Morgunblaðið - 04.11.2013, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 4. NÓVEMBER 2013
✝ Bjarni Guð-mann Sigurðs-
son eða Manni eins
og hann var kall-
aður fæddist í
Stykkishólmi 19.
janúar 1933. Hann
lést á heimili sínu
26. október 2013.
Foreldrar
Bjarna voru þau
Sigurður Krist-
jánsson, f. 9. júní
1902, d. 5. mars 1991og Val-
gerður Kristjánsdóttir, f. 1. maí
1898, d. 27. mars 1976, frá
Borgarnesi. Systkini Bjarna
voru a) Þóranna Sigurð-
ardóttir, f. 24. ágúst 1931, d. 1.
júlí 1994, b) Málfríður Kristín
Sigurðardóttir, f. 12. mars
1935, d. 2. ágúst 1988. Bræður
Bjarna sammæðra voru c)
Magnús Þorkell Stardal, f. 20.
maí 1920, d. 17. maí 1964 og d)
Kristján Björn Bjarnason, f. 18.
mars 1924, d. 12. júlí 2006.
Bjarni kvæntist hinn 25. des-
ember 1957 eftirlifandi eig-
inkonu sinni Ingibjörgu Jóns-
dóttur frá Bjarnastöðum, f. 2.
fræðaskóla Borgarness. Ungur
fór hann til sumardvalar að
Sauðafelli í Dölum þar sem
hann var mörg sumur sem
snúningadrengur hjá frænd-
fólki sínu. Bjarni hóf störf hjá
Vegagerðinni 15 ára og starf-
aði þar alla ævi ef frá er talinn
einn vetur sem hann vann á
Keflavíkurflugvelli. Hann hef-
ur einn lengsta starfsaldur hjá
Vegagerðinni. Hann stofnaði
fyrirtækið Þungavinnuvélar
Borgarfjarðar með Sigvalda
Arasyni og Bjarna Johansen
sem þeir ráku um tíma. Bjarni
var um árabil í Rotarýklúbbi
Borgarness og sinnti ýmsum
störfum innan Ungmenna-
félagshreyfingarinnar. Bjarni
fór ungur að syngja með
Barnakór Borgarness. Hann
var trommuleikari með Dans-
hljómsveit Borgarness um
tíma, síðar söng hann með
Kirkjukór Borgarness til
margra ára og með Eldri borg-
arakór í Borgarnesi. Mestum
frítíma sínum eyddi hann í
hrossastandi. Hann var hand-
laginn við smíðar af ýmsu tagi
og eftir að hann hætti að vinna
gerði hann endurbætur á hest-
húsinu og dundaði í sum-
arbústaðnum.
Útför Bjarna fer fram frá
Borgarneskirkju í dag, 4. nóv-
ember 2013, kl. 14.
mars 1934. Börn
þeirra eru a) Krist-
ján Björn, f. 9. júlí
1957, í sambúð með
Helen Heiðrós Ár-
mannsdóttur, dæt-
ur þeirra eru a)
Helen Birta, f.
1994, og b) Krist-
jana Bylgja, f.
1996, dóttir hans af
fyrra hjónabandi
með Ernu Matt-
híasdóttur er c) Björk, f. 1983.
Sonur Bjarkar og Torfa Yngva-
sonar er Funi Snær, f. 2010. b)
Friðjón, f. 5. september 1958,
giftur Auði Aðalsteinsdóttur,
börn þeirra eru a) Inga Birna,
f. 1987, b) Elva, f. 1990 og c)
Ágúst, f. 1997. c) Sigurður, f.
14. janúar 1960, d. 16. ágúst
1971. d) Sigríður Guðbjörg, f. 4.
febrúar 1973, börn hennar og
Jóns Kr. Kristjánssonar eru a)
Bjarni Guðmann, f. 1999 og b)
Ingibjörg Rósa, f. 2001.
Bjarni fæddist í Stykkishólmi
en fluttist á öðru ári í Borg-
arnes með foreldrum sínum.
Hann gekk í barna- og gagn-
Elsku Manni.
Megi gæfan þig geyma,
megi Guð þér færa sigurlag.
Megi sól lýsa þína leið,
megi ljós þitt skína sérhvern dag.
Og bænar bið ég þér,
að ávallt geymi þig
Guð í hendi sér.
(Þýð. Bjarni Stefán Konráðsson)
Það hefur verið sárt að sjá hvað
veikindin gátu leikið þig grátt og
gert þér lífið erfitt og ómögulegt.
Þú sem varst svo hraustur og
sterkur og alltaf tilbúinn að hjálpa
okkur og redda ef einhvers þurfti
með en þú kvartaðir aldrei og
barst þig alltaf vel. Þú vildir vera
heima og það var gott og ég er
þakklát því góða fólki sem hjálp-
aði okkur svo það mátti verða. Þú
varst nú ekki alveg tilbúinn og
ætlaðir margt að gera eins og að
fylgjast með börnunum okkar
stórum og smáum og ekki er langt
síðan þú sagðist nú þurfa að smíða
með strákunum úti í Grímshúsi.
En svona fór nú þetta og nú
trúi ég að þú sért búinn að hitta
hann Sigga okkar og marga fleiri
ættingja og vini og ykkur líði afar
vel saman þarna í sumarlandinu
og blómabrekkunum… Þar hitt-
umst við næst.
Loks er dagsins önn á enda,
úti birtan dvín.
Byrgðu fyrir blökkum skugga
björtu augun þín.
Ég skal þerra tár þíns trega,
tendra falinn eld,
svo við getum saman, vinur,
syrgt og glaðst í kveld.
Lífið hefur hendur kaldar,
hjartaljúfur minn.
Allir bera sorg í sefa,
sárin blæða inn.
Tárin falla heit í hljóði,
heimur ei þau sér.
Sofna vinur, svefnljóð
meðan syng ég yfir þér
Þreyttir hvílast, þögla nóttin
þaggar dagsins kvein.
Felur brátt í faðmi sínum
fagureygðan svein.
Eins og hljóður engill friðar
yfir jörðu fer.
Sof þú væran, vinur,
ég skal vaka yfir þér.
(Kristján frá Djúpalæk)
Þökk fyrir öll árin okkar.
Saknaðarkveðjur.
Þín
eiginkona.
Jæja, elsku pabbi, þá kom að
því.
Ég er svo óendanlega þakklát
fyrir það að hafa átt þig sem föð-
ur.
Ég var ekki gömul þegar ég
byrjaði að hanga í þér. Þú varst
sterkasti maður í heimi, gast allt
og gerðir allt. Traustari og greið-
viknari mann var ekki að finna og
allt stóð eins og stafur á bók þegar
þú áttir í hlut. Þegar þú leiddir
mig þá var ég örugg því sterkara
og öruggara hald var hvergi að
finna og þegar ég heyrði flautið
þitt þá vissi ég að þú varst nálægt
og þá var allt gott. Þú varst ávallt
léttur í skapi og flautandi allan
daginn og ég er svo heppin að hafa
fengið örlítið af því frá þér.
Þú fylgdir mér í íþróttirnar og
ég vildi alltaf koma með þegar þú
fórst að taka út vegina í vinnunni,
hvort það þyrfti að hefla enda með
óheyrilega bíladellu. Það var ekk-
ert eins spennandi og að lenda í
snjó og leiðindaveðri og sjá vart á
milli stika og helst að þurfa að
keyra utanvegar. Ég ætlaði sko að
verða eins og pabbi, geta keyrt
allar vélarnar, vegheflana og
stóru bílana. Ég var heldur ekki
gömul þegar ég fékk að sitja fyrir
framan þig í hnakknum og hvergi
nutum við okkur betur saman en í
útreiðum og að vasast kringum
hrossin. Það var riðið út um holt
og hóla, hleypt og svo þurfti að
fara aðeins í þúfurnar. Þau hross
sem voru gjörsneydd öllum vilja
urðu ótemjur í þínum höndum.
Það var bara þinn stíll. Þær voru
ófáar ferðirnar með hestakerruna
vestur í Dali og upp í Síðu þegar
skutlast var á milli með hross í
haga eða með okkur Bötta í leit-
irnar og þetta gerður þú með
ánægju ár eftir ár.
Þú þurftir að komast í Dalina
reglulega og heimsækja fólkið þitt
á Sauðafelli. Það var þín vítamín-
sprauta og þaðan áttir þú þínar
bestu minningar. Milli þín og
fólksins þíns á Sauðafelli ríkti ein-
stök vinátta alla tíð. Samband
ykkar mömmu var líka einstakt.
Þið voruð samrýnd og studduð
hvort annað. Þið voruð án efa
krúttlegasta parið og héldust í
hendur þegar þið fóruð út að
labba og ef annað ykkar brá sér af
bæ þá kysstust þið alltaf bless.
Það kom einu sinni fyrir í öllum
okkar geislaferðum að þú gleymd-
ir að smella kossi á mömmu en
það var bara allt í lagi, hún minnti
þig bara á það og fékk kossinn
sinn.
Þú varst einstaklega frænd-
rækinn og hugsaðir vel um fólkið
þitt. Þú fylgdist vel með okkur
börnunum þínum og öllum afa-
börnunum sem þú varst svo
hreykinn af og þóttir svo vænt um
og börnin mín hafa fengið að njóta
góðra samvista og umhyggju hjá
ykkur mömmu og kynnst því ör-
yggi sem ég ólst upp við sem hef-
ur verið alveg ómetanlegt.
Ég er þakklát fyrir að hafa get-
að leitt þig og keyrt í meðferðirn-
ar á þessu erfiða ári og getað að-
stoðað ykkur mömmu heima. Það
var erfitt að horfa á hvernig veik-
indin fóru með þig en mikið sem
hún mamma passaði vel upp á þig
og vék ekki frá þér. Ég geymi
okkar dýrmætu samtöl og allar
góðu minningarnar í hjarta mínu
og skal gera mitt besta í að styðja
elskuna þína en þér þótti erfiðast
að skilja hana eftir hér enda ætl-
uðuð þið að leiðast miklu lengur.
Ég er þakklát fyrir það að þú
hafir átt góða daga í haust og gast
boðið elskunni þinni í síðasta bíl-
túrinn vestur í Dali með hesta-
kerruna. Ég er ekki í vafa um að
þið Siggi bróðir séuð búnir að ná
saman og að þú sért líka búinn að
finna hann Grána þinn og þið
geysist um hóla og hæðir blístr-
andi þarna efra.
Saknaðarkveðjur og takk fyrir
allt,
Þín dóttla,
Sigríður Guðbjörg.
Elsku pabbi, þá hefurðu kvatt
þennan heim eftir farsælt lífs-
hlaup. Þín er sárt saknað. Mikið
var lagt á þig á síðasta sprettinum
þegar þú þurftir í tvígang að
kljást við erfiða sjúkdóma. Þú ætl-
aðir þó að sigrast á þeim eins og
öðru sem þú tókst þér fyrir hend-
ur. Það var þó ljóst þegar þú
greindist öðru sinni með krabba-
mein fyrir tæpu ári að það væru
litlar líkur á því. Þú tókst þó mót-
lætinu af æðruleysi og hófst á ný
baráttu með þeim erfiðu meðferð-
um sem í boði voru.
Ég skynjaði það að þú varst
ekki alveg tilbúinn að kveðja
þennan heim og skilja eftir þína
nánustu, heldur vildir halda áfram
að sjá til þess að okkur farnaðist
vel í lífi og starfi. Þú kunnir líka að
njóta lífsins eftir að starfsævinni
lauk og ætlaðir þér að halda því
áfram. Þú þurftir alltaf að hafa
eitthvað fyrir stafni, fórst að
stunda smíðar af miklum krafti og
ég komst að því að þú varst hag-
leikssmiður, innréttaðir eldhús í
hesthúsinu og sumarhús fyrir
ykkur mömmu á Bjarnastöðum.
Þá var hestamennskan þér kær
og sá þér fyrir nægum verkefnum
og þú tókst virkan þátt í starfi
eldri borgara í Borgarnesi.
Þú varst frændrækinn og trúr
og traustur vinur vina þinna.
Samband þitt við frændfólk okkar
á Sauðafelli var einstakt þar sem
þú og Hörður frændi kepptust við
að gera hvor öðrum greiða. Heið-
arleiki og tryggð voru ríkir þættir
í fari þínu. Það kom aldrei annað
til en að standa við orð sín. Þú
varst fljótur til ef þú sást færi á að
leggja öðrum lið. Stundum
kannski helst til fljótur eins og
þegar við vorum að fylgja ætt-
ingja til grafar og elsti sonur þinn,
þá um þrettán ára gamall, kom
auga á fallegan legstein og sagði
að svona legstein vildi hann hafa á
leiði sínu og þú svaraðir, já góði
minn, ég skal sjá til þess (ég held
að þetta sé rétt munað hjá mér).
Það veitti mér öryggi að vita að
ég átti þig að þegar ég var að
koma undir mig fótunum sem
unglingur og ungur maður. Þegar
mér fannst ég standa frammi fyrir
erfiðleikum og leitaði til þín, fékk
ég iðulega að heyra að þetta væri
nú ekki mikið mál og þetta myndi
nú allt leysast eins og það nátt-
úrlega gerði. Þetta fer nú allt ein-
hvern veginn þó að það komi
stundir þar sem maður efast um
það. Lífið heldur áfram og þú hef-
ur gefið mér veganesti sem gerir
mig betur í stakk búinn til að tak-
ast á við það sem framtíðin ber í
skauti sér og halda áfram að njóta
lífsins.
Friðjón Bjarnason.
Mig langar aðeins að minnast
pabba míns sem lést eftir að því er
virtist endalausa baráttu við
krabbamein. Margs er að minnast
en það verður ekki talið upp hér.
Með aldrinum fór ég að gera mér
grein fyrir öllum þeim mannkost-
um sem pabbi hafði til að bera,
endalausa hjálpsemi sem stóð
flestum til boða og bitnaði oft mik-
ið á frítíma pabba og mömmu.
Loforð hans stóðu alltaf sem
stafur á bók og það sem hann
hugsaði mikið um það að afkom-
endurnir ættu trygga framtíð.
Mikið hafði pabbi gaman af að
gefa eitthvað, svo sem hesta sem
hann reyndar fékk stundum gefna
til baka. Þetta er ekki mikið um
þann sem mér fannst mikill mað-
ur. Flest mun ég geyma fyrir mig
sjálfan í minningum mínum. En
það sem ég mun sakna þín.
Takk fyrir alla leiðsögnina á
lífsleiðinni.
Þinn
Kristján (Stjáni).
Elsku Manni. Mig langar að
kveðja þig með nokkrum orðum.
Það er skrítið að þú sért ekki leng-
ur meðal vor. Hávaxinn, stórskor-
inn í andliti með góðleg augu og
stóran faðm sem tók á móti okkur
með brosi á vör þegar við komum í
heimsókn á Berugötuna. Þú
komst mér fyrir sjónir sem dugn-
aðarforkur. Gast ekki lengi setið
kyrr, alltaf eitthvað að brasa. Ef
maður náði þér í spjall við eldhús-
borðið var það hestamennskan
sem bar hvað hæst á góma. Hún
var þitt stóra áhugamál og fór
mikið af þínum tíma í að sinna því.
Fengum við fjölskyldan oft að
njóta þess að fara á bak með þér.
Ég var mjög upp með mér þegar
þú treystir mér meira að segja að
sitja hann Grána, uppáhaldshest-
inn þinn. Ég vil þakka þér fyrir að
gefa okkur ógleymanlegar stund-
ir þar sem riðið var inn í hraunið
uppi í Hvítársíðu og dagsferðinni
vestur að Sauðafelli gleymi ég
aldrei.
Eitt af því sem einkenndi þig
var að þú vars sífellt að blístra
lagstúfa. Gat maður stundum
staðsett þig bara með því að
hlusta eftir blístri. Og músíkalsk-
ur varstu. Þú varst örugglega
rosalegur töffari, þegar þú barðir
húðirnar í einu af dansbandi
Borgarness á þínum yngri árum.
Þú varst ræðinn og glaðlyndur.
Hlóst hátt og innilega með bak-
föllum og stundum skelltirðu þér
á lær.
Þú varst natinn og góður við
börn og varst í „afa“ hlutverkinu á
Berugötunni hjá börnunum sem
„amma Inga“ fóstraði á daginn.
Barnabörnunum varstu alltaf
góður og tilbúinn að hossast og
gantast með þau. Þau sakna sárt
afa síns. Já Manni minn, ég vil
þakka þér fyrir að vera ljúfur og
góður afi og að lokum þakka fyrir
að fá að kynnast þér og allar okk-
ar stundir saman.
Auður Aðalsteinsdóttir.
Elsku afi. Það er sárt að kveðja
þig. Það eru alltaf einhverjir í líf-
inu sem eru forréttindi að kynnast
og þú ert einn af þeim sem ég hef
verið svo heppin að eiga að. Þið
amma eruð fyrirmynd mín þegar
kemur að ást og umhyggju, dugn-
aði og atorkusemi. Ég mun alltaf
muna góðu stundirnar á Berugötu
sem hefur verið öruggt skjól fyrir
ys og þys borgarinnar. Þar var
alltaf tími til þess að spjalla við
stóra sem smáa, leika og bralla.
Þú sast aldrei auðum höndum
og lifðir lífinu lifandi. Vinkona mín
sagði mér einu sinni að það væri
einungis hægt að syngja ef manni
liði vel. Mér finnst því gott að
minnast þín ávallt syngjandi og
flautandi. Hvíl í friði afi minn.
Þín
Björk.
Elsku afi.
Þá hefur þú loks fengið hvíldina
sem á endanum var óumflýjanleg
eftir baráttu við erfið veikindi.
Það er með mikilli hlýju og vænt-
umþykju sem ég minnist allra
þeirra stunda sem við höfum átt
saman í gegnum árin og ég á
væntanlega seint eftir að venjast
því þegar kemur að reglulegu
stoppunum í Borgarnesi að þú
verðir ekki þar. Þú varst alltaf svo
áhugasamur um allt sem við
barnabörnin vorum að gera og
maður fann vel fyrir því að þú
fylgdist með öllu úr fjarska. Þó
svo að internet og tækni væru
hlutir sem þú lést að mestu leyti
vera þá varst þú einhvernveginn
ávallt með allt á hreinu hvað varð-
ar fótboltann hjá okkur systkin-
unum. Frá íþróttunum leiddust
svo umræðurnar margoft að hest-
unum sem áttu hug þinn allan
þangað til að aldurinn fór að segja
til sín og Sigga og duglegu börnin
hennar tóku við.
Þegar ég hugsa til baka þá rifj-
ast upp fyrir mér öll ævintýrin
sem við systurnar lentum í þegar
við vorum í Borgarnesi þegar við
vorum litlar. Skeljatínsluleiðangr-
ar í fjörunni og allar ferðirnar upp
í hesthús þar sem þú hikaðir ekki
við að slengja okkur á bak þó svo
að við værum skjálfandi úr
hræðslu. Ég brosi við tilhugs-
unina núna þar sem ég hef með
tímanum lært að meta þennan
eiginleika þinn að bara demba sér
í hlutina. Þó svo að þeir virki
stundum ógnvekjandi þá þýðir
ekkert annað en að herða sig og
taka í taumana. Þessi hugsun hef-
ur ávallt fylgt mér og hefur hvatt
mig áfram í öllu því sem ég tek
mér fyrir hendur. Þótt þú hafir
fyrir löngu sleppt af mér fasta
takinu sem þú hélst um mig á
hnakknum hér áður fyrr þá veitir
það mér núna öryggi að vita af því
að núna hef ég þig alltaf með mér
og ég efast ekki um að þú haldir
áfram að fylgjast með okkur öll-
um úr fjarska.
Sofðu rótt, elsku afi minn, við
hittumst aftur á öðrum stað.
Þín
Inga Birna.
Elsku afi.
Afi var góður og traustur og
alltaf gott að koma til þeirra
ömmu hvenær sem var. Hann var
alltaf tilbúinn til að gera allt fyrir
okkur og leiðbeina. Okkur langar
til að þakka þér fyrir allt sem þú
kenndir okkur og hjálpaðir okkur
með.
Takk fyrir allt skutlið og snún-
ingana og fyrir að vera þú. Við
höldum svo áfram að kíkja til
ömmu og hjálpa henni fyrir þig.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Þín afabörn,
Bjarni Guðmann og
Ingibjörg Rósa.
Bjarni G. Sigurðsson eða
Manni eins og hann var að öllu
jöfnu kallaður er fallinn frá síð-
astur úr hópi fjögurra systkina.
Fjölskyldurnar fjórar bjuggu all-
ar í Borgarnesi og stórfjölskyldan
var fyrirferðarmikil í mínum upp-
vexti, þar voru Stjáni og Gyða í
Arabíu, Tóta og Emil á efri hæð
og Manni og Inga á þeirri neðri í
Berugötu 5, auk foreldra minna
Fíu og Gísla á Þórólfsgötunni. Í
minningunni stendur einn frænd-
inn upp úr, móðurbróðir minn
sem hér er kvaddur. Hann var
ærslafullur, skemmtilegur og
barngóður frændi sem tók okkur
krakkana oft með í „pissubílinn“.
Það var bíllinn sem Manni ók í þá
daga á laugardögum yfir sumarið
um götur Borgarness til að ryk-
binda þær með sjó, en Manni
starfaði í áratugi hjá Vegagerð-
inni í Borgarnesi. Þetta er reynd-
ar ein af mínum fyrstu minning-
um úr æsku ásamt minningum um
heimsóknir Manna á laugardags-
morgnum til foreldra minna. Þeg-
ar ég heyrði að frændi var kominn
var ég fljótur á fætur, annars beið
manns bóndabeygja og kitl sem
og góðlátlegar skammir fyrir að
vera ekki kominn á lappir. Þá
voru þær ófáar heimsóknirnar í
Berugötuna með okkur krakkana
til að láta Ingu klippa á okkur
bræðrum hárið. En Manni var
ekki bara ærslafullur og hávaða-
samur frændi, þegar maður horfir
til baka sem fullorðinn einstak-
lingur sér maður að þarna var á
ferð umhyggjusamur faðir. Hann
tók t.d. mikinn þátt í íþróttastarfi
barna sinna, löngu áður en farið
var að skrifa lærðar greinar um
mikilvægi þátttöku foreldra í slíku
starfi. Hestarnir voru aldrei langt
undan og man ég aldrei annað en
að frændi héldi hross og stundaði
reiðmennsku af nokkru kappi. Í
gegnum árin hefur verið ljúft að
koma við í Berugötunni, setjast
niður við eldhúsborðið og spjalla
við þau hjón, þó svo að þeim heim-
sóknum hafi því miður fækkað
með árunum. Með frænda er
genginn góður drengur sem setti
mark sitt á þann sem þetta skrifar
og Berugatan verður ekki söm,
blessuð sé minning frænda.
Ingu, börnum, tengdabörnum
og afkomendum öllum vottum við
fjölskyldan innilega samúð.
Elías Bj. Gíslason.
Mest er yndi á okkar landi
yfir víðar sveitir ríða
upp frá strandar eyðisandi
inn til fríðra dala hlíða;
finna vildarvin að kveldi
vaka um stund á gamanfundi
fá svo hvíld hjá árdagseldi
undurþæga, í værum blundi.
(Guðmundur Björnsson)
Í dag kveðjum við góðan vin og
frænda, hann Manni er horfinn
yfir móðuna miklu en ótal minn-
ingar koma í hugann. Ungur kom
hann í sumardvöl að Sauðafelli og
tengdist þessu heimili mikið. Alla
tíð var hann boðinn og búinn að
hjálpa ef þörf var, því hann var
greiðamaður mikill.
Það voru ófáar ferðirnar sem
hann kom vestur ef verið var að
smala, taka inn bagga eða koma
með eitthvað sem vantaði. Alltaf
fljótur og fullur af lífsgleði, það
var upplífgandi að hitta hann.
Foreldrum mínum var hann
einstaklega trygglyndur og hjálp-
samur alla tíð, fyrir það skal nú
þakkað, hann var þeim sem besti
sonur. Manni var barngóður og
börn hændust að honum, hann gaf
sér alltaf tíma til að tala við þau.
Hestar voru honum hugstæðir og
hafði hann gaman af ferðalögum á
hestum og fór oft greitt því hann
var duglegur maður að hverju
sem hann gekk. Hestarnir voru
vinir hans og hugurinn leitaði oft
til þeirra á seinni árum. Við þökk-
um fyrir allar góðar samveru-
stundir og hjálpsemina sem hann
sýndi öllu okkar fólki.
Elsku Inga, innilegar samúðar-
kveðjur til þín og fjölskyldunnar.
Hörður og Kristín
á Sauðafelli.
Bjarni Guðmann
Sigurðsson