Morgunblaðið - 27.10.2012, Blaðsíða 43

okkar var töluverður og þegar ég
kynntist þér fyrst var ég einungis
unglingsstrákur sem vissi hvorki
upp né niður í þessum heimi, þú
áttir stóran þátt í að breyta því
með uppbyggilegum ráðum og já-
kvæðni í hvert sinn sem ég leitaði
til þín. Við vorum um margt ólíkir,
en það gerði samtöl okkar þeim
mun skemmtilegri. Ég hafði alltaf
mjög gaman af því að heyra Eyja-
peyjann koma fram í þér þegar þú
fórst að tala um sjávarútveginn.
Var hann oftar en ekki nefndur í
sömu andrá og Sjálfstæðisflokk-
urinn sem var í hávegum hafður
hjá okkur vinunum. Þú naust þín
virkilega vel á heimaslóðunum, ég
man enn hvað þú hafðir gaman af
því að ganga með mér milli heima-
fólks tjaldanna á þjóðhátíð á milli
þess sem þú bauðst mér upp á
reyktan lunda. Þegar við ræddum
um bíla þá var krakkinn í þér
fljótur að koma fram og öðru
hverju hækkaðirðu aðeins blóð-
þrýstinginn í mér þegar ég fékk
að sitja í. Ég þurrka ennþá svit-
ann eftir að hafa reynt að halda í
við þig í Esjugöngu um árið enda
virtist sem í hverskonar líkam-
legri hreyfingu fengir þú hvíld út
úr áreynslunni. En það var alltaf
félagsskapurinn sem skipti þig
meginmáli ekki hvort við vorum
að stunda líkamsrækt, að horfa á
Óla Sveins syngja óperu, spjalla
yfir Duran Duran eða dansa úti á
lífinu. Ég er ævinlega þakklátur
fyrir þann tíma sem við áttum
saman og ég mun alltaf minnast
hans. Hvíldu í friði, kæri vinur.
Öll við færum, elsku vinur,
ástar þökk á kveðjustund.
Gleði veitir grátnu hjarta.
guðleg von um eftirfund.
Drottinn Jesú, sólin sanna,
sigrað hefur dauða og gröf.
Að hafa átt þig ætíð verður,
okkur dýrmæt lífsins gjöf.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Ólafur Kjartansson.
Mín fyrstu kynni af Helga voru
í ræktinni fyrir þó nokkrum árum
og urðum við strax miklir vinir í
gegnum þetta sameiginlega
áhugamál. Í mörg ár var það fast-
ur liður hjá okkur strákunum að
hittast í ræktinni eftir vinnu.
Ræktin var í raun og veru auka-
atriði en félagsskapurinn var það
sem skipti máli.
Það var ávallt hægt að treysta
á Helga alveg sama hvað bjátaði
á. Traustari mann var ekki hægt
að finna en hann var alltaf til stað-
ar fyrir vini sína og var ég svo lán-
samur að vera einn af þeim.
Handlaginn var hann og ávallt
reiðubúinn að rétta hjálparhönd.
Minningarnar sem ég á um
Helga vin minn eru mjög margar
og allar eru þær góðar. Stutt var í
grínið hjá honum en það var auð-
velt að ná honum á flug þegar við
ræddum um pólitík, sjávarútvegs-
mál og Evrópusambandið. Helga
fannst gaman að borða góðan mat
í góðra vina hópi og áttum við það
meðal annars sameiginlegt að
þykja sushi afar gott. Við rædd-
um það ekki alls fyrir löngu hvað
það væri mikilvægt að rækta vin-
skapinn, til dæmis með því að
hittast oftar, snæða sushi og eiga
fleiri góðar stundir saman.
Það sem lýsir persónuleika
hans best, að mínu mati, er þegar
hann kom í heimsókn til mín í
byrjun október. Áður en hann
kom fór hann í Hagkaup til að
kaupa lítinn Lego-kassa handa
Svenna syni mínum því það er
uppáhaldsdótið hans. Góðhjart-
aðri og fallegri einstakling var
ekki hægt að finna.
Helgi var mjög lífsglaður mað-
ur og kunni að njóta lífsins út í
ystu æsar. Andlát hans er ein-
staklega sárt en kennir mér þó
hversu mikilvægt það er að muna
að lifa lífinu og hlúa vel að þeim
sem standa manni næst. Þetta er
nokkuð sem hann gerði alla tíð.
Elsku Helgi minn, ég á eftir að
sakna þín sárt.
Guð geymi þig,
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. Sveinbjörn Egilsson)
Davíð Ólafur Ingimarsson.
Fallinn er frá einn mesti og
ljúfasti öðlingur sem ég hef hitt á
lífsleiðinni. Leiðir okkar Helga
Berg lágu saman um stuttan tíma
á yngri árum. Ég upplifði að ávallt
væri þó tenging á milli okkar það-
an í frá. Þannig grunar mig að
Helgi hafi tengst flestum þeim
sem hann hitti fyrir á lífsleiðinni,
fyrir lífstíð. Hann var traustur
sem klettur eins og nafn hans gef-
ur til kynna, Berg. Helgi Berg var
öllum góður, áreiðanlegur og bjó
yfir stóískri ró. Ávallt var stutt í
brosið hans og kímnina. Helgi var
mikill á velli, stór og stæðilegur
og ekki laust við að maður fylltist
öryggiskennd við að standa við
hlið hans og vera nálægt honum
enda hafði hann einstaklega góða
nærveru. Helgi hugsaði vel um
líkamann og lagði stund á líkams-
rækt. Það er því með ólíkindum
að hann sé allur, fráfall hans er
nokkuð sem ég á erfitt með að ná
utan um. Ef fleiri væru í heimi hér
eins og Helgi var væri heimurinn
betri staður. Lífið er ekki sann-
gjarnt þegar góðar sálir hverfa
svo snemma á braut í blóma lífs-
ins frá ástvinum sínum. Vont er
að missa góðan dreng. Ég votta
aðstandendum öllum mína dýpstu
samúð á þessum erfiða tíma. Megi
Guð styrkja ykkur öll í þessari
miklu sorg. Hvíl í friði, kæri vinur,
það var heiður að fá að kynnast
þér.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Birna.
Höggvið var skarð í starfs-
mannahóp Glófaxa ehf. þegar
tryggur starfsmaður til rúmlega
tuttugu ára, Helgi Berg Viktors-
son, lést aðfaranótt fimmtudags-
ins 18. október langt um aldur
fram. Hann var rúmlega tvítugur
þegar hann hóf störf hjá Glófaxa.
Fyrir lítil fyrirtæki skiptir hver
einstakur starfsmaður miklu
máli, Helgi vann mikið við mál-
tökur og uppsetningar á hurðum í
nýbyggingum sem og viðhald og
breytingar á hurðum í eldra hús-
næði. Það krefst þess að starfs-
menn sýni útsjónarsemi og geti
brugðist við óskum viðskiptavin-
arins. Þetta leysti Helgi af vand-
virkni og prýði eins og öll önnur
verk sem honum voru falin. Hann
var góður fulltrúi fyrirtækisins.
Við kynntumst Helga fyrst
þegar hann kom að heimsækja
kunningja sinn sem vann hjá fyr-
irtækinu. Skömmu síðar fór hann
að vinna hjá Glófaxa. Við áttum
það sameiginlegt að hafa mikinn
áhuga á gömlum bílum og var
Ford Mustang í miklu uppáhaldi
hjá honum, áttum við oft
skemmtilegar samræður um bíla.
Fyrir nokkrum árum gerði Helgi
upp Mustang sem hann eignaðist
þegar hann var um tvítugt. Upp-
gerð bílsins er vitnisburður um
vandvirkni og alúð sem Helgi við-
hafði í öllum sínum verkum enda
hefur bíllinn vakið mikla athygli.
Við söknum hans sárlega sem
góðs félaga og samstarfsmanns
sem átti sinn þátt í góðum starfs-
anda innan fyrirtækisins.
Við sendum fjölskyldu Helga
innilegar samúðarkveðjur og biðj-
um góðan Guð að styrkja þau á
erfiðum tímum. Blessuð sé minn-
ing Helga Berg Viktorssonar.
Bjargmundur Björgvinsson,
Jón Helgi Pálsson.
MINNINGAR 43
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. OKTÓBER 2012
✝ HaraldurBjarnason
fæddist í Reykjavík
6. mars 1942. Hann
varð bráðkvaddur
á heimili sínu á Sel-
fossi 20. október
2012.
Foreldrar hans
voru hjónin Bjarni
Ólafsson bóndi, f.
1906, og Guðríður
Þórðardóttir hús-
freyja, f. 1912. Yngri bróðir
Haraldar er Ólafur verkfræð-
ingur. Eiginkona hans er Bryn-
hildur Anna Ragnarsdóttir
kennari. Börn þeirra eru Bjarni
blaðamaður og Ragnar verk-
fræðingur. Eiginkona Ragnars
er Christine Tse verkfræðingur
og eru þau búsett í Bandaríkj-
unum.
Haraldur fluttist með for-
eldrum sínum á öðru aldursári
að Króki í Hraungerðishreppi
og var að jafnaði kenndur við
bæinn. Hann bjó
þar með foreldrum
sínum og flutti með
þeim að Baugstjörn
20 á Selfossi 1993
þar sem hann bjó til
hinsta dags. Har-
aldur vann að bú-
störfum í uppvext-
inum en á
fullorðinsárum
starfaði hann á Sel-
fossi. Vinnustað-
urinn var lengst á smurverk-
stæði Kaupfélags Árnesinga.
Síðustu starfsárin vann Har-
aldur við afgreiðslu á þjón-
ustustöð N1 við Austurveg. Har-
aldur hafði alla tíð áhuga á
bílum og ferðalögum og var
jafnan vel akandi. Haraldur var
foreldrum sínum stoð og stytta á
síðustu æviárum þeirra. Hann
var ókvæntur og barnlaus.
Útför Haraldar fer fram frá
Selfosskirkju í dag, 27. október
2012, kl. 13.30.
Veistu ef þú vin átt
þann er þú vel trúir
og vilt þú af honum gott geta.
Geði skaltu við þann blanda
og gjöfum skipta,
fara að finna oft.
(Úr Hávamálum.)
Haraldur mágur minn var
notalegur gestur og mikið á ég
eftir að sakna þess að fá hann ekki
í heimsókn. Hann hafði þann hátt-
inn á að boða komu sína þegar
honum hentaði og veður og færð
leyfði, stoppaði mátulega lengi og
kvaddi síðan heimilisfólk með
faðmlagi þegar honum fannst nóg
setið.
Hann kunni listina að rækta
vináttuna eins og getið er um í
Hávamálum að enginn skyldi vera
of þaulsetinn í annarra manna
húsum. Hann heimsótti fólk
reglulega og taldi ekki eftir sér að
skreppa um langan veg til að
heilsa upp á ættingja og vini.
Hann kom snemma, gaf sér góðan
tíma, sat og spjallaði um daginn
og veginn, sagði okkur frá frænd-
um og vinum sem hann hafði hitt
og heimsótt og öðru samferðafólki
sem hann taldi okkur vita deili á.
Og við vitum að á sama hátt sagði
hann öðrum frá því sem gerst
hafði í okkar lífi. Þannig styrkti
hann gamla strengi og tvinnaði
nýja. Hann hallaði ekki orði á
nokkurn mann og kvartaði aldrei
þótt oftar hafi verið ástæða til en
við gerum okkur í hugarlund.
Haraldur var vandur að vinum,
valdi þá með hjartanu og lét þá
vita að þeir væru honum einhvers
virði. Hann gerði það ekki með
orðaflaum eða miklum gjöfum.
Hann gaf óeigingjarnt af tíma sín-
um, rétti hlýlega og óumbeðið
fram hjálparhönd og fékk marg-
falt til baka. Hann átti traust
tengslanet og hver möskvi í því
neti gegndi sérstöku hlutverki.
Og það er skemmtilegt að upp-
götva við leiðarlok hve mörgum
góðum konum hann mágur minn,
piparsveinninn sjálfur, hefur
drukkið morgunkaffi með á síð-
ustu árum.
Líf Haraldar fór fram í öðru
tímabelti en okkar hinna. Hann
var kominn á ról í birtingu og í
rúmið við sólsetur. Allt hafði sinn
tíma og það var regla á hlutunum,
engu gleymt og ekkert dróst úr
hömlu. Og svo var hann snyrti-
pinni. Heimili hans var óaðfinnan-
legt, sjálfur var hann strokinn og
straujaður, bíllinn í toppstandi og
gljábónaður, enda var honum
ekki ekið um malarvegi eða salt-
bornar götur nema brýna nauð-
syn bæri til og helst ekki hleypt á
Heiðina nema í þurru. Honum
fannst ég kærulaus í umhirðu á
farskjótanum mínum og benti
mér kíminn á að nú mætti ég að
láta bóna og að væri kominn tími á
að skipta um dekk, hvernig væri
þetta eiginlega hjá okkur; hugsaði
Óli ekki um þetta fyrir mig?
Í augum margra hefur hann
sjálfsagt lifað fábrotnu lífi. En það
líf var ríkt af góðu fólki, notaleg-
um samskiptum, stuttum ferðum
og lengri. Það var hans líf og því
lifði hann á eigin forsendum.
Hann var foreldrum sínum stoð
og styrkur þegar þau þurftu þess
með, hann sinnti störfum sínum af
samviskusemi og vandvirkni,
hann var sonum okkar góður
frændi og mér vinur frá fyrstu
kynnum.
Ég þakka mági mínum, Har-
aldi Bjarnasyni, samfylgdina og
bið Guð að geyma hann.
Brynhildur Anna.
Það var sárt að heyra það að
Haraldur föðurbróðir okkar væri
látinn, því hann var alltaf mikil-
vægur þáttur í lífi okkar bræðr-
anna. Á uppvaxtarárum okkar
áttum við margar sælustundir í
Króki með ömmu, afa og Halla.
Eftir að gömlu hjónin féllu frá var
Halli mikilvæg tenging við gamla
góða tíma og við Flóann og Sel-
foss.
Halli gleymdi engum afmælum
eða jólagjöfum, sem er jú það sem
skiptir unga stráka miklu máli, og
jóladagur var aldrei fullkominn
nema Halli frændi borðaði með
okkur hangikjöt og frómas í há-
deginu, hvort sem það var á heim-
ili hans á Selfossi eða hjá foreldr-
um okkar í Grafarvogi.
Fáir menn hafa verið jafn vin-
margir og Halli, sem aldrei kvart-
aði undan neinu og hallmælti eng-
um manni. Það var ekki arða af
illgirni í Halla frænda og eru
margir minni um sig en hann sem
ekki er hægt að segja það sama
um.
Við vinir Halla og fjölskylda
urðum þeirrar gæfu aðnjótandi að
ná að halda upp á sjötugsafmæli
hans í vor, en hann hafði það fyrir
reglu að halda veglegar veislur á
fimm ára fresti. Það var alltaf jafn
gott að sjá hve vinmargur hann
var og hversu mörgum þótti vænt
um Halla. Halli var ekki fátækur
maður. Eins var gott að við feðg-
arnir gátum farið með Halla í öku-
ferð um hálendið í sumar, sem var
nokkuð sem Halli hafði hlakkað
lengi til.
Ef líf er eftir dauðann getum
við verið fullviss um að Halli er á
allra besta stað í himnaríki, von-
andi þegar búinn að fá nýjan bíl,
umkringdur vinum og fjölskyldu.
Bjarni og Ragnar Ólafssynir.
Fallinn er frá Haraldur
Bjarnason, góður vinur og ná-
granni. Í daglegu tali var hann
kallaður Halli og ávallt kenndur
við Krók, bæinn sinn í Hraun-
gerðishreppi. Það kunni ég alltaf
vel við. Flestir Selfyssingar og
sérstaklega þeir sem eldri eru
könnuðust við Halla því hann setti
sinn svip á bæjarlífið og átti sinn
sess. Halli var vanur að taka dag-
inn snemma og hafði jafnan vök-
ult auga fyrir því sem fram fór í
bænum. Hann fór sínar eigin leið-
ir og ávallt akandi. Hann gat átt
það til að vera búinn að skreppa á
Hvolsvöll og jafnvel austur í Vík
áður en aðrir bæjarbúar vöknuðu.
En þótt margir hafi kannast við
Halla voru kannski færri sem
þekktu hann vel. Hann átti sína
föstu staði sem hann kom á og
þannig vildi hann hafa það, allt í
föstum skorðum og fyrirfram
ákveðið.
Okkar samskipti byrjuðu þeg-
ar við urðum nágrannar í Baugs-
tjörn fyrir hartnær 20 árum.
Hann fylgdist vel með fram-
kvæmdum hjá mér, kom reglu-
lega yfir í smá spjall og kaffisopa.
Það þróaðist svo þannig að hann
kom vikulega, á fimmtudögum, í
eftirmiðdagskaffi. Aldrei skorti
umræðuefnin, oft var rætt um
sveitina og bústörfin bæði innan
húss og utan og jafnvel metist um
hvort betra væri að búa í Flóanum
eða Laugardalnum. Hann talaði
einnig oft um bróðursyni sína sem
hann var mjög stoltur af. Halli var
alltaf mjög hjálpsamur við mig og
þau ár sem ég átti ekki bíl var
hann alltaf boðinn og búinn að
keyra mig.
Halli var ekki mikið fyrir prjál
og punt og eitt sinn spurði ég
hann að því hvort hann ætlaði
ekki að setja upp hjá sér jólaseríu.
Þá svaraði hann því til að þess
þyrfti hann ekki, það væri nóg
fyrir hann að horfa út um her-
bergisgluggann og sjá jólaljósin
hjá mér. Þess vegna mun ég ávallt
minnast hans þegar ég skreyti
fyrir jólin.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem)
Guðrún Jóhannsdóttir.
Haraldur
Bjarnason
MOSAIK Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík
sími 587 1960 • www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Í tilefni af 60 ára starfsafmæli okkar bjóðum
við fría uppsetningu á höfuðborgarsvæðinu og
fría pökkun á legsteinum sem fara út á land
Mikið úrval - Vönduð vinna - Gott verð
✝
Elskulegur faðir minn, fósturfaðir og afi,
BALDUR GUÐJÓNSSON
frá Þórshöfn,
lést á Hrafnistu í Reykjavík þriðjudaginn
23. október.
Útförin fer fram frá Ytri-Njarðvíkurkirkju
miðvikudaginn 31. október kl. 13.00.
Bryndís Ýrr Baldursdóttir,
Hrafnhildur Thorarensen
og barnabörn.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
ÁSTA STEINSDÓTTIR
frá Hrauni á Skaga,
Fróðengi 3,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
miðvikudaginn 24. október.
Útförin verður auglýst síðar.
Benedikt Andrésson,
Guðrún H. Benediktsdóttir, Halldór Jónsson,
Vilborg Benediktsdóttir, Árni Hjaltason,
Auður Benediktsdóttir, Guðni Karl Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐBJÖRT SIGMUNDSDÓTTIR
húsfreyja,
Læk í Dýrafirði,
lést á fjórðungssjúkrahúsinu á Ísafirði
aðfaranótt miðvikudagsins 24. október.
Útförin verður gerð frá Mýrakirkju
föstudaginn 2. nóvember kl. 13.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Ljósið.
Þórdís Þorvaldsdóttir, Jón Ingvar Pálsson,
Zófonías Friðrik Þorvaldsson,
Sæmundur Kr. Þorvaldsson, Auðbjörg Halla Knútsdóttir,
Margrét Jensína Þorvaldsdóttir, Kristján Þórisson,
Heimir Ólafsson,
Snorri, Þorvaldur, Ingvar, Guðrún, Salvör, Sigmundur,
Tanja, Ágúst, Mílena, Gabríela
og barnabarnabörn.