stæð áhrif Gísli hafði á þróun og
uppbyggingu íþróttahreyfingar-
innar í íslensku samfélagi á
þeim langa tíma sem hann helg-
aði hreyfingunni starfskrafta
sína. Hann var í mörg ár sá
hornsteinn sem íþróttastarfið
hvíldi á. Stýrði ÍSÍ, stýrði Ól-
ympíunefndinni, teiknaði
íþróttamannvirki, tók þátt í
stjórnmálastarfi í Reykjavík í
þágu íþróttanna. Svona mætti
lengi telja. Öll störf í þágu
íþróttahreyfingarinnar voru
unnin í sjálfboðaliðastarfi. Öll
störf unnin með brosi og létt-
leika en mikilli festu þegar þess
þurfti. Gísli var snillingur í að
tala menn til niðurstöðu og
sætta andstæðar fylkingar. Þar
fór sannur foringi. Við Gísli átt-
um ánægjulega samferð í ald-
arfjórðung og þar bar aldrei
skugga á. Gísli stóð fyrir því að
ég var ráðinn til starfa hjá ÍSÍ
og hvatti mig áfram í leik og
starfi. Þrátt fyrir mikinn ald-
ursmun urðum við góðir vinir og
áttum í góðu sambandi alla tíð.
Hann var ungur í anda og
þreyttist aldrei á að leggja vel
til málanna.
Gísli var mikill fagurkeri og
smekkmaður. Heimili hans og
glæsilegur klæðaburður báru
þess glöggt vitni. Hann var flott
fyrirmynd fyrir alla samferða-
menn sína. Og nú er þessi öð-
lingur horfinn til austursins ei-
lífa eftir farsælt og gott
lífsstarf. Íþróttahreyfingin hefur
misst einn af sínum allra bestu
félögum. Fyrir öll hans góðu
störf og samstarf vil ég þakka.
Ég sendi fjölskyldunni allri ein-
lægar samúðarkveðjur. Megi
minning hans lifa.
Stefán Snær Konráðsson.
Fallinn er frá einn af öfl-
ugustu liðsmönnum íþrótta-
hreyfingarinnar á Íslandi fyrr
og síðar, Gísli Halldórsson, arki-
tekt og fyrrverandi forseti
Íþróttasambands Íslands, ÍSÍ.
Undirritaður naut þeirra for-
réttinda, að fá að vinna mjög ná-
ið með þessum fjölhæfa leiðtoga
og góða dreng um alllangt ára-
bil, á þeim árum sem ég var for-
maður Ungmennafélags Íslands,
UMFÍ, á árunum 1969 til 1979
og raunar bæði fyrir og eftir
þann tíma. Á þessum árum var í
gangi mikil uppbygging og
fjölgun í öllu íþrótta- og ung-
mennastarfi í báðum lands-
hreyfingunum og áttum við ófá-
ar ferðir saman út á land á
ársþing héraðssambandanna, ég
og Sigurður Geirdal, framkv.stj.
UMFÍ, Gísli og Hermann Guð-
mundsson, framkv.stj. ÍSÍ, og
oft var líka með okkur í för góð-
ur vinur minn,
Sveinn Björnsson, varaforseti
ÍSÍ.
Gísli hefur verið einn afkasta-
mesti arkitekt þjóðarinnar alla
sína starfsævi. Eftir að lög um
Félagsheimilasjóð voru sam-
þykkt frá Alþingi 1948, teiknaði
hann fjölda félagsheimila, sem
byggð voru vítt og breitt um
landið. Tilkoma félagsheimil-
anna skapaði öllu félags- og
samkomuhaldi verðuga aðstöðu
og var mikið framfaraspor í fé-
lagsmálasögu þjóðarinnar. Þá
teiknaði Gísli fjölda íþrótta-
mannvirkja, íþróttavelli, íþrótta-
hús og sundlaugar og hæst ber
uppbygginguna alla í Laugar-
dalnum í Reykjavík, þar sem
reist hefur verið stytta af þess-
um afkastamikla arkitekt og fé-
lagsmálaleiðtoga.
Gísli Halldórsson hefur hlotið
margvíslegar heiðursviðurkenn-
ingar að verðleikum fyrir störf
sín. Blessuð sé minning þessa
góða vinar og samstarfsmanns.
Fjölskyldu hans sendi ég inni-
legar samúðarkveðjur.
Hafsteinn Þorvaldsson.
Í hárri elli er látinn Gísli
Halldórsson. Þegar menn deyja
svo gamlir deyr líka tenging við
forna tíma: Gísli var unglingur í
upphafi kreppunnar miklu, og
þurfti að gera hlé á námi þegar
á skall heimsstyrjöldin síðari.
Gísli er einn af þeim sem
mótuðu fyrstu áratugi lýðveld-
isins. Hann á sinn þátt í svip-
móti Reykjavíkur – teiknaði
Lögreglustöðina, Loftleiðir og
Esju, Tollstöðvarhúsið og fjöl-
margt fleira. Funkisstefnan hef-
ur ekki vakið hrifningu á síðari
tímum. Mér sýnist þó að Gísli sé
einn besti fulltrúi hennar hér-
lendis, með einföldum lausnum,
léttleika sem vinnur gegn mónú-
mentalhneigðinni, og næstum
því and-funkislegri skrauthneigð
í mjóu súlunum og öðrum form-
brigðum. Sérstakan sess á Gísli
sem fyrsti íþróttaarkitekt á Ís-
landi, og teiknaði hvert stórvirk-
ið eftir annað. Vænst finnst
manni samt um það íþróttahús
Gísla sem nú er horfið, KR-
braggann – með einmitt súlun-
um og hvolfþaki sem seinna
endurspeglaðist í Laugardaln-
um.
Í KR stóð íþróttaferill hans
og þar varð hann félagslegur
forustumaður. Stökkið yfir í
stjórnmálin virðist svo hafa ver-
ið sjálfsagt mál í framhaldi af
störfunum fyrir KR og ÍBR –
og seinna Ólympíunefndina og
ÍSÍ.
Þetta voru aðrir tímar og nú
þykir okkur til um það hvað
Gísli kom miklu í verk í félags-
og stjórnmálum. Að sumu leyti
má rekja það þráðbeint í póli-
tískar siðvenjur þessara ára-
tuga, þar sem menn sinntu
mörgum hlutverkum án tillits til
reglna sem nú eiga að slá á of
mikil áhrif og völd í sömu hönd-
um – og staða Gísla verður ekki
ljós nema í samhengi við valda-
kerfi Sjálfstæðisflokksins í
Reykjavík þaðan sem borginni
var stjórnað í stóru og smáu. Að
því sögðu held ég að Gísli hafi
verið heilindamaður sem foringi.
Ég veit að honum var fjarri að
skara eld að eigin köku heldur
beitti sér í þágu málefnisins,
sem sífellt var íþróttahugsjónin
um heilbrigða sál í hraustum
líkama.
Sjálfur kynntist ég Gísla ekki
fyrr en seint þótt við værum
tengdir gegnum bróður hans
Björn og Nönnu ömmusystur
mína í Granaskjólinu. Það var
reyndar Björn sem kom mér í
KR þar sem ég hef verið síðan,
að minnsta kosti í anda. Ég tók
sjónvarpsviðtal við Gísla, og
hjálpaði seinna til við bækur
hans og Jóns Ívarssonar um ævi
Gísla og um Ólympíuleikana.
Þetta samstarf var gjöfult, og
við uxum saman í spjalli um
íþróttir og fyrri tíma. Lítið um
pólitík, en svolítið um golf sem
hann stundaði af kappi í ellinni,
hraustur og vinnusamur.
Af öllum verkum sínum talaði
hann af mestri tilfinningu um
tvö verkefni hjá ÍSÍ – um þátt
sinn við að glæða það sem nú
heitir almenningsíþróttir en þá
trimm, og við að efla íþróttir
kvenna. Á okkar dögum öflugra
íþróttakvenna og útbreiddra al-
menningsíþrótta skiljum við vel
þetta stolt.
Fyrir tæpu ári átti ég erindi
við Gísla. Hann leysti úr því en
sagðist vera hættur í golfinu,
orðinn þreyttur og leiður, þetta
væri ekkert líf lengur. Hinum
starfsama afreksmanni hefur
þótt illt að geta ekki sinnt fleiri
verkum – og við svo búið hefur
hvíldin líklega verið kærkomin.
Með samúðarkveðjum til
Leifs og annarra aðstandenda.
Mörður Árnason.