Morgunblaðið - 27.10.2012, Blaðsíða 49

MINNINGAR 49
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. OKTÓBER 2012
Elsku Offi, ég
hitti þig fyrst 1998 með Berglindi
minni, þú sagðir þetta ást við
fyrstu sýn, þið voruð í partíi á
Patró, þú horfðir svo á eftir henni
að þú gekkst á dyrakarm
Haustið 2007 fluttuð þið á
Reyðarfjörð,
þú fékkst vinnu hjá Alcoa. Þú
varst yfir þig ánægður og eign-
aðist strax nýja vini, varst mikil
félagsvera og áttir auðvelt með
að eignast vini, enda skemmtileg-
ur og náðir að segja frá atburð-
um þannig að þeir urðu að bráð-
fyndinni kómedíu. Þú varst
snillingur í eldamennsku og grill-
ið stutt undan, skipti engu þó
rigndi, þá opnaðirðu bara bíl-
skúrinn og bjóst þér til skjól und-
ir hurðinni. Svo var Halli bróðir
þinn búsettur á Reyðarfirði og
þarna náðuð þið bræðurnir sam-
vistum með ykkar fjölskyldur.
Síðan fluttuð þið Berglind uppá
Egilsstaði. Eftir að þið Berglind
fluttuð ákvað Halli, eiginkona og
dætur að flytja uppeftir, þið
bræður eruð svo nánir. Þú elsk-
aðir að fara í snjósleðaferðir,
veiði, mótorhjól o.fl. og fannst
Egilsstaðir sameinast vel inní þín
áhugamál. Ég fékk margar sögur
frá þér og Berglindi hvað Egils-
staðir væru frábærir, allt væri
gott við að búa þar, náttúran,
skólinn, samfélagið í heild og þið
hvöttuð mig stöðugt til að flytja
austur. Er þú varst 16 ára í
Ófeigur Gústafsson
✝ Ófeigur Gúst-afsson fæddist í
Reykjavík 26. nóv-
ember 1979. Hann
lést á Landspít-
alanum 6. október
2012.
Ófeigur var jarð-
sunginn frá Egils-
staðakirkju 19.
október 2012.
Verslunarskólanum
1995-1996, varðstu
veikur í maga. Af
einhverjum ástæð-
um liðu margir
mánuðir áður en
greindist kamfíló-
bakteríusýking. Þá
voru miklar inn-
vortis bólgur sem
héldu áfram þó
bakterían væri
„dauð“. 18 ára
kynntistu Berglindi og þú þjáðist
af innvortis bólgum alla ykkar
tíð. 2008 kom stóri skellurinn,
krabbamein í lifur.
Berglind sat hjá þér dag og
nótt, það féllu mörg tár en alltaf
stóð hún upp og mætti brosandi
niður á spítala ákveðin í að láta
þig ekki sjá hversu niðurbrotin
hún væri. Í júlí lagðistu á melt-
ingardeild LSH. Berglind, Andra
og Ásdís drifu sig suður. Berlind
svaf mikið útá spítala hjá þér,
kom 2-3 klst. á dag heim að sinna
dætrunum. Oft kom Berglind
heim og grét, hún gat ekki hugs-
að sér framtíðina án þín. Þú
komst í kvöldmat 22. sept. fékkst
lambahrygg. Þú reyndir að hrósa
matnum en gulan hefur svo mikil
áhrif á heilann að þú gast ekki
sótt orðin sem þú vildir segja,
það var átakanlegt að horfa
uppá. Ég beit allan tímann á jaxl-
inn til að loka á tárin. Þetta var í
síðasta skipti sem þú komst. Við
vitum að núna ertu frjáls frá
þjáningum í himnaríki, mikið eru
þau heppin þar að hafa þig.
Elsku Offi, ég votta foreldrum
þínum, Rannveigu og Gústaf,
innilega samúð í sársaukafullum
sonarmissi, Guð styrki þau í sorg
og söknuði eftir þér, votta bræðr-
unum Haraldi og Gústaf og fjöl-
skyldum dýpstu samúð í erfiðum
bróðurmissi, votta aðstandend-
um og vinum innilega samúð í
sorg og söknuði.
Veit að þín er sárt saknað, nú
verður enginn pabbi að hringja í,
kúra hjá, í veiðiferð eða pabbak-
nús.
Við þökkum fyrir þau 14 ár
sem þið Berglind nutuð samvista,
makamissir er sársaukafullur
fyrir 31 árs dóttur mína, enginn
Offi að umvefja í ást, kærleika,
kossum og faðmlögum.
Þín minning lifir.
Ása Gréta og börn.
Meira: mbl.is/minningar
Elsku vinur, ég trúi því varla
að ég sé að kveðja þig, vonaði og
trúði svo innilega að þessi dagur
kæmi ekki. Það er svo margt sem
kemur upp í hugann þegar ég
hugsa til þín. Öll prakkarastrikin
á æskuárunum. Til dæmis okkar
fyrstu kynni, þú þá lítill og þybb-
inn krúttlegur pjakkur með eld-
rautt hár. Man að mér fannst
nafnið þitt alveg stórfurðulegt,
enda hafði ég aldrei heyrt um
það áður að einhver væri skírður
Óþekkur. Komst náttúrlega að
því nokkrum dögum seinna að
nafnið væri jú Ófeigur en ekki
Óþekkur. Enda varst þú aldrei
óþekkur.
Þú sagðir mér líka seinna að
þér hefði fundist skrýtið að þessi
strákur, frændi hans Tobba, héti
Silja, já þarna strax var vinátta
til frambúðar farin að myndast.
Þú varst alltaf brosandi, hlæj-
andi og teiknandi, alveg meiri-
háttar grallari og alltaf til í skoða
svona hvernig hitt og þetta virk-
aði, innan frá, eins og til dæmis
fína vasadiskóið mitt og litlu há-
talarnir sem ég átti við það. En
þú varst aldrei óþekkur, bara
svolítið forvitinn.
Hláturinn, glensið, grínið og
öll heillaráðin á unglingsárunum
eru mér fersk í minni, eins og það
hafi verið í gær þegar forvitni
strákurinn breyttist í dellukall.
Bílar, mótorhjól og flugvélar áttu
hug þinn allan og já þú varst auð-
vitað sá fyrsti sem ég sá með sím-
boða, algjör töffari. Og þegar
elsku vinur minn varð skotinn í
henni Berglindi sinni, „já hún er
sko alvörukvenmaður þessi“
sagðirðu við mig með stjörnur í
augunum. Og seinna sá ég aftur
þessar stjörnur þegar þú hvísl-
aðir því að mér að þú værir að
verða pabbi.
Og svona varstu í gegnum allt
lífið elsku vinur, alltaf brosandi,
jákvæður, til í allt, grallari og
endalaust mikill dellukall með
óbilandi áhuga á öllu tæknidóti
og hraðskreiðum farartækjum.
Ljómaðir til dæmis alveg sér-
staklega mikið ef þú komst smá-
rúnt á mótorhjólinu eða upp á
fjall með sleðann. Þú varst líka
listrænn, teiknaðir listavel, hafð-
ir gott auga og lúnkinn með
myndavélina. Ég minnist allra
góðu samtalanna á fullorðinsár-
unum. Það var alveg sama hvað
leið langt á milli þess sem við
hittumst, og tala nú ekki um
núna síðastliðin ár þar sem við
bjuggum hvort í sínu landinu,
það var alltaf eins og ég hefði hitt
þig síðast í gær og það finnst mér
segja mikið um okkar vinskap.
Ég er svo endalaust þakklát
fyrir að hafa fengið að kynnast
þér, svo endalaust þakklát fyrir
að hafa fengið að eiga þig að.
Allar þessar yndislegu minn-
ingar og fleiri til mun ég alltaf
geyma á góðum stað.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Elsku Berglind, Andrea Rut,
Ásdís Birta, Rannveig, Gústi,
Halli og Gústi. Ykkur votta ég
mína dýpstu samúð.
Takk fyrir allt.
Þín vinkona,
Silja Ruth Gunnarsdóttir.
Fallin er hetja sem barðist af
ofurmenniskrafti við erfiðan
sjúkdóm. Góður vinur sem við
fáum því miður ekki að upplifa
fleiri stundir með, en þær sem
við eigum verða geymdar sem
gull. Alltaf var gleði í kring um
þig. Minnumst við til dæmis
spilakvöldanna þar sem gleði og
orðhnyttni réð ríkjum. Oft var
hlegið og mikið um létt þras. Þá
mun ekki gleymast spjallið um
allt og ekkert og ógrynni af góð-
um sögum með þessum frábæra
„redneck“ hreim þínum. Alltaf
var stutt í ævintýralöngun þína,
fórstu því stundum um á snjó-
sleða eða mótorhjóli en vildir
helst að hún Berglind þín og dæt-
ur væru með í för ef hægt var.
Um leið og við þökkum fyrir
að hafa fengið að kynnast þér,
kæri Ófeigur, þá erum við leið yf-
ir að hafa haft þig alltof stutt hjá
okkur, við söknum þín mikið. Á
þessum erfiða tíma er hugur okk-
ar einnig hjá fjölskyldu þinni sem
við sendum bæn um styrk og
huggun.
Ég veit ekki hvort þú hefur,
huga þinn við það fest.
Að fegursta gjöf sem þú gefur
er gjöfin sem varla sést.
Ástúð í andartaki,
augað sem glaðlega hlær,
hlýja í handartaki,
hjarta sem örar slær,
Allt sem þú hugsar í hljóði,
heiminum breytir til.
Gef þú úr sálarsjóði,
sakleysi, fegurð og yl.
(Úlfur Ragnarsson)
Þínir einlægu vinir,
Auðbjörg, Marinó, Díana,
Jóhannes, Ólafía, Axel, Ein-
ar, Óli og Ragnar.
Elsku Offi. Ég hef saknað þín
mikið. Þú hefur verið til staðar
frá því ég man eftir þér.
Þú varst mér sem faðir og ég
veit að þér þótti vænt um okkur
öll: mig, Berglindi, Aron, Ásdísi,
Andreu, mömmu og alla aðra
sem þú þekktir.
Þú varst eins og besti vinur
minn. Komdu aftur …
Komdu aftur til okkar, við
söknum þín öll. Mörg tár hafa
fallið eftir að þú fórst til himna-
ríkis og þú verður alltaf í hjörtum
okkar.
Þú varst hjartabesti og ljúfasti
maður sem ég þekkti.
Ég og móðir mín höfum beðið
Guð að láta þig rísa upp frá dauð-
um … en ég veit núna að Guð vill
hafa þig á betri stað.
Mér þykir vænt um þig.
Samúel Kristinn Cassis.
Elsku vinur og bekkjarbróðir.
Þau eru fá orðin sem ná fram á
varirnar þessa dagana. Þótt
hugsanirnar hafi fengið að fara á
flug er fátt annað en kökkurinn
sem nær fram.
Öll fengum við á einhverjum
tímapunkti að eyða með þér tíma
í þeirri sérstöku einingu sem
bekkur er. Bekkurinn okkar hef-
ur alltaf verið samheldinn hópur
og alltaf mikið hlegið þegar við
hittumst. Við vorum einnig svo
lánsöm að foreldrar þínir kenndu
okkur báðir og hafa alltaf fylgt
okkur, jafnvel eftir að skóla-
göngu okkar lauk. Það má með
sanni segja að þau skipi stóran
sess í hjarta okkar. Í baráttu
þinni reistu þau vörðu þér til
stuðnings. Nú stendur hún hátt
og gnæfir yfir Patreksfirðinum,
minnisvarði um þig og veru þína
á þessari jörð. Þangað er víst að
við munum fara og heiðra minn-
ingu þína og þakka fyrir sam-
veruna sem var því miður styttri
en barnshugann nokkurn tíma
óraði fyrir.
Við minnumst þín á svo marg-
an hátt, rauðhærður prakkara-
legur strákur sem átti ekki erfitt
með að segja sína meiningu.
Minningar sem einhvern tíma
þóttu ekki merkilegar, einungis
hluti af hversdagsleikanum eins
og fótboltaleikur í frímínútum,
skrímsla- og hermanna-
teikningar, njósnaleikir, snjókast
og biðröðin fyrir utan skólann og
svo margar fleiri brjótast nú
fram og maður finnur sig knúinn
til að reyna að muna sem mest,
að fanga þær sem flestar.
Það er ljúft að eiga minning-
arnar að ylja sér við, að muna
brosið þitt. Það er ljúft að fá að
fylgjast með stelpunum þínum og
sjá hversu mikið þú átt í þeim.
Við erum þakklát fyrir þann tíma
sem við fengum með þér. Sá tími
verður ávallt geymdur í hjarta
okkar, hvers og eins. Við vitum
líka að næst þegar við hittumst
verður þú með okkur.
Svífur með hlíðunum húmnóttin vær.
Vaki, vaki vinur minn kær.
Blítt er í lautu þar bláfjólan grær.
Vaki, vaki vinur minn kær.
(Loftur Guðmundsson)
Elsku, elsku Rannveig, Gústi,
Berglind og fjölskylda. Orðin eru
fá en hugur okkar allra er hjá
ykkur.
Takk fyrir allt.
F.h. bekkjarsystkina, árgang-
ur 1979 frá Patreksfirði,
Íris Aðalsteinsdóttir.
HINSTA KVEÐJA
Kæri Ófeigur.
Þú hefur verið skemmti-
legur mágur og allir sakna
þín, en ég veit að þú ert
kominn á betri stað sem er
himnaríki.
Og þú hefur gert marga
skemmtilega hluti með
mér.
Kveðja,
Aron Helgi Róbertsson.
✝ Stefán Mar Fil-ippusson fædd-
ist á Seyðisfirði 25.
mars 1950. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnun Austur-
lands, Seyðisfirði,
13. október 2012.
Hann var sonur
hjónanna Filippusar
Sigurðssonar, f.
16.11. 1912, d.
17.11. 2002 og Ólínu
Jónsdóttur, f. 6.6. 1914, d. 21.3.
1995. Stefán var fimmti í röð sjö
systkina. Þau eru Sigurður, f.
1942, hans maki er Soffía Ívars-
dóttir, f. 1950, þau eiga níu börn.
Geirlaug, f. 1943, d. 6. ágúst
2011. Andrés, f. 1945, maki, Þóra
Ívarsdóttir, f. 1947, þau eiga
fjögur börn. Þau slitu samvistum.
Magnús tvíburabróðir Stefáns,
f. 1950. Sunneva, f. 1953, maki
hennar er Torfi Matthíasson, þau
eiga tvær dætur. Ragnhildur, f.
1956. Sambýlis-
maður hennar var
Sigtryggur Gísla-
son, þau eiga fjögur
börn. Þau slitu sam-
vistum. Maki er
Kristján Helgason.
Stefán bjó hjá for-
eldrum sínum, fyrst
úti á Dvergasteini
og seinna á heimili
þeirra á Brekkuvegi
3, Seyðisfirði, til árs-
ins 1993 en þá fluttist hann ásamt
Magnúsi bróður sínum í íbúð Ör-
yrkjabandalagsins að Múlavegi
26 sem þeir leigðu þar til þeir
vistuðust á Sjúkrahúsi Seyð-
isfjarðar síðasta vetur. Á þeim
tíma sem hann bjó á Múlaveg-
inum starfaði hann í Ullarvinnslu
Frú Láru á Seyðisfirði og á leik-
skólanum Sólvöllum.
Útför Stefáns fór fram frá
Seyðisfjarðarkirkju 20. október
2012.
Nú kveðjum við bróður,
frænda, vin, einstaka persónu og
sál. Þótt ég vissi hvert hlutirnir
stefndu var eins og tíminn
stöðvaðist þegar hringt var til
mín og sorgin dundi yfir eins og
rigning og þoka á fallegum degi.
Þegar ég minnist þín á þessum
tíma fyllist hjartað mitt hlýju og
ást og minnist ég þess hve gam-
an mér fannst að fá ykkur
systkini norður á hængsmótið,
fá að sjá framan í ykkur, og ef
við vorum heppin fá að stela
ykkur heim í smástund. Stebbi
vann lengi vel á leikskólanum
Sólvangi og vann sína vinnu vel.
Ef aðeins allir leikskólar væru
svo heppnir að alast upp með
svo yndislegan starfskraft sem
kenna börnunum okkar mikil-
væg lífsgildi, þá væri heimurinn
betri staður. Einnig vann Stefán
í ullarvinnslunni á Seyðisfirði í
langan tíma. Ég treysti á það að
fögnuðurinn yfir komu þinni í
hina heimana verði jafn góður
og kveðjustund okkar verður
erfið. Í dag ætla ég að fagna lífi
þínu og þakka fyrir hve heppin
ég var að hafa þig í lífi mínu.
Það er alltaf erfitt að kveðja og
einhver hluti af manni fer með
þér, sem kemur til baka í dýr-
mætum minningum sem ylja
hjartarætur á erfiðum tímum.
Ég mun verða þeim tíma sem
ég eyddi með ykkur bræðrum í
sumar ævinlega þakklát, því er
ekki hægt að lýsa. Mun ég
geyma þann tíma í hjarta mér
það sem eftir er. Verður þeim
minningum sem safnað var þá
seint gleymt. Elsku tónlistar-
unnandinn sem lá í rúminu með
svoleiðis fjallið af geisladiskum á
náttborðinu að ekki sást í höfuð,
og ekki mátti nú missa af neinu
ef gestir voru í heimsókn, þá var
haldið á heyrnartólunum og
hlustað á tónlist í botni, en
hlustað á gestina í leiðinni. Ynd-
islegri verða þeir nú varla.
Þakkir vil ég færa Seyðfirð-
ingum fyrir að hugsa ævinlega
vel um Stebba og Magga og er
ég þakklát því að þeir hafi feng-
ið að eyða ævi sinni þar um-
kringdir ástríku og skilningsríku
fólki sem þekkir þá. Hrafnhildi
vil ég þakka fyrir einstaka hlýju
og umhyggju í garð bræðranna
og fyrir ómælda virðingu og vin-
áttu sem hefur ríkt þeirra á
milli í gegnum árin. Ég vil líka
þakka starfsfólki spítalans á
Seyðisfirði fyrir góða aðhlynn-
ingu.
Elsku Maggi, hugur minn og
hjarta hvílir hjá þér allar stund-
ir og bið ég Guð að styrkja þig á
þessum erfiðu tímum. Ég sendi
fjölskyldu minni og vinum Stef-
áns mínar samúðarkveðjur.
Elsku Stebbi minn, eigðu
góða nótt, og megi ferðalag þitt
yfir móðuna miklu verða fyllt af
söng, litum og ljósum og á móti
þér taki herskari af ástvinum,
velviljurum, og jafnvel skemmti-
kröftum og söngvurum, í Stebba
frænda stíl.
Þegar við misstum þig, brotnuðu
hjörtu okkar
en þú fórst ekki burtu aleinn,
hluti af okkur fór með þér
daginn sem Guð tók þig heim.
Ef tár gætu byggt upp stjörnunnar
stiga
og hjartasár myndað braut
myndum við ganga okkar leið til
himna
og ná í þig tafarlaust heim.
Í lífinu höfum þig elskað
og í dauðanum elskum þig enn
í hjörtum okkar er alltaf þinn staður
og minning sem aldrei fær gleymt.
Þín systurdóttir,
Guðborg.
Stefán Mar
Filippusson✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
hlýhug og samúð vegna andláts eiginmanns
míns, föður, tengdaföður, afa og langafa,
STEFÁNS NIKULÁSAR ÁGÚSTSSONAR,
Kríunesi,
Elliðavatni,
sem lést föstudaginn 5. október.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Karitasar fyrir einstaka
alúð og umönnun.
Helga Heiðbjört Björnsdóttir,
Björn Ingi Stefánsson, Anna Katrín Ottesen,
Stefán Örn Stefánsson, Oddný Rósa Halldórsdóttir,
Sveinn Þór Stefánsson, Unnur Sæmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hjartans þakkir færum við öllum þeim sem
sýnt hafa okkur samúð og hlýhug vegna
andláts og útfarar móður okkar og tengda-
móður,
GUÐBJARGAR BJÖRNSDÓTTUR SMITH.
Katla Smith, Henje Jan Henje,
Hekla Smith, Björn Sigurðsson,
Hrefna Smith,
Birna Smith, Guðmundur Lárusson.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegrar eiginkonu minnar, móður okkar,
tengdamóður, fósturmóður, dóttur, fóstur-
dóttur og ömmu,
FANNEYJAR ELÍNAR ÁSGEIRSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir færum við séra Óskari Óskarssyni presti á
Selfossi, starfsfólki gjörgæslu á Landspítalanum, Fossvogi,
starfsfólki Breiðholtsskóla og Útfararþjónustu Rúnars Geir-
mundsonar.
Guð og englarnir geymi ykkur.
Fyrir hönd aðstandenda,
Orri Ragnar Árnason Amin.