Morgunblaðið - 18.10.2012, Page 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. OKTÓBER 2012
Við fráfall Kidda verða til
margar ljúfar minningar og þakk-
arefni og maður skynjar á kveðju-
stundinni hve dýrmætt það var að
hafa fengið, gegnum Boggu
frænku, að tengjast slíkum öðlingi
og hans fólki nánum vinar- og
fjökskylduböndum.
Kiddi hafði einkar hlýja og
þægilega nærveru og mér er í
minni hve góður tengdasonur
hann var afa og ömmu, hjálplegur
og nærgætinn og svo seinna öll
gæska hans við mömmu í hennar
erfiðu veikindum. En þannig voru
einfaldlega eðliskostir hans.
Bogga og Kiddi voru einkar
glæsileg hjón, ástfangin og sam-
rýmd gegnum lífið, eignuðust fal-
legt heimili og myndarlegan hóp
barna og barnabarna. Það dró því
dökkt ský fyrir sólina hans Kidda
þegar Bogga féll frá fyrir 10 árum
síðan en trúin og vissan um endur-
fundi brást honum aldrei. Sjálf-
sagt hefur trúarvissa hans einnig
hjálpað honum í veikindunum þar
sem hann sýndi mikið þrek og
æðruleysi. Það var nokkuð sjálf-
gefið að Kiddi legði múrverkið
fyrir sig og uppúr fermingu fer
hann að handlanga hjá föður sín-
um. Að loknu námi hans hefst náin
samvinna þeirra feðga og voru
umsvif þeirra mikil, bæði í múr-
verkinu og einnig í pípugerðinni
þar sem steypt voru rör og stein-
ar. Eftir fráfall Finns tekur Kiddi
við rekstrinum. Pípugerðin var
starfrækt í 45 ár og skráði þannig
merkan kafla í atvinnusögu
Stykkishólms. Það unnu margir
hjá fyrirtækinu og eftirsóknarvert
að vera þar t.d. fyrir skólastráka á
sumrin, kaupið var hærra en ann-
arsstaðar og hægt að velja úr dug-
legustu strákana. Sumir ónefndir
komust að gegnum klíku. Vinnu-
andinn var einstakur og til marks
um það unnu sömu menn hjá fyr-
irtækinu í áraraðir og vildu hvergi
annarsstaðar vera. Kidda sjálfum
féll aldrei verk úr hendi, hann var
vandvirkur og meðfæddur eigin-
leiki hans, hin fádæma snyrti-
mennska, nýttist vel í múrverkinu,
þar sem allt vill oft vaða á súðum. Í
verkefnum þar sem margar iðn-
greinar mætast er mikils virði að
snyrtimennska og tillitssemi við
aðra sé til staðar enda kom Kiddi
sér ávallt vel við aðra iðnaðar-
menn í Hólminum, sem heiðruðu
Kristinn Finnsson
✝ Kristinn Finns-son fæddist í
Stykkishólmi 12.
október 1929. Hann
andaðist á St.
Franciskusspít-
alanum í Stykk-
ishólmi 9. október
2012.
Útför Kristins
fór fram frá Stykk-
ishólmskirkju 13.
október 2012.
hann í starfslok fyrir
farsæl störf í þeirra
röðum.
Kiddi var þrek-
maður og heilsu-
hraustur starfsæv-
ina alla en
starfsferill hans í
múrverki spannar
meira en hálfa öld.
Hann sá um flest
múrverk hér í Hólm-
inum þann tíma, í
ótölulegum fjölda bygginga, bæði
í híbýlum fólks og þeim bygging-
um sem við notum til sameigin-
legra þarfa. Það var því gaman
fyrir Kidda að líta yfir farinn veg
og eiga svo mörg handtök víðs
vegar í bænum og hann gat verið
stoltur með dagsverkið þegar ævi-
kvöldið kom.
Kiddi var vinsæll samferðar-
maður, mikill Hólmari og unni
staðnum sínum af heilum hug og
þótt grasið væri stundum grænna
annarsstaðar og tækifæri í boði
kom aldrei til greina að yfirgefa
Hólminn. Hér vildi hann lifa,
starfa og deyja.
Kveðjustundin er okkur mörg-
um tregafull. Elsku frændfólk,
Siggi, Magga og Inga og fjölskyld-
ur, ykkar missir er mestur og
megi góður Guð styrkja ykkur í
sorginni. Blessuð sé minningin um
Kristin Finnsson, þann góða
dreng. Í nýjum heimkynnum bíða
hans vinir í varpa.
Ellert.
Minningarbrot um föðurbróður
okkar Kristin Finnsson múrara-
meistara frá Stykkishólmi.
Það verður tómlegt við Laufás-
veginn núna eftir fráfall Kidda
frænda. Ekki lengur hægt að
droppa inn hjá honum í kaffi og
spjall, eða til að færa honum
berjasultu sem honum þótti svo
góð. Það verður líka skrítið að sjá
ekki lengur ljós í glugga og velta
því fyrir sér hvort frændi sé farinn
að sofa, eða þegar bíllinn hans er
ekki í innkeyrslunni að kvöldi til,
og velta því fyrir sér hvort hann
hafi farið úr bænum. Það verður
erfitt að útskýra fyrir litlu Ölfu
Magðalenu sem býr beint á móti
honum að „Kiddi afi frændi henn-
ar“ (eins og hún kallaði hann)
komi aldrei heim aftur, og hún
geti ekki bankað hjá honum í
þeirri von að fá súkkulaðirúsínur.
Frænda verður sárt saknað í
sunnudagskaffi hjá Eddu og
Dedda, en hann átti svo oft „leið
hjá“ einmitt um kaffileytið.
Við systkinin vorum svo heppin
að alast upp í samvistum við
frænda og fjölskyldu hans, og
ömmu og afa, við Laufásveginn.
Þannig mynduðust traust tengsl
milli fjölskyldnanna sem varað
hafa alla tíð.
Frændi var einstakur karakter.
Hann var glaðvær og hress og
hafði góða nærveru. Hann var
mjög meðvitaður um umhverfi sitt
og fjölskyldumaður mikill. Hann
sagði okkur iðulega fréttir af
barnabörnunum sínum sem hann
var svo stoltur af, og ekki var hann
síður áhugasamur um börn og
barnabörn pabba.
Þegar við hugsum til baka þá
sjáum við frænda fyrir okkur í
hvítum smekkvinnubuxum,
skyrtu og alltaf með bindi og píp-
una í munninum, annað hvort uppi
í stiga að dytta að húsinu sínu eða
að bóna bílinn með steinolíunni
sem hann hafði tröllatrú á. Það
var stundum sagt um frænda að
hann bónaði bílana sína meira en
hann keyrði þá, enda snyrtipinni
mikill. Snyrtimennskan var ekki
síðri innandyra, það sást aldrei á
neinu hjá frænda, og hann sjálfur
alltaf svo fínn í tauinu, nema til
fótanna. Frændi var nefnilega
mjög nýtinn á sokkana sína og
gekk oftast í götóttum sokkum.
Þegar honum var bent á að sokk-
arnir væru götóttir, þá sagði hann
að þetta væri til að lofta um tærn-
ar, og hló.
Það hafa verið erfiðir tímar
undanfarið fyrir ykkur, elsku
Siggi, Magga og Inga, en nú hefur
pabbi ykkar fengið hvíldina og þið
geymið minningarnar um góðan
og traustan föður. Við sendum
ykkur og fjölskyldum ykkar inni-
legar samúðarkveðjur.
„Einstakur“ er orð sem notað er þegar
lýsa á því sem engu öðru er líkt, faðmlagi
eða sólarlagi eða manni sem veitir ástúð
með brosi eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki sem stjórnast af
rödd síns hjarta og hefur í huga hjörtu
annarra.
„Einstakur“ á við þá sem eru dáðir og dýr-
mætir og hverra skarð verður aldrei fyllt.
„Einstakur“ er orð sem best lýsir þér.
(Terri Fernandez.)
Elsku frændi, takk fyrir sam-
fylgdina og að vera alltaf til staðar
fyrir okkur systkinin.
Magðalena Hinriksdóttir,
Hinrik Helgi Hinriksson
og fjölskyldur
Þær minningar sem eru okkur
kærastar á lífsleiðinni eru þær
sem minna okkur á þá sem okkur
þótti vænst um. Ég var svo heppin
að eignast þig sem vin, Kiddi. Sagt
er að sanna vináttu sé erfitt að
finna, ennþá erfiðara að kveðja og
algjörlega ómögulegt að gleyma.
Þetta eru orð að sönnu. Eftir sit
ég hérna með fullt af fallegum
minningum um vináttu okkar,
þær minningar eiga eftir að ylja
mér um hjartaræturnar um
ókomna tíð. Þú varst sannur vinur
og þín verður sárt saknað.
Við þökkum indælu árin
er áttum við með þér um sinn.
Mörg verða treganda tárin
er tindra við legstað þinn.
(S.E.)
Siggerður Gísladóttir.
Æskuvinkona mín, Sesselja
(Dedda) lést 18. september síðast-
liðinn í Louisville, Kentucky,
Bandaríkjunum. Við kynntumst í
Kvenskátafélagi Reykjavíkur
þegar við vorum innan við ferm-
ingu og störfuðum öll okkar ung-
lingsár með skátum ásamt Borg-
Sesselja Svana
Eggertsdóttir
✝ Sesselja SvanaEggertsdóttir
Guðmundsson
fæddist í Reykjavík
24. október 1922.
Hún lést í Lou-
isville í Kentucky
18. september
2012.
Bálför Sesselju
Svönu fór fram í
Louisville, Ken-
tucky.
hildi Strange, sem
lést fyrir aldur fram
árið 1984. Við þrjár
unnum mikið saman
og urðum skátafor-
ingjar. Við héldum
skátafundi þar sem
ýmis skátafræði
voru kennd og fórum
í smærri ferðir og
útilegur. Þetta var
þroskandi og gott
veganesti út í lífið.
Dedda giftist 13. apríl 1946 Jóni
S. Guðmundssyni en hann lést ár-
ið 2004. Þau fluttu til Bandaríkj-
anna 1950 og bjuggu þar æ síðan.
Við Páll Gíslason eiginmaður
minn héldum sambandi við þau öll
þessi ár. Við heimsóttum þau oft
bæði til Kentucky og Flórida en
þar dvöldu Dedda og Jón þegar
kaldast var í Kentucky. Þau hjón-
in héldu líka góðu sambandi við
Ísland. Þau komu árlega til lands-
ins og seinni árin dvöldu þau oft
2-3 mánuði að sumri til. Þau tóku
börn og barnabörn með sér til
skiptis þannig að þau fengju tæki-
færi til að kynnast landinu og
halda sambandi við fjölskyldu og
vini.
Síðustu árin voru Deddu og
fjölskyldunni erfið. Það hefur
komið sér vel að börnin hennar,
Ernir, Hilda og Jón, hafa öll búið í
nágrenni við hana. Þau hafa því
getað hlúð vel að mömmu sinni og
hafa hugsað vel um hana. Ég
sendi þeim og börnum þeirra mín-
ar innilegustu samúðarkveðjur og
hugsa hlýtt til þeirra á þessum
erfiða tíma. Mig langar til að enda
þessar línur á kvöldsöng skáta.
Sofnar drótt, nálgast nótt,
sveipast kvöldroða himinn og sær.
Allt er hljótt, hvíldu rótt.
Guð er nær.
Soffía Stefánsdóttir
(Didda).
✝ Guðlaug Al-bertsdóttir
fæddist í Reykja-
vík 29. april 1945.
Hún lést á Landa-
kotsspítala 24.
september 2012.
Guðlaug ólst
upp í Reykjavík, í
Skerjafirði, í
Skrúði, ásamt for-
eldrum og 3 systk-
inum. Foreldrar
hennar voru Albert Gunn-
laugsson frá Móafelli í Fljót-
um, fæddur 27. desember
1897, látinn 1. október 1988
og Katrín Ketilsdóttir frá
Gýgjarhóli fædd 12. mars 1910
látin 2. janúar 1999. Systkini
Guðlaugar eru: Guðni, fæddur
27. janúar 1941. Þórkatla,
fædd 21. ágúst 1942 og Heið-
ar, fæddur 4. mars 1948, lát-
inn 4. maí 2005. Hinn 15. júlí
1966 giftist Guðlaug eftirlif-
andi eiginmanni sínum, Sveini
Oddgeirssyni bifvélameistara,
fæddum 8. apríl 1945. For-
eldrar hans voru Oddgeir
Karlsson loftskeytamaður,
fæddur 22.7. 1915, látinn 31.
október 2001 og Lillý Magn-
úsdóttir, fædd 6.7. 1917, látin
7.3. 1981. Guðlaug og Sveinn
eignuðust 3 börn. Katrín Lillý,
í sambandi með Jóni Erni
Árnasyni og á hún
3 börn . Atli
Sveinn, fæddur
15.9. 1989, Ívar
Þór, fæddur 16.3.
1993. Thelma
Dögg, fædd 20.8.
2001. 2. Oddgeir
Már, fæddur, 27.
janúar 1969,
kvæntur Sigrúnu
Stefaníu Jóns-
dóttur og eiga þau
3 börn. Eysteinn Fannar,
fæddur 9. september 1993. Íris
Anna, fædd 24. október 1995
og Stefán Már, fæddur 23.
júní 2001. 3. Albert Jón, fædd-
ur 5. desember 1970, kvæntur
Jónínu Hreinsdóttur og eiga
þau 2 börn. Rakel Lillý, fædd
21. maí 1996 og Elvar Smári,
fæddur 25.11. 2001.
Guðlaug lauk barnaprófi úr
Melaskólanum og unglinga-
prófi úr Miðbæjarskóla. Hún
stundaði nám í Húsmæðraskól-
anum í Reykjavíkur árið 1962.
Guðlaug og Sveinn bjuggu
flest sín hjúskaparár á Kópa-
vogsbraut 43 í Kópavogi eða í
42 ár. Guðlaug vann ýmis
störf yfir ævina en var lengst
af leigubílstjóri hjá BSR í yfir
20 ár.
Útför Guðlaugar fór fram í
kyrrþey 8. október 2012.
Mamma er dáin. Það er stórt
skarð í fjölskyldunni og það
verður ekki fyllt á næstu árum.
Mamma var greiðvikin, hjálp-
söm, fjörmikil og glaðleg. Það
var ávallt glatt á hjalla þar sem
hún var. Mamma hafði gaman af
söng og voru þá réttarlög og
gömul íslensk lög í miklu uppá-
haldi. Enda vorum við systkinin
mjög ung þegar við gátum tekið
undir með mömmu þegar hún
söng fyrir okkur í bílnum þegar
við vorum að fara til ömmu og
afa í Skerjó eða á Hringbraut.
Það þurfti kraftmikla konu til
að ala upp þrjú öflug börn. Oft
þurfti hún að taka þátt í leikjum
okkar til að ekki færi allt í háa-
loft. Það var ávallt hægt að leita
til mömmu til að keyra okkur á
skíði í Bláfjöll eða í sund í
Reykjavík. Hún var alltaf til
staðar.
Það er margs að minnast og
margt hægt að segja en ég vil
þakka mömmu fyrir allt sem
hún gerði fyrir mig og börnin
mín. Hennar verður sárt saknað
af öllum sem þekktu hana og
kynntust henni á lífsleiðinni.
Elsku pabbi. Þetta er erfiður
tími og munum við ávallt minn-
ast hennar með hlýju.
Sofðu nú blundinum væra,
blessuð sé sálin þín hrein.
Minningin, milda og tæra,
merluð, í minningar stein.
Man ég þig ástkæra meyja,
meðan að lifi ég hér.
Minning sem aldrei skal deyja,
samverustundin með þér.
(Bryndís Halldóra Jónsdóttir.)
Katrín Lillý.
Þegar fallega sumarið okkar
hér í Noregi kveður og sólin
lækkar, gróðurinn fer í dvala og
haustið og skammdegið tekur
yfir þá kveður elskulega móðir
mín, tengdamóðir og amma eftir
erfið veikindi, og fer í langt
ferðalag og kemur ekki til baka,
því guð hefur falið henni annað
verkefni á nýjum stað.
Söknuðurinn og djúpa sorgin
er mikil hjá okkur öllum, og sér-
staklega hjá hennar eftirlifandi
eiginmanni Sveini, sem var
hennar allt en við fjölskyldan
styrkjum böndin saman og
hjálpum honum að vinna úr
sorginni. Samrýndari hjón hefur
maður varla séð, bæði sem best-
ur vinur og vinnufélagi en þau
unnu bæði við leigubílaakstur í
fjölda ára.
Ég kynntist Guðlaugu
tengdamóður minni haustið fyr-
ir um tuttugu árum, og þar opn-
uðu hún og hennar eiginmaður
heimilið sitt fyrir nýju tengda-
dóttur sinni, á fallegu heimili
þeirra hjóna á Kópavogsbraut-
inni.
Lauga eins og hún var ætíð
kölluð, var stórglæsileg, kraft-
mikil og dugleg kona, enda þarf
sterk bein til að vinna sem
leigubílstjóri og má til gamans
geta að hún var með fyrstu
kvenleigubílstjórunum.
Alltaf var hún boðin og tilbúin
að hjálpa okkur hvort sem var
að skutla okkur eða að hjálpa
okkur heima fyrir, og má þar til
gamans geta að þegar við Albert
keyptum okkar fyrstu íbúð sam-
an og tengdadóttirin ekki sú
sterkasta með gardínusauma-
skap og stóð og klóraði sér í
hausnum yfir hvernig skyldi
sauma þær þá kom Lauga og
hringdi í allar sínar vinkonur og
á augabragði voru þær komnar
heim til okkar og á einu auga-
bragði höfðu þær saumað gard-
ínur í alla íbúðina og tengda-
dóttirin var alveg orðlaus og
skildi ekki hvernig þetta væri
hægt, enda var allt sem hún
Lauga tók fyrir gert með mikl-
um dugnaði og krafti og er ég
henni mikið þakklát fyrir alla
hjálpina.
Líka verður maður að minn-
ast sumarbústaðar þeirra hjóna,
Sveinslaugstaða, en þaðan á
maður góðar minningar með
börnum okkar Rakel Lillý og
Elvari Smára þegar Lauga var
að syngja með þeim allskonar
gamlar vísur, og sérstaklega
þegar Rakel Lillý var lítil og
amma Lauga hringdi og þær
sungu vísurnar saman.
Kveðjum við með mikinn
söknuð og sár í hjarta elskulega
mömmu, tengdamömmu og
ömmu með þessari fallegu bæn.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig,
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt sem miður fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér.
Því veit mér feta veginn þinn
og verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson.)
Hvíl í friði, elsku Guðlaug.
Albert Jón, Jónína, Rakel
Lillý og Elvar Smári.
Elsku tengdamóðir mín Guð-
laug Albertsdóttir eða Lauga
eins og þú varst alltaf kölluð.
Það er ekki létt að byrja að
skrifa minningargrein um ein-
hvern sem manni þykir verulega
vænt um og er farinn yfir móð-
una miklu en mig langar að
skrifa til þín nokkur orð.
Þú hefur verið tengdamamma
mín í 28 ár þó að ég sé bara búin
að vera gift syni þínum í 18 ár
en var ég ansi ung þegar ég
kom inn í fjölskylduna. Þið áttuð
heima á Kópavogsbrautinni í
fallegri íbúð með útsýni yfir að
Vallagerðisvelli og Sundlaug
Kópavogs.
Það var alltaf líf og fjör í
kringum þig og þú varst mikil
félagsvera, hafðir gaman af að
syngja og vildir alltaf hafa
margt fólk í kringum þig.
Þið hjónin áttuð sumarbústað
á yndislegum stað í Biskups-
tungum, ekki svo langt frá Gýgj-
arhóli þar sem þú varst uppalin,
og þar fékk ég ansi oft að vera
bæði með ykkur hjónum og svo
bara við hjónin. Þar var ynd-
islegt að vera.
Ég veit að það var erfitt fyrir
þig þegar við Oddgeir og Albert
og Jónína fluttum til Noregs ár-
ið 2009. Þú áttir erfitt með að
sætta þig við það og skil ég það
vel þegar drengirnir þínir tveir
flytja í burtu. Þér fannst þú
vera svikin og varst ósátt við
þetta.
Þú hefur alltaf verið sterk og
þrjósk og síðustu ár hefur þú
barist af krafti þó að þú hafir
staðið í ákveðnum veikindum og
verið undir læknishendi síðustu
mánuði. Þú ætlaðir þér að kom-
ast í gegnum þetta.
Það var gott að hitta þig laug-
ardaginn áður en þú lést. Við
hjónin vorum í helgarferð á Ís-
landi og höfðum smátíma þenn-
an laugardag að koma til þín á
sjúkrahúsið. Þú fannst fyrir
okkur og spjallaðir við okkur
þennan dag. En svo hefur þrek-
ið þitt verið búið.
Elsku Lauga mín. Með þess-
um orðum vil ég þakka þér fyrir
góðar stundir og ég vona að þú
finnir friðinn þar sem þú ert í
dag.
Ég sendi hér með ljóð sem ég
samdi í sumar og finnst mér það
passa vel við handa þér.
Á þessum stundum,
þá þykir mér kært.
Að hafa þig hjá mér,
þá sef ég svo vært
Þú ert minn engill,
sem ég elska svo heitt.
Ég er alltaf hjá þér,
því við erum eitt.
Þín tengdadóttir,
Sigrún S. Jónsdóttir.
Elsku amma mín er dáin.
Hún var góð amma og ég mun
sakna hennar. Hún átti alltaf
eitthvað handa mér þegar ég
kom í heimsókn til ömmu og afa.
Ó, Jesús bróðir besti
og barnavinur mesti,
æ breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
Mér gott barn gef að vera
og góðan ávöxt bera,
en forðast allt hið illa,
svo ei mér nái’ að spilla.
Það ætíð sé mín iðja
að elska þig og biðja,
þín lífsins orð að læra
og lofgjörð þér að færa.
(Páll Jónsson.)
Ég mun sakna þín.
Thelma Dögg.
Guðlaug
Albertsdottir