Morgunblaðið - 27.10.2012, Blaðsíða 46

46 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. OKTÓBER 2012
✝ SigríðurÁgústa Jóns-
dóttir fæddist í
Reykjavík 23. ágúst
1961. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja 10.
október 2012.
Foreldrar henn-
ar eru Jón Guð-
mundur Bergsson,
f. 26. jan. 1933, og
Guðrún B. Björns-
dóttir, f. 28. maí 1940.
Sigríður átti fjögur uppkomin
börn og eitt fósturbarn, þau eru
Þórdís Marteinsdóttir, f. 16. okt.
1980, börn hennar eru Marteinn
Eyjólfur Sigurbjörnsson og Sig-
ríður Ásta Sigurbjörnsdóttir.
Jón Guðmundur Marteinsson, f.
9. nóv. 1981. Hafsteinn Alexand-
er Marteinsson, f. 30. nóv. 1986,
í sambúð með Sveinbjörgu Sæv-
arsdóttur, þau eiga Athenu Rós
Hafsteinsdóttur. Valgeir Elís
Marteinsson, f. 22.
ágúst 1988, og fóst-
urdóttir, Ingibjörg
Fríða Margeirs-
dóttir, f. 26. maí
1999.
Sigríður átti þrjú
systkini. Björn
Jónsson, f. 25. sept.
1963, kvæntur Sig-
ríði Berndsen, þau
eiga börnin Karl
Birgi Björnsson,
Guðrúnu Söndru Björnsdóttur
Berndsen og Björn Inga Björn-
son Berndsen. Sigrún Jóns-
dóttir, f. 14. júlí 1965, í sambúð
með Jóhannesi Snorrasyni. Páll
Jónsson, f. 16. sept.1973, kvænt-
ur Rebekku Rós Ellertsdóttur,
þau eiga börnin Ágústu Ragn-
heiði Pálsdóttur, Thelmu Dögg
Pálsdóttur og Björn Ellert Páls-
son.
Útför Sigríðar Ágústu hefur
farið fram í kyrrþey.
Nú þegar okkar ástsæla dóttir
hefur lagt upp í sína hinstu för
minnumst við hennar með þakk-
læti fyrir öll árin. Hún kaus sér að
lífsstarfi að vinna með fötluðu fólk
því frá barnæsku kynntist hún því
náið því systir hennar fæddist
fötluð og þær höfðu mikið og gott
samband sín á milli alla tíð. Hún
fór í sjúkraliðanám og útskrifað-
ist sem sjúkraliði, og seinna gerð-
ist hún þroskaþjálfi í Kennarahá-
skólanum 2006, starfaði hjá
Svæðisskrifstofu Reykjaness frá
febrúar 1992 og þar til hún var
lögð niður um áramótin 2011,
starfaði í skammtímavistuninni
Lyngseli í Sandgerði sem síðan
flutti í sveitarfélagið Garð frá
1992 til 2009, starfaði í upphafi
sem stuðningsfulltrúi en síðan
deildarstjóri og sem forstöðumað-
ur í um 10 ár. Einnig veitti hún
forstöðu Frekari liðveislu í
Reykjanesbæ í 2 ár. Árið 2002 var
sett á stofn nýtt heimili í Reykja-
nesbæ og tók hún þátt í því og
veitti því heimili forstöðu frá upp-
hafi og til áramóta 2009. Einnig
veitti hún forstöðu öðru heimili í
Reykjanesbæ og heimili í Grinda-
vík í afleysingum í eitt ár. Árið
2010 starfaði hún sem verkefna-
stjóri sólarhringsþjónustu á Suð-
urnesjum áður en málefni fatl-
aðra fluttu frá ríki til
sveitarfélaga. Síðast starfaði hún
sem ráðgjafaþroskaþjálfi í fé-
lagsþjónustu Reykjanesbæjar og
fólst starf hennar í almennri fé-
lagsþjónustu í málefnum fatlaðra
og einnig barnavernd. Hún sat í
vinnuhóp um yfirfærslu málefna
fatlaðra frá ríki til bæjar haustið
2010, átti sæti í skólaráði Grunn-
skólans í Sandgerði frá 2002 til
2010, var formaður fjölskyldu- og
velferðarnefndar fyrir Sandgerð-
isbæ, sveitarfélagsins Garðs og
sveitarfélagsins Voga, sat í stjórn
Dvalarheimila aldraðra á Suður-
nesjum frá vori 2010, var í vara-
stjórn Áss styrktarfélags apríl
2012, var í vinnuhóp um stefnu-
mótun í málefnum aldraðra til
framtíðar. Hún tók einnig að sér
fósturdóttur. Hún gekk í hjóna-
band með Marteini Ólafssyni 11.
september 1982, þau slitu sam-
vistum. Á heimili þeirra hjóna var
oft mannmargt og voru fatlaðir
einstaklingar mjög oft í heimsókn
hjá þeim hjónum. Hún fór oft með
fatlaða einstaklinga til annarra
landa þeim til upplyftingar og
þroska. Seinni árin hafði hún hjá
sér marga ketti og hund og úti í
garði hafði hún lítið hænsnahús
og tvær hænur og öll þessi dýr
veittu henni mikla ánægju og lífs-
fyllingu. Hannyrðir voru henni
mjög hugleiknar, og mörg voru
bútasaumsteppin og prjónaflík-
urnar og einnig listaverk allskon-
ar sem hún bjó til og var undra-
vert hvaðan öll þessi orka hennar
kom. Hún sagði það sjálf að amma
hennar og nafna sáluga hefði gef-
ið henni kraftinn.
Nú er komið að leiðarlokum og
óskum við henni alls góðs á æðri
vegum þangað sem við jú öll för-
um að endingu. Guð blessi þig og
varðveiti að eilífu.
Jón Guðmundur Bergsson
og Guðrún B. Björnsdóttir.
Ég hefði aldrei getað ímyndað
mér hvað það er erfitt að vera
ekki með þig símtali í burtu eða
bara 10 mín. í burtu frá mér, mér
finnst eins og ég sé bara að lifa í
einhverjum draumi og ég bíð allt-
af eftir því að þú komir heim og
vekir mig, það er svo erfitt að hafa
þig ekki hjá mér, en ég veit ég
verð að vera sterkur fyrir þig og
fyrir mig, því að þó svo að hjartað
í mér sé í milljón molum þá veit ég
að þú ert við hliðina á mér að
hjálpa mér að púsla því aftur sam-
an. Þó ég hafi tekið svo mörg feil-
spor í lífinu og alveg sama hvað ég
hagaði mér illa og braut oft á þér
þá elskaðir þú mig alltaf af öllu
þínu hjarta, ég elska þig líka svo
mikið mamma og það varst þú
sem kenndir mér að elska og ég er
svo þakklátur fyrir það, ég er
þakklátur fyrir að hafa fengið 24
ár með þér. Ég sé svo eftir því að
hafa verið frá þér í allt sumar að
gera aðra hluti, og mér líður svo
illa yfir því að hafa ekki verið með
þér því ég get núna ekki einu sinni
hringt í þig og sagt fyrirgefðu, ég
veit ég sagði fyrirgefðu og þú
sagðir að það væri allt í lagi og ég
væri góður strákur og væri fyr-
irgefið.
Ég veit að þú ert komin á betri
stað, líður vel og þjáist ekki leng-
ur. Ég er svo hræddur um það að
ég taki feilspor eða geti ekki stað-
ið við loforðin mín við þig, að gera
mér gott líf og standa mig. Ég vil
þakka þér fyrir að þú kenndir
mér að ég get verið betri strákur í
dag en ég var í gær og að fortíðin
er bara fortíð, hún er ekki dag-
urinn í dag, maður getur búið sér
til nýja framtíð þó svo að fortíðin
sé ekki sú besta.
Ég man þegar að ég, þú og
Hafsteinn fórum upp í bústað, það
var svo mikil þoka, komum upp í
bústað frekar seint um kvöldið og
pabbi ætlaði að koma daginn eftir,
við gerðum okkur sjávarréttar-
súpu, við kölluðum hana sjávar-
réttasúpu einhenta sjómannsins,
varst að stríða mér og segja mér
draugasögu um þennan einhenta
sjómann. Og svo þegar ég, þú,
pabbi og Hafsteinn vorum í ferða-
lagi og þú sagðir að allir ferða-
menn vinki á ská, ég trúði þessu
þangað til ég var orðinn 14 ára.
Ég man þegar ég var lítill og ég
steig á nagla og þá léstu 5-kall og
plástur á sárið og ég steingleymdi
sárinu því ég einblíndi bara á það
að ég hafði verið að græða þarna
5-kall. Þú vissir alltaf hvað átti að
gera þegar eitthvað var að, þú
kysstir á sárin mín þegar ég var
lítill og þú hlustaðir á mig þegar
ég kom heim í vondu skapi. Þú
komst og sóttir mig alltaf þegar
ég bað þig um og gerðir alltaf allt
fyrir mig, og það er svo vont að
vita það að ég gat ekkert gert til
þess að lækna þig en ég veit að
það er ekki það sem skiptir máli,
því ég fékk að sitja með þér og
leiða þig síðustu skrefin í veikind-
um þínum.
Ég get ekki ímyndað mér
hvernig það er að lifa án þín því
núna eru bara örfáir dagar síðan
þú kvaddir þennan heim en ég
verð að standa mig fyrir þig, ég
veit þú fylgir mér áfam og hjálpar
mér. Ég elska þig, sakna þín, dá-
ist að þér og vil vera eins góð
manneskja í mínu lífi og þú varst í
þínu.
Þinn sonur,
Valgeir Elís.
Elsku mamma, tengdamanna
og amma, nú ert þú farin á betri
stað og líður vel. Það er margt bú-
ið að koma upp í huga okkar síð-
astliðna daga. Þá sérstaklega það
að þú varst hetjan okkar og munt
alltaf vera það. Þú varst dugnað-
arforkur og varst alltaf með eitt-
hvað á döfinni hvort sem það var í
tengslum við nám, stjórnmál,
saumaskapinn nú eða að skipu-
leggja eitthvað með fjölskyldunni.
Við eigum ótal margar minn-
ingar sem við hlýjum okkur með,
þá til dæmis Danmerkurferðin,
útilegurnar, bústaðarferðirnar og
allar þær stundir þar sem við fjöl-
skyldan vorum saman. Við eigum
aldrei eftir að gleyma Loddu-
göngunni frægu þar sem þú og ég
(Sveinbjörg) ætluðum í sakleysi
okkar í góða kvöldgöngu en í stað-
inn varð þetta að ógleymanlegri
göngu sem oft er talað um í stór-
fjölskyldunni.
Okkur finnst eins og það hafi
verið í gær þegar við komum að
kveðja þig deginum áður en við
litla fjölskyldan héldum út í sólina
og hitann. Það var svo gaman hjá
þér þar sem þú varst að spilla litlu
snúllunni þinni þar sem þið sátuð
saman upp í rúmi. Þú fékkst að
gefa henni smávanillubúðing og
stalst til að gefa henni kanilsykur
með. Það sem litla snúllan fílaði
það, smjattaði og umlaði með
hverri skeið. Þér leiddist það sko
alls ekki. Þessari stund munum
við aldrei gleyma. Daginn eftir
hringdir þú í okkur þar sem þú
varst í einhverjum vandræðum
með að panta bútasaum af netinu
sem þú ætlaðir síðan að senda á
okkur út. Við kíktum þá aftur á
þig áður en við fórum upp á flug-
völl og gengum frá pöntuninni.
Áður en við kvöddum þig tókstu
það svo skýrt og vel fram að við
ættum að njóta okkar úti og hafa
það gott. Ekki óraði okkur fyrir
því að þetta myndi verða okkar
síðasta samtal. Við þökkum guði
fyrir að við náðum að koma heim
áður en þú kvaddir þennan heim,
það skipti okkur miklu máli.
Sama hvað amaði að þá varst
þú alltaf með einhver ráð. Það
varst þú sem hvattir okkur áfram
í einu og öllu. Þú varst stoð okkar
og stytta sem við söknum svo
ótrúlega sárt, það mun enginn
koma í þinn stað. Nú ert þú
verndarengillinn okkar sem fylg-
ist ávallt með okkur af himnum
ofan.
Megi góður guð geyma þig,
elsku mamma, tengdamamma og
amma.
Brosið breitt og augun skær,
bið guð þig að geyma,
bestu þakkir, þú varst mér svo kær.
Þér mun ég aldrei gleyma.
(Guðný Sigríður Sigurðardóttir.)
Við munum alltaf elska þig.
Þinn sonur, tengdadóttir og
barnabarn,
Hafsteinn, Sveinbjörg
og Athena Rós.
Sigga amma mín var frábær
amma, hún var besta amma sem
nokkur maður getur óskað sér.
Ég á margar góðar minningar
um hana. Ein af bestu minning-
unum sem ég á um hana er þegar
ég hjálpaði henni og Samfylking-
unni við kosningar fyrir meiri-
hluta í bæjarstjórn Sandgerðis-
bæjar og besta minningin frá
þeim dögum er þegar við amma
fórum smárúnt um bæinn og
sungum uppáhaldslagið mitt og
hennar „lítill drengur“ eftir Vil-
hjálm Vilhjálmsson, ég man það
vel eftir þessu að það er eins og
þetta hafi gerst í gær. Við vorum
með græjurnar í botni og sungum
eins hátt og við gátum. Þetta er
svo fallegt lag sagði amma við mig
þegar lagið var búið og síðan
keyrðum við aftur niður í höfuð-
stöðvar S-listans í Sandgerði. Síð-
an fórum við amma oft svona ísr-
únt og tókum elskulegan hundinn
hennar með, hann Óðin, og auð-
vitað fékk hann sér ís, hehe. Við
amma fórum líka mjög oft saman í
bíó, við fórum til dæmis á allar
transformers-myndirnar. Hún
amma mín var yndisleg kona.
Hún var rosalega sterk og ákveð-
in, hún sagði bara það sem henni
datt í hug, hún kynnti mig fyrir
mörgum ráðherrum, til dæmis
henni Oddnýju Harðardóttur. Ég
sagði oft við ömmu að um leið og
ég gæti þá ætlaði ég að fara í S-
listann og bjóða mig fram í bæj-
arstjórn og ætla ég svo sannar-
lega að standa við orð mín því allt-
af þegar ég sagði henni þetta
horfði hún á mig og sagði þú ert
yndislegur og síðan brosti hún
bara. Ég elskaði hana ömmu mína
mjög heitt og allt sem hún gerði
var mér kært.
Ég fór líka oft með henni í
vinnuna og það var rosalegt fjör.
Hún var rosalega ákveðin kona, ef
hún var ósátt við eitthvað þá sagði
hún það bara. Þegar ég var ósátt-
ur við eitthvað, t.d. um daginn var
ég ósáttur við strætóferðir því
strætó var alltaf seinn, þannig að
hún hjálpaði mér að senda bréf til
bæjarstjóra Sandgerðisbæjar og
hún áframsendi það fyrir mig
þangað sem það átti heima og
aldrei hef ég séð strætóinn aftur
seinan, hehe.
Um öll jól, áramót og á
skemmtunum sem við fórum sam-
an á var rosafjör og ég mun sakna
hennar á þeim. Mig langar að
segja ykkur líka frá því þegar
eitthvað svona eins og fyrstu
skóflustungur voru og alls kyns
þannig atburðir voru þá stóð ég
alltaf við hliðina á henni með bros
á vör því henni þótti gaman að
hafa mig með og mér fannst gam-
an að vera með.
Ég skrifaði henni bréf fyrir
andlát hennar og í því lofaði ég
henni að vera duglegur í námi og
duglegur að aðstoða fólk, ég sagði
líka við hana að ég ætlaði að vera
duglegri við að mæta og fylgjast
með á bæjarstjórnarfundum og
það mun ég svo sannarlega
standa við því mér finnst virkilega
gaman að fylgjast með svona lög-
uðu, eitt sem mér finnst rosalega
leiðinlegt er það að hún mun ekki
geta verið við hlið mér og aðstoð-
að mig við að vaxa og verða betri í
því sem ég hef áhuga á. Ég elska
þig, amma mín.
Marteinn Eyjólfur
Sigurbjörnsson.
Elsku amma mín, takk fyrir
þessi þrettán ár, þetta eru búin að
vera bestu árin mín, bara það að
fá að vera með þér. Alltaf þegar
við fórum á rúntinn eða eitthvað
saman á bílnum og sungum sam-
an „Lítill drengur“ og „Álfheiður
Björk“, þegar við vorum stundum
með kósíkvöld, það var alltaf svo
gaman að vera með þér, þú komst
mér alltaf til að brosa þegar ég
var döpur eða leið. Mér fannst svo
gaman þegar við vorum inni í
saumaherbergi að sauma saman,
ég var alltaf að laga bútana þína,
strauja þá og raða þeim upp á
nýtt, því þeir voru alltaf í smáó-
reiðu hjá þér, en þá kom ég bara
til bjargar og gerði þetta fínt upp
á nýtt.
Lífið getur verið svo ósann-
gjarnt, þú áttir ekki skilið að
kveðja þennan heim. Þú áttir svo
mikið eftir, en þú barðist allan
tímann og varst ekki tilbúin að
kveðja. Ég veit að þú ert á betri
stað núna, en ég óskaði þess að þú
værir hérna hjá okkur. Gætir
komið á fimleikamótin og horft á
mig. Ég veit að þú ert alltaf með
mér og alltaf að passa mig. Ég
mun koma í heimsókn til þín í
hvert skipti sem ég fer í Reykja-
vík. Ég ætla að láta bænina sem
við Matti kenndum ykkur
mömmu einu sinni fylgja með.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
Hafðu gát á hjarta mínu
halt mér fast í spori þínu,
að ég fari aldrei frá þér,
alltaf, Jesús, vertu hjá mér.
Um þig alltaf sál mín syngi
sérhvern dag, þó eitthvað þyngi.
Gef ég verði góða barnið,
geisli þinn á kalda hjarnið.
(Ásmundur Eiríksson)
Ég elska þig amma mín, hvíl þú
í friði.
Þín
Sigríður (Sigga).
Aldrei datt mér í hug að ég ætti
eftir að kveðja þig svona fljótt
þegar þú hringdir í mig og til-
kynntir mér um veikindi þín fyrir
rúmlega ári. Þú varst svo ákveðin
og jákvæð. Þú varst mér alltaf svo
kær og góð vinkona sem og
frænka en þú tilkynntir mér það
þegar ég kynntist þér 26 ára göm-
ul að við værum sko ekki bara vin-
konur heldur frænkur líka. Ég
spáði sjaldan í það, en í gegnum
árin var pabbi minn mjög ánægð-
ur með það hve góðar vinkonur
við vorum. Og ekki svo sjaldan
sem ég þurfti að senda kveðju frá
uppáhaldsfrænda á leið minni til
þín.
Þú kenndir mér að prjóna, því
gleymi ég ekki og mun nýta þann
hæfileika áfram, enda í okkar ætt
þó mamma vildi stundum reyna
að segja okkur að það kæmi frá
henni, við vissum betur. Þú sagðir
við mig þegar ég var ófrísk að
stráknum mínum og kom til þín
með heimfararsett sem ég vildi
prjóna: „Rakel mín, þú ræðst ekki
á garðinn þar sem hann er lægst-
ur.“ Það vantaði ekki hæfileikana
í kennarann, því settið var klárað.
Ekki veit ég hvert ég hringi þegar
ég verð strand á einhverri prjóna-
uppskriftinni. Sama átti við um
verkefnin mín í skólanum, ekki
voru þeir fáir dagarnir sem ég
eyddi hjá þér við þau og veit ég að
BA-ritgerðina mína hefði ég ekki
klárað án þín. Þú stóðst eins og
klettur með mér þegar ég átti erf-
iða tíma og kom heim frá Dan-
mörku með börnin mín tvö til að
fara að ala þau upp ein fyrir rúm-
lega fimm árum. Alltaf varstu létt
og fjörug og sjaldan hef ég
skemmt mér betur en í þínum fé-
lagsskap.
Ég gat alltaf verið ég sjálf í
kringum þig og þú varst aldrei
hissa á neinum hugleiðingum
mínum um lífið og tilveruna, þú
bara leiðbeindir mér og gafst mér
ráð. Dísa þín erfir þessa hæfileika
frá þér, hún er svo dugleg og úr-
ræðagóð og stundum eins og ég
sé að tala við þig þegar ég tala við
hana. Ég gæti skrifað hér heila
opnu um hve yndisleg manneskja
þú varst, hve góð vinkona þú
varst mér og hve oft ég á eftir að
vilja spyrja þig einhvers eða segja
þér frá einhverju, en ég læt þetta
duga, hinar minningarnar geymi
ég hjá mér.
Krakkarnir þínir Dísa, Nonni,
Valgeir og Hafsteinn og barna-
börnin þín Sigga, Matti og Athena
Rós og hún Ingibjörg þín eiga eft-
ir að læra að takast á við lífið án
þín og veit ég að það verður þeim
ekki auðvelt þar sem þau voru þér
mjög náin. Allur minn hugur er
hjá þeim og sendi ég þeim mínar
dýpstu samúðarkveðjur. Einnig
sendi ég til foreldra þinna og
systkina Bjössa, Palla og Sigrún-
ar og fólksins þeirra samúðar-
kveðju og óska þeim öllum góðs
gengis með framhaldið í lífinu.
Ég mun sakna þín, elsku vin-
kona mín, en minningarnar um
þig munu halda áfram að ylja
mér, hlátur þinn og gleði munu
fylgja mér í lífinu en þó mest
munu ráð þín um að vera sterk og
trúa á sjálfa mig standa mér næst
en þú hafðir alltaf mikla trú á
mér.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson)
Rakel Ósk Eckard.
Það var að hausti til árið 2000
sem þú komst keyrandi á bílnum
þínum frekar glannalega eins og
þér einni var lagið, skrúfaðir nið-
ur rúðuna og sagðir: „Magga, ég
hef vinnu að bjóða þér.“ Ég svar-
aði þér: „Ha, já takk.“ Þegar ég
hugsa til baka þá öðlaðist ég mun
meira en atvinnu við að játa þessu
atvinnuboði. Ég eignaðist trausta
vinkonu sem ég átti eftir að upp-
lifa ótrúlega skemmtilega hluti
með, vinkonu sem gaf mér óspart
þekkingu úr reynslubanka sínum.
Eftir að við höfðum starfað
saman í tvö ár skelltum við okkur
í nám í þroskaþjálfafræðum við
Kennaraháskóla Íslands. Ég
hefði ekki getað verið heppnari
með námsfélaga. Hjá þér voru
ekki til vandamál heldur bara
verkefni sem þörfnuðust lausnar.
Saman náðum við að skapa menn-
ingu um nám okkar sem var ein-
stök. Námstækni okkar ein-
kenndist að mestu leyti af
skrípaleik og leikritum sem við
settum upp til að muna tæknilega
hluti. Ein af dýrmætustu minn-
ingum mínum um prófalesturinn
er þegar við lágum saman uppi í
rúmi heima hjá mér. Tengda-
pabbi fyrrverandi kom og sá
námstækni okkar, hann var frek-
ar hissa á henni og efaðist. Stuttu
seinna vorum við báðar sofnaðar.
Þrátt fyrir öll þessi ævintýri okk-
ar var námsframmistaða góð og
vinnubrögð okkar við námið fag-
leg. Þá daga sem við vorum í stað-
lotum við HÍ var okkar helsta
Sigríður Ágústa
Jónsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Kæra systir, nú er komið
að leiðarlokum í þessu lífi,
við áttum góðar stundir
saman; fórum í ferðalög og
skemmtum okkur saman
elsku engillinn minn.
Þetta eru lokaorðin mín.
Þín systir,
Sigrún.
HINSTA KVEÐJA
Þegar þú fæddist þá gréstu,
en allir í kringum þig brostu,
þú lifðir lífinu þannig,
að þú gast dáið með bros á vör,
en allir í kringum þig grátið.
Þú gafst mér líf,
þú gafst mér 31 ár af minningum,
nú ertu engill,
í minningum okkar lifir,
ég elska þig og sakna svo lengi
sem ég lifi.
Bless elsku mamma mín,
Jón G. Marteinsson.
Pantanir í síma 562 0200
Á fallegum og notalegum
stað á 5. hæð Perlunnar.
Næg bílastæði
ERFIDRYKKJUR