Morgunblaðið - 07.12.2013, Page 47

MINNINGAR 47
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. DESEMBER 2013
Raðauglýsingar
Nauðungarsala
Uppboð
Einnig birt á www.naudungarsolur.is.
Framhald uppboðs á eftirfarandi eignum verður háð á þeim
sjálfum, sem hér segir
Kvíabólsstígur 1, 740 Fjarðabyggð, fastanr. 216-9253, þingl. eig. Helgi
Guðmundsson og Sesselja Rán Hjartardóttir, gerðarbeiðandi Stapi
lífeyrissjóður, miðvikudaginn 11. desember 2013 kl. 09:45.
Nesgata 3, 740 Fjarðabyggð, fastanr. 216-9555, þingl. eig. Laufskálinn
ehf, gerðarbeiðendur Fjarðabyggð og Sparisjóður Norðfjarðar,
miðvikudaginn 11. desember 2013 kl. 10:00.
Dalbarð 11, 735 Fjarðabyggð, fastanr. 217-0178, þingl. eig. Pétur
Halldór Georgsson, gerðarbeiðandi Landsbankinn hf., miðvikudaginn
11. desember 2013 kl. 10:45.
Árdalur 9, 735, Fjarðabyggð, fastanr. 231-1954, þingl. eig. Eskihús ehf,
gerðarbeiðandi Fjarðabyggð, miðvikudaginn 11. desember 2013 kl.
11:00.
Árdalur 11, 735, Fjarðabyggð, fastanr. 231-1957, þingl. eig. Eskihús
ehf, gerðarbeiðandi Fjarðabyggð, miðvikudaginn 11. desember 2013
kl. 11:15.
Bleiksárhlíð 35, 735 Fjarðabyggð, fastanr. 217-0119, þingl. eig. Jón
Jónsson, gerðarbeiðandi Íbúðalánasjóður, miðvikudaginn 11.
desember 2013 kl. 11:30.
Austurvegur 70, 730 Fjarðabyggð, fastanr. 217-7400, þingl. eig.
Þrándartún ehf., gerðarbeiðandi Íbúðalánasjóður, miðvikudaginn 11.
desember 2013 kl. 12:15.
Bakkagerði 11, 730 Fjarðabyggð, fastanr. 233-9494, þingl. eig.
Trésmiðja Fljótsdalshéraðs hf, gerðarbeiðandi Fjarðabyggð,
miðvikudaginn 11. desember 2013 kl. 12:30.
Vallargerði 11-13, Fjarðabyggð, fastanr. 233-9552, þingl. eigandi VBS
eignasafn hf., gerðarbeiðandi Fjarðabyggð, miðvikudaginn 11. des-
ember 2013 kl. 12:45.
Hlíðargata 16, 750 Fjarðabyggð, fastanr. 217-7949, þingl. eig. Jónas
Benediktsson, gerðarbeiðandi Sjóvá-Almennar tryggingar hf.,
miðvikudaginn 11. desember 2013 kl. 14:15.
Sýslumaðurinn á Eskifirði,
6. desember 2013,
Helgi Jensson, fulltrúi.
Hún amma Auður var mér og
mínum alltaf góð, hún hefði gefið
af sér brókina ef þess hefði þurft.
Ég man þær góðu stundir er
lítil ég var heima hjá ömmu og afa
á Sigló, eitthvað að malla í potti,
bakkelsi, vöfflur, rjúkandi kaffi,
sumar og sól og afi Jón að spila á
munnhörpuna sína og kalla síðan
Auður mín elskan mín. Svo fal-
legt var samband þeirra, elskuðu
hvort annað svo heitt að unun var
á að horfa og hlusta, alltaf hlakk-
aði ég mikið til að koma á Sigló úr
borginni í sveitasæluna til þeirra
yndislegu hjóna. Þegar ég var 16
ára kom ég alfarið norður, var þá
mikið hjá ömmu og afa, mér þótti
svo vænt um þau og þau reyndust
mér svo yndisleg og mínum
manni. Þá kynntist ég betur
þeirra lífi, þrautum, raunum og
gleði enda var ég þroskuð og ung
dama. Ömmu þótti mikið vænt
um saumavélina sína en á þeim
tíma saumaði ég mjög mikið og
fékk lánaða vélina hennar ömmu
ansi oft. Ég gleymi ekki deginum
sem amma kom arkandi til mín í
vinnuna með nýja saumavél undir
handleggnum og gat ekki beðið
eftir að afhenda mér gjöfina sem,
já ég 17 ára, átti að vera brúð-
argjöfin mín.
Hún amma Auður var mikil
Auður Gísladóttir
✝ Auður Gísla-dóttir fæddist
að Ytra-Holti í
Svarfaðardal 5.
nóvember 1921.
Hún lést á deild
13-E á Landspít-
alanum 22. nóv-
ember 2013.
Útför Auðar fór
fram frá Seltjarn-
arneskirkju 28.
nóvember 2013.
handverkskona,
prjónaði, heklaði,
saumaði út o.fl. og
hún eldaði ofan í sig
mat fram til síðasta
dags, bakaði ennþá
sínar vöfflur, já hún
var af þeirri kyn-
slóð. Svo gaman
þótti mér þegar við
náðum að ræða
saman um gamla
tíma þegar amma og
afi voru ung og uppvaxtarárin
hennar, já hún bjó í torfkofa, hún
hafði lifað tímana tvenna.
Alltaf var hún með allt á
hreinu, vissi allt um alla í fjöl-
skyldunni, mundi ótrúlegustu
hluti fram til dauðadags en líkami
ömmu var löngu búinn að lifa
enda orðinn 92 ára og oftar en
einu sinni talaði hún um að hún
færi að hitta afa Jón sem hún
sagði mér að vitjaði sín oft. Ég fór
yfirleitt frá henni með súkkulaði,
prjónaða sokka, húfu eða hvað
sem er því ekki gat hún sent mig
heim með ekki neitt og ég tala nú
ekki um góða rúgbrauðið sem
hún bakaði.
Þetta eru bara nokkrar minn-
ingar á blaði en þær eru svo
margar sem ég geymi í hjarta
mínu og mun varðveita. Að eiga
ömmu er svo dýrmætt og ég
þakka fyrir þig og alla þína
gæsku, kennslu, ást, gleði og að
vera til, því án þín væri ég ekki til
og allt þitt fólk.
Hvíl í friði, elsku amma Auður.
Stígur hún við stokkinn,
stuttan á hún sokkinn,
ljósan ber hún lokkinn
litli telpuhnokkinn.
(Jónas Hallgrímsson)
Þín
Helena Hólm.
Það var í kringum árið 1955 að
mér datt það snjallræði í hug að
við Guffy systir gengjum inn á
Ísafjörð til að heimsækja Dísu
systur sem vann þá á sjúkrahús-
inu á Ísafirði. Ég fékk Rúnar Guð-
mundsson heitinn til að koma
með. Við gengum yfir margar
skriður og komum inn í Hnífsdal
seinnipartinn. Þar kom maður á
móti okkur, ég held að hann hafi
sagst vera hreppstjóri. Hann
spurði okkur hvort við værum
ekki svöng. Við játtum því og var
okkur þá boðið inn í mjólk og kök-
ur. Ekki grunaði okkur að þessum
manni hefði verið falið það að
stöðva okkur. Svo leið tíminn og
okkur var farið að leiðast kallinn.
Hann var alltaf í símanum. Svo
kom hann fram og sagði okkur að
það væri að koma bíll sem væri að
keyra inn á Ísafjörð og við ættum
að fara með honum heim aftur.
Við vorum dauðfegin og tókum því
vel.
Bílstjórinn var enginn annar en
Guðmundur Páll Einarsson. Ég
var ekki gamall þegar leiðir okkar
lágu saman og ekki í síðasta skipt-
ið. Ég man þegar ég fór til hans í
frystihúsið og bað hann um vinnu,
þá spurði hann: „Er eitthvað hægt
að nota þig, vinur?“ Ég man að ég
sagði að ég kynni að spyrða fisk
eins og hinir strákarnir. Aldrei
Guðmundur Páll
Einarsson
✝ GuðmundurPáll Einarsson
fæddist í Bolung-
arvík, 21. desember
1929. Hann lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu á Ísafirði 24.
nóvember 2013.
Útför Guð-
mundar Páls fór
fram frá Hólskirkju
í Bolungarvík 30.
nóvember 2013.
var maður atvinnu-
laus í þá daga.
Frystihúsið sá um
það í þá daga. Þarna
var stór og mikil fé-
lagsmiðstöð, allir
fengu vinnu, stórir
sem smáir. Það
munaði um hverja
hönd í Bolungarvík
enda með stærstu
verstöðvum lands-
ins.
Þetta rifjast upp þegar maður
fréttir það að Guðmundur Páll
hafi flutt aðfaranótt sunnudags.
Ég segi flutt því faðir minn spurði
alltaf, þegar hann sá flaggað í
hálfa stöng: Hver er fluttur. Hann
sagði að við flyttum en dæjum
ekki.
Við flest, sem unnum með Guð-
mundi Páli sem verkstjóra og
framkvæmdastjóra Íshúsfélags
Bolungarvíkur, minnumst hans í
kringum okkur goggandi í fisk
niðri í móttöku, að slá úr í tækjum
með okkur þegar okkur vantaði
mann, berandi á borð fisk hjá kon-
unum og skipandi út fiski. Hann
þurfti oft að fá vettlingana lánaða
hjá okkur þegar hann vildi vera
inni í frystiklefa að hjálpa til.
Hann spurði oft: „Þarft þú ekki að
fara í pásu, vinur?“ Svona var
Guðmundur Páll. Ég held að flest-
ir ef ekki allir geti tekið undir að
Guðmundur var hvers manns
hugljúfi. Þegar frystihúsið kemur
upp í hugann þá verður alltaf
myndin af Guðmundi efst í huga
manns.
Fjölskylda mín vann þarna
undir stjórn Guðmundar meira og
minna í hans tíð. Við viljum votta
fjölskyldu hans og vinum okkar
dýpstu samúð.
Sigurður Þorleifsson og
Guðmunda K. Ásgeirs-
dóttir, Sandgerði.
Kæri Einar.
Nokkur orð til þín og fjöl-
skyldu þinnar á þessari kveðju-
stund. Þú hófst störf hérna í
Þjónustumiðstöð Hafnarfjarðar
árið 2006, varst í fyrstu í hluta-
starfi því þú varst að klára að
sinna skyldum þínum á sjónum.
Það er einmitt eitt af einkunnar-
orðum þínum, skyldurækni, en
einnig mætti telja upp fleiri þætti
sem við þig áttu eins og hrein-
skilni, samviskusemi, fag-
mennska, fjölhæfni o.fl. Þú sinnt-
ir hinum ýmsum verkefnum þann
of stutta tíma sem þú varst hjá
okkur en þau voru fjölbreytt.
Verkefnin voru t.d. tengd við hin
ýmsu hreinsunarstörf til að halda
bænum hreinum, við snjómokst-
ur og hálkuvarnir, við hin ýmsu
garðyrkjustörf, stíga og gatna-
viðhaldsstörf og síðast en ekki
síst þá varstu alltaf boðinn og bú-
inn að leysa hin og þessi verkefni
í mötuneyti okkar, þar varstu á
heimavelli.
Þinni manngerð var vel lýst
þegar ég talaði við þig þegar þú
varst að koma úr sumarfríi í
ágúst sl., hvort þú ætlaðir að vera
á bakvöktum núna í vetur og ekki
stóð á svari og var svar þitt eins
og oft áður: „Ekki spurning, ég
verð með í því.“ Jákvæðni, létt-
leiki og hlátur þinn lifir með okk-
ur hinum sem eftir stöndum, þú
hafðir slíkan smitandi hlátur að
það hálfa væri nóg. Aldrei var
kvartað eða kveinað yfir neinu,
þú vildir bara leysa viðkomandi
verkefni af sem mestri fag-
mennsku, fljótt og vel, ekkert
hangs eða einhver vandræða-
gangur átti við þig.
En lífið er stutt og alltof stutt
til að vera með einhver leiðindi.
Eftir að þú veiktist núna í ágúst
þá varstu ávallt jákvæður og
hélst reisn þinni allt til enda. Það
er minnisstæður sá fundur sem
ég átti mér þér núna í október að
Svöluási 1A (heima hjá þér). Þú
kallaðir mig inn í herbergi til þín
og lokaðir hurðinni á eftir okkur,
mun fleira fólk var í íbúðinni, þú
talaðir um verkferlana í vinnunni
og hvað mætti betur fara í hinum
og þessum verkefnum, gafst mér
góð ráð og við áttum saman mjög
gott spjall þar sem samviskusemi
þína og rétt vinnubrögð bar m.a.
á góma. Þér var langt frá því að
Einar Sigurðsson
✝ Einar Sigurðs-son fæddist 23.
september 1945 í
Hafnarfirði. Hann
lést á krabbameins-
deild Landspítalans
við Hringbraut 22.
nóvember 2013.
Útför Einars fór
fram frá Hafn-
arfjarðarkirkju 3.
desember 2013.
vera sama um
hvernig hlutirnir
væru gerðir eftir að
þú hættir þínu
starfi. Ég met þetta
samtal okkar þarna
heima hjá þér mikils
sem og önnur sam-
skipti okkar, minn-
ingin um ekki bara
frábæran starfs-
mann heldur góðan
og skemmtilegan fé-
laga lifir til eilífðar.
Einar minn, þín verður sárt
saknað hérna á vinnustaðnum
okkar að Norðurhellu 2, þú fórst
alltof snemma frá okkur og fjöl-
skyldu þinni, en sagt er að Guð
þurfi öflugt fólk til hinna ýmsu
starfa og þú ert núna kominn í
hans þjónustu og hann orðinn
þinn verkstjóri og þú átt eftir að
standa þig vel þar eins og annars
staðar á lífsleiðinni.
Það var heiður og ánægjulegt
að fá að starfa með þér og fá að
kynnast hvílíkur öðlingur að
manni þú ert. Fanney mín, það
hefur verið heiður að fá að kynn-
ast þér og hversu sterk og dugleg
þú hefur verið í öllu þessu ferli.
Ég og vinnufélagar mínir viljum
votta þér, Fanney, börnum og
fjölskyldu þinni alla okkar dýpstu
samúð, minning um góðan mann
lifir.
Björn Bögeskov Hilmarsson,
Þjónustumiðstöð/Umhverfi
og framkvæmdir.
Mig langar til að minnast
æskuvinar míns, Einars Sigurðs-
sonar, eða Edda eins og hann var
ávallt kallaður. Ég hef þekkt
hann frá því ég man eftir mér. Við
bjuggum hvort á móti öðru á
Álfaskeiðinu, frá unga aldri og
áttum margar skemmtilegar
stundir með leikfélögum okkar.
Álfaskeiðið var barnmörg gata og
var mikið um leiki í götunni, og í
hrauninu, sem var rétt við hús-
dyrnar. Þetta á við gamla Álfa-
skeiðið, sem endaði í stórum
kletti.
Í hrauninu bak við Álfaskeiðið
voru byggðir dúfnakofar og alls
konar mannvirki til leikja.
Hraunið var í okkar huga óend-
anlegt og stórt. Núna eru á þess-
um slóðum götur, hús og fallegir
garðar. Eddi eignaðist þarna
marga leikfélaga og vini. Hann
var gæddur þeim hæfileikum, að
alltaf var hægt að leita til hans og
gætti hann þess, að allir væru
góðir hver við annan. Við rifjuð-
um oft upp gömlu góðu dagana og
vinina, sem við eignuðumst í
æsku, s.s., Gumma, Maju, Balda,
Möggu, Togga og Ollu.
Fyrir réttum 15 árum voru lið-
in 50 ár, frá því við frumbyggjar á
Álfaskeiðinu fluttu í götuna.
Haldin var einstaklega skemmti-
leg götuhátíð, sem hófst með
göngu um götuna, síðan var
kvöldverður á veitingahúsi. Eddi
og Fanney voru þar á meðal.
Margt var rifjað upp frá gömlu
góðu dögunum og allir skemmtu
sér vel.
Eddi flutti af Álfaskeiðinu,
þegar þau Fanney byrjuðu bú-
skap. Þá lagðist hann í sjó-
mennsku og var bryti á Eim-
skipafélagsskipum í áraraðir.
Eddi réðst til starfa, sem kokkur
í mötuneyti Hvals hf. í Hvalfirði,
1974. Hann starfaði þar þrjár
vertíðir, þar til veitingahúsið
Gafl-inn var stofnað. Eddi var
mjög virtur af starfsfólkinu og
breytti ýmsu til nútímalegra
horfs í mötuneytinu. Hann var
léttur í lund og hafði góða stjórn-
unarhæfileika, enda dáðu starfs-
stúlkurnar yfirmann sinn. Í hval-
stöðinni voru yfir 100 manns
starfandi á vöktum allan sólar-
hringinn, svo að mikil umsvif
voru í eldhúsi hvalstöðvarinnar.
Þarna eignuðust Eddi og
Fanney marga góða vini.
Fjölskyldan flutti í Hvalfjörð-
inn á sumrin og dvöldu þar með
börnin sín, Halldóru og Einar.
Fanney starfaði á skrifstofunni
tvö sumur.
Pabbi og Kristján bróðir minn
töluðu oft um hversu lánsamir
þeir voru að fá Edda til starfa.
Einnig nutum við mamma góðrar
nærveru þeirra, í þessu litla sam-
félagi.
Vinaböndin styrktust við þessi
samskipti, þótt þau hafi verið
órofin frá æskuárunum. Sendi
innilegar samúðarkveðjur frá
Kristjáni og fjölskyldu, sem
þakkar allar samverustundirnar.
Þegar ég hitti Edda á förnum
vegi, eða í góðra vina hópi, ávarp-
aði hann mig ævinlega á sinn fal-
lega hátt. „Gott að sjá þig, ljósið
mitt.“ Ég sendi Fanneyju, Hall-
dóru, Einari, Helga, Halldóru
tengdamóður, Guðbjörgu systur
og fjölskyldum innilegar samúð-
arkveðjur frá fjölskyldu minni.
Minningin um góðan dreng lif-
ir.
Birna Loftsdóttir.
Vegir Guðs eru órannsakan-
legir, en við leggjum örlög okkar í
hans hendur.
Enginn veit sinn vitjunartíma,
og við kunnum hvorki að telja
okkar daga né annarra.
Látinn er kær vinur, Einar
Sigurðsson. Við kynntumst árið
1974 þegar Einar var ráðinn sem
yfirkokkur hjá Hval hf. og hélst
vinskapur okkar óslitinn alveg
síðan þá. Árið 1980 mælti hann
með mér í inngöngu í Oddfellow
og nutum við margra ánægju-
legra stunda í leik og starfi. Einar
var traustur vinur, einstakur og
duglegur að rækta vinaböndin.
Hann stofnaði veitingastaðinn
Gafl-inn, sem varð einn virtasti
staður bæjarins og þar var oft
margt um manninn. Þegar maður
kom þangað í heimsókn tók Einar
vel á móti manni og þá var alltaf
slegið á létta strengi.
Hann var lánsamur er hann
kvæntist eiginkonu sinni, Fann-
eyju, og hjónaband þeirra var
einstaklega farsælt, en þau eign-
uðust þrjú börn. Börnin og
tengdabörnin sýndu honum
mikla umhyggju í þeim veikind-
um sem hann glímdi við, en þó er
hlutur Fanneyjar eiginkonu hans
mestur, og er sú ástúð er hún
sýndi einstök.
Þú Guð míns lífs, ég loka augum
mínum,
í líknar mildum föðurörmum þínum,
og hvíli sætt, þótt hverfi sólin bjarta,
ég halla mér að þínu föðurhjarta.
(M.Joch.)
Nú er mér minnisstæð ferðin
sem ég fór með Einari rétt fyrir
andlát hans, en hann vildi endi-
lega bjóða mér í saltfisk á Múla-
kaffi. Þangað var farið, ásamt
syni hans og tengdasyni, og var
Einar ákaflega glaður og ánægð-
ur á þessari stundu. Ég er þakk-
látur fyrir að hafa átt þessa stund
með honum, svona stuttu áður en
hann kvaddi þennan heim og
geymi þessa góðu minningu, sem
og allar aðrar tengdar Einari, um
ókomna tíð.
Það er með hlýhug og þakklæti
sem við kveðjum Einar, þennan
mæta og góða mann. Far þú í
friði, vinur, friður Guðs þig blessi,
og hafðu þökk fyri allt og allt.
Við biðjum algóðan Guð að
styrkja þig, Fanney mín, og börn
þín, tengdabörn og barnabörn.
Gunnlaugur Fjólar
og Steinunn.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is má finna
upplýsingar um innsendingarmáta og skilafrest. Einnig má smella á
Morgunblaðslógóið efst í hægra horninu og velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birtingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför
er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, jafnvel þótt grein
hafi borist innan skilafrests.
Lengd | Hámarkslengd minningargreina er 3.000 slög. Lengri greinar
eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda stutta kveðju, Hinstu
kveðju, 5-15 línur.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem aðstandendur senda
inn. Þar kemur fram hvar og hvenær sá sem fjallað er um fæddist,
hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og hvenær útförin fer fram.
Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra, systkini, maka
og börn, svo og æviferil. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður, en ekki í minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með
minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd skal
senda hana með æviágripi í innsendikerfinu. Hafi æviágrip þegar verið
sent má senda myndina á netfangið minning@mbl.is og gera umsjón-
arfólki minningargreina viðvart.
Minningargreinar