Morgunblaðið - Sunnudagur - 24.11.2013, Blaðsíða 46

Í starfi sínu sem frístundaleiðbeinandi leggur
Hafsteinn Vilhelmsson mikla áherslu á að
virkja alla unglingana í hverfinu óháð þjóðerni.
A
llt hans fas er bráðsmitandi.
Kveðjan er glaðleg og stutt í
bjart brosið. Þegar hann byrjar
að tala fer hann fljótt á flug.
Meðan við sitjum saman um
stund í félagsmiðstöðinni 111 í Breiðholtinu,
þar sem hann vinnur, stendur hann meira að
segja nokkrum sinnum upp til að leggja
áherslu á mál sitt. Erfitt er að hrífast ekki
með Hafsteini Vilhelmssyni í þeim ham. Ham
sem er honum eðlislægur. Lífsgleðin geislar
af honum.
Hafsteinn fæddist á Srí Lanka árið 1984 en
var ættleiddur til Íslands fáeinna vikna gam-
all af hjónunum Margréti Ingibjörgu Haf-
steinsdóttur og Vilhelm Einarssyni, og ólst
upp með systur sinni, Hlíf Sigríði, sem einnig
er ættleidd frá Srí Lanka. „Við erum ekki
blóðskyld en þar sem aðeins nokkrir dagar
eru á milli okkar vorum við alin upp eins og
tvíburar,“ segir Hafsteinn sem stóð í þeirri
meiningu fyrstu ellefu árin að hann væri eldri.
„Það var þangað til mamma átti erindi við
þjóðskrá og komst að raun um að kennitalan
mín var ekki til. Þau héldu að ég væri fæddur
30. september en það reyndist vera 30. októ-
ber. Ég yngdist sumsé um heilan mánuð sem
þýðir að systir mín er í raun sex dögum eldri,
fædd 24. október,“ segir Hafsteinn.
Hann veit ekki hvernig þessi misskilningur
kom til og hefur engin áform um að kynna
sér málið frekar. „Ætli ég haldi mig ekki bara
við 30. október úr þessu,“ segir hann hlæj-
andi.
Hvers vegna ertu svona brúnn?
Hafsteinn ólst að vonum upp sem hver annar
Íslendingur og veitti því ekki athygli að hann
væri eitthvað öðruvísi fyrr en fólk fór að
benda honum á það. „Haffi, hvers vegna ertu
svona brúnn?“ spurðu börnin á leikskólanum.
Ekki stóð á svari: „Ég borða svo mikið súkku-
laði.“
Þar með var það afgreitt.
Það var gæfa Hafsteins að kunna að svara
fyrir sig. Þess vegna gáfust börnin snemma
upp á því að atast í honum, hvort sem það var
sprottið af stríðni eða forvitni. Það var eins og
skvetta vatni á gæs.
Eitt þótti honum þó leiðinlegt. Það var þeg-
ar hann var spurður hverjir „alvöru“foreldrar
hans væru. „Mér þykir ofboðslega vænt um
foreldra mína og vildi ekki eiga aðra foreldra,
þess vegna særði þetta mig. Að því kom að
foreldrar okkar ræddu þetta við okkur systk-
inin og lögðu þá málið svona upp: „Við erum
og verðum foreldrar ykkar. Við ólum ykkur
upp og verðum alltaf til staðar fyrir ykkur.“
Það var afskaplega dýrmætt að heyra enda
auðvelt að rugla börn í ríminu í þessum að-
stæðum.“
Hafsteinn hefur aldrei haft áhuga á því að
vita hverjir blóðforeldrar hans eru enda þótt
foreldrar hans búi yfir upplýsingum um þá.
„Ég hef ekki séð tilganginn í því og hef satt
best að segja afskaplega lítið velt uppruna
mínum fyrir mér. Vissulega yrði gaman að
fara einhvern tíma til Srí Lanka en það er
samt ekkert forgangsatriði hjá mér. Aðrir
staðir eru ofar á listanum,“ segir hann.
Hélt aftur af félögunum
Vinir og leikfélagar Hafsteins pældu aldrei í
því að hann væri eitthvað öðruvísi. Hann var
bara einn af hópnum. Þeir voru meira að
segja gjarnan viðkvæmari fyrir áreitni í hans
garð en Hafsteinn sjálfur. Fyrir vikið þurfti
hann stundum að halda aftur af þeim.
Hann lék knattspyrnu á yngri árum og
fékk stundum gusur yfir sig á velli, aðallega
frá áhorfendum. „Það var yfirleitt sagt í hita
leiksins og ekki illa meint og oftast var ég
beðinn afsökunar á eftir,“ segir Hafsteinn og
erfir ekki upphlaup af því tagi við nokkurn
mann.
Því fer fjarri að öll athyglin hafi verið nei-
kvæð. „Mörgum fannst ég mjög merkilegur
þegar ég var krakki. Eins vakti það óskipta
athygli að ég talaði lýtalausa íslensku. Ég
kann margar meinfyndnar sögur af því,“ segir
hann.
Eitt sumarið vann Hafsteinn sem sendill og
hafði meðal annars það hlutverk með höndum
Heyriði, hann
talar íslensku!
HANN VAR VATNI AUSINN OG HLAUT NAFNIÐ HAFSTEINN
VILHELMSSON. ÓLST UPP Í HÓLAHVERFINU Í BREIÐHOLTI, ÓSKÖP
VENJULEGT ÍSLENSKT BARN. FYRIR UTAN EITT. HANN ER DÖKKUR Á
HÖRUND. STAÐREYND SEM VAKTI ALLSKONAR VIÐBRÖGÐ HJÁ FÓLKI.
HANN LÉT SÉR ÞÓ HVERGI BREGÐA, HVORKI ÞÁ NÉ NÚ, ÞEGAR HANN
ER ORÐINN LEIKARI OG ÍTREKAÐ BEÐINN UM AÐ LEIKA GLÆPAMENN.
Texti: Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
Myndir: Eggert Jóhannesson eggert@mbl.is
46 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 24.11. 2013
Viðtal
*… mér finnst mjöggaman að leika glæpa-menn. Ég hef samt sem áður
mikinn áhuga á að prófa
hlutverk af öðru tagi.