Alþýðublaðið - 21.05.1924, Blaðsíða 3

ALP'rBSIILAÐIB
$
aaðvaldlð er þjóðernis!sn«t, á
ekkert íSðuríaed, og í Sðru íagl,
að það áiítur Mussolini sinu
bezta riddara og hjátparheliu.
(I, T. I)
„Rauði Fáninn.“
>Saœband ungraKommunlsta<
er farið að gefa út cýtt blað,
mánaðarblað, sem á að vera
málgagn þess og um íeið mál-
gagn hins íslenzka öreigalýðs.
i. tölublað þess kom út i. mai
g. !. Er það bæði va! og skýrt
rltað, eins og von er, þar sem
ungir áhugasamir menn standa
að því. Steina >Rauðá Fánans<
mun aðáliega verða sú að upp-
fræða þjóðina um hlnn vísinda-
lega >sósiálisma<, >kommunism~
ann>. Lftinn þátt mun blaðið taka
í hinu alvanalega og leiða slúðri
og skúmaskot^skömmum hinna
blaðanna, því að þjóðjn er orðin
hundlelð á blaðamensku þeirri,
sem >Tíminn<, >Mogci< og þess
káliar flytja. Þjóðin hefir miklu
mikiu meirl þörf á að fræðast
um stefnur þær, sem bariat er
um. íaleDzka þjóðin er fróðleiks-
fús; þess vegna kaupir hún
>Rauða Fánann< þeirra, ungu
>Kommunistanna< því að hann
fræðir hana um elna aðalstefn-
una, sem nú er mest barist um.
E»eir, sem vi'du gerast fa-tir
kaupendur, tilkynni það skrif-
lega í pósthólf 361.
Nota Bene.
Anmingja Páll.
Honum er vorkunn. Nú heflr
hann enn einu sinni látið sitt
leiða skap blaupa með sig í gönur.
Ef satt skal segja, þá hélt ég nú
ekki, að hsnn v»‘ri svoná grunnur,
og það var því meiri freisting að
vita það. og siál Sá stóri Páll
stendur andlega nakinn eftir. Aft-
ur á móti á hi.nn enn sem fyrr
nóg af fáyrðum og fullyrðingum,
sem hann líklega veit ekki enn
að enginn tekur mark á, ekki
einu sinni hans röfugu félagar.
Páll talar diguibarkalega um
æruleysi 0. s, frv. það hittir mig
ekki, því að h’ ert skammaryrði
frá Páli hljómar sem hrós í eyr-
um mínum, en færi Páll að hrósa
mér, myndi ég hætta að vera
ánægður með n annorð mitt Og
mór er það full alvara, Pálll að
ég viWi ekki haia við yður >æru-
býtt,i<, þótt allir peningar yðar og
jarðnesku gæði fyigdu með.
fér eruð dugl' gur að kalla lýgi,
Pálll en þór hefðuð þurft að gæta
betur að. fér halið sem só gleypt
með áfergju alt, sem stóð í grein-
íani >Ef ég væri Páll<, nema þór
viljjð ekki kannast við að hafa
verið ásækinn í umbob. Ég hafði
ekki borið yður það á biýn, en
þér segið bara, að eDgum geti
dulist, að grein n eigi við yður.
Keynið því að koma einhverri vit-
glóru fyrir yðu>-, og þér munuð
sjá, að það ert ð þér sjálfur og
enginn annar, fem lætur það >á
þrykk út ganga<:, að greinin eigi
1
3
3
í
I
Af0r©iðsl>
I
blaðsins er í Alþýðuhúsinu,
opin virka daga kl. 9 árd. til
8 síðd., sími 988. Auglýsingum
sé skilað fyrir kl. 10 irdegis
útkomudag blaðsins. — Sfml
prentsmiðjunnaF er 683«
i
i

Síðrt, sólríbt herbergi til
ieigu. — Aðgangur að eldhúsi
getur bomlð tií mála. A. v. á.
við yður, og úr því að þér gerðuð
það, verbur bara hlegið enn meira
að yður fyrir það, að þér farið
ab burðast við að gera yður sjálf
an að ósannindamanni. Þór viljið
ekki láta nefna >Oddfellowa< hó‘
í sambandi við yður. Það er nú
líka ef til vill illa gert. Þeim fé-
lögum yðar þar er sennilega lítið
um það geflð, að það sé auglýai,
að þér séuð fólagi þeírra, og það
virbist nú vorkunnarœál. Eu ekki
talið þór svo gætilega um fólagN-
skap og fólk yfirieitt, að þór geiið
búist við mikllli vægð í garð
þeirra félaga, er þór tilheyrið.
Félagar yð'ar verða því áð eiga
það á hættu að verða nefndir
til satnanburðar, ef þeir gera ékki
eitt áf tvennu, að losa sig við
yður eða loka fyrir óþverrann, sem
frá yður kemur, svo að önnur fé-
lög þurfl ekki að standa í því
ógeðslega verki að moka draslinu
til yðar aftur. Og nú vona ég, að
yður fari að skiijast, að menu
noti hlífðarföt við svoleiðis vinnu.
Edgar Rice Burroughs:
Tarzan og gimsteinar Opar*borgar>
Þegar út i dyrnar kom, aagði Werper Tarzan frá
uppgötvun sinni. Apamaðurinn glotti og lót Werper
nú fara fyrir sór mcð gulli og demöntum skreyttan
hnííinn á lofti. Opar-búar dreifðust i allar áttir eins og
lauf fyrir vindi undan hinum helga hnif, og þeir félagar
komust klakklaust eftir göngum og herbergjum hins
forna musteris.
Belginn glenti upp augun, er hann fór i gegnum
herbergið með sjö gullsúlunum i. Hann horfði öfundar-
augum á gulltöflurnar, sem skreyttu hvert einasta her-
bergi og flestalla gangana frá gólfl til lofts. Apamann-
inum fanst þetta mjög einskisvert. Hann veitti þvi
ekki neina sérstaka athygli.
Þeir höldu áfram og komu af- tilviljun á stig þann,
er lá út úr borginni. Stórir apar görguðu til þeirra, en
Tarzan svaraði i sama tón.
Werper sá stærðar apa stökkva ofan af brotinni súlu
og nálgast Tarzan; hárin risu, á apaaiua, og hajm spertl
sig allan. Hann bretti grönum og urraði og gargaði
illilega.
Belginn horfði á félaga sinn. Sér til skelfingar sá
hann Tarzan lúta fram, unz hnúar hans námu viö jörð
eins og á apanum. Hann sá hann bera sig að alveg
eins og apann. Hann heyrði af vörum hans sama dýrs-
lega gargið og urrið og hjá apanum. Hefði hann lokað
augunum, hefði hann ekki vitað annað en tveir apar
væru i áflogum,
SHHBHHHHHHHHHHHHHHH
„Sonnr Tarzais"
kostav 3 kr. á lakaii pappír, 4 kr. á betri.
Dragið ekki að kaupa beztu sögurnar!