Morgunblaðið - 12.04.2013, Page 41
eignuðust yngstu dótturina Sæ-
unni, þegar við Kristjana til-
kynntum væntanlega fjölgun í
fjölskyldunni og Hlynur fædd-
ist. Eftir það kallaði Auðunn
mig Lykkjukræki.
Samvera, trjárækt, fjöl-
skylduferðir, hestaferðir, innan-
lands eða utan til Evrópu eða
Bandaríkjanna, flest var gert
saman. Meira að segja tókst
Kristjönu einu sinni að drösla
Auðuni og Grétu með okkur í
sólarlandaferð til Kanaríeyja,
það hafði engum tekist áður.
Það skarð er djúpt sem
myndast hefur í fjölskylduhóp-
inn nú þegar Auðunn er horfinn
og það verður aldrei fyllt. Auð-
uni þakka ég dýrmæta vináttu
og ómetanlega samfylgd í rúm
fimmtíu ár. Guð gefi Grétu og
fjölskyldunni allri styrk til að
takast á við sáran missi.
Snorri Þór Tómasson.
Elskulegi frændi.
Við kveðjum þig með miklum
söknuði. Þú varst stór hluti af
lífi okkar systkinabarnanna og
fjölskyldna okkar. Þú varst svo
einstakur maður, sífellt með
bros á vör, brandara á taktein-
um og stríðnisglampa í augum.
Ekki má gleyma tónlistarupp-
eldinu sem þú veittir okkur sem
við munum búa að alla ævi, það
er okkur ómetanlegt. Vegna þín
og harmonikkuspilsins þíns
lærðum við fjölda texta við göm-
ul og góð íslensk lög.
Við munum brandarann þinn
um fjórtánda jólasveininn hann
Perusleiki.
Við munum eftir þér breyta
dýranöfnum og mannanöfn-
um … Stjörnuskór varð til að
mynda Spariskór á sunnudög-
um.
Við munum söguna um tvo
hálfa sem gerðu einn heilan.
Við munum gamla A-bústað-
inn ykkar Grétu, þar sem þú
spilaðir á nikkuna og við börnin
skriðum upp á svefnloft, sátum
með lappirnar hangandi niður af
loftinu og fylgdumst með þér
spila á nikkuna brosandi og kát-
an. Við hlustuðum, sungum og á
endanum sofnuðum við við
harmonikkuspilið og söng fjöl-
skyldunnar.
Við munum öll jólaböllin sem
þú og Kjarnar spiluðuð á og við
sungum og dönsuðum í kringum
jólatréð.
Við munum ótal margar
hestaferðir þar sem þú varst
alltaf með í för.
Við munum þig á sumar-
kvöldum á hestbaki á Mozart
með Eyjafjallajökul í baksýn.
Við munum eftir þér spila á
nikkuna í gula tjaldinu í rétt-
unum.
Við munum eftir „eyrna-
mergnum“ á pela í hestaferðum.
Við munum eftir öllum furðu-
legu höfuðfötunum sem þú sett-
ir upp við ekki svo „heppileg
tækifæri“.
Við munum öll ráðin sem þú
gafst okkur í útreiðartúrum,
hestaferðum og undir veggnum
í gömlu réttum.
Við munum hversu gaman
það var að hlusta á þig rifja upp
gamla tíma.
Við munum þig rölta yfir tún-
in með hendur fyrir aftan bak.
Við munum að þegar flestir
héldu með Liverpool, Man.
United eða Everton í boltanum
þá hélst þú að sjálfsögðu með
Derby County.
Við munum börnin okkar
spyrja eftir Auðuni „nammi-
kalli“ sem átti alltaf eitthvað
gotterí handa litlum munnum.
Við munum þig alltaf gefa
þér tíma fyrir spjall við börnin
okkar, forvitnast um hagi
þeirra, áhugamál og stríða
strákunum á því hvort þeir
væru nokkuð komnir með kær-
ustu.
Fyrir mörg okkar varstu afi á
vissan hátt. Þú varst yndislegur,
góður, hress, alltaf til staðar
þegar eitthvað bjátaði á og
studdir okkur á erfiðum stund-
um. Þú varst umfram allt sann-
ur vinur. Við erum óskaplega
þakklát fyrir að þú varst hluti af
lífi okkar og þín verður sárt
saknað. Minningarnar um þig
munu alltaf lifa.
Elsku Gréta, Þurý, Skorri,
Valdi, Julia, Sæunn, Robbi,
Steingrímur og Bjarkar. Ykkar
missir er mikill en enginn tekur
frá ykkur minningu um ynd-
islegan mann og þá gleði sem
þið fenguð að njóta með honum.
Munið þegar syrtir að, að þið
grátið vegna þess sem var gleði
ykkar.
Valdimar, Tómas, Herdís,
Hlynur, Helen, Sóley,
Sigríður (Sirrý), Brynjar,
Kristrún, Grétar, Heiða,
Bergvin, Stefán, Íris,
Karvel, Styrmir, Víbekka,
Dagur og fjölskyldur.
Á leið í Einhyrning gistum
við undir Þórólfsfelli. Þangað
kom Runi í Fljótsdal að hitta
Auðun vin sinn. Hófu þeir spjall
um liðnar stundir. Runi hafði
riðið úr Þórsmörk yfir Mark-
arfljótsaura í Fljótsdal, sem
þótti þrekvirki mikið. Á hann
var borið að vinnukonan væri
með barni. Það hefur þá skeð í
gær var svarið. Víða var komið
við á hestaferðum með Auðuni
um Rangárþing og rætt við
bændur í þessum dúr og sagðar
keimlíkar kersknisögur. Áfram
var haldið í Einhyrning næsta
dag. Áð var í gili við Mark-
arfljót og tekin hestaskál er lið-
ið var á daginn. Tjáði þá Auð-
unn okkar að við yrðum að ná
Einhyrningi fyrir tíu um kvöld-
ið, en liðið var á sumarið og erf-
itt að rata þar um slóðir með
hrossarekstur í myrkri. Var
stigið á bak og riðið greitt. Ein-
hyrningi náð fyrir myrkur.
Hestar settir í girðingu og eld-
aður kvöldverður. Dró Auðunn
upp nikkuna og spilaði fram á
rauða nótt við ljúfan undirsöng.
Næsti dagur rann upp sólbjart-
ur í þessari miklu náttúrufeg-
urð. Slíkar hestaferðir áttum við
hjónin fjölmargar um Rangár-
þing með Auðuni, Grétu, fjöl-
skyldunni í Grenstanga og öðru
vinafólki. Hófust ferðirnar oft-
ast frá Grenstanga. Ósjaldan
var okkur ekið þangað að kvöldi
til matar og svefns og síðan
dögurðar að morgni með bjór og
gammeldansk. Ég hef þá tilfinn-
ingu að Grenstangi verði ekki
samur eftir fráfall Auðuns, sem
sárt er saknað af ættingjum og
vinum. Auðunn setti ákveðinn
svip á staðinn, var tengdur hon-
um sterkum böndum og þráði
að vera þar öllum stundum inn-
an um reiðhesta sína, merar og
folöld.
Auðunn var einnig hestamað-
ur í Víðdal hér í Reykjavík og
starfaði í fjölmörg ár fyrir
Hestamannafélagið Fák við al-
mennar vinsældir. Var jafn mik-
ið prúðmenni við alla, háa sem
lága í einrúmi sem fagnaði. Þar
er hans einnig saknað. Er eins
og dalurinn hafi minnkað, enda
misst einn sinn dyggasta hirð-
mann.
Það vill svo til að við Auðunn
eigum sameiginleg tvö barna-
börn, Steingrím og Bjarkar. Við
skyndilegt fráfall Auðuns nú
fyrir nokkrum dögum kom það í
hlut okkar að gæta þeirra. Kom-
um við að Bjarkari, þar sem
hann var að tala í dyrasíma inn í
húsinu og spurðum hann hvað
hann væri að gera. Ég er að
tala við afa Auðun, sagði þriggja
ára snáðinn. Auðuni þótti inni-
lega vænt um barnabörnin og
teljum við ekki ólíklegt, að
Bjarkar muni ræða frekar við
afa Auðun í framtíðinni.
Guðbjörg Egilsdóttir,
Steingrímur Þormóðsson.
Í dag kveðjum við góðan vin
og mikinn gleðigjafa, Auðun
Valdimarsson. Við höfum átt
samleið í rúma fjóra áratugi og
er því margs að minnast. Þar
tengir okkur helst hesta-
mennskan, áhugamál okkar vin-
anna sem við stundum allan
ársins hring. Í mörg ár fórum
við, ásamt skemmtilegum vina-
hópi í okkar árlegu sleppitúra
með hrossin okkar úr Víðidaln-
um í Reykjavík að vori og aust-
ur að Grenstanga, óðalssetri
Audda og fjölskyldu hans, en þá
bjuggu foreldrar Auðuns þau
Þura og Valdi þar. Yndislegt
fólk sem tók á móti hópnum
eins og þeim var einum lagið.
Þessar sleppiferðir tóku yfir-
leitt þrjá daga á hestum og oft-
ast farið um miðjan júní. Á öðr-
um degi var komið við og gist
hjá Báru og Stebba á Kálfhóli á
Skeiðum. Bára var farin að
hugsa um að setja bann á okk-
ur, því tvö ár í röð var bóndinn
óvirkur til vinnu hálft sumarið
sökum þess að hann datt af
hestbaki við að taka á móti okk-
ur og meiddist. Það var mikið
brallað í þessum ferðum enda
við ung og uppátækjasöm. Eitt
skiptið var húsfrúin á Kálfhóli
ekki ánægð með háralitinn á
Audda og Jónsa, tók sig til og
litaði þá við mikla kátínu við-
staddra. Tveimur dögum síðar
rann upp 17. júní og Auðunn fór
í bæinn með Grétu sína og
börnin, hann náði ekki að þvo
litinn úr hárinu en lét sem ekk-
ert væri þegar fólk horfði
skringilega á hann – fagurbleik-
hærðan. Eitt árið vorum við sjö
tíma frá Þingborg að Kálfhóli,
leið sem ætti að öllu jöfnu að
taka rúman klukkutíma, því við
rifumst um pólitík alla leiðina.
Við erum líka búin að fara
margar skemmtilegar hesta-
ferðir saman, stuttar sem lang-
ar, t.d. norður á Vindheimamela
á landsmót. Svo var farin skipu-
lögð ferð árið 1977 í átján daga
um Fjallabak nyrðra og syðra.
Frábær ferð í alla staði, vorum
þrettán saman ein á fjöllum í
hrikalega fallegu landslagi und-
ir dyggri fararstjórn Snorra
Tómassonar, mágs Auðuns.
Mikið hlegið og sprellað og
skírðum við okkur öll indíán-
anöfnum og fékk gróðurinn líka
misfalleg nöfn. Allar utanlands-
ferðirnar sem við höfum farið
saman eru líka dýrmætar í
minningunni og upp úr stendur
Miðjarðarhafssiglingin með
saumaklúbbnum. Það er ekki
hægt að minnast Auðuns án
þess að tala um harmonikkuleik
og söng. Oft erum við búin að
syngja saman við undirspil hans
og áður líka Valdimars pabba
hans, á stórafmælum, í Grens-
tanga, í sumarbústöðum okkar,
hjá Fáki og við ýmsar uppá-
komur. Hann var ávallt tilbúinn
að gleðja aðra með spili og söng
og taka að sér að skemmta öðr-
um. Auðuns verður sárt saknað
á kaffistofunni í hesthúsinu
okkar í A-tröðinni, eins af
karlahópnum sem þar hittist oft
á morgnana í kaffispjalli, stund-
um sammála en örugglega líka
oft ósammála um þjóðmálin.
Elsku Gréta, Þurý, Valdi, Sæ-
unn, tengdabörn og litlu barna-
börnin, við samhryggjumst ykk-
ur innilega.
Guðlaug Steingrímsdóttir
og Jón Kr. Ólafsson.
Vinur minn, gleðigjafinn
hann Auðunn, hefur kvatt þenn-
an heim. Auðun hef ég þekkt
síðan ég man fyrst eftir mér,
minningarnar hrannast upp.
Hringferðin um landið, sum-
arbústaðarbyggingar á Gren-
stanga, hestaferðirnar í sumar-
haga, ágústferðin í Einhyrning,
landsmótsnætur á Melgerðis-
melum undir fumlausu nikku-
spili Auðuns eftir ball, Fylk-
isferðirnar, herrakvöldin og öll
þorrablótin hjá Fáki, eða þau
óteljandi skipti sem sest var yf-
ir kaffibolla í hesthúsinu eða í
Skalla.
Auðunn hafði einstaklega
góða nærveru. Var góður sögu-
maður, traustur vinur, hall-
mælti aldrei nokkrum manni og
síðast en ekki síst frábær húm-
oristi. Auðunn var mikill Fáks-
maður, þótti honum mjög vænt
um félagið sitt. Starfaði hann
sem framkvæmdastjóri Fáks
um langt skeið, auk þess sem
hann var sannkallaður skemmt-
anastjóri félagsins, sá um
herrakvöld, þorrablót og fleiri
uppákomur á vegum félagsins í
mörg ár. Ég átti þess kost að
vinna með honum ásamt mörgu
öðru góðu fólki. Alltaf var
markmiðið að toppa árið á und-
an. Í kringum Auðun var alltaf
mikið líf og fjör, harmonikku-
spil, söngur, grín og glens.
Hans verður sárt saknað en
minningarnar eru margar og
vekja bros.
Hafðu þökk fyrir allt þangað
til við hittumst aftur á stóra
sviðinu, syngjum Munda og leit-
um saman að svipunni.
Elsku Gréta, Þurý, Valdi,
Sæunn og fjölskyldur, okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Ólafur Kr. Jónsson
og fjölskylda.
Elskulegi frændi minn. Þrátt
fyrir að við hittumst ekki oft
náðirðu að eiga stórt pláss í
mínu hjarta, alltaf með þitt
prakkarabros eins og þú værir
nýbúinn að hrekkja systkini
þín, sem þú sjálfsagt varst. Með
grín og glens sem gátu þerrað
tár og skipt um skap á jafnerf-
iðum strákormi og ég var. Allt-
af þegar ég hitti þig spurðir þú
mig frétta og talaðir við mig
sem jafningja svo mér fannst ég
alltaf vera merkilegur, alveg
sama á hvaða aldri ég var. Ég
hugsa alltaf til þín með bros á
vör er ég heyri í nikku hvar
sem ég er og er óðar kominn í
gamla bústaðinn þinn á Gren-
stanga, við hlið þér, syngjandi
með minni fögru og tæru rödd,
þar sem töfrandi tónar þínir
geta glatt mitt hjarta. Nú er ég
í Noregi að freista gæfunnar og
er hugur minn hjá þér og minn-
ist ég þess er ég hitti þig í sum-
ar, alveg jafn prakkaralegur og
alltaf, og eins er ég hitti þig í
Kríuhólunum um jólin í faðmi
fjölskyldunnar.
Ég kveð þig kæri vinur með
söknuð í hjarta en er afskap-
lega þakklátur fyrir þær sam-
verustundir sem við höfum átt
og þakka fyrir mig og sendi ást-
ar- og samúðarkveðjur til allra
heima.
Bergvin Snær
Andrésson.
Ég veit varla hvar skal byrja
né hvernig ég á að koma orðum
að því. Það eru ótal margar
skemmtilegar stundir sem rifj-
ast upp fyrir mér nú þegar ég
sit hér og hugsa til þín.
Þær eru ófáar samræðurnar
og stundirnar sem við höfum
átt saman í kringum hesta, ótal
mörg eru ráðin sem þú hefur
gefið, allar hestaferðirnar, slep-
pitúrarnir, allt eru þetta ómet-
anlegar og yndislegar stundir.
Iðulega var nikkan tekin upp og
spilað og sungið á kvöldin. Þá
var það skemmtilegur tími og já
eitt það skemmtilegasta verk-
efni sem ég hef unnið við þegar
við reistum nýju bústaðina fyrir
austan. Það var virkilega gam-
an að vinna með þér í því. Það
var alltaf svo skemmtilegt í
kringum þig. Þú varst alltaf svo
stríðinn og krökkunum fannst
það alltaf jafn skemmtilegt þeg-
ar þú kallaðir þau öðrum nöfn-
um en þau heita. Þú sagðir
„hvað segir þú Jónas?“ og þér
var alltaf svarað í hláturstón
„ég heiti ekki Jónas!“
Þetta eru bara örfá dæmi en
eitt er víst að minningin um þig
mun lifa í hjarta okkar að eilífu.
Elsku Gréta, Þurý, Skorri,
Steingrímur, Bjarkar, Valdi,
Julia, Sæunn og Robbi, okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Megi Guð styrkja ykkur á þess-
um erfiðu tímum.
Valdimar, Aldís og börn.
MINNINGAR 41
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 12. APRÍL 2013
✝ Guðmunda V.Guðmunds-
dóttir fæddist á
Nýp í Skarðs-
hreppi, Dalasýslu,
hinn 18. apríl 1924.
Hún lést á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 29. mars 2013.
Foreldrar henn-
ar voru Guð-
mundur Eggerts-
son, bóndi á Nýp, f.
1. mars 1890, d. 18. október
1942, og Sigríður Guðmunds-
dóttir, f. 20. júlí 1885, d. 12.
nóvember 1963. Systkini Guð-
mundu eru Stefán, f. 8. júní
1913, d. 3. júní 2003, Valtýr, f.
20. október 1914, d. 31. desem-
ber 2004, Guðlaugur, f. 21. nóv-
ember 1917, d. 27.
september 2006,
Gestur, f. 12. febr-
úar 1923, d. 23. júlí
2012, og Jón Ósk-
ar, f. 18. febrúar
1929.
Guðmunda gift-
ist Ársæli Kr. Ein-
arssyni frá Neðra-
dal í Biskups-
tungum, f. 10.
ágúst 1919, d. 19.
október 1993. Þeim varð
tveggja barna auðið, sem eru
Kristjana, fædd 1948, og Einar
Guðmundur, fæddur 1958.
Útför Guðmundu fer fram
frá Laugarneskirkju hinn 12.
apríl og hefst athöfnin klukkan
13.
Elsku Stella systir. Ég og
mín fjölskylda viljum kveðja
þig með orðum Valdimars
Briem:
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(V. Briem)
Kiddí og Einar, við biðjum
góðan guð að styðja ykkur og
styrkja.
Jón Óskar, Guðný,
Guðrún Hallfríður,
Sigríður, Jón Óskar
og fjölskyldur.
Guðmunda V.
Guðmundsdóttir
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
STEFANÍA BJÖRG ÁSTVALDSDÓTTIR,
Dvalarheimili aldraðra,
Sauðárkróki,
lést miðvikudaginn 3. apríl.
Útförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju
laugardaginn 13. apríl kl. 11.00.
Gylfi B. Geiraldsson, Jóhanna Evertsdóttir,
Sigrún B. Gylfadóttir, Jón E. Jónsson,
Stefanía H. Gylfadóttir, Óskar Þ. Sveinsson,
Gerður A. Gylfadóttir, Kristinn V. Traustason
og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
JÓN RAFN GUÐMUNDSSON,
Hraunvangi 3,
Hafnarfirði,
sem lést á Hrafnistu í Hafnarfirði sunnu-
daginn 7. apríl, verður jarðsunginn frá Hafnar-
fjarðarkirkju þriðjudaginn 16. apríl kl. 13.00.
Kristín Jóhannsdóttir,
Guðrún Jónsdóttir, Ludwig H. Gunnarsson,
Rannveig Jónsdóttir, Þórður Óskarsson,
Ragnar Jóhann Jónsson, Anna María Þórðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Kæru ættingjar og vinir,
þökkum fyrir samúð og vináttu vegna
andláts
HALLDÓRS EINARS HALLDÓRSSONAR
sem lést föstudaginn 15. mars.
Þökkum einnig starfsfólki á hjartadeild
Landspítalans fyrir hlýju og góða umönnun.
Halldóra Halldórsdóttir, Vignir Freyr Andersen,
Alexandra Vignisdóttir,
Vignir Freyr Vignisson,
Karen Elísabet Vignisdóttir,
Sólveig B. Halldórsdóttir,
Sigríður M. Halldórsdóttir, Finnbogi H. Alexandersson,
Stefán Már Halldórsson, Þórunn Traustadóttir.