Morgunblaðið - 02.02.2013, Blaðsíða 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 2. FEBRÚAR 2013
✝ Þóra DóraEinarsdóttir,
(Gógó) var fædd í
Varmahlíð undir
Eyjafjöllum 3. des-
ember 1918 og lést
á hjúkrunarheim-
ilinu Skjóli 25. jan-
úar sl.
Foreldrar henn-
ar voru sæmdar-
hjónin í Varma-
hlíð, Ingibjörg
Bjarnadóttir húsfreyja, f. 17.
febrúar 1895, d. 25. maí 1980
og Einar Sigurðsson, f. 4. apríl
1894, d. 19. júlí 1981. Systkini
hennar eru: Bjarni, f. 13. mars
1923, látinn, Hólmfríður, f. 19.
sýslumanni í Vík, f. 25. desem-
ber 1967. Börn þeirra eru Ein-
ar, f. 31. júlí 1995, nemi í kjöt-
iðn og Ingveldur Anna, f. 19.
janúar 1997, grunnskólanemi.
Sigurður eignaðist einnig dótt-
urina Guðnýju Lilju, f. 29. júní
1982, d. 30. september 1982,
barnsmóðir Helga Hólmsteins-
dóttir. Sem ung kona vann
Gógó við veitinga- og þjón-
ustustörf í Reykjavík og var
við nám í Húsmæðraskólanum
á Varmalandi veturinn 1946-
47. Árið 1955 fluttist hún heim
í Varmahlíð og vann við al-
menn landbúnaðar- og heim-
ilisstörf, ásamt póst- og síma-
þjónustu en póst- og símstöð
var rekin í Varmahlíð í ára-
tugi. Árið 1973 fluttist hún til
Reykjavíkur og vann hjá Pósti
og síma til ársins 1993.
Útför verður frá Ásólfs-
skálakirkju undir Eyjafjöllum
laugardaginn 2. febrúar kl. 14.
mars 1925, látin,
Sigríður Bjarney,
f. 7. júní 1927,
Einar Ingi, f. 15.
desember 1931,
látinn og Guðný
Svana, f. 31. októ-
ber 1934. Gógó
eignaðist soninn
Sigurð Jakob Jóns-
son, f. 30. ágúst
1956, vélvirkja-
meistara í Varma-
hlíð undir Eyjafjöllum, barns-
faðir Jón Magnússon,
skrifstofustj. á Hótel Borg, f.
26. júní 1917, d. 15. ágúst
1972. Sigurður er kvæntur
Önnu Birnu Þráinsdóttur,
Gógó tengdamóðir mín er látin í
hárri elli, þreytt að lokinni langri
ævi og þegar litið er tilbaka eru
sporin mörg og verkin drjúg. Ekki
það að tengdamóðir mín hafi sóst
eftir vegtyllum eða athygli heldur
var hún ein af þeim konum sem
vinna sín verk af gleði, skyldu-
rækni og trúmennsku, til heilla og
með aðra en sjálfar sig í huga, vildi
ekkert tilstand í kringum sig held-
ur kaus hið einfalda.
Gógó var alin upp á menningar-
heimilinu Varmahlíð undir Eyja-
fjöllum, í þjóðbraut og þangað
lögðu leið sína háir jafnt sem lágir
og dvöldust um lengri eða
skemmri tíma, þingmenn,
drykkjuþreyttir, forstjórar, ein-
stæðingar o.fl. Stundum var svo
gestkvæmt að Gógó svaf á eldhús-
gólfinu og Siggi sonur hennar í
fatahenginu. Á heimilinu lærði
Gógó þær gullvægu lífsreglur að
koma jafnt fram við alla og að góð-
vild í garð annarra verður ekki
endilega greidd um hæl heldur
síðar, með einum eða öðrum hætti.
Gógó var afar félagslynd og í
góðra vina hóp yfir kaffibolla naut
hún sín best og þó venjulega færi
ekki mikið fyrir henni þá tók hún
fullan þátt í samræðum var skoð-
anaföst og gat líka hvesst sig, ekki
síst þegar kom að því að verja hag
lítilmagna.
Hún fylgdist alla tíð vel með
þjóðmálaumræðu og hafði skoðan-
ir á mönnum og málefnum og
trúði á stefnu Sjálfstæðisflokks-
ins, sá flokkur var hennar tebolli.
Á síðari árum áttu barnabörnin
hug hennar. Hún vildi hag þeirra
sem bestan og hafði metnað fyrir
þeirra hönd. Dvaldi hún oft hjá
okkur, í Varmahlíð og víðar, þegar
leggja þurfti lið í annríki og gætti
þá barnanna og sinnti heimilis-
störfum fyrir önnum kafna for-
eldrana.
Blessuð sé minning hennar.
Anna Birna Þráinsdóttir.
Amma Gógó var yndisleg kona
og kom mikið við sögu í lífi mínu á
þeim 16 árum sem ég hef lifað,
sem er ekki langt miðað við 94 árin
hennar.
Ég á margar minningar um
hana ömmu mína. Sérstaklega
þegar við systkinin vorum yngri
og amma bjó í Maríubakka, þá
spiluðum við ólsen-ólsen löngum
stundum. Það var sem sagt amma
sem kenndi mér það ágæta spil,
eins og ömmur eiga að gera.
Hún kom oft og dvaldi hjá okk-
ur fjölskyldunni. Minnisstæður er
bardaginn um sjónvarpið á milli
okkar krakkanna og ömmu þegar
fréttirnar byrjuðu, það var heilag-
ur tími í augum ömmu. Þá áttum
við bara að gjöra svo vel að setjast
niður, hafa hljóð og stilla sjón-
varpið á fréttastöðina fyrir hana.
Stundum gátum við ekki á okkur
setið að stríða henni. Oft reyndum
við að kenna ömmu á sjónvarps-
fjarstýringuna, en það gekk aldrei
og sama sagan endurtók sig í
hvert sinn. Amma hrósaði svo allt-
af happi þegar pabbi eða mamma
komu og stilltu sjónvarpið fyrir
hana og fréttirnar glumdu við.
Amma var hress og kát kona og
öllum í kringum hana ömmu líkaði
vel við hana. Ég mun sakna henn-
ar og megi hún hvíla í friði.
Ingveldur Anna
Sigurðardóttir.
Upphafið að áratuga langri vin-
áttu við Gógó í Varmahlíð hófst á
hlaðinu í Vestri-Garðsauka fyrir
áttatíu árum. Inn snaraðist smá-
vaxin og kvik, ljóshærð unglings-
stúlka, elegant til fara í fallegum,
langerma kjól með hvítum kraga.
Hún kynnti sig, bar húsráðendum
kveðju foreldra sinna og bað um
að fá að vera, á meðan hún gengi
til læknis. Þegar það var frá geng-
ið, skellti hún sér á ball með sveit-
ungum sínum sem hún hafði verið
í samfloti með. Vináttan sem
teygði langar rætur sínar aftur til
forfeðranna festi nýjar rætur hjá
börnum og barnabörnum. Þrjár
kynslóðir nutu þess að kynnast
henni og eiga ljúfar minningar um
hugulsemi hennar og væntum-
þykju.
Gógó hafði stöðu móðursystur í
fjölskyldunni. Hún var ómissandi
við alla meiriháttar viðburði, af-
mæli, skírnir, brúðkaup og annað
tilstand. Henni fylgdi glaðvær
andi heimsdömunnar og þegar
hennar var von fylltist veröldin
eftirvæntingu. Inn sveif hún með
sinn dillandi hlátur, bakaði mar-
ensa með hvíta svuntu og rauðan
varalit, sagði sögur og söng.
Ung fór Gógó í bæinn að vinna.
Í heiminum geisaði stríð og Ísland
var hernumið. Það olli eðlilega
móður hennar áhyggjum, þótt
Gógó væri bæði sjálfstæð og sjálf-
bjarga. Hún bað því Stínu vinkonu
úr Hvolhreppnum, sem var á leið
suður, að kaupa myndina af engl-
inum og börnunum á brúnni og
færa Gógó, henni til verndar. Upp
frá því var þessi mynd fyrir ofan
rúmið hennar, hvar sem hún bjó.
Ógleymanlegar eru stundirnar
þegar hún veitti litríka innsýn í
ólgandi tíðaranda stríðsáranna og
hvernig það var að vera ung kona
sem gekk um beina bæði á Hótel
Vík og Café Höll, en líka stelpa
austan úr sveitum með báða fætur
á jörðinni.
Gógó var einstaklega fé-
lagslynd og hafði lifandi áhuga á
fólki og lífinu á hverjum tíma. Hún
tjáði sig með trukki og tilfinningu
þegar henni var mikið niðri fyrir,
hvort sem um var að ræða pólitík
eða Presley.
Hún eignaðist vini langt fram á
efri ár og ræktaði vináttuna, hlý-
leg, gestrisin og rausnarleg eins
og hún átti kyn til. Níræð bauð
selskapsdaman upp á sérrý, smá-
kökur og „eina“ með sögum af
ferðunum sem skipsþerna yfir
hafið í austur og vestur og því sem
þar gerðist, bæði á sjó og landi –
og lofað var hátíðlega að nefna
ekki í öðrum sóknum.
Níutíu og fimm ár er langur
tími, næstum heil öld. Gógó okkar
í Varmahlíð leitaði ávallt í bjartar
hliðar lífsins og kaus að njóta æv-
intýrsins með vinum sínum. Þann-
ig mun hún lifa með okkur – í
orðatiltækjum, sögum og minn-
ingum sem eru fullar af sólskini og
hlátri. Við þökkum Gógó allt það
sem hún var okkur og felum hana í
hendur Drottins. Sigga, Önnu
Birnu, börnum þeirra og systrun-
um frá Varmahlíð vottum við okk-
ar dýpstu samúð.
Kristín G. Einarsdóttir, börn,
tengdabörn
og barnabörn.
Hluti lífshamingju liðinnar ævi
hjá mér og fjölskyldu minni hvarf
með Þóru Dóru Einarsdóttur, eða
Gógó eins og okkur var tamast að
nefna hana. Minningarnar eigum
við eftir. Heimilið í Varmahlíð í
skjólsamri brekkunni undir ris-
háum Varmahlíðarhömrum ber
hátt hjá mér í hillingum horfinna
daga. Þar sátu að búi sæmdar-
hjónin Einar Sigurðsson og Ingi-
björg Bjarnadóttir og gerðu garð
sinn frægan í alúð og gestrisni.
Þar á bæ þekktist ekki orðið
mannamunur hvað við kom við-
móti og viðtökum er gesti bar að
garði á vel búið heimili. Hlýja og
gestgleði húsbóndans fór ekki
framhjá neinum og mér fannst
Ingibjörg bera af öllum konum
byggðarinnar að fegurð og glæsi-
brag. Margt bar á góma yfir vel
búnu matborði og ekki dró það úr
skemmtun er húsbóndinn settist
við hljóðfæri sitt og glaðvær söng-
ur gesta og heimamanna ómaði
innan veggja. Þetta var umhverfið
sem Gógó átti í æsku og blæ þess
bar hún alla tíð.
Einar og faðir minn voru systk-
inasynir og uppeldisbræður og
móðir mín og Ingibjörg máttu
heita uppeldissystur. Að koma til
þeirra var fyrir okkur systkinin
frá Vallnatúni alltaf eins og að
koma í góð foreldrahús og við lit-
um á fríða og frjálslega systkina-
hópinn í Varmahlíð nánast eins og
eigin systkini.
Gógó setti þann svip á umhverfi
sitt að eigi gleymist, fríð sýnum,
upplitsdjörf, lífsglöð. Deyfð og
drungi þreifst aldrei í návist henn-
ar og hlýja og velvild í garð vina
brást ekki. Hún kom víða við í
störfum og gerði allt vel. Um
mörg ár var aldrei komið svo til
Reykjavíkur að Gógó væri ekki
sótt heim á fagurt, aðlaðandi
heimili hennar. Hvergi var fagnað
af meiri innileik. Aldrei sótti Gógó
Eyjafjöllin kæru svo heim að ekki
væri litið við í Skógum. Eftir að
minni tók að þverra hin síðustu ár
þá var jafnan munað til frænd-
fólks í Skógum og hugsað gott til
samfunda.
Í nafni látinna foreldra minna
og fjölskyldu minnar vil ég nú að
leiðarlokum þakka Gógó fyrir allt
það sem hún var okkur í góðvild, í
gestrisni og þeirri lífsnautn sem
lyfti sál og sinni líkt og í hæðir í
hvert sinn er fundum bar saman.
Hamingja hennar var einkasonur-
inn Sigurður Jakob, örugg forsjá
hennar í öllu er degi tók að halla.
Við sendum systrum hennar, Sig-
ríði og Svönu, nánustu ættingjum
og Sigurði Jakobi og fjölskyldu
hans innilegar samúðarkveðjur.
Gógó gleymist ekki.
Þórður Tómasson
Nú þegar elsku Gógó mín hefur
kvatt koma margar og góðar
minningar upp í hugann, allt frá
barnæsku.
Alla tíð var mikill samgangur
milli Varmahlíðar og Steinabæj-
anna og góð vinátta og tryggð við
ömmu og afa og þeirra börn og
síðar við fjölskyldu mína á
Hvassafelli. Gógó og Kata, föður-
systir mín, voru jafnöldrur og
miklar vinkonur og sagði Gógó
mér sögur af því þegar þær fylgdu
hvor annarri á milli bæja. Siggi
sonur hennar hefur alltaf verið
eins og einn af okkur systkinun-
um.
Jólaheimboðin að Varmahlíð
eru eftirminnileg, móttökurnar
voru hlýjar og þar ríkti ávallt
gleði, það var tekið í spil, símstöð-
in var sérstaklega áhugaverð og
öll herbergin í húsinu voru nýtt í
feluleiki. Aldrei fengum við krakk-
arnir að fara þaðan án þess að
vera leyst út með einhverju góð-
gæti.
Í mörg ár var fastur liður á að-
fangadag að Gógó og Ingi húsvitj-
uðu á Hvassafelli og komu þá fær-
andi hendi. Við þessa hátíðlegu
stund voru sparistaupin hans
pabba tekin fram, sem annars
voru bara augnayndi.
Þegar ég var komin í fram-
haldsskóla útvegaði Gógó mér
vinnu í jólafríinu hjá Póstinum,
það var gaman að vinna með henni
og þar var oft mikið hlegið.
Ég var svo heppin að vera ná-
granni hennar í nokkur ár á Mar-
íubakkanum og kíktum við oft við
hvor hjá annarri. Það var alltaf
gaman að heimsækja hana þangað
og síðar í Seljahlíðina. Aldrei kom
annað til greina en að þiggja veit-
ingar hjá henni og þegar ég fór
heim rétti hún mér alltaf eitthvað
til að gefa Bjarna mínum.
Það var gaman að spjalla við
hana um heima og geima, hún var
ótrúlega minnug alla tíð og fylgd-
ist vel með þjóðmálunum, hún
hafði mjög ákveðnar skoðanir í
pólitík og var trú sínum flokki og
aldrei missti hún af fréttatíman-
um. Elvis Presley var hennar
stórstjarna og bar ýmislegt á
hennar heimili vott um það.
Gógó var einstaklega glaðvær
og hlý manneskja með mikla
kímnigáfu, hún var trygg og vina-
mörg og sérstaklega dugleg að
rækta og hafa samskipti við vini
sína og frændfólk, jafnt unga sem
aldna.
Ég er þakklát öllum góðu
stundunum með Gógó og sendi
Sigga, Önnu Birnu, Einari og
Ingveldi og öðrum aðstandendum
mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Elín Pálsdóttir.
Þóra Dóra
Einarsdóttir
Inger Steinsson
Inger Rós Ólafsdóttir
ÚTFARARÞJÓNUSTA
Vönduð og persónuleg
þjónusta
Sími: 551 7080 - 691 0919
athofn@athofn.is - Akralandi 1 - 108 Reykjavík
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
INGIBJÖRG KRISTJÁNSDÓTTIR,
Hraunbæ 48,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 29. janúar á heimili sínu.
Útförin fer fram frá Árbæjarkirkju mánudaginn
4. febrúar kl. 13.00.
Kristján Zophoníasson, Björk Ólafsdóttir,
Viðar Zophoníasson,
Hrönn Harðardóttir, Þorsteinn Lýðsson,
Erna Harðardóttir, Finnbogi Lýðsson,
Vala Brynja Viðarsdóttir, Davíð Þór Björnsson,
Ingi Þór Kristjánsson,
Arnar Breki Kristjánsson,
Hugi Snær Kristjánsson
og langömmubörn.
✝
Ástkær móðir okkar, dóttir, systir og
mágkona,
GUÐFINNA LIND HENTZE,
Sólvallagötu 40a,
Keflavík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi
miðvikudaginn 30. janúar.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn
8. febrúar kl. 15.00.
Lydía Sigurðardóttir,
Natalía Sigurðardóttir,
Gerður Hentze Pálsdóttir,
Gunnlaug Ruth Guðmundsdóttir,
Haukur Snær Guðmundsson,
Garðar Már Guðmundsson.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÁGÚSTA EIRÍKSDÓTTIR
frá Dröngum,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir sunnudaginn
27. janúar.
Útförin fer fram frá Fella- og Hólakirkju
mánudaginn 4. febrúar kl. 13.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ragnheiður Magnúsdóttir, Sverrir Þórðarson,
Guðný Margrét Magnúsdóttir, Pétur R. Siguroddsson,
Ingibjörg Magnúsdóttir, Einar Pétursson,
Jón Gunnar Magnússon.
✝
Ástkær faðir okkar og tengdafaðir,
ÓLAFUR GUÐJÓNSSON,
Skúlagötu 40b,
Reykjavík,
lést að Droplaugarstöðum fimmtudaginn
31. janúar.
Gísli Ólafsson, Elísabet Solveig Pétursdóttir,
Viðar Ólafsson, Birna Björnsdóttir,
Þórunn Ólafsdóttir,
Sveinn Ingi Ólafsson, Gyða Þórðardóttir,
og fjölskyldur.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu við andlát og útför
okkar elsku
AUÐAR MJALLAR FRIÐGEIRSDÓTTUR.
Ísak Örn Arnarsson,
Elsabet Jónsdóttir,
systkini og fjölskyldur.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
INGUNN EGILSDÓTTIR,
lést á Hrafnistu í Reykjavík föstudaginn
25. janúar.
Jarðsungið verður frá Áskirkju þriðjudaginn
5. febrúar kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vildu
minnast hennar er bent á Barnaspítala Hringsins.
Sigríður Matthíasdóttir, Guðmundur Kristinsson,
Helga Matthíasdóttir, Valmundur Gíslason,
Erna Matthíasdóttir, Víðir Bergmann Birgisson,
Egill Matthíasson, Linda Lek Thieojanthuk,
barnabörn og langömmubörn.