Morgunblaðið - 04.11.2013, Blaðsíða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 4. NÓVEMBER 2013
✝ SvanhildurGuðmunds-
dóttir fæddist í
Reykjavik 4. nóv-
ember 1928. Hún
lést á Hjúkr-
unarheimilinu Eir
25. október 2013.
Hún var dóttir
hjónanna Mörtu
Þorleifsdóttur hús-
móður, sem lést ár-
ið 1987, og Guð-
mundar Guðmundssonar
múrara, er lést árið 1966. Svan-
hildur ólst upp á Baldursgötu 27
og var ein af 13 systkina hópi: 1)
Ásgeir Hilmar, d. 1976. 2) Hall-
dóra, d. 1975. 3) Helga, d. 2007.
Guðmundsson, bóndi á Dröng-
um, d. 1976. Pétur og Svanhild-
ur eignuðust þrjú börn. 1)
Marta, f. 29.3. 1953. Dóttir
hennar er: Svanhildur Díana
Hrólfsdóttir, f. 1974. Hún er gift
Kára Sigurfinnssyni, þau eiga
þrjú börn. 2) Ragnheiður Kar-
ítas, f. 4.6. 1958, hún giftist Guð-
mundi Hjaltasyni, þau skildu.
Dætur þeirra: a) Svanhildur, f.
1977. Hún er gift Viðari Jóns-
syni, þau eiga tvær dætur. b)
Anna Stella, f. 1984. Sambýlis-
maður hennar er Noa Stranne.
3) Pétur Hörður, f. 1964. Hann
er kvæntur Unni Leu Páls-
dóttur, f. 1966. Dætur þeirra
eru: Sara Rós, f. 1994, og Rósa
Björk, f. 1997.
Með húsmóðurstörfum starf-
aði Svanhildur lengst af í Efna-
lauginni Björg.
Útför Svanhildar fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 4. nóv-
ember 2013, kl. 15.
4) Dómhildur, d.
2011. 5) Guð-
mundur Valdimar,
d. 1936. 6) Hjördís.
7) Svanhildur. 8)
Haraldur, d. 1991.
9) Þorleifur. 10)
Sigurbjörg, d.
2009. 11) Guðrún.
12) Guðmundur, d.
2008. 13) Hrafn-
hildur.
Árið 1952 giftist
Svanhildur Pétri Eiríkssyni
járnsmíðameistara frá Dröng-
um í Strandasýslu. Foreldrar
hans voru Ragnheiður Karítas
Pétursdóttir, húsmóðir á
Dröngum, d. 1989, og Eiríkur
Löng leið með eiginkonu
minni er á enda. Svanhildur var
trygg eiginkona, dugleg, góð
húsmóðir og einstaklega góð
móðir, amma og langamma. Ég
kom auga á þessa fallegu konu á
dansleik í Reykjavík fyrir rúm-
um 60 árum. Eftir það hefur hún
verið mér við hlið. Búið mér og
börnum okkar fallegt og gott
heimili. Heimilið og trjárækt í
sumarbústaðnum á Laugarvatni
var líf hennar og yndi. Þegar
barnabörnin fóru að koma var
hún glöðust þegar þau gátu kom-
ið með í bústaðinn, komu og
gistu heima, eða bara ráku inn
nefið. Hjá henni Svanhildi minni
var alltaf pláss fyrir börn og
snatt í kringum þau taldi hún
ekki eftir sér. Það gaf heimilislíf-
inu gleði og líf.
Síðustu mánuði fór heilsu
hennar að hraka og þjáðist hún
oft undir það síðasta. Nú er þján-
ingum hennar lokið og ég er
þakklátur fyrir það, en söknuður
er mikill og tómarúmið stórt. Ég
er þakklátur fyrir samfylgd á
ævivegi og bið Guð að við megum
hittast á ný. Bið Guð að leiða mig
á fund fallegu, góðu og virðulegu
eiginkonu minnar í hinu sólfagra
Guðs landi.
Þegar ég leystur verð þrautunum frá,
þegar ég sólfagra landinu á
lifi og verð mínum lausnara hjá –
það verður dásamleg dýrð handa mér.
(Þýð. Lárus Halldórsson)
Pétur Eiríksson.
Hún var svo góð kona, hún
mamma þín, sagði Lilja mág-
kona hennar mömmu skömmu
eftir lát hennar. Þessi orð komu
upp í hug minn þegar ég settist
niður til að skrifa minningarorð
um þessa stóru konu. Stór kona
segi ég um hana sem var ávallt
svo nett og smávaxin. En hún
var svo sannarlega stór sál með
stórt hjarta. Réttsýn og mátti
ekkert aumt sjá. Hjá henni áttu
þeir skjól sem áttu bágt. Hjá
henni áttu í raun allir skjól og
eins og svo oft er um slíkar gef-
andi manneskjur bjó hún yfir
sterkri sjálfsmynd og ríkri sjálf-
virðingu. Hún var æðrulaus og
trygglynd, ræktarleg við þá sem
mættu henni á lífsins vegi og
neitaði aldrei neinum um hjálp.
Að alast upp við slíkar aðstæð-
ur er mikill fjársjóður. Þeirra
verðmæta fengu einnig barna-
börnin hennar að njóta og þegar
langömmubörnin fóru að auðga
líf hennar fengu þau að njóta um-
hyggju hennar og ástúðar, þrátt
fyrir að heilsu langömmu þeirra
væri farið að hraka. Vágesturinn
alzheimer bankaði upp á árið
2004 og þekkti hún alla sína allt
til hins síðasta. Í næstum níu ár.
Mig langar að trúa því að við höf-
um fengið að hafa hana þannig
allan þennan tíma vegna þess
hversu sterk kona hún mamma
var. Já, hún var vissulega sterk,
en einnig þrjósk og afar stolt.
Það er komið að kveðjustund
og það er vont. Dauðinn kemur
ætíð sem óvinur og óvænt. Ann-
að væri óeðlilegt. Lífið sem Guð
gaf okkur er of dýrmætt til að við
séum sátt við að kveðja. Með
Guðs hjálp lærum við þó að lifa
með þessum nýju aðstæðum.
Huggun í harmi er sú vissa að
hún mamma mín er nú í gleði og
ljósi guðsríkis, að Guð hefur tek-
ið í hönd hennar og leitt hana á
fund ættingja og vina sem á und-
an eru gengin.
Minningar um góða móður,
ömmu og langömmu lifa og
verma um ókomna tíð. Minning-
ar, ekki bara um móður, heldur
mína bestu vinkonu. Minningar
um góða konu.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem)
Ragnheiður Karítas
Pétursdóttir.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Hvíldu í friði, amma mín.
Svanhildur (Svana).
Langt úr fjarlægð, elsku amma mín,
ómar hinzta kveðja nú til þín.
En allt hið góða, er ég hlaut hjá þér,
ég allar stundir geymi í hjarta mér.
Ég man frá bernsku mildi og kærleik
þinn,
man hve oft þú gladdir huga minn.
Og glæddir allt hið góða í minni sál,
að gleðja aðra var þitt hjartans mál.
Og hvar um heim, sem liggur leiðin
mín
þá lýsa mér hin góðu áhrif þín.
Mér örlát gafst af elskuríkri lund,
og aldrei brást þín tryggð að hinztu
stund.
Af heitu hjarta allt ég þakka þér,
þínar gjafir, sem þú veittir mér.
Þín blessuð minning býr mér ætíð hjá,
ég björtum geislum strái veg minn á.
(Höf. ók.)
Elsku amma mín, takk fyrir
samveruna og allt góðu stundirn-
ar sem við höfum átt saman. Það
var alltaf gott að leita til þín og
mínar dýrmætustu stundir voru
að fá að alast upp í sama hverfi
og þú. Ég gat alltaf komið til þín
eftir skóla og fengið ristað brauð
og kakó. Þú varst snillingur í að
baka kleinur og laufabrauð og
voru strákarnir að tala um það
um daginn hvað þú varst lang-
best af öllum í fjölskyldunni að
skera út laufabrauð. Þú varst
yndisleg amma og langamma og
hringdir oft til að fá grallarasög-
ur af strákunum og svo hlóstu í
símann og sagðir afa hvað þeir
voru að bralla. Afi hefur misst
mikið en ég lofa þér því að við
hugsum vel um hann. Hvíldu í
friði elsku amma mín.
Þín
Díana.
Ég veit, á hvern ég trúi. Á
þessum orðum enda versin í
sálmi eftir Helga Hálfdánarson
sem var skrautritaður í ferming-
arbiblíunni minni. Það er gott að
trúa því að Jesús hafi tekið hana
fallegu ömmu mína til sín. Ég
var svo heppin að vera miðju-
barnabarnið, 7 árum yngri en
systir mín og 10 árum eldri en
litla frænka mín. Ég var því lengi
eina litla barnið í fjölskyldunni
og var umvafin elsku og kær-
leika af öllum. Ég bjó lengi rétt
hjá ömmu og afa og var mikið í
pössun þar, fór með þeim í bú-
staðinn og í ferðalög til útlanda.
Það þurfti ekki mikið til að okkur
liði vel saman. Stundum átum við
bara saman suðusúkkulaði eða
fórum í eplakappát á náttfötun-
um. Það var nóg til að hafa það
kósí.
Þegar amma og afi fóru að
eldast og ég fékk bílpróf varð
það uppáhaldið okkar að fara í
Rúmfatalagerinn og kannski
Hagkaup og í slíkar ferðir fórum
við oft. Þau fylgdust vel með mér
eftir að ég flutti til útlanda og
sérstaklega þótti þeim gaman að
fá myndir og fréttir af dýrunum
mínum í Gautaborg og póstkort
frá Svalbarða.
Síðasta kortið mitt til þeirra
kom einmitt tveim dögum eftir
að amma fór. Amma mín var ein-
staklega góð við okkur börnin og
þess vegna vil ég tileinka henni
þessi orð.
Ó, Jesús bróðir besti
og barnavinur mesti,
æ breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
(Páll Jónsson)
Anna Stella Guðmundsdóttir.
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki með
tárum, hugsið ekki um dauðann með
harmi eða ótta.
Ég er svo nærri, að hvert eitt tár ykkar
snertir mig og kvelur, þótt látinn mig
haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með
glöðum hug, lyftist sál mín upp í mót
til ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem lífið
gefur og ég, þótt látinn sé, tek þátt í
gleði ykkar yfir lífinu.
(Höf. óþekktur)
Eyþór, Bjarki, María, Anna
og Karen Dís.
Svanhildur
Guðmundsdóttir
✝ Sigurjón Reyn-ir Kjartansson
fæddist í Mið-
hvammi í Aðaldal
25. nóvember 1923.
Hann lést á Dval-
arheimilinu Selja-
hlíð 25. október
2013.
Hann var sonur
hjónanna Rósu
Emelíu Berg-
vinsdóttur frá
Brekku í Aðaldal, f. 22. júlí
1891, d. 1973, og Kjartans Sig-
urjónssonar bónda frá Nípá, f.
20. des. 1895, d. 1953. Sigurjón
Reynir ólst upp í Miðhvammi í
Aðaldal. Systkini hans voru
Bára, f. 1919, d. 2004, Steinunn,
f. 1922, d. 1996, Kristín Hrund,
f. 1927, og Arinbjörn, f. 1931, d.
2003.
18. mars 1950 kvæntist Reyn-
ir Þórhöllu Jónsdóttur frá Kald-
bak, d. 1997. Hún var dóttir
grímsdóttir. Þau eru
ferðaþjónustubændur í Vogum,
Mývatnssveit. Þau eiga fjögur
börn: Halldóru Eydísi, Þórhöllu
Bergeyju sem á soninn Jón Dag,
Arnþrúði Önnu og Skarphéðin
Reyni. Áður átti Jón Reynir með
Svönu Kristinsdóttur soninn
Kristin Reyni, f. 2. nóvember
1973, d. 28. apríl 1987. 3) Snjó-
laug Guðrún, f. 9. júlí 1961,
kennari, búsett í Reykjavík.
Hún á tvær dætur: Eik, faðir
Elfar Daði Dagbjartsson, og
Sunnefu, faðir Gerhard Zeller.
4) Kjartan, f. 22. maí 1965, raf-
eindavirki, búsettur í Reykja-
vík. Maki Sigríður Jóakims-
dóttir, þau eiga einn son, Árna
Þór.
Þórhalla og Sigurjón Reynir
bjuggu á Reynisstað í Aðaldal til
1968 en þá fluttu þau til Reykja-
víkur og bjuggu þar til dauða-
dags. Sigurjón Reynir starfaði
sem bóndi og mjólkurbílsstjóri
til ársins 1968 og frá árinu 1970
til 1993 sem leigubílsstjóri í
Reykjavík, lengst af á BSR.
Útför Sigurjóns fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 4. nóv-
ember 2013, og hefst athöfnin
kl. 13.
hjónanna Jóns
Jónssonar kennara
og organista frá
Brekknakoti og
Snjólaugar Guð-
rúnar Egilsdóttur
frá Laxamýri. Þór-
halla og Sigurjón
Reynir bjuggu á
Reynisstað í Að-
aldal til 1968 en þá
fluttu þau til
Reykjavíkur og
bjuggu þar til dauðadags.
Reynir og Þórhalla eignuðust
fjögur börn: 1) Rósa Emelía, f. 4.
maí 1950, maki Valgeir Guð-
mundsson. Þau eru bændur í
Vindbelg í Mývatnssveit, þau
eiga tvær dætur: Þórhöllu sem á
tvö börn: Sylvíu Ósk og Hjört
Smára. Sylvía Ósk á dótturina
Emelíu Rós og Guðrúnu Krist-
ínu sem á soninn Gabríel Alex-
ander. 2) Jón Reynir, f. 5. júlí
1954, maki Ólöf Þórelfur Hall-
Elsku afi okkar systra var
mjög skemmtilegur og litríkur
karakter. Átti vini og kunn-
ingja alls staðar, enda þótti
honum mikið gaman að tala við
fólk og segja sögur. Og oftar en
ekki voru sögurnar mjög
skrautlegar og vel sagðar hjá
honum. Afi okkar var flottur
kall, aldrei lognmolla í kringum
hann. Hann var mikill íþrótta-
maður á yngri árum og gat
hann sagt margar skemmtileg-
ar sögur frá þeim árum. Hann
hafði gaman af lífinu.
Afi var alltaf mjög stoltur af
sínum börnum og barnabörn-
um, og þegar barnabarnabörn-
in fóru að koma þá varð hann
rogginn með ungana sína. Man
að hann sýndi okkur vinum sín-
um og kunningjum, alltaf jafn
stoltur.
Áður en hann kvaddi okkur
var hann kominn með þann
flotta titil að vera langalangafi.
Þegar við vorum litlar þá var
það alltaf mesta ævintýrið að
fara með mömmu og pabba til
Reykjavíkur í heimsókn til afa
og ömmu í Leirubakkanum. Við
hittum þau svo sjaldan. Hann
var leigubílstjóri og átti alltaf
flotta bíla. Afi var alltaf tilbú-
inn að keyra okkur út um allt
og sýna okkur Reykjavíkina,
stórborgina. Hann naut þess að
keyra okkur landsbyggðarfólk-
ið um borgina og sýna okkur
hluti og staði sem voru ekki til
staðar úti á landi. Oftar en ekki
höfum við systur fengið að
heyra söguna þegar afi fór með
pabba okkar á Hótel Esju til að
sýna honum lyftuna sem þar
var. Man ekki hvaða ár það var,
en við vorum bara lítil spons
þá.
Minningarnar ylja okkur.
Hann átti góða langa ævi og
var tilbúinn fyrir framhaldið.
Við söknum hans.
Afi sýndi mér margt og svo mikið,
mér fannst hann örlítið klókari en
ég.
Það allt mér kenndi og því fyrir vikið
þá er ég andskoti skemmtileg.
(Snæbjörn Ragnarsson)
Hvíldu í friði, elsku afi og
takk fyrir allar sögurnar og
stundirnar sem þú gafst okkur
Þórhalla Valgeirsdóttir,
Guðrún K. Valgeirsdóttir
og fjölskyldur.
Elsku Reynir afi.
Þá ertu farinn frá okkur eftir
langa og góða samveru. Minn-
ingarnar sem koma upp í hug-
ann eru fjölmargar og frá mis-
munandi tímum. Þær munu
ylja okkur um ókomna daga og
kveikja upp hjá okkur bros og
hlátur. Enda eru margar þeirra
skondnar og skemmtilegar því
húmornum hélstu fram á síð-
asta dag. Auk þess varstu ansi
óútreiknanlegur og það var
alltaf spennandi að sjá upp á
hverju þú tækir næst.
Aðallega eru þetta minning-
ar úr fjölmörgum heimsóknum
til þín og um samverustundir í
Aðaldalnum okkar. Eik bjó hjá
ykkur ömmu ásamt mömmu og
Kjartani þar til hún var 6 ára
og kom eftir það oft í heimsókn
um helgar. Þá var ljúft að
skríða upp í afa holu á morgn-
ana því aldrei brást það að afi
var löngu farinn út að keyra.
Þú komst síðan heim í hádeg-
ismat og þá var nú spennandi
að heyra allar sögurnar úr
leigubílaakstri morgunsins.
Eftir að þú fluttir í Seljahlíð
var ekki síður gaman að koma
til þín, jafnvel með prjónana
eins og Sunnefa gerði oft, og
hlusta á allar þær sögur sem
þú hafðir að segja. Sögur um
skíðaferðir, bílferðir og hin
ýmsu ævintýri þinnar löngu
ævi, þú hafðir alltaf frá nógu að
segja. En einnig vildir þú ólm-
ur fá fréttir af ættingjum og
vinum. Í Seljahlíð leið þér vel
og þú talaðir um að þú byggir í
svítu á 5 stjörnu hóteli með lob-
bíi og öllu tilheyrandi.
Á meðan amma var á lífi vor-
um við alltaf hjá ykkur um jólin
en eftir að hún dó komst þú til
okkar að síðustu jólum und-
anskildum, þá komum við og
færðum þér gamaldags jólatré
upp í Seljahlíð og áttum með
þér notalega stund hluta að-
fangadagskvölds. Mikið verður
skrítið að halda jól án afa þetta
árið.
Árin þín urðu ekki alveg 90,
upp á það vantaði nákvæmlega
mánuð en það er öruggt að
haldið verður upp á afmælis-
daginn á þinn hátt, með því að
fara í bakaríið. Þó að þú sért
farinn frá okkur vitum við að
þú ert á góðum stað, laus við
alla verki og fylgist með okkur.
Glottir út í annað með derhúf-
una á höfðinu og gantast með
öllum ættingjunum og félögun-
um sem eru þar. Ljóðið „Ég
lifi“ sem Dagi afi samdi kvöldið
áður en þú kvaddir á því vel
við:
Þó látinn mig teljið ég lifi samt enn
en lokið hef jarðvist að sinni.
Ei flutti ég langt en í fögnuði senn
hér fagna nú heimkomu minni.
Ég löngum á jörðinni lifði í sátt
við lífið og tilveru mína.
Á leið minni reyndi að leika ei grátt
en leikbræðrum kærleik að sýna.
Ég gengið hef hljóðlega götuna heim
þar gafst ekki alltaf sú slétta.
Það villast svo margir á veginum
þeim
og virðast ei finna þann rétta.
Ég heim er nú kominn í hamingju sól
og hér mun ég una að sinni.
Því bjartara er nú um bú mitt og ból
og birta í sálinni minni.
(Dagbjartur Sigursteinsson.)
Elsku afi, takk fyrir allar
góðu minningarnar sem þú skil-
ur eftir, allar sögurnar, símtöl-
in og samverustundirnar. Og
mundu það sem við ræddum
einu sinni, á Reynisstað ertu
alltaf velkominn, lífs eða liðinn.
Eik og Sunnefa.
Sigurjón Reynir
Kjartansson Morgunblaðið birtir minn-ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru vin-
samlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Neðst á for-
síðu mbl.is má finna upplýsingar
um innsendingarmáta og skila-
frest. Einnig má smella á Morg-
unblaðslógóið efst í hægra horn-
inu og velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir
birtingu á útfarardegi þarf
greinin að hafa borist á hádegi
tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi
eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, jafnvel þótt
grein hafi borist innan skila-
frests.
Lengd | Hámarkslengd minn-
ingargreina er 3.000 slög.
Lengri greinar eru eingöngu
birtar á vefnum. Hægt er að
senda stutta kveðju, Hinstu
kveðju, 5-15 línur.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem aðstandendur
senda inn. Þar kemur fram hvar
og hvenær sá sem fjallað er um
fæddist, hvar og hvenær hann
lést og loks hvaðan og hvenær
útförin fer fram. Þar mega einn-
ig koma fram upplýsingar um
foreldra, systkini, maka og börn,
svo og æviferil. Ætlast er til að
þetta komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en
ekki í minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín undir grein-
unum.
Myndir | Hafi mynd birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa not-
uð með minningargrein nema
beðið sé um annað. Ef nota á
nýja mynd skal senda hana með
æviágripi í innsendikerfinu.
Minningargreinar