Morgunblaðið - 27.12.2013, Blaðsíða 29

✝ Guðríður Gísla-dóttir fæddist í
Naustakoti á
Vatnsleysuströnd
25. desember 1924.
Hún lést í Sunnu-
hlíð 14. desember
2013.
Foreldrar Guð-
ríðar voru Guðný
Jónasdóttir, f. 24.
júní 1893, d. 23
apíl 1976, og Gísli
Eiríksson, f. 22. apríl 1878, d.
2. janúar 1971. Guðríður var
þriðja í röð sex systkina. Þau
eru: Elín Björg, Eiríkur Jón-
as, Hrefna Kristín, Óskar og
Lóa Guðrún. Eftirlifandi eru
Hrefna Kristín og Lóa Guð-
rún.
Hinn 7. maí 1960 giftist
Guðríður Hauki Einarsyni, f.
3. desember 1923, frá Reykja-
dal í Hrunamannahreppi.
Hann lést 3. ágúst 2007. Dótt-
rún Ósk. Fyrir á Ágústa
Hönnu Kristínu. Þau eiga
eitt barnabarn. 4) Erna, f.
21.3. 1960, gift Skúla Hall-
dórssyni, f. 1.11. 1957. Börn
þeirra eru Haukur og Agnes.
Þau eiga eitt barnabarn. 5)
Valdís, f. 13.10. 1969, gift
Rúnari Ólafi Axelssyni, f.
19.6. 1965. Börn þeirra eru
Axel Snær og Brynja Líf.
Fyrir á Rúnar Auði Hlín.
Guðríður og Haukur
byggðu sér hús í Aust-
urgerði 7 í Kópavogi. Þar
hefur verið samverustaður
fjölskyldunnar enda sann-
kallaður sælureitur og einn-
ig Naustakot. Guðríður vann
lengst af hjá Vegagerðinni
sem matráðskona hjá Jónasi
bróður sínum brúarsmið.
Hún var flink í höndunum og
hannaði og saumaði mikið í
gegnum árin. Þau hjón voru
áhugafólk um ferðalög og
garðrækt, bar garður þeirra
vott um listfengi þeirra
beggja.
Útför Guðríðar verður
gerð frá Kópavogskirkju í
dag, 27. desember 2013, og
hefst athöfnin klukkan 13.
ir Guðríðar og
Pálma: 1) Sólveig
Jónasdóttir
Pálmadóttir, f.
11.4. 1945, var
gift Sturlu Snæ-
björnssyni, f.
21.11. 1945. Börn
þeirra eru Svan-
dís, Snorri, Guð-
ríður og Ingveld-
ur. Fyrir á
Sturla Þórð. Þau
eiga 13 barnabörn. Dóttir
Guðríðar og Ásgeirs: 2) Ósk
Ásgeirsdóttir, f. 6.10. 1946,
gift Marinó Eggertssyni, f.
11.1. 1946. Börn þeirra eru
Eggert og Haukur. Fyrir á
Ósk Sigríði. Þau eiga sex
barnabörn og fjögur barna-
barnabörn. Börn Guðríðar og
Hauks: 3) Gísli, f. 9.12. 1957,
giftur Ágústu Kristófers-
dóttur, f. 24.5. 1963. Börn
þeirra eru Guðríður og Guð-
Elsku mamma. Þú varst
okkur allt. Sterk, dugleg, glað-
leg, skemmtileg, listræn, já-
kvæð, ósérhlífin, ákveðin, fróð
og minnug.
Húmar að kveldi, hljóðnar dagsins
ys,
hnígur að ægi gullið röðulblys.
vanga minn strýkur blærinn blíðri
hönd,
og báran kveður vögguljóð við
fjarðarströnd.
Ég er þreyttur, ég er þreyttur,
og ég þrái svefnsins fró.
Kom, draumanótt, með fangið fullt
af friði og ró.
(Jón frá Ljárskógum)
Takk fyrir allt og allt elsku
mamma.
Þín börn,
Sólveig, Ósk, Gísli,
Erna og Valdís.
Gauja tengdamóðir mín lést
hinn 14. desember síðastliðinn
eftir baráttu við krabbamein.
Hún tók sjúkdómnum af
hetjuskap eins og flestu öðru
sem á hafði bjátað í lífinu.
Mestan hluta starfsævi sinn-
ar var Gauja ráðskona í brúar-
vinnuflokk Jónasar Gíslasonar
bróður síns. Oft var gaman að
hlusta á frásagnir hennar af
hinu og þessu sem á dagana
dreif í brúarvinnunni. Gauja
var minnug og mundi vel hve-
nær þessi eða hin brúin var
byggð. Eins var er verið var að
tala um aldur á fólki þá miðaði
hún oft við byggingu brúa og
sagði hann eða hún er fædd ár-
ið sem við vorum við þessa eða
hina ána.
Gauja var mikil saumakona
og vílaði ekki fyrir sér að
sauma hvort heldur sem var
buxur eða brúðarkjóla. Þau
hjón Gauja og Haukur voru
mikið garðyrkjufólk. Ber garð-
urinn í Austurgerði þess vott,
ekki síst rósirnar hennar Gauju
sem hún hafði endalausa þol-
inmæði til að nostra við. Gauja
var hörkudugleg og ósérhlífin
og þrekið með ólíkindum fram
undir það síðasta. Stundum
hefur verið gantast með það í
fjölskyldunni þegar undirbún-
ingur einhverrar veislu var að
ná hámarki, þá fannst henni
hægt ganga og sagði við dætur
sínar „stelpur gerið eitthvað“.
Það var alltaf notalegt að
sitja í stofunni hjá Gauju og
spjalla um liðna tíð yfir kaffi-
bolla eða jafnvel sérrístaupi,
því hún hafði gaman af að
segja frá samferðafólki frá
ýmsu sem á dagana hafði drif-
ið.
Ég kveð Gauju tengdamóður
mína með söknuði því betri
tengdamóður hefði ég ekki get-
að óskað mér.
Ég votta afkomendum henn-
ar og systrum samúð mína.
Skúli Halldórsson.
Í dag kveð ég ömmu mína,
Guðríði Gísladóttur. Við vorum
miklar vinkonur og ég á eftir að
sakna hennar mikið. Amma var
mikill skörungur og sannkall-
aður ættarhöfðingi. Hlýjar og
góðar minningar um sterka og
jákvæða konu fylla hugann.
Amma hafði jákvætt viðhorf til
lífsins og þeirra verkefna sem
hún fékk í lífinu. Hún sá ekki
vandamál, bara lausnir. Það var
alltaf stutt í hláturinn hjá
henni, jafnvel þótt tekist væri á
um menn og málefni.
Amma og afi byggðu sér hús
í Austurgerði í Kópavogi og þar
hefur samastaður fjölskyldunn-
ar verið alla tíð. Amma naut
þess að vinna í garðinum sínum
og þar átti hún einhverjar sínar
bestu stundir. Hún var mikil
áhugamanneskja um garðrækt
og garðurinn þeirra afa bar vott
um listfengi þeirra beggja. Rós-
irnar hennar ömmu voru alltaf
ótrúlega fallegar og einhvern
veginn stærri en allar aðrar
rósir.
Amma átti afmæli á jóladag
og var alltaf með jólaboð á þeim
degi. Í gegnum árin hefur stór-
fjölskyldan komið saman á þeim
degi, borðað hangikjöt og upp-
stúf og spilað saman vist, stund-
um til morguns, og mikið var
hlegið. Það verður skrítið að
fara ekki til ömmu á jóladag.
Amma hefur alltaf verið
uppáhalds og reynst mér afar
vel. Ég hef getað leitað til
hennar með stórt sem smátt.
Varðandi persónuleg málefni
talaði hún ekki af sér en alltaf
þegar ég spurði hana fékk ég
heiðarlegt svar og það kunni ég
að meta. Hún hafði sterkar
skoðanir, var ákveðin og á köfl-
um stjórnsöm, en hún mátti það
líka alveg enda vissi hún sínu
viti. Amma hafði mikinn áhuga
á sínu fólki og vissi upp á hár
hvað hver var að vinna við eða
læra enda var hún stálminnug.
Alltaf var hægt að fletta upp í
henni.
Nú er það okkar að varðveita
minningarnar, segja sögur,
passa hvert upp á annað og
tryggja tengslin.
Hvíl í friði elsku amma mín.
Svandís Sturludóttir.
Elsku amma.
Það er sorglegt að hugsa til
þess að ég eigi aldrei eftir að
sjá þig framar, en dásamleg til-
finning að hugsa til allra stund-
anna okkar saman.
Ég á ógrynni minninga um
þig. Þú varst kletturinn í fjöl-
skyldunni og höfuð ættarinnar.
Ég er svo einstaklega heppin
með að hafa átt margar stundir
með þér þegar ég bjó hjá þér í
Austurgerðinu.
Hlátrasköll og yatzy-spil
standa þó upp úr. Ég deildi með
þér öllum mínum hugsunum og
draumum enda varst þú, elsku
amma, mín besta vinkona.
Nú kveð ég þig í hinsta sinn,
elsku besta amma mín.
Nú kveð ég allt sem kærast er
við klökkvan strengjaslátt.
Í hinsta sinn þú mætir mér
sem morguns lífs míns átt.
(Guðrún Gísladóttir.)
Agnes.
Föðursystir okkar Guðríður,
sem alltaf var kölluð Gauja, og
maður hennar, Haukur, voru
okkur mjög nákomin og tóku
verulegan þátt í að ala okkur öll
upp, en þó eitthvað mismikið.
Fjölskyldur okkar bjuggu
lengi í sama húsinu á veturna
og síðan nærri hvor annarri í
Kópavoginum og á sumrin var
stór hluti fjölskyldnanna saman
í brúarvinnu. Gauja var alltaf
ráðskona og mamma stundum
og Haukur og pabbi voru í
vinnuflokknum, börnin voru oft
höfð með og svo unglingar þeg-
ar þeir fóru að geta unnið.
Þetta var því oft á tíðum ein
stórfjölskylda.
Gauja var harðdugleg og
vann mjög mikið á langri ævi,
fyrst við sveitastörf, síðan í
fiski, ráðskonustörf í hátt í 40
ár og svo var hún mikil sauma-
kona og saumaði oft fyrir fólk á
fyrri árum þegar konur keyptu
efni og réðu saumakonur til að
sauma kjóla og barnaföt. Þetta
var fyrir utan vinnuna við að
sinna stórri fjölskyldu og hún
hafði nógan tíma til að tala við
okkur.
Þrátt fyrir alla vinnuna var
Gauja alltaf til í að gera eitt-
hvað til tilbreytingar, smásprell
í vinnuflokknum, fara í leiki eða
skreppa eitthvað. Á sumrin
voru helgarnar oft notaðar til
að skoða svæðið í nágrenni við
vinnustaðinn sem stöðugt flutt-
ist til. Þá gengu þau Haukur oft
heilmikið og skoðuðu margt,
meðal annars höfðu þau um
langan tíma yndi af að leita að
fallegum steinum og áttu mikið
steinasafn.
Það kom fyrir í brúarvinn-
unni að við bræður vorum settir
í eldhúsið dagstund ef eitthvað
sérstakt var, þetta var oftast í
kringum flutninga og slíkt, þeg-
ar það þurfti til dæmis að skúra
allt og vaska. Það var ekki endi-
lega vinsælt en Gauja var
stjórnsöm og ekki með neitt
vesen. Hún var líka skemmtileg
og við kepptumst yfirleitt við að
ljúka verkefninu og komast aft-
ur út. Björg var mörg sumur
ráðskona með henni og notar
enn ýmis húsráð og uppskriftir
sem hún lærði af Gauju. Má þar
nefna að þegar verið er að út-
vatna saltfisk er gott að smakka
á vatninu til að gæta að réttri
seltu, í kakóið er nauðsynlegt
að enda á að setja smjör á
hnífsoddi til að bragðið verði
rétt og að fiskbollur má ein-
ungis hræra réttsælis. Minnis-
stætt er þegar þeyttar voru
svamptertur með handþeytara
um miðja nótt þegar verið var
að steypa við Síká til að mann-
skapurinn fengi rjómatertur í
kaffinu. Þetta var ekkert mál
fannst Gauju.
Eftir að útilegur í brúarvinnu
hættu hugsaði Gauja meira um
gamla bæinn í Naustakoti þar
sem hún var oft, gjarnan með
systrum sínum. Þær systurnar
söfnuðu öllu fólkinu saman
tvisvar á ári; á Jónsmessunni og
á litlu jólunum og Gauja stjórn-
aði því sem hún taldi þurfa.Það
leita á hugann okkar margar
góðar minningar er við hugsum
til hennar Gauju. Naustakot og
Vatnsleysuströnd átti hug
hennar allan. Þar var hún fædd
og uppalin. Hún var jólabarn,
fædd 25. desember 1924. Mikil
samheldni hefur verið hjá
systkinunum frá Naustakoti.
Alltaf var komið saman hjá
Gauju á jóladag á afmælisdeg-
inum hennar. Þar hittist öll föl-
skyldan og spilað var fram eftir
morgni. Fólki leið alltaf vel í
kringum hana Gauju. Hún hafði
góða nærveru og var alltaf boð-
in og búin að hjálpa til, ef með
þurfti. Það lék allt í höndum
hennar. Hún var snillingur í að
sauma og garðurinn hennar og
Hauks í Austurgerði bar af fyr-
ir snyrtimennsku og smekkvísi.
17. júní kom fólk til hennar í
kaffi og naut þess að sitja í fal-
lega garðinum hennar innan um
allar rósirnar, sem hún var svo
stolt af. Jónsmessan skipaði
fastan sess í lífi Gauju, þar sem
hún ásamt systkinum sínum
Hrefnu, Lóu, Ellu og Jónasi,
undirbjuggu Jónsmessuhátíð.
Þar kom fólk úr stórfjölskyld-
unni og átti góðan dag saman í
Naustakoti. Hún sagði okkur
frá fólkinu á Vatnsleysu-
ströndinni, ýmsum atburðum og
hvernig það var þegar hún var
að alast upp. Alltaf voru haldin
litlu jólin í Naustakoti. Þar sem
gamla jólatréð var skreytt og
systurnar voru búnar að baka
og skreyta kotið. Allt var þetta
fastur liður hjá öllum. Við fjöl-
skyldan á Vallartröðinni eigum
öll góðar minningar með Gauju.
Á hún þakkir fyrir allt það sem
hún gerði fyrir okkur. Hún
kenndi okkur margt um lífið og
tilveruna. Bjartsýni, dugnaður
og vinnusemi einkenndi allt
hennar líf. Við skulum hafa það
að leiðarljósi er við kveðjum
Guðríði Gísladóttur frá Nausta-
koti. Blessuð sé minning henn-
ar.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Guðný Dóra, Gunnar og
fjölskylda.
Gauja hafði gaman af að
halda veislur og var dugleg við
það bæði heima og í brúarvinn-
unni. Þær veislur sem við mun-
um best eftir eru jólaboðin í
hálfa öld, en Gauja átti afmæli á
jóladag og þá lá beint við að
vera hjá henni þann dag. Fyrir
utan allan matartilbúning og
framreiðslu veitinga sá hún til
þess að það væri farið í hópleiki
með börnunum og að fullorðna
fólkið spilaði og, þar verðum við
í huganum á jóladag eins og
fyrri jól.
Gísli, Björg, Þorleifur,
Ívar, Flosi og Elín.
Guðríður
Gísladóttir
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
INGIMUNDUR ÆVAR ÞORSTEINSSON,
Ævar í Enni,
lést á heilbrigðisstofnuninni á Blönduósi 23.
desember.
Útför hans fer fram frá Blönduóskirkju
laugardaginn 4. janúar 2014.
Ingibjörg Jósefsdóttir,
Halldóra Ingimundardóttir, Guðni Eðvarðsson,
Jósteinn Ingimundarson,
Fjóla Ævarsdóttir, Guðmundur Guðbergsson,
Ingibjörg Ingimundardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Móðir okkar,
SIGRÍÐUR VALDEMARSDÓTTIR,
Böðvarsgarði,
Fnjóskadal,
sem lést 15. desember verður jarðsungin
frá Grenivíkurkirkju föstudaginn 3. janúar
klukkan 10.00.
Jarðsett verður í heimagrafreit.
Börn og aðrir aðstandendur.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐVEIG ÞÓRHALLSDÓTTIR,
Sólvöllum,
Skagafirði,
andaðist á Heilbrigðisstofnuninni á
Sauðárkróki sunnudaginn 22. desember.
Útförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju
föstudaginn 3. janúar kl. 14.00.
Börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg amma okkar, langamma og langa-
langamma,
MARÍA KRISTJÁNSDÓTTIR,
Droplaugarstöðum,
áður Austurbrún 4,
lést mánudaginn 23. desember.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
mánudaginn 30. desember kl. 15.00.
Sjöfn Arnfinnsdóttir,
Snorri Arnfinnsson, Ósk Gunnarsdóttir,
Skúli Arnfinnsson, Sólrún Ingimundardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
GUÐRÚN GUÐJÓNSDÓTTIR,
Sólvöllum, Eyrarbakka,
áður Skúmsstöðum,
er lést sunnudaginn 15. desember, verður
jarðsungin frá Eyrarbakkakirkju laugardaginn
28. desember kl. 14.00.
Vilmundur Þórir Kristinsson,
Sigurður Einir Kristinsson, Erna Alfreðsdóttir,
Gunnbjörg Helga Kristinsdóttir, Gísli Anton Guðmundsson,
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn.
MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. DESEMBER 2013
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, systir,
amma og langamma,
ARNFRÍÐUR FELIXDÓTTIR,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund
hinn 5. desember sl. Jarðarförin hefur farið
fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Baldur Einarsson, Steinunn G. Knútsdóttir,
Samúel Einarsson, Elín Ragnarsdóttir,
Einar Einarsson,
börn, barnabörn og barnabarnabörn.