Morgunblaðið - 12.04.2013, Blaðsíða 43

MINNINGAR 43
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 12. APRÍL 2013
✝ Ólafur EinarSamúelsson
fæddist á Suð-
urgötu 40 í Kefla-
vík 5. nóvember
1962. Hann and-
aðist á heimili sínu,
Öldustíg 16 á Sauð-
árkróki, 13. mars
2013. Ólafur var
sonur Sam Joe
Scarborough, f. 19.
nóv. 1927, d. 16.
des. 2001, síðast þunga-
vinnuvélastjóra í Charleston í
Suður-Karólínu, og Valdísar
Marínar Valdimarsdóttur, f. 5.
sept. 1935, d. 10. nóv. 2012, síð-
ast húsmóður í Newport í Rhode
Island. Föðurforeldrar hans
voru Samuel Grady Scarboro-
ugh, f. 30. ág. 1889, d. 5. des.
1956, bóndi í Madison í Georgiu,
og kona hans Louellen Martha
Mayo Patterson, f. 9. okt. 1898,
d. 24. apr. 1969, húsmóðir í Ma-
dison. Móðurforeldrar hans
voru Valdimar Einarsson, f. 29.
mars 1904, d. 14. nóv. 1935, bak-
ari í Reykjavík, og kona hans
Guðbjörg Frímannsdóttir, f. 2.
maí 1908, d. 23. jan. 1977, hús-
móðir í Reykjavík. Ólafur Einar
var kornungur ættleiddur af
hjónunum Francisco Muna Tor-
Cristina, f. 30. júní 2008, Isa-
bella Christine, f. 8. júní 2010.
Yvainh Marie Torres, f. 7. mars
1986, maður 1 (g. 10. okt. 2004)
Martin Lipinski, sonur þeirra er
Taylor Martin, f. 31. maí 2005,
maður 2 (g. 14. apr. 2011) Marco
Ivan Duarte, dóttir þeirra er
Sophia Yvainh, f. 18. febr. 2011.
Ólafur giftist 31. des. 1987 Sus-
an Demeaux Cunningham, f. 12.
ág. 1959. Foreldrar hennar voru
Robert Albert Hachey, f. 1932,
d. 18. okt. 2006, tónlistarmaður í
Prince Edward Island í Kanada
og Bernice D. Demeaux, f. 13.
sept. 1939, d. 19. febr. 2000, hús-
móðir í San Diego í Kaliforníu.
Sonur þeirra er Thomas Zach-
ary Torres, f. 12. okt. 1988,
barnsmóðir Valdís Ösp Ingva-
dóttir, sonur þeirra er Ágúst
Máni Tómasson Torres, f. 10.
jan. 2013. Ólafur giftist 1999
Suzanne Enid Chitwood, f. 30.
ág. 1969. Foreldrar hennar
bjuggu í Kaliforníu. Þau áttu
ekki börn saman. Barnsmóðir
Ólafs er Laurie Ruth Schultz, f.
27. okt. 1957, húsmóðir í Wis-
consin. Foreldrar hennar
bjuggu í Wisconsin. Hún giftist
síðar Robert Val Weisser í Wis-
consin. Sonur Ólafs og Laurie er
Evan Michael Weisser, f. 18.
sept. 1986, barnsmóðir Diane
Hoyt, sonur þeirra er Miles Ro-
bert Bailey, f. 14. maí 2011.
Ólafur verður kvaddur frá
Dómkirkju Krists konungs í
Landakoti í dag, 12. apríl 2013,
og hefst athöfnin kl. 11.
res, f. 30. jan. 1922,
d. 27. ág. 1990, og
Esther Edwards
Torres, f. 28. nóv.
1916, d. 10. júní
1996, sem bjuggu í
Keflavík og fluttist
með þeim til
Bandaríkjanna þar
sem hann sleit
barnsskónum með
fósturbróður sínum
Frank Torres. Við
skírn var honum gefið nafnið
Thomas Edward Torres. Síðar
tók hann upp nafnið Thomas
Einar Scarborough og loks
nafnið Ólafur Einar Sam-
úelsson. Hann var lengst búsett-
ur í Kaliforníu, um skeið í
Mexíkó, síðar við Danielsville í
Georgiu, en frá 2005 á Sauð-
árkróki, að undanskildum fáum
mánuðum sem hann dvaldist í
Reykjavík og í Keflavík.
Ólafur giftist 1984 Martha
Maria Cristina Garcia, f. 22. maí
1965. Foreldrar hennar bjuggu í
Mexíkó. Hún giftist síðar Hector
Agundez í Mexicali í Baja Calif-
ornia í Mexíkó. Börn Ólafs og
Martha eru: Thomas Daving
Torres, f. 2. nóv. 1984, kona (g.
16. apr. 2006) Kelly Wenzel,
dætur þeirra eru Gianna
Bróðir minn, Ólafur Einar
Samúelsson, reyndi fyrst fyrir sér
á vinnumarkaði á unglingsárum
sem aðstoðarmaður á bókasafni
og hafði unun af því starfi. Hann
gekk í landher Bandaríkjanna og
lauk sjúkraliðaprófi í upphafi her-
þjónustuferils síns. Hann gegndi
víða herþjónustu, meðal annars í
Þýskalandi og löndum fyrrver-
andi Júgóslavíu, jafnan sem
sjúkraliði, og fékk mörg heiðurs-
merki fyrir störf sín í hernum.
Einhvern tímann á Kaliforníuár-
um sínum vann hann fyrir fjár-
málafyrirtæki og eftir að hann
brautskráðist úr herþjónustu
starfaði hann sem sjúkraliði á
spítala í Georgíu. Hann var farinn
að heilsu og óvinnufær þegar
hann fluttist til Íslands en tók þó
um örstutt skeið þátt í starfsemi
Björgunarsveitarinnar Skagfirð-
ingasveitar, þar sem þekking
hans og færni komu að góðum
notum.
Ólafur bróðir minn var hár
vexti og þrekinn, svarteygur með
svart hár. Á seinni árum lét hann
sér oft vaxa alskegg sem einnig
var svart. Hann var rammur að
afli meðan heill var, þrautseigur
og æðrulaus, og harkaði merki-
lega vel af sér bagandi heilsuleysi
og ýmiss konar andstreymi sem
hann mátti þola á lífsgöngunni.
Ólafur var bráðgreindur og víð-
lesinn, vel máli farinn, skemmti-
legur viðræðu og gat verið leiftr-
andi fyndinn, því kímnigáfu hafði
hann í ríkum mæli. Brjóstgóður
var hann og tók jafnan málstað
minni máttar og þeirra sem á var
hallað að ósekju. Ólafur var mikill
tónlistarunnandi og átti ókjörin
öll af geisladiskum með músík.
Hljómsveitirnar Grateful Dead og
Los Lobos voru í sérstöku uppá-
haldi hjá honum. Hann var mikill
dýravinur og hélt lengst af kött á
heimili sínu, oftast fleiri en einn. Á
unglingsárum lærði hann mat-
reiðslu af fósturföður sínum, sem
var yfirkokkur í sjóher Banda-
ríkjanna, og bjó að þeirri þekk-
ingu æ síðan. Var honum einkar
lagið að töfra fram ljúffenga rétti.
Leiðir okkar bræðra lágu ekki
saman fyrr en árið 2001, þegar við
hittumst á heimili móður okkar í
Rhode Island, en áður höfðum við
skrifast á um margra ára skeið.
Þau bréfaskipti höfðu leitt til þess
að Ólafi auðnaðist að hafa uppi á
Frances systur okkar, sem einnig
var ættleidd af bandarískum
hjónum. Árið 2004 kom Ólafur í
kynnisferð til Íslands og árið 2005
fluttist hann hingað alkominn
með yngsta son sinn, og fengu
þeir þá íslenskan ríkisborgara-
rétt. En þó að örlögin höguðu því
svo að bróðir minn ætti ekki aft-
urkvæmt til móðurlandsins fyrr
en svo seint var hann hugfanginn
af Íslandi allt frá þeirri stundu
sem fósturforeldrar hans létu
hann vita af uppruna sínum, en
hann var þá mjög ungur að árum.
Hann unni af heilum huga landi
og þjóð ekki síður og jafnvel frem-
ur en margur maðurinn sem aldr-
ei hefur stígið út fyrir landstein-
ana.
Ég kveð bróður minn með
söknuði og votta börnum hans og
öðrum aðstandendum mína
dýpstu samúð.
Guðmundur Sigurður
Jóhannsson.
Ólafur Einar
Samúelsson
aftur, því hún hljómar líkt og
„Örvar“. Við Þórhalla kvöddum
aldrei öðruvísi í Frakklandi en
að segja „Örvar“ – þetta þótti
okkur og Örvari alltaf fyndið.
Örvar uppáhalds fór líka ut-
an, fyrst til Noregs. Á fullt í of-
ursportið, en fallhlífarstökkið
átti hug hans allan. Örvar og
ofurhuginn Arne Aarhus urðu
bestu vinir og fóru út um allan
heim á vit ævintýra. Það var
svo gaman að hlusta á hann
segja frá upplifunum sínum og
áætlunum, áhuginn var meira
en hundrað prósent. Örvar lifði
lífinu lifandi og var alls staðar
vel liðinn. Síðustu árin stundaði
Örvar nám við Syddansk Uni-
versitet í Danmörku. Þegar
andlát hans bar svo skjótt að
hafði fjölskyldan í mörg horn
að líta. Þá lá beint við að ég
hefði samband við stofnanir
þar. Allir sem ég talaði við voru
vitanlega harmi slegnir. En al-
veg í stíl við Örvar uppáhalds
þá voru þetta ekki lengur stofn-
anir heldur fólk sem þótti vænt
um Örvar. Allir höfðu tekið eft-
ir þessum einstaklega vel gerða
einstaklingi. Allir, líka þarna
úti, voru vissir um að hann
hefði verið að hjálpa, reyna að
bjarga öðrum þegar hann dó.
Þannig var Örvar uppáhalds –
algjör hetja. Sagt er að fallhlíf-
arstökkvarar viti hvers vegna
fuglarnir syngja.
Elsku hjartans Inga, Össi,
Ingó, Þórhalla og fjölskyldur,
megi allur besti styrkur ver-
aldar halda utan um ykkur og
styðja í þessari miklu sorg.
Takk fyrir samveruna elsku
Örvar uppáhalds, njóttu þess að
svífa þar sem þig lystir.
Hvíl í friði elsku hjartans
Örvar uppáhalds – Au revoir
Örvar.
Bergljót Rist.
Elsku vinur minn.
Minningar streyma fram frá
löngu liðnum árum.
Ég minnist þess þegar við
vorum litlir strákar í Marklandi
þar sem við ólumst upp og átt-
um okkar fyrstu prakkarastrik,
hlupum á milli hæða og létum í
okkur heyra svo heyrðist um
alla blokkina.
Ég man þegar við vorum á
svölunum í Marklandi þegar ég
datt milli hæða og ofan í garð
og þú og mamma þín Inga
hlupuð niður og spurðuð hvort
ég hefði nokkuð meitt mig. Ég
sagði að ég hefði bara meitt
mig í húfunni.
Þetta kemur öðru hverju
fram.
Tíminn leið og þið fjölskyld-
an fluttuð í Breiðagerði en
skömmu síðar fluttum við fjöl-
skyldan í Melgerðið og vinátta
okkar hófst á ný.
Mér er alltaf minnisstætt í
gegnum árin þegar ég horfi í
gegnum dótið mitt að öðru
hvoru kemur í fangið á mér
bók, Hinrik og Hagbarður, sem
þú gafst mér eitt árið, í henni
stendur: „Til hamingju með af-
mælið, þinn vinur Örvar“.
Þessa bók ætla ég að gefa
syni mínum Þórhalli Antoni og
segja honum frá þér og okkar
prakkarastrikum.
Árin voru mörg í Smáíbúða-
hverfinu sem við áttum saman
og skemmtileg með eindæmum.
Mörg voru kvöldin í Breiða-
gerðinu, í kjallaranum þar sem
fullt var af dóti og Össi pabbi
þinn var með verkfærin sín og
gott var að fela sig þar, þegar
við vorum í feluleik.
Oft færðust afmæli þín niður
í kjallarann og allir skemmtu
sér þar vel.
Kökurnar voru ekki af verri
endanum á hæðinni fyrir ofan,
fótboltakökur og fleira góðgæti
sem mamma þín framreiddi af
stakri snilld ofan í okkur vinina.
Ég minnist þess að öll jól
þegar ég kom heim til þín
hljómuðu jólalögin ætíð hjá
ykkur af hljómplötum.
Ég minnist ennfremur
margra kvölda við orgelið sem
mamma þín átti, þar sem við
reyndum að búa til okkar eigin
tónlist.
Veturnir voru heldur ekki
leiðinlegir þar sem húsþök á
bílskúrum nærliggjandi húsa
voru notuð sem stökkpallar of-
an í snjóskafla sem höfðu safn-
ast upp yfir vetrarmánuðina.
Einnig kvöldin sem við eydd-
um í snjóhúsum sem við byggð-
um saman í garðinum ykkar og
drukkum heitt kakó.
Alltaf var gaman hjá okkur
að læðast ofan í kjallara hjá
Ingó bróður þínum og sjá hvað
hann var að bralla. Því hann
átti kærustu.
Seinna flutti Þórhalla systir
þín í kjallarann góða og við
Örvar fylgdumst vel með hvað
þar væri í gangi.
Á einhverjum tímapunkti
urðu stundirnar færri og við
urðum að mönnum.
Þú fórst í fimleika sem þú
náðir svo góðum tökum á og við
urðum nánari okkar fjölskyld-
um.
Þú lærðir til múrara eins og
pabbi þinn og ég lærði til smiðs
eins og pabbi minn. Alltaf hitt-
umst við öðru hvoru í gegnum
árin en undir lokin heyrði ég af
þér í gegnum hann Ingó bróður
þinn, sem var þinn besti vinur.
Þegar þetta var skrifað
heyrði ég í Guðmundi frænda
þínum og syni Ingós og spurði
ég hann hvort rétt væri það
sem ég hefði heyrt að þú hefðir
reynt að bjarga þínum manni í
stökkinu.
Sagði Guðmundur: Svona var
Örvar, hann sleppti ekki takinu
á neinu sem var honum nákom-
ið.
Blessuð sé minning míns
elsta vinar og félaga.
Sendi hugheilar samúðar-
kveðjur til fjölskyldunnar og
vina.
Sveinn Þór Þórhallsson.
Elsku Örvar minn. Þú varst
bara sex ára þegar bróðir þinn
kom með mig heim með sér,
barnungann, ég fór ekki aftur
fyrr en mörgum árum síðar,
mamma þín tók mér sem sinni
eigin dóttur og var mér svo
mikið góð. Þú varst alltaf orku-
mikill og skemmtilegur. Þið
frændur, Arnar Þór, sem
mamma þín tók að sér um tíma,
brölluðuð ýmislegt, oft deilduð
þið um það hver hefði staðið
fyrir tilteknu prakkarastriki
þegar þið voruð teknir á teppið,
mig minnir að þú hafir nú verið
þrjóskari og ekki gefið eftir.
Enda gafstu aldrei upp í lífinu
þótt á móti blési.
Þegar Guðmundur sonur
okkar Ingólfs bróður þíns
fæddist varðstu afbrýðisamur,
enda langyngstur systkina
þinna og þessi litli frændi var
ekki á óskalistanum. Það átti
fljótt eftir að breytast og mað-
ur sá pirringinn verða að gleði
yfir að hafa eignast lítinn
frænda. Þið Guðmundur voruð
sem bræður, félagar og vinir.
Missir sonar míns er mikill.
Missir allrar fjölskyldunnar er
ólýsanlegur.
Örvar var húmoristi, heill,
sannur og með mikla réttlæt-
iskennd. Hann heimsótti mig
oft í gegnum tíðina, með blik í
augum og yfirleitt að segja mér
hvað hann væri að fara að gera
skemmtilegt. Ég hitti Örvar
heima hjá Ingu og Össa í byrj-
un mars og hann leit frábær-
lega vel út, ný kominn heim frá
Danmörku. Þegar við kvödd-
umst sagði hann það sem hann
hafði oft sagt við mig áður: Þú
verður í bandi þegar þú vilt
koma að stökkva. Ég á eftir að
fljúga með honum seinna. Örv-
ar lifði lífinu lifandi, hann gerði
það sem honum fannst
skemmtilegast.
Elsku Inga og Össi, þið
gangið í gegnum það sem er
skelfilegast af öllu, að missa
barnið sitt. Ég bið fyrir Örvari
og ykkur öllum, að Guð gefi
ykkur styrk og frið.
Ykkar
Vala Björg
Guðmundardóttir.
Stundin líður, tíminn tekur,
toll af öllu hér,
sviplegt brotthvarf söknuð vekur
sorg í hjarta mér.
Þó veitir yl í veröld kaldri
vermir ætíð mig,
að hafa þó á unga aldri
eignast vin sem þig.
(Hákon Aðalsteinsson)
Ég er lánsamur að hafa hitt
Örvar á minni stuttu ævi og
lánsamur að hafa átt hann sem
vin. Leiðir okkar lágu fyrst
saman árið 2004 þegar ég fór
að læra fallhlífarstökk. Ég sá
strax að þarna var áhugaverður
og kaldur karl á ferð. Eitthvað
hef ég haft fram að færa því ár-
ið 2007 buðu þeir Örvar, Siggi
og Tryggvi mér að vera með
þeim í Bangsimon, 4way-team í
fallhlífarstökki. Saman ferðuð-
umst við Örvar um allan heim
til að stunda æfingar, til að
keppa í fallhlífarstökki og síð-
ustu ár við kennslu. Fyrir allar
þær samverustundir er ég
þakklátur. Minningarnar eru
margar og mun ég varðveita
þær um ókomna tíð.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það en samt ég verð að
segja,
að sumarið líður allt of fljótt.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson)
Sumarið var okkar tími. Þær
eru ófáar stundir okkar í háloft-
unum og á jörðu niðri að bíða
eftir rétta veðurfarinu til að
stökkva. Þá leið okkur best,
náðum best saman og skemmt-
um okkur mest. Sumrin verða
sannarlega einmanalegri án
Örvars og ég á eftir að sakna
brossins, hlátursins og samver-
unnar.
Íslensk fallhlífarstökksmenn-
ing er mun fátækari vegna frá-
falls Örvars. Hann skilur eftir
sig stórt skarð sem mun seint
verða fyllt. Við munum stökkva
honum til heiðurs fram að okk-
ar síðasta stökki.
Ég sendi hlýhug til fjöl-
skyldu, vina og annarra sem
voru svo lánsamir að kynnast
Örvari. Tíminn einn mun sjá til
þess að sárin grói en við verð-
um alltaf með ör eftir þennan
mikla missi.
Hvíldu í friði elsku Örvar.
Þinn vinur,
Skúli.
✝
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
HÁLFDÁNS EINARSSONAR
fyrrverandi skipstjóra,
Bolungarvík.
Einar Hálfdánsson,
Anna Jóna Hálfdánsdóttir,
Karitas Hafliða,
Sigríður Jónína Hálfdánsdóttir,
Jóhanna Hálfdánsdóttir, Philippe Ricart,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGRÚN TÓMASDÓTTIR,
Grafarbakka 2,
Hrunamannahreppi,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Fossheimum
á Selfossi mánudaginn 8. apríl, verður
jarðsungin frá Hrunakirkju fimmtudaginn 18. apríl kl. 14.00.
Þeim sem vilja minnast hinnar látnu er bent á að láta Hjarta-
vernd, Krabbameinsfélagið eða Styrktarsjóð HSu njóta þess.
Sigurður Tómas Magnússon, Huld Konráðsdóttir,
barnabörn og langömmubarn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
JÖRUNDUR JÓNSSON
frá Smyrlabjörgum,
lést á Hrafnistu miðvikudaginn 10. apríl.
Jarðarförin fer fram frá Bústaðakirkju
föstudaginn 19. apríl kl. 13.00.
Anna Jónsdóttir,
Lucia Guðný Jörundsdóttir, Sigurjón Valsson,
Steinunn Marta Friðriksdóttir,
Hrafnhildur Vala Friðriksdóttir,
Anna Kolbrá Friðriksdóttir.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ÁSTA ÓLAFSDÓTTIR
frá Látrum í Aðalvík,
Seljahlíð,
áður Brúnavegi 3,
lést á Landspítala við Hringbraut miðviku-
daginn 10. apríl.
Útför verður auglýst síðar.
Sigríður Gunnarsdóttir,
Theódór Gunnarsson
og fjölskyldur.