Morgunblaðið - 27.10.2012, Blaðsíða 51

MINNINGAR 51
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. OKTÓBER 2012
✝ Erla Soffía Sig-fúsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 13.
september 1932.
Hún lést á Hrafn-
istu í Reykjavík 9.
október 2012.
Foreldrar henn-
ar voru Sigfús Sig-
fússon, f. 24. októ-
ber 1900, d. 2. júlí
1982, og Hulda
Guðjónsdóttir, f.
19. apríl 1913, d. 13. apríl 2008.
Systkini Erlu eru, Hólmar Örn,
f. 12. júní 1928, d. 17. september
2008. Gyða Ásdís, f. 4. janúar
1935, d. 8. janúar 2002. Kristín,
f. 21. apríl 1948, og Þórarinn, f.
9. nóvember 1951.
Barn Erlu og Ríkharðs Sig-
urðssonar, (látinn), Margrét
Ríkharðsdóttir, maki Egill H.
Bjarnason, börn þeirra, Rík-
harður, Haraldur,
Ólafur og Sig-
urbjörg Erla. Erla
giftist Kristófer
Garðari Jónssyni,
(skildu), Börn
þeirra eru 1) Sigfús
Garðarsson, maki
Kristjana Oddný
Kristjánsdóttir,
börn þeirra Sigrún
og Garðar. 2) Ást-
ríður Garðarsdóttir
barn hennar, Friðsemd Erla
Soffía (gefin og ættleidd.) 3)
Bára Garðarsdóttir börn henn-
ar, Hrefna, Helgi Örn og Stella
Guðrún. 4) Einar Páll Garð-
arsson, sambýliskona Sigríður
Oddný Hrólfsdóttir, börn hans,
Einar, Sandra og Karen. Barna-
barnabörnin hennar eru tólf.
Útför Erlu hefur farið fram í
kyrrþey.
Elsku mamma og tengda-
mamma.
Nú ert þú farin í þitt síðasta
ferðalag af svo ótal mörgum og
örugglega á fallegasta staðinn
sem hægt er að komast á. Margs
er að minnast þegar hugsað er til
baka, þú varst léttlynd kona og
hafðir gaman af að dansa og spila
á gítarinn þinn, já þú gast dansað
endalaust, svo tignarleg og falleg,
þú spilaðir á gítarinn og söngst
nánast fram á síðustu stundu þó
svo að alzheimers-sjúkdómurinn
væri búinn að taka minnið þitt frá
þér.
Mörg voru ferðalögin sem þú
fórst í með okkur og börnunum
okkar, alltaf tilbúin að fíflast og
grínast með okkur, margar voru
Heiðmerkurferðirnar með nesti
og leikföng, meira að segja sofið í
tjaldi þar. Man ég sérstaklega eft-
ir vikuferðinni á Gilsfjarðar-
brekku og upp úr stendur þegar
botninn fór niður úr rúminu þegar
þú settist á það okkur til mikillar
skemmtunar því þú hlóst svo mik-
ið að þú varðst afvelta. Þú gast
alltaf hlegið og sama hvort það
voru börnin eða við þá fannst okk-
ur þú alltaf vera jafnaldra okkar.
Þú fórst með okkur og Garðari
barnabarni þínu hringinn í kring-
um landið eitt sumarið í júní og
lentum við þá í blindbyl og fljúg-
andi hálku á Hellisheiði eystri, síð-
an inni í miðjum sandstróki við
Gígjukvísl en ekki brást traustið
við það eða kjarkur þinn til að fara
í fleiri ferðalög með okkur.
Þú þráðir að fara austur í Þór-
isdal í Lóni en þar varst þú í sveit
sem barn, okkur tókst það og
gladdi það þig mikið að sitja í
brekkunni og njóta nestisins með
Báru dóttur þinni, tengdadóttur
og Sigrúnu barnabarni þínu.
Takk fyrir allar góðu stundirn-
ar, minningarnar sem við eigum í
hjörtum okkar og kærleikann til
barnanna okkar. Minning þín
verður alltaf ljós í lífi okkar.
Brostinn er strengur og harpan þín
hljóð
svo hljómarnir vaka ei lengur,
en minningin geymist og safnast í
sjóð,
er syrgjendum dýrmætur fengur.
(Trausti Reykdal.)
Sigfús og Kristjana.
Elsku mamma mín. Nú er kom-
ið að kveðjustund, loksins ertu
laus úr fjötrum veikinda þinna og
komin á bjartan og fallegan stað.
Við áttum svo margar skemmti-
legar og yndislegar stundir sam-
an, t.d. þegar við fórum í sumarbú-
staðaferðirnar okkar og útilegur.
Mamma, þú varst nánast fædd til
að leika og skemmta, að vera með
þér í þessum ferðum voru algjör
forréttindi, við höfðum í þér snilld-
ar söngtýpu, gítarleikara, dans-
ara, grínista og matlystuga konu
sem naut réttanna minna sem ég
eldaði. Ó mamma, það var svo
gaman. Nú fer að líða að jólum,
mikið er ég búin að hugsa aftur í
tímann þegar ég var barn. Við fór-
um heim til Huldu ömmu í Langa-
gerðið til að baka smákökur fyrir
jólin, sortirnar urðu aldrei færri
en fimm og allar kökurnar jafn-
stórar og jafndökkar, boxin límdir
þú aftur og settir í efsta skápinn
inni í svefnherberginu þínu, en
mýsnar sóttu bara stól þegar þú
varst ekki heima og nutu verka
þinna, og að sjálfsögðu límdu þær
lokið á aftur. Hvernig ætli tilfinn-
ingarnar verði á heimilunum okk-
ar, það verður skarð þar sem við
getum ekki sótt þig og deilt þér á
milli okkar systkinanna um hátíð-
ina og séð jólaljósin glampa í aug-
unum þínum, en þetta er víst leið-
in okkar allra. Þú varst snillingur í
að láta gjaldeyrinn duga fyrir
gjöfum handa öllum hópnum þeg-
ar þú fórst í allar þínar utanlands-
ferðir, gjafirnar voru ekki stórar
en allar valdar á fallegasta máta,
bolir, diskaþurrkur, baðhand-
klæði og svuntur, smá nammi og
ýmsir hlutir til að skoða.
Takk fyrir stuðninginn mamma
mín, þú hjálpaðir mér með að
sækja tvíburana mína á leikskól-
ann og brúa bilið til þess að ég
gæti klárað vinnudaginn minn,
það var svo þægilegt því við
bjuggum í næstu blokk við þig á
þeim tíma.
Ég finn þú ert í drottins hendi
og englarnir vaka yfir þér
það er huggun mín og kenndir
og verða ljós í hjarta mér.
Mamma mín þér kveðju sendi
blessuð sé hún minning þín.
(Bára)
Bára Garðarsdóttir.
Elsku amma mín.
Nú ert þú komin á góðan stað
þar sem þér líður vel á. Ég vil
þakka þér allar þær innilegu
stundir sem við áttum saman.
Þegar við systkinin komum suður
að austan tókst þú alltaf vel á móti
okkur og gaman var að koma til
þín í heimsókn og gista hjá þér, þú
varst alltaf svo góð við okkur og
vildir allt fyrir okkur gera. Var þá
farið í sund, bíltúra og heimsóknir.
Þú varst svo stolt af okkur tvíbur-
unum þínum og varðst að sýna öll-
um hvað þú áttir. Opnum örmum
tókst þú mér þegar ég flutti suður,
opnaðir heimilið þitt fyrir mér og
hlúðir að mér eins og þér einni var
lagið á meðan að ég leitaði mér
leiguhúsnæðis.
Amma mín, það var yndislegur
tími í glaumi og gleði sem engan
endi tók því í framhaldinu skellt-
um við okkur utan aftur og aftur.
Ferðirnar okkar saman urðu alls
fimm, því næsta ferð var ákveðin
strax og þeirri fyrri lauk, Beni-
dorm, Portúgal og þrisvar til Mal-
lorca og sú síðasta var árið 2008,
varst þú þá komin nokkuð langt í
þínum sjúkdómi en samt nutum
við okkar frábærlega í glymjandi
tónlist, dansi, skoðunarferðum og
á ströndinni. Keyptum minjagripi
og síðan var farið út að borða. Það
er svo ofarlega í minningunni að
þegar þú heyrðir á kvöldgöngun-
um okkar, söng eða hljómlist frá
einhverjum pöbbnum eða veit-
ingastaðnum var stokkið þar inn
og hlustað, oft á tíðum var þér af-
hentur gítar og spilaðir þú við
miklar vinsældir staðargesta, ís-
lenska slagara eins og enginn væri
morgundagurinn. Fékkst þú mik-
ið klapp fyrir það. Langar mig líka
til að nefna að alltaf varst þú tilbú-
in að fara í sumarbústaðina sem
ég tók á leigu, þar vorum við
systkinin, mamma og þú, og oft á
tíðum fleiri úr fjölskyldunni. Þær
stundir geymi ég vel í hjarta mínu
því þær voru svo skemmtilegar og
mikið djókað, grillað og slakað á í
heita pottinum. Heimsóknum til
þín er lokið í bili og verða ekki
fleiri á Meistaravellina eða á
Hrafnistu. Göngutúrar og öku-
ferðir, ís og pylsur með miklu re-
múlaði og snikkers í desert er liðin
tíð.
Takk, elsku amma, mín fyrir
allar þær samverustundir og ná-
vist sem þú veittir mér, við
sjáumst síðar í langa ferðalaginu
okkar allra
Ég veit að vorið kemur
og veturinn líður senn.
Kvæðið er um konu,
en hvorki um guð né menn.
Hún minnti á kvæði og kossa
og kvöldin björt og löng
og hvíta, fleyga fugla
og fjaðraþyt og söng.
Og svipur hennar sýndi,
hvað sál hennar var góð.
Það hló af ást og æsku,
hið unga villiblóð.
Ég bý að brosum hennar
og blessa hennar spor,
því hún var mild og máttug
og minnti á – jarðneskt vor.
(Davíð Stefánsson.)
Helgi Örn Jóhannsson.
Elsku amma og langamma. Við
viljum þakka þér fyrir allar góðu
minningarnar sem þú hefur skilið
eftir, allar sögurnar sem þú hefur
sagt okkur, allan tímann sem þú
hefur eytt með okkur. Við munum
öll eftir góðu tímunum í Hraunbæ
þegar þú passaðir okkur sem
börn. Skemmtilegast fannst okkur
rétt fyrir svefninn, þegar þú sagð-
ir okkur frá ófáum prakkarastik-
um sem þú hafðir sjálf gert þegar
þú varst yngri.
Við munum alltaf eftir stund-
unum þegar þú tókst upp gítarinn
og söngst. Vinnukonugripið eins
og þú kallaðir það og Stína var lítil
stúlka í sveit voru alltaf í uppá-
haldi hjá þér. Það var alltaf stutt í
hláturinn hjá öllum sem voru með
þér, enda varstu mikið fyrir að
grínast. Húmorinn sem þú hafðir
og lífsgleði þín lifir í okkur öllum.
Litla nafna þín hún Erla Talía býr
núna í Noregi. Sandra og Jón
Kristján hafa eignast lítinn strák
sem fær því miður ekki þann heið-
ur að hitta þig og kynnast þér
elsku amma.
Nú ertu komin á stað þar sem
þú getur fengið að vera þú sjálf.
Erla, góða Erla!
eg á að vagga þér.
Svíf þú inn í svefninn
í söng frá vörum mér.
Kvæðið mitt er kveldljóð,
því kveldsett löngu er.
Úti þeysa álfar
um ísi lagða slóð.
Bjarma slær á bæinn
hið bleika tunglskinsflóð.
Erla, hjartans Erla,
nú ertu þæg og góð!
(Stefán frá Hvítadal)
Guð geymi þig, elsku amma.
Einar, Sandra og Karen.
Elsku hjartans amma mín.
Nú ert þú búin að fá ró og hvíld
og komin á góðan stað þar sem að
ég veit að þér líður vel á, það eru
góðar og skemmtilegar minningar
sem koma upp í huga mínum þeg-
ar að ég hugsa um stundirnar sem
ég átti með þér, en eitt er efst í
huga mér þegar að þú tókst upp
kassagítarinn, slóst á létta strengi
og söngst með af gleði og fórst létt
með það. Það var svo gaman að
hlusta á þig og sjá lífsgleðina og
hvernig músíkin dillaði í þér, þess-
ar minningar munu ávallt sitja of-
arlega í minni mínu og aldrei
gleymast. Einnig er ofarlega í
mínu minni þegar að þú tókst svo
einlæglega þátt í öllum okkar fífla-
gangi og varst eins og jafnaldra
okkar krakkanna.
Þú varst svo skemmtileg og
lífsglöð elsku amma mín áður en
alsheimer sjúkdómurinn tók allt
frá þér „en samt brostir þú“ og
það voru svo ótal, ótal, margar
stundir sem við áttum saman. Já
amma mín minning þín lifir svo
ljós í hjarta mínu, takk fyrir allt.
Af lifandi gleði var lund þín hlaðin,
svo loftið í kringum þig hló,
en þegar síðast á banabeði
brosið á vörum þér dó,
þá sóttu skuggar að sálu minni
og sviptu hana gleði og ró.
(Grétar Ó. Fells.)
Sigrún Sigfúsdóttir.
Erla Soffía
Sigfúsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku amma mín.
Ég hefði viljað að lífið
hefði farið svolítið öðruvísi,
til að sonur minn hefði
fengið að kynnast lang-
ömmu sinni. Margar eru
góðu minningarnar og
vantaði aldrei upp á góða
skapið, amma mín, þú varst
alltaf svo ljúf og góð. Þið
Hektor hefðuð getað hlegið
mikið saman. Ég veit að þú
ert á fallegum stað og munt
alltaf fylgja okkur og sjá
okkur blómstra ennþá
meir. Hvíldu í friði elsku
amma mín, minning þín
mun alltaf lifa með okkur.
Stella Guðrún
og Hektor.
✝ Indriði Indr-iðason fæddist
á Raufarhöfn 26.
maí 1956. Hann lést
á líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 24. september
2012.
Foreldrar hans
voru Indriði Ein-
arsson sjómaður, f.
9.12. 1911, d. 24.3.
1987 og Stefanía
Jónsdóttir verkakona, f. 8.11.
1917, d. 11.9. 1997. Indriði átti
eina alsystur, Sólrúnu Hvönn, f.
14.2. 1960. Hálfsystkini Indriða
samfeðra eru: Hilmar Indr-
iðason, f. 4.6. 1931, d. 16.9. 1977,
Einar Indriðason, f. 17.11. 1933,
d. 13.6. 1985, Ólöf G. Indr-
iðadóttir, f. 27.9. 1937, d. 22.12
1973, Agnar Víðir Indriðason, f.
22.7. 1943. Hálfsystkini hans
sammæðra eru: Gylfi Þor-
steinsson, f. 21.1. 1935 d. 7.11.
2007, Katrín Björnsdóttir, f.
3.12. 1936, d. 23.7. 1985, Jón
Halldór Björnsson, f. 4.1. 1938,
Bjarni E. Björnsson, f. 3.12.
1940, d. 18.7. 1996, Sigurður M.
Björnsson, f. 5.7. 1943, Klara
Björnsdóttir, f. 3.9. 1945, d. 30.6.
2010, Björn Björns-
son, f. 3.4. 1947,
Sigrún Björns-
dóttir, f. 29.7. 1948,
Aðalheiður Björns-
dóttir, f. 31.3. 1952,
d. 15.5. 2009.
Indriði kvæntist
Kolbrúnu Ævars-
dóttur, þau skildu.
Seinni sambýlis-
kona hans var Anna
B. Saari, þau slitu
samvistum. Börn Indriða og
Kolbrúnar eru: 1) Sigurrós, f.
20.11. 1982. Sambýlismaður
hennar er Sigurjón Baldursson.
Sonur þeirra er Þórhallur
Darri, f. 18.7. 2012. 2) Gunnar, f.
29.8. 1987. 3) Ævar, f. 25.4.
1990.
Indriði var sjómaður lengst
af, vann líka við smíðar en þrjú
síðastliðin ár var hann hafn-
arvörður á Raufarhöfn og vann
þá einnig hjá Raufarhafn-
arhreppi. Hann hafði mikinn
áhuga á útiveru og var einn af
stofnendum Norðurslóðar sem
er ferðafélag á Norðaust-
urlandi.
Bálför hefur farið fram í
kyrrþey.
Við Indriði hittumst fyrst á
heimaslóðum hans á Raufarhöfn
sumarið 1974. Þá vorum við báð-
ir 19 ára, og unnum hjá Jökli,
fiskvinnslustöðinni á Raufarhöfn.
Hann varð mér strax nánari en
aðrir sem unnu á staðnum. Hann
var lipur í mannlegum samskipt-
um og hafði lag á að draga fram
það skásta í mínu fari. Það varð
úr að ég var á Raufarhöfn næsta
vetur, og auk þess nokkur sumur
til viðbótar. Indriði átti stóran
þátt í því hvað mér líkaði vel á
Raufarhöfn. Á þessum árum
unnum við saman hjá fleirum en
Jökli. Eitt sumarið vorum við
báðir hjá Raufarhafnarhreppi og
annað hjá Þorgeiri Hjaltasyni á
Hrönn ÞH275 á þorskanetum.
Leiðir okkar skildi í raun aldr-
ei eftir þessi ár, þótt einhver tími
liði öðru hverju án þess að við
hittumst. Við höfum átt mikinn
tíma tveir saman, og eru þær
stundir margar eftirminnilegar.
Indriði var mjög góður sögumað-
ur, og ég hafði unun af að hlusta
á hann segja frá. Og við vorum
lagnir við að skemmta sjálfum
okkur; spjölluðum og nýttum
tímann í ýmis uppátæki, hvers-
dagsleg og furðuleg.
Indriði flutti aftur norður til
Raufarhafnar fyrir um fjórum
árum, eftir að hafa búið á ýmsum
stöðum á landinu. Ég heimsótti
hann og var hjá honum í þrjá
daga. Við gengum um staðinn og
hann sýndi mér þær breytingar
sem höfðu orðið. Áhugi hans á
náttúru og mannlífi á Melrakka-
sléttu og nágrenni hennar hafði
aukist með árunum og hann
hafði lesið sér töluvert til um
svæðið. Ég fékk nú að sjá ýmsa
staði og heyra sögur af fólki sem
hafði fyrrum búið á þessum slóð-
um.
Indriði sýndi öllum verklegum
framkvæmdum mikinn áhuga,
stórum sem smáum, og þau eru
ófá handtökin sem hann á um allt
land, innan dyra sem utan. Eftir
að hann veiktist kom hann til
Reykjavíkur og gisti í íbúð sem
ég hafði nýlega keypt. Ég hafði
fengið smið til að vinna við ein-
angrun og fleira á bílskúr sem
fylgdi íbúðinni, og hann fylgdist
með framganginum. Þegar smið-
urinn hafði lokið sínu verki átti
eftir að mála veggi og einangra
gólfið og ganga frá því. Það ætl-
aði ég að gera sjálfur, en það fór
svo að Indriði vann meira við
þetta en ég. Svo var ég búinn að
klastra saman frárennsli frá
vaski sem þarna var, og á einum
stað var efra rörið utanum það
neðra, þótt lögnin læki ekki.
Hann ýtti aðeins við lögninni og
sagði: „Þetta mætti nú fara að-
eins nær veggnum félagi“. Hann
tók sundur einhver samskeyti og
setti saman aftur og sagði að við
myndum líta á þetta seinna.
Daginn eftir tók ég eftir því að
hann hafði, án þess að hafa orð á
því, leiðrétt lögnina svo efra rör-
ið var alltaf innan í því neðra.
Mér varð hugsað til þess um
daginn að þessi 37 ár sem við
þekktumst rifumst við aldrei. Ég
myndi svo sannarlega muna það
ef það hefði einhvern tíma komið
fyrir. Þetta hafði aldrei hvarflað
að mér fyrr. Við bárum virðingu
hvor fyrir öðrum, ólíkir um
margt en áttum ýmislegt sam-
eiginlegt. Hann var einn sá in-
dælasti og besti maður sem ég
hef kynnst. Hjálpsamur, traust-
ur og áreiðanlegur. Fráfall hans
eru skil í mínu lífi. Ég votta
systkinum hans og börnum mína
innilegustu samúð.
Ársæll Másson.
Indriði
Indriðason
Elsku afi.
Við söknum þín mikið. Takk
fyrir allt sem þú hefur gert fyrir
okkur.
Guðmundur Már
Bjarnarson
✝ Guðmundur MárBjarnarson fædd-
ist í Reykjavík 7. nóv-
ember 1938. Hann lést
á gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut 3. október
2012.
Útför Guðmundar
Más fór fram frá Frí-
kirkjunni í Reykjavík
11. október 2012.
Þú varst ynd-
islegur afi.
Við vonum að
þér muni líða vel
á himnum.
Minning þín er mér ei
gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún e
geymd,
þú heilsaðir mér og
kvaddir.
(Káinn)
Þínir afastrákar,
Guðmundur Bjarni og Einar
Már Guðmundssynir.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is má
finna upplýsingar um innsendingarmáta og skilafrest. Einnig má
smella á Morgunblaðslógóið efst í hægra horninu og velja viðeigandi
lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birtingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, jafnvel þótt grein
hafi borist innan skilafrests.
Lengd | Hámarkslengd minningargreina er 3.000 slög. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda stutta
kveðju, Hinstu kveðju, 5-15 línur.
Minningargreinar