Morgunblaðið - 26.03.2013, Side 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 26. MARS 2013
rausnarlegum pokum fullum af ís-
lensku góðgæti.
Þegar á heildina er litið átti
amma langt og gott æviár. Hún
fékk að fara að sofa í hinsta sinn að
kvöldi í þreyttum líkama og í huga
mér vaknaði hún svo að morgni hjá
afa, sem hún saknaði sárt. Gott ef
ég sé ekki líka Mumma bróður
hennar gægjast fyrir hornið, bros-
andi á sinn kankvísa hátt.
Magnús Eðvald Björnsson.
Yndislega amma mín hefur nú
kvatt okkur, óvænt sofnaði hún í
rúminu sínu heima.
Svo ljúf og hjartahlý. Gjafmild
og góð, falleg og alltaf fín. Vildi öll-
um vel og var hvers manns hug-
ljúfi. Félagslynd og hnyttin en líka
ákveðin á sinn ljúfa hátt.
Orð á blaði eru svo gagnslaus og
fátækleg þegar að kveðjustund
kemur. Hugurinn leitar til kon-
unnar sem kenndi mér bænirnar
mínar, kenndi mér að prjóna og
leggja kapal. Hún söng fyrir mig
og málaði á kerti, spilaði endalaust
á spil við mig, leyfði mér að glamra
á píanóið, róta í skúffunum í eld-
húsinu, gramsa í geymslunni,
skoða og leika með flottu skart-
gripina, máta alla fínu kjólana
sína, kápurnar, skóna og slæðurn-
ar.
Allir hennar kostir og hæfileik-
ar eru mér til eftirbreytni. Amma
mín og nafna skilur eftir djúp og
kærleiksrík spor í hjarta mínu en
hugsunin um að afi sé búinn að fá
ömmu til sín sefar sorg mína.
Ég veit að þú hjá englum ert
og ekkert getur að því gert.
Í anda ert mér alltaf hjá
og ekki ferð mér frá.
Ég veit þú lýsir mína leið
svo leiðin verði björt og greið.
Á sorgarstund í sérhvert sinn
ég strauminn frá þér finn.
Ég Guð nú bið að gæta þín
og græða djúpu sárin mín.
Í bæn ég bið þig sofa rótt
og býð þér góða nótt.
(S.P.Þ.)
Elsku amma mín, þú varst ein-
stök og ég er svo heppin að hafa
átt þig.
Þín
Unnur Ýr Jónsdóttir.
Komið er að kveðjustund. Ég
sit hér með tárvot augu og rifja
upp allar yndislegu minningarnar
sem ég átti með þér, elsku amma,
minningar sem eru mér svo dýr-
mætar nú.
Þú varst alltaf svo hlý, jákvæð
og sterk kona og hef ég alla tíð litið
svo upp til þín. Ég man svo vel eft-
ir öllum stundunum sem ég eyddi
með þér og afa inni í Ásenda, það
voru yndislegir tímar. Þú kenndir
mér að sauma út og nýta afganga í
prjónaskap en það síðasta sem þú
spurðir mig um var: „…og hvað
ertu með í höndunum núna?“ Þú
varst alltaf svo áhugasöm um það
sem ég var að sauma eða prjóna.
Ég á eftir að sakna þess að heyra
ekki þessar spurningar og að geta
ekki lengur rætt um handavinnu
við þig, þú varst svo lagin við allt,
hugmyndarík og einstök fyrir-
mynd.
Allar minningarnar eru svo
góðar, fallegar og glaðlegar. Þú
varst alltaf í svo góðu skapi með
fallegt bros og hláturinn svo ynd-
islegur. Þú raulaðir svo oft þegar
þú varst að elda eða ganga frá og
heyri ég enn fallegu röddina þína
syngja í kollinum á mér. Það var
svo gott að koma í heimsókn til þín,
oft spiluðum við saman eða lögðum
kapal. Þú reyndir líka oft að kenna
mér að leysa krossgátur sem þér
fannst svo gaman að leysa.
Stundirnar sem ég átti með þér
voru svo margar, ég man svo vel
eftir þegar ég fór með þér í hádeg-
ismat niðri í Hvassaleitinu fyrir
ekki svo löngu og hitti vinkonur
þínar þar, það var svo skemmtileg
stund. Á þessum tæpa klukkutíma
sem við sátum saman ræddum við
um allt milli himins og jarðar, frá
þínum uppvaxtarárum og allt til
erlendra glamúrstjarna. Ég brosi
alltaf með mér þegar ég hugsa um
þennan hádegismat því þetta var
svo dásamleg stund.
Mér þykir svo sárt að kveðja
þig, elsku amma mín, það er svo
sárt að hugsa til þess að ég geti
aldrei kíkt til þín í kaffi, hitt þig í
afmælum og rætt við þig um dag-
inn og veginn. Ég met svo innilega
símtalið sem ég átti við þig tveim-
ur dögum áður en þú kvaddir, þú
varst svo hress, nýkomin inn, þér
fannst alltaf svo gaman að heyra í
mér og ég fann það svo vel þegar
ég talaði við þig.
Þegar ég lít til baka fyllist ég
þakklæti fyrir allar fallegu og
góðu minningarnar sem ég hef
verið svo heppin að eiga með þér,
fyrir allt sem þú hefur kennt mér
og sýnt og fyrir að þú hafir verið
fallega, góða amma mín. Allar
þessar minningar á ég eftir að
bera í hjarta mínu um ókomna tíð.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Hildur Hlín Jónsdóttir.
„Já, þá er langamma komin til
langafa,“ sagði fjögurra ára dóttir
mín þegar ég sagði henni frá því
að langamma hennar væri komin
til himna. Brosti svo til mín með
huggun og bað um mjólkurglas,
allt er svo einfalt í barnshuganum.
Elsku amma er farin og kemur
ekki aftur. Hún var kona sem ég
vil líkjast, með jákvæðni og dugn-
að í fyrirrúmi. Í bernsku man ég
eftir henni raulandi við eldavélina
að útbúa ekta ömmumat. Meðan
maturinn mallaði gaf hún sér tíma
í að spila við mig eða kenna mér að
leggja kapal. Við fengum oft að
gista í Ásendanum, annaðhvort
eina nótt eða þegar mamma og
pabbi fóru utan á sýningar. Þar
var alltaf dekrað við okkur, feng-
um að velja kvöldmatinn, vaka að-
eins lengur en við máttum og allt-
af fengum við kvöldkaffi í
eldhúsinu áður en við sofnuðum.
Mjólk og kexkökur. Amma bjó
líka til besta heita súkkulaðið í
bænum, það fengum við spari.
Þegar við vöknuðum var amma
alltaf komin á fætur með ilmandi
ristað brauð, hlustandi á útvarpið
og lesandi nýjustu fréttir. Það var
gott að gista í Ásendanum hjá
ömmu og afa.
Amma var algjör „prjónakerl-
ing“ og alltaf með prjóna í hönd-
unum. Á hverjum vetri fengum við
nýja sokka í nýjum lit, með ömm-
umunstrinu fallega á. Allir fengu
sama munstrið í þeim lit sem hent-
aði hverju sinni. Ef einhverjir
eyddu hælum eða tám óþarflega
mikið var bara kíkt í heimsókn til
ömmu og hún reddaði því. Ekkert
tuð og ekkert vesen. Amma var
yndisleg.
Amma var barngóð, það leyndi
sér ekki þegar langömmubörnun-
um fór fjölgandi. Henni fannst
yndislegt að geta fylgst með þeim
og fengið sögur af þeim. Fjórum
dögum fyrir lát sitt var hún mætt í
afmæli til sonar míns sem var að
verða tveggja ára. Hún var svo fín
í bleiku blússunni sinni með hárið
fallega greitt og varalitinn á sínum
stað. Hún var sko alveg með at-
hyglina í lagi, því það var hún sem
pikkaði í systur mína og lét hana
vita að afmælisbarnið væri að
stinga af út. Amma naut dagsins
til hins síðasta, alveg eins og henni
einni er lagið, vildi aldrei neitt ves-
en og alls ekki láta hafa fyrir sér.
Elsku amma, ég mun sakna þín
og ég mun segja börnum mínum
frá því hversu yndisleg, sterk og
dugleg kona þú varst.
Hvíl í friði.
Þín
Unnur Eir.
Kveðja til langömmu.
Elsku góða og fallega
langamma okkar. Við söknum þín
og vildum óska að þú hefðir haft
meiri tíma hjá okkur og með okk-
ur.
Ó, Jesús bróðir besti
og barnavinur mesti,
æ breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
Mér gott barn gef að vera
og góðan ávöxt bera,
en forðast allt hið illa,
svo ei mér nái’ að spilla.
Það ætíð sé mín iðja
að elska þig og biðja,
þín lífsins orð að læra
og lofgjörð þér að færa.
Þín umsjón æ mér hlífi
í öllu mínu lífi,
þín líknarhönd mig leiði
og lífsins veginn greiði.
Mig styrk í stríði nauða,
æ styrk þú mig í dauða.
Þitt lífsins ljósið bjarta
þá ljómi’ í mínu hjarta.
Með blíðum barnarómi
mitt bænakvak svo hljómi:
Þitt gott barn gef ég veri
og góðan ávöxt beri.
(Páll Jónsson.)
Þínir,
Baldvin Birnir, Jón Kári
og Konrad Jakob.
Besta vinkona mín frá ung-
lingsárunum er fallin frá. Við
Unnur kynntumst í ÍR 16 ára
gamlar þar sem við vorum saman í
handbolta, sundi og á skíðum á
Kolviðarhóli. Fljótt tókst með
okkur góð vinátta sem entist fyrir
lífstíð.
Það var alltaf notalegt að koma
í heimsókn á Freyjugötu 40, í hús-
ið sem faðir Unnar reisti fjöl-
skyldu sinni. Þar bjuggu Guðrún
og Benedikt með börnum sínum
þremur, Unni, Mumma og Jóni.
Öll voru þau listamenn í eðli sínu.
Móðir þeirra skar út dýr og ýmiss
konar hluti úr fiskibeinum og mót-
aði þannig fallega hluti úr því efni
sem til féll. Benedikt var hús-
gagnasmiður og báðir synir hans
lærðu hjá honum. Auk þess voru
þeir báðir myndlistarmenn, mál-
uðu og gerðu skúlptúra. Unnur
var afar listfeng og naut sá hæfi-
leiki sín sér í lagi í postulínsmálun
og handavinnu. Á heimilinu ríkti
mikil hjartahlýja og sýndi öll fjöl-
skyldan mér einstaka vináttu.
Mig langar að kveðja Unni með
sögu úr einni páskaferð okkar á
Kolviðarhól. Einn daginn var
haldið af stað í skíðaferð inn í
Innstadal. Við gengum öll upp
„Gilið“ í logni og sól. Þegar upp
var komið drógumst við Unnur
aftur úr hópnum og það skall á
þoka og blindbylur. Við gengum
nokkra stund tvær einar í átt á eft-
ir hópnum, sáum varla handa okk-
ar skil og urðum gegnblautar og
hræddar. Við stoppuðum, grétum
og vorkenndum mæðrum okkar
að missa dætur sínar svo ungar.
Þá mundi ég eftir skátaskálanum
og við ákváðum að reyna að renna
okkur niður brekkuna og freista
þess að finna hann. Við komum
niður og náðum að ganga að skál-
anum, þar sem okkur var vel tek-
ið. Þangað komu leitarmenn frá
Kolviðarhóli og fylgdu okkur
„heim“.
Við Unnur höfðum alltaf mikla
ánægju af skíðaferðum og góðum
félagsskap á Kolviðarhóli og báðar
kynntumst við eiginmönnum okk-
ar í ÍR. Unnur Ben. og Maggi
Bald. voru mjög samhent hjón og í
besta vinahópi mínum allt til
dauðadags. Ég kveð kæra vinkonu
með söknuði.
Herdís Jónsdóttir.
Elsku vinkona mín allt frá
æskuárum er gengin á vit hins
óborna og eilífa. Allt frá fyrstu
kynnum er áhugamál okkar skör-
uðust í ÍR og síðar á skrifstofu á
bifreiðastöð hefir ljúfmennska
hennar og kærleikur lýst yfir líf
okkar, reyndar hvar sem hún var
og hvert sem hún fór.
Allt sem hún gerði einkenndist
af fagurfræði og listfengi. Við
mynduðum snemma saumaklúbb
með Ingu Heiðu Loftsdóttur
(Giggu) og seinna Herdísi, Hjör-
dísi, Dídí, Laugu og Ollý, en svo
fluttist fólk út um veröldina. Gigga
tónskáldið giftist Gunther sínum
Stent, heimsfrægum erfðafræð-
ingi, og fluttist til Berkeley í Kali-
forníu 1947 þar sem hún lézt 1994.
Við dreifðumst allar á tímabili,
áreiðanlega var það Unnur sem
passaði að við hittumst, þó lengd-
ist tími.
Þegar Unnur giftist Magnúsi
sínum, þekktum langstökkvara í
ÍR, stofnaði hann úrsmíðaverzlun
sína á Laugavegi 12. Mér er minn-
isstætt hve natin og umhyggju-
söm unga húsmóðirin Unnur var
að bjóða heim félögunum þeirra í
ÍR og töfraði gómsæta rétti á föt
og smeygði upp á loftskörina á
háalofti í húsi foreldra sinna á
Freyjugötu 40 (fyrir ísskápaöld!)
svo manni fannst að þar hlyti að
vera aðalfélagsmiðstöð þess
íþróttafélags í þá daga. Var þar
alltaf mikil umræða, mikið hlegið
og mikið strítt. Og þannig hélzt
það áfram í lífinu að rétt fyrir and-
lát Magga voru þau í sundi með
Finnbirni Þorvalds og íþróttavin-
um.
Hún var iðin að fylgja Magga
um allt land að veiða, veiddi meira
en hann, svo hann sagði hana vera
mikla veiðikló. Alls staðar gat hún
sér gott orð fyrir dug sinn og
mannkosti. Þau höfðu áhuga á
ferðalögum og er gott að muna að
Mummi bróðir hennar fór með
þeim oft til útlanda á sólarströnd
hin síðustu ár. Gott er að minnast
þeirra systkina allra, Jóns og Guð-
mundar en Unnur var þeirra
yngst, og listfengis þeirra, og for-
eldranna Guðrúnar og Benedikts í
þeirra ranni á Freyjugötu 40 sem
þau byggðu sér. Vinir þeirra eiga
yndislegar minningar frá sum-
arbústaðarárum þeirra í Fögru-
brekku við Elliðavatn við ræktun
síns unaðsreits á þessum fallega
stað. Minningar um að skrifa
nöfnin okkar á borðdúkinn sem
hún síðan saumaði í, – um Unni að
dúka borð úti undir vegg, Maggi
að dytta að þakinu, meðan börnin
léku sér á túninu en ég fylgdist
með Steinunni minni lítilli á baki
syndandi svanslíkis – sólskins-
minning.
Unnur hefir verið ótrúlega dug-
leg að halda áfram að vera hún
sjálf, þótt hún hafi orðið fyrir
mörgum skakkaföllum nú síðustu
árin, margbrotnað og orðið að
ganga við sína stuðningsgrind, þá
brast hana ekki hugrekki og hún
fór margar gönguferðir niður í
Kringlu þar sem hún gat gengið
og heimsótt verzlunarfólkið sitt.
Augljóst var að þar fór hin síunga
Unnur.
Vil ég þakka henni alla hennar
gæzku og yndi gegnum árin og
hvað hún ætíð lýsti upp tilveruna.
Mesta huggunin eru dæturnar
hennar dýrmætu sem hafa erft
ljúfmennsku og listfengi foreldra
sinna og þeim á líka að þakka fyrir
umhyggju þeirra og ástúð. Til
þeirra sendast héðan samúðar- og
saknaðarkveðjur.
Jóhanna Guðmundsdóttir
(Hanna).
Það var fyrir 60 árum að Bjarna
mínum var mikið í mun að kynna
mig fyrir Unni og Magga. Ekki
vissi ég þá að ég væri að kynnast
einum af mínum bestu vinum. Sú
vinátta hefur verið mér ómetanleg
bæði í sorg og gleði. Góðar sam-
verustundir áttum við í veiðiskap
og á öðrum tímamótum og aldrei
bar skugga á vináttu okkar. Þakka
ég sérstaklega þeirra stuðning við
fráfall Bjarna míns.
Unnur var einstaklega jákvæð
manneskja og félagslynd með ein-
dæmum. Hún var þakklát lífinu og
talaði um hve heppin hún væri
með fjölskyldu og samferðamenn.
Trygglyndi hennar hefur verið
mér og fjölskyldu minni dýrmætt
og mun ég sakna samverustunda
við mína góðu vinkonu. Megi hún
hvíla í friði og samúðarkveðja til
allra hennar nánustu.
Áslaug
Stefánsdóttir.
✝
Okkar ástkæri
JÓN MÁR JÓNSSON,
Austurströnd 12,
Seltjarnarnesi,
andaðist þriðjudaginn 19. mars á krabba-
meinsdeild Landspítalans.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju miðviku-
daginn 27. mars kl. 14.00.
Blóm og kransar eru afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans
er bent á krabbameinsdeild 11E, 11B og heimahlynningu LSH.
Sigurlaug María Jónsdóttir, Guðmundur Páll Magnússon,
Guðrún Sigríður Jónsdóttir,
Guðný Steinunn Guðjónsdóttir,
Jón Magnús, Óðinn Már og Ingibjörg Guðný
Guðmundsbörn,
Páll Indriði Pálsson,
Helgi Már Pálsson.
✝
Okkar ástkæra móðir, amma og frænka,
ANNA BERGSDÓTTIR
frá Þórhól,
Neskaupsstað,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu í Neskaupsstað
sunnudaginn 24. mars.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sverrir Hermannsson
og synir.
✝
Okkar ástkæri sonur, bróðir, mágur, frændi
og vinur,
ÖRVAR ARNARSON,
Kambaseli 53,
Reykjavík,
lést af slysförum í Flórida laugardaginn
23. mars.
Útförin verður auglýst síðar.
Örn Karlsson, Ingibjörg Ósk Óladóttir,
Ingólfur Arnarson, Áslaug Harðardóttir,
Þórhalla Arnardóttir, Kolbeinn Guðjónsson
og systkinabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
MAGNEA HALLDÓRSDÓTTIR,
Bragagötu 29,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund
laugardaginn 23. mars.
Hún verður jarðsungin frá Hallgrímskirkju í
Reykjavík miðvikudaginn 27. mars kl. 15.00.
Blóm og kransar eru afþakkaðir en þeim sem vilja minnast
hennar er bent á Kvæðamannafélagið Iðunni.
Reynir Grímsson, Kari Grimsby,
Lárus Halldór Grímsson,
Bára Grímsdóttir, Chris Foster,
Helgi Grímsson, Sigrún Sigurðardóttir,
Guðrún Sesselja Grímsdóttir, Hermann Sæmundsson
og barnabörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
SVEINBJÖRN EINARSSON,
fyrrverandi kennari,
Hjarðarhaga 26,
lést föstudaginn 22. mars.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík
miðvikudaginn 3. apríl klukkan 15:00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir, en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Minningarsjóð Sigurlaugar Margrétar
Pétursdóttur, reikn. 512-14-401370, kt. 530511-0140.
Hulda Hjörleifsdóttir,
Ingveldur Sveinbjörnsdóttir, Jón Sigurðsson,
Hjörleifur Sveinbjörnsson, Ingibjörg Sólrún Gísladóttir,
Ágústa Sveinbjörnsdóttir, Magnús S. Magnússon,
Árný Erla Sveinbjörnsdóttir, Össur Skarphéðinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur móðurbróðir okkar,
KNÚTUR BJARNASON
bóndi,
Kirkjubóli í Dýrafirði,
andaðist á Heilbrigðisstofnun Vestfjarða á
Ísafirði laugardaginn 23. mars.
Bjarni, Gunnar, Guðmundur Grétar, Sigrún
og fjölskyldur.