Morgunblaðið - 21.11.2012, Page 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 21. NÓVEMBER 2012
✝ Dröfn Lárus-dóttir fæddist á
Nýjabæ 5. ágúst
1954. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans 6. nóv-
ember 2012.
Foreldrar Drafn-
ar voru Lárus Jón-
asson, f. 5. desem-
ber 1933 í
Vetleifsholti, Ása-
hreppi, d. 29. júlí
2012 og Auður Ein-
arsdóttir, f. 18. mars 1928 í
Nýjabæ, undir Eyjafjöllum, d.
26. janúar 2012. Systkini Drafn-
ar eru: Gunnar Jónas Lárusson,
f. 13. ágúst 1953, d. 1. október
1972, tvíburasystir Drafnar,
Dröfn sleit barnsskónum á
Hellu á Rangárvöllum í hópi
átta systkina. Hún fór snemma
að leita fyrir sér með vinnu og
gerðist barnfóstra á heimili í
Reykjavík, síðan lá leið hennar
á vertíð í Grindavík. Hún starf-
aði við virkjanaframkvæmdir í
Sigöldu þar sem hún kynntist
eftirlifandi manni sínum. Þau
bjuggu sér heimili í Reykjavík
þar sem Dröfn stundaði ýmis
störf, meðal annars við leik-
skóla Reykjavíkurborgar og hjá
Pósti og síma við póstdreifingu.
Síðustu árin starfaði hún sem
móttökuritari hjá Heilsugæslu
höfuðborgarsvæðisins, bæði í
Grafarvogi og í Árbæ þar sem
hún vann hartnær til dauða-
dags.
Útför Drafnar fer fram í
Grafarvogskirkju í dag, 21. nóv-
ember 2012, kl. 13.
Drífa Lárusdóttir,
f. 5. ágúst 1954,
Örn Lárusson, f.
20. apríl 1956,
Fjóla Lárusdóttir,
f. 30. september
1957, Hrönn Lár-
usdóttir, f. 30.
október 1958, Ari
Lárusson, f. 29.
desember 1959,
Lárus Sighvatur
Lárusson, f. 6.
ágúst 1961.
Dröfn giftist hinn 22. maí
1992 Ásmundi Einarssyni, f. 11.
október 1956. Eignuðust þau
einn son, Lárus Hjalta, f. 16.
janúar 1981, d. 17. nóvember
2001.
Í dag kveðjum við elskulega
tvíburasystur mína, hana Dröfn.
Þó að við séum tvíburar vorum við
ekki alltaf sammála og hvein
stundum í, en við sættumst alltaf.
Það komu tímar þar sem við vor-
um ekki alveg eins nánar, en ef
okkur fannst of langt um liðið þá
var hringt og önnur hvor tók upp
þráðinn. Ég var um helgina að
velta vissum hlutum fyrir mér og
hugsaði ósjálfrátt að ég þyrfti að
ræða þetta við Dröfn, en áttaði
mig svo á að það væri ekki hægt,
hún væri dáin. Það var svo ótal-
margt sem átti eftir að ræða,
þrátt fyrir að við töluðumst við að
jafnaði í viku hverri og stundum
daglega.
Við Dröfn gátum gert ýmislegt
saman og fórum oft austur á Hellu
að heimsækja foreldra okkar. Við
gerðum einnig ýmislegt þetta árið
þrátt fyrir veikindi Drafnar og
m.a. fórum við ásamt Ástu vin-
konu hennar í lok ágúst í ferð
austur. Það var eftirminnileg ferð
að henni fannst og mjög gaman.
Svo fór að halla hratt undan fæti
hjá henni. Ég fór nánast daglega
á líknardeildina til hennar síðustu
vikurnar og nýtti tímann og fór í
gönguferðir með hundinn minn
ýmist áður eða eftir heimsókn
mína, en alltaf var hún jafn brött.
Ég komst ekki til hennar í tíma
daginn sem hún dó, en hún hafði
átt svo ánægjulega helgi með Ása
og hlakkaði svo mikið til þegar
hún hringdi í mig fyrir þá helgi.
Dökkur skuggi á daginn fellur,
dimmir yfir landsbyggðina.
Köldum hljómi klukkan gellur,
kveðjustund er milli vina.
Fallinn dómur æðri anda,
aðstandendur setur hljóða.
Kunningjarnir klökkir standa,
komið skarð í hópinn góða.
Gangan með þér æviárin
okkur líður seint úr minni.
Við sem fellum tregatárin
trúum varla brottför þinni.
Þína leið til ljóssins bjarta
lýsi drottins verndarkraftur.
Með kærleiksorð í klökku hjarta
kveðjumst núna, sjáumst aftur.
(Hákon Aðalsteinsson.)
Öll höfum við drauma og stóri
draumurinn í lífi Drafnar var fjöl-
skyldan, Ási eins og klettur við
hlið hennar alla tíð og svo elsku-
legur Lárus Hjalti auðvitað sem
dó svo ungur. Þrátt fyrir mótbyr
og þá miklu sorg sem fylgir því að
missa barnið sitt þá tók Dröfn því
af æðruleysi sem einkenndi hana.
Hún náði á tindinn með Ása og
Lárusi og það stendur upp úr í
minningu minni um elskulega
systur mína.
Hvíl í friði, elsku systir, minn-
ing þín lifir í okkar hjarta.
Drífa Lárusdóttir.
Dóttir mín lánaði mér bók um
daginn sem heitir „Um sársauka
annarra“ og er það síðasta fræði-
verk bandaríska rithöfundarins
Susan Sontag. Bókin fékk mig til
að hugsa um alla þá sem þjást
vegna veikinda, slysa og annarra
hörmunga og alla ættingja okkar
og vini sem fá krabbamein. Hún
Dröfn systir mín fékk krabba-
mein og ekki bara einu sinni held-
ur þrisvar. Hún sigraði fyrstu
tvær orrusturnar en ekki þá síð-
ustu. Sjónarhorn höfundar minnir
okkur á hvernig við erum slævð
með birtingarmyndum í fjölmiðl-
um um sársauka annarra og það
gerir okkur ónæm, allt þar til ein-
hver okkur nákominn er sá sem
ber sársaukann.
Dröfn tók á sínum sársauka
með æðruleysi, sem einkenndi
hana alla ævi. Ási og Dröfn urðu
fyrir miklum sársauka við að
missa sinn elskulega einkason
Lárus Hjalta, í blóma lífsins. Þá
var mikil sorg í fjölskyldunni. Yf-
irvegun Drafnar á þeim tíma er
flestum í minni og hvernig hún
tók á sársaukanum var aðdáunar-
vert.
Sársauki er ekki endilega lík-
amlegur, hann er oft á tíðum mun
meiri andlegur og það yfirsést
manni. Menn bera sársaukann oft
í hljóði og við hin tökum ekki eftir
því. Dröfn glímdi við erfiðan sjúk-
dóm, sem klárlega hafði í för með
sér mikinn andlegan sársauka,
annað er óhjákvæmilegt. En hún
hlífði okkur hinum við því og var
alltaf brött og sigurviss. Hún hélt
húmornum og gat hlegið og spjall-
að þannig að manni leið vel í ná-
vist hennar.
Að vera yngstur í stórum
systkinahóp hefur stundum kosti
og eflaust hefur mér þótt gott á
sínum tíma að vera dúkkan sem
tvíburasysturnar Dröfn og Drífa
drösluðust með. Það gekk oft mik-
ið á, á stóru heimili, en æska mín
er í minningunni full af myndbrot-
um, flestum góðum. Þær systur
hafa alltaf, líkt og foreldrar mínir,
verið svona stólpar eða undirstöð-
ur í mínu lífi, sem maður vissi allt-
af af og gat leitað til. Það er mikils
virði. Það koma tímabil þar sem
lítill samgangur er, en það skiptir
ekki máli þar sem þráðurinn er
alltaf tekinn upp eins og við höf-
um hist seinast í gær. Þannig var
það alltaf með Dröfn. Ég hef
spurt mig að því hvort systkini
séu manni meira virði en aðrir
samferðamenn og svara ég því
játandi. Í flestum tilfellum eigum
við eitthvað dýrmætt sem við get-
um bara átt sameiginlega með
þeim sem við ólumst upp með og
teljum til fjölskyldunnar.
Við Dröfn ræddum fyrir
skömmu um fyrirgefninguna og
vorum sammála um að með því að
fyrirgefa ekki værum við í raun að
skaða okkur sjálf. Þegar við fyr-
irgefum þá sleppum við sársauk-
anum og þá jafnframt refsingunni
og við erum frjáls. Við getum bitið
í okkur að þessi eða hinn hafi gert
á okkar hlut og að við eigum rétt á
að bregðast við því. Dröfn hafði
ríka réttlætiskennd og var föst
fyrir en hún gat líka auðveldlega
fyrirgefið og það er dyggð. Tví-
burasystur mínar Dröfn og Drífa
eiga stóran part í hjarta mínu eins
og hin systkini mín en nú er bara
önnur þeirra eftir. Ási, minn
elskulegi mágur og vinur, á um
sárt að binda og nú er okkar að
vera til staðar og styrkja hann og
hugga. Blessuð sé minning Drafn-
ar systur.
Sighvatur Lárusson.
Í dag kveðjum við elskulega
konu Dröfn Lárusdóttur, eða
Dröfn hans Ása eins og hún var
jafnan kölluð á meðal okkar.
Dröfn var ákaflega ljúf og ynd-
isleg kona og hafði góða nærveru.
Ég sé hana fyrir mér koma kjag-
andi á sínum veiku fótum og setj-
ast á næsta stól, brosa sínu blíða
brosi og augun svo skær og leiftr-
andi. Hún hafði mikið jafnaðargeð
og var alltaf jákvæð en hafði sínar
skoðanir á mönnum og málefnum.
Dröfn var ekki heilsuhraust kona
og mátti ganga í gegnum mikil
veikindi gegnum árin. En ég
heyrði hana aldrei barma sér eða
kvarta. Hún bar svo sannarlega
harm sinn í hljóði. Þau Ási misstu
einkason sinn Lárus Hjalta í slysi
við björgunaræfingar fyrir ellefu
árum og var það mikill missir fyr-
ir þau hjónin. Og nú er Dröfn tek-
in frá Ása og maður spyr sig: af
hverju er svona mikið lagt á hann
Ása? En við verðum að hugga
okkur við það að nú eru Dröfn og
Lárus Hjalti sameinuð á ný og við
biðjum góðan Guð að veita þeim
frið og ró.
Missir Ása er mikill og við skilj-
um ekki alveg tilganginn. En við
verðum að vona að Guð gefi hon-
um styrk til að ganga í gegnum
þessa miklu sorg og mikla missi
með von um bjarta framtíð.
Við vottum Ása og hans fjöl-
skyldu okkar dýpstu samúð.
Guð geymi Dröfn og Lárus
Hjalta. Minning þeirra lifir með
okkur.
Valgerður og Árni.
Dröfn Lárusdóttir
Nú ert þú heima í himinsins borg og
hlýðir á englanna tal,
burtu er kvíði sjúkdómur sorg, í sól-
björtum himnanna sal.
Þeim öllum sem treysta og trúa á Krist,
þar tilbúið heimili er.
Þar ástvinir dvelja í unaðar vist, um ei-
lífð er Jesú hjá þér.
(Imma Jóns)
Nú er blessaður hann Ingimar
okkar látinn. Hann hefur verið
mikið veikur unanfarið en maður
vonaðist til að honum myndi
batna. Hans verður saknað og það
var gott að vera í návist hans. Oft-
ast var hann með bros á vör. Hann
Ingimar Tryggvi
Harðarson
✝ IngimarTryggvi
Harðarson fæddist
á Akureyri 8. júní
1946. Hann lést á
Sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 4. nóvember
2012.
Útför Ingimars
fór fram frá Akur-
eyrarkirkju 13.
nóvember 2012.
mætti alltaf þegar
hann gat á allar
sunnudagssamkom-
ur og kvennafundi á
hernum og spilaði á
nikkuna sína, svo
þar verður tóma-
rúm. Mér fannst æð-
islegt að hafa hann
til að spila með mér
því ég spilaði aðeins
á gítar. Hann vann
líka sem sjálfboðaliði
á Hertex, nytjamarkaði Hjálp-
ræðishersins.
Ég bið góðan Guð að umvefja
fjölskyldu hans með sínum kær-
leika, styrkja hana og hugga í sorg
þeirra.
Kveðja,
Rannveig Óskarsdóttir.
Það er hljótt í huga okkar í dag
er við kveðjum Ingimar Harðar-
son, góðan vin og félaga, tónar
harmonikkunnar eru hljóðnaðir
og eftir er aðeins þögnin full af
söknuði. Við þökkum góðum Guði
fyrir allar góðu minningarnar.
Ingimar var svo sannarlega
traustur félagi og vinur og sýndi
okkur konunum í kvennastarfi
Hjálpræðishersins fádæma
tryggð og var alltaf tilbúinn að
hjálpa. Hann kom brosandi með
harmonikkuna hvern mánudag
undanfarin sjö ár og fylgdi okkur
konunum í allar ferðir sem voru
farnar, þá ómuðu tónarnir frá
harmonikkunni hans um alla rútu
og vöktu sannkallaða gleði og
gerðu ferðirnar enn skemmtilegri.
Við munum svo sannarlega sakna
þessa einlæga og góða manns.
Við hjónin höfum þekkt Ingi-
mar og fjölskyldu hans í mörg ár
og undanfarin ár höfum við Ingi-
mar unnið saman oft í viku og allt-
af var stutt í brosið og glettnina.
Undanfarnar vikur hef ég oft
minnst þess að síðast er við hitt-
umst sneri hann við í dyrunum á
Hertex og sagði: „Ég verð nú að
kveðja þig almennilega“ og faðm-
aði mig að sér, ekki datt mér þá í
hug að við myndum ekki mætast á
ný.
Elsku Stína og öll fjölskyldan,
megi góður Guð gefa ykkur styrk í
sorg ykkar og allar fallegu minn-
ingarnar veita ykkur huggun.
Kæri Ingimar, nú þegar engill
Guðs þig á burtu ber til bjartra
sólarlanda kveðjum við þig með
þökk og söknuð í hjarta.
Vilborg (Villa) og Jón (Nonni).
MOSAIK Hamarshöfða 4 • 110 Rvk • s. 587 1960 • www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Í tilefni af 60 ára starfsafmæli okkar bjóðum við
fría uppsetningu á höfuðborgarsvæðinu
og fría pökkun á legsteinum sem fara út á land
Mikið úrval - Vönduð vinna - Gott verð
Marmari
Granít
Blágrýti
Gabbró
Líparít
✝
Elskuleg eiginkona, móðir, tengdamóðir og
amma,
ÞÓRA JÓHANNA HÓLM,
Álfheimum 42,
Reykjavík,
sem lést á Landspítalanum við Hringbraut
mánudaginn 12. nóvember, verður jarð-
sungin frá Langholtskirkju föstudaginn
23. nóvember kl. 13.00.
Blóm eru vinsamlegast afþökkuð, en þeim sem vilja minnast
hennar er bent á líknarfélög.
Magnús Gunnar Pálsson,
Karl Óskar Magnússon, Guðný Bjarnarsdóttir,
Þóra Margrét Karlsdóttir, Magnús Gunnar Karlsson.
✝
Ástkær systir okkar, mágkona og frænka,
SIGRÚN BALDURSDÓTTIR
frá Grýtubakka,
síðast til heimilis í Geislatúni 1
á Akureyri,
lést á Sjúkrahúsi Akureyrar laugardaginn
17. nóvember.
Sigrún verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju
þriðjudaginn 27. nóvember kl. 13.30.
Aðalbjörg, Sigríður, Margrét, Jónas, Bryndís, Ari og
Guðmundur Baldursbörn og fjölskyldur þeirra.
✝
Okkar ástkæri faðir, bróðir, frændi og vinur,
JÓHANNES ÁGÚSTSSON,
Sléttahrauni 24,
Hafnarfirði,
sem lést á Landspítalanum fimmtudaginn
15. nóvember, verður jarðsunginn frá Ytri-
Njarðvíkurkirkju föstudaginn 23. nóvember
kl. 14:00.
Jorunn Jóhannesdóttir,
Hrólfur Brynjar Ágústsson og fjölskylda,
Guðrún Ágústsdóttir og fjölskylda,
Maria Ohlson.
✝
Þökkum innilega auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför elskulegs föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
FINNS KRISTJÁNSSONAR,
Skerðingsstöðum,
Reykhólasveit,
sem andaðist mánudaginn 15. október
og var jarðsettur frá Reykhólakirkju
laugardaginn 27. október.
Jón Árni Sigurðsson, Steinunn Rasmus,
Kristján Finnsson, Margrét Ásdís Bjarnadóttir,
Karlotta Jóna Finnsdóttir, Ásgeir Þór Árnason,
Agnes Finnsdóttir, Pálmi Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg eiginkona mín, tengdadóttir, systir,
mágkona og frænka,
DRÖFN LÁRUSDÓTTIR,
Dalhúsum 73,
Reykjavík,
sem lést á líknardeild Landspítala, Kópavogi,
þriðjudaginn 6. nóvember, verður jarðsungin
frá Grafarvogskirkju miðvikudaginn 21. nóvember kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á Ljósið eða önnur líknarfélög.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Ásmundur Einarsson.
Lokað
Skrifstofan verður lokuð frá kl. 12.00 á hádegi í dag
vegna jarðarfarar KRISTÍNAR STEINARSDÓTTUR.
Juris
Borgartúni 26
105 Reykjavík