Morgunblaðið - 27.12.2013, Blaðsíða 31

Elsku amma mín hefur nú
fengið hvíld. Ég samgleðst henni
að komast til hans afa og allra
hinna sem bíða hennar, en á
sama tíma mun ég sakna hennar
sárt. En hver myndi ekki sakna
hlýs faðmlags, nýbakaðra kleina
og mjólkurglass við eldhúsborðið
yfir spjalli um daginn og veginn?
Eitt get ég sagt með vissu og það
er, að það var ekki til það mál-
efni sem hún elsku amma mín
hafði ekki skoðun á og hvað þá
að tjá sig um þá skoðun við
hvern sem nennti að hlusta. Það
vantaði heldur ekki upplýsinga-
flæðið. Ef eitthvað var að frétta
gat maður alltaf treyst því að
amma vissi allt um það. Amma
var alltaf til í að spjalla, hvort
sem maður hringdi eða kíkti í
heimsókn. Ég held að enginn
hafi nokkurn tímann farið svang-
ur þaðan út. Ég er einstaklega
stolt að hún leyfði mér að fá allar
uppskriftirnar sínar og ég vona
bara að ég geti gert hana stolta.
Nú er bara að sjá hvort ég næ að
endurskapa þetta rétta „ömmu-
bragð“ sem er alveg ómissandi.
Ævintýrin sem ég heyrði sem
barn voru alltaf jafnspennandi.
Sögur af álfum og tröllum sagðar
á þann hátt að þær urðu að heil-
ögum sannleika. Þetta varð svo
ljóslifandi fyrir mér, að í einni
ferðinni minni í litla húsið með
ömmu og afa var ég alveg hand-
viss um að álfarnir myndu taka
mig ef ég væri ein úti. Ég náði
líka einu sinni að plata ömmu í
fjallgöngu með mér upp með
fossunum fyrir ofan Gluggafoss
þar sem við skoðuðum alla kletta
Ásta Ingibjörg
Árnadóttir
✝ Ásta IngibjörgÁrnadóttir
húsfreyja fæddist í
Ölversholtshjá-
leigu, Holtum, 23.
janúar 1923. Hún
lést 6. desember
2013 á Kirkjuhvoli,
Hvolsvelli.
Útför Ástu fór
fram frá Breiðaból-
staðarkirkju í
Fljótshlíð 21. des-
ember 2013.
og ræddum hvort
þetta væri álfahús
eða mögulega tröll
sem hefði orðið að
steini. Ekkert þótti
eðlilegra og augljós-
lega voru álfar að
skoppa í kringum
okkur.
Ég er nokkuð
viss um að ég hafi
átt ömmulegustu
ömmuna í heimi.
Alltaf að prjóna, sauma, elda eða
baka. Sá lærdómur sem ég tek
mest með mér frá henni elsku
ömmu minni er eflaust fjölskyld-
an og mikilvægi hennar. Að
safna fólkinu sínu saman og
halda sambandi, því án þessarar
tengingar getur heimurinn orðið
ansi einmanalegur staður. Og
hvað er svo betra til að ná fjöl-
skyldunni saman en að elda góð-
an mat og eyða ljúfum stundum
saman. Hún amma mín ilmaði
alltaf af mat og ég get staðhæft
það að það hafa margar kynslóð-
ir haft matarást á henni. Sá kær-
leikur sem hún setti í matargerð-
ina er ómetanlegur.
Ef ég á að velja minningu sem
situr sterkast eftir þá er það að
spila ólsen-ólsen inni í stofu eða
kannski að skoppa í kringum
hana inni í eldhúsi í Heiðargerð-
inu eða jafnvel hlusta á hana lesa
Dísu litla ljósálf. Sú bók er
ennþá í miklu uppáhaldi hjá mér.
Garðurinn í Heiðargerði var líka
alveg ævintýralegur og amma sá
til þess að litla húsið í garðinum
innihéldi allt það sem lítil stelpa
þurfti. Ekki skemmdi að geta
fengið sér gulrót eða rabarbara
ef maður varð svangur í miðjum
leik. Þessar minningar mun ég
alltaf geyma í hjarta mínu og
þær munu hlýja mér þegar sökn-
uðurinn verður of mikill. Fyrir
mig er það einkennilegt að sú
manneskja sem alltaf hefur verið
til staðar og bara símtal í burtu
er nú farin á vit nýrra ævintýra.
Ég vona bara að hún nái að plata
afa einn rúnt í viðbót og þau nái
að skoða allan heiminn eins og
ömmu dreymdi alltaf um.
Margrét Pétursdóttir.
Minningin talar máli hins liðna,
og margt hefur hrunið til grunna …
Þeir vita það best, hvað vetur er,
sem vorinu heitast unna.
(Davíð Stefánsson)
Þetta erindi eftir Davíð Stef-
ánsson á vel við hana ömmu
mína sem hafði unun af vorinu.
Farfuglarnir að koma, birtan að
aukast, sólin farin að hækka á
lofti og gróðurinn að lifna við eft-
ir grámyglu vetrarins. Þá var
amma rokin af stað í vorverkin í
sveitinni, eða bara eitthvað út í
buskan með afa. Stundum feng-
um við barnabörnin að fara með
þeim. Oft hef ég líkt þeim við
persónurnar í bíómyndinni
Börnum náttúrunnar. Þegar
amma varð eldri og komst ekki
eins oft í ævintýraferðirnar sínar
sagði hún oft „ætlar þú ekki að
skreppa vestur“ eða „ætlið þið
ekki að skreppa eitthvað um
helgina“, svo vildi hún fá að
heyra ferðasöguna.
Það kom líka fram í mynd-
unum hennar ömmu hversu mik-
ið hún unni vorinu og sumrinu,
því grænu hlíðarnar, gróðurinn í
fullum blóma, fallegu lækirnir og
fossarnir og fuglarnir prýddu
myndirnar hennar.
Amma var mikil húsmóðir og
heimilið hennar fallegt. Ekki leið
á löngu þegar komið var í heim-
sókn til hennar að hún var farin
að bjóða upp á góðgerðir og eng-
inn gat staðist þær. Margar
veislurnar og fjölskylduboðin
hefur hún haldið þar sem borðin
svignuðu undan kræsingunum
hennar. Ekki vildi hún setjast
niður í veislunum, því hún var að
sinna húsmóðurstarfinu.
Margar flíkurnar sem amma
prjónaði hafa yljað afkomendum
hennar. Þegar yngsta dóttir mín
frétti að langamma væri dáin fór
hún að gráta og sagði: „Hver á
núna að prjóna á mig sokka?“
Síðustu tvenn jól hefur amma
verið hjá mér og fjölskyldu
minni á aðfangadag. Hún hafði
unun af því að fylgjast með börn-
unum njóta jólanna, taka upp
pakka og að segja þeim sögur frá
því hvernig jólin voru í gamla
daga.
Elsku amma, myndanna
þinna, heimsóknanna til þín,
sokkanna þinna, nærveru þinnar
og þín verður saknað.
Ásta Björg
Jónsdóttir.
✝ Ásta Lára Sig-ríður Tómas-
dóttir fæddist 11.
október 1922 í
Merki, Reyðarfirði.
Hún lést á LSH á
Landakoti 7. desem-
ber 2013.
Foreldrar Ástu
voru þau Þorgerður
Jónsdóttir frá
Sómastaðagerði,
Reyðarfirði, og
Tómas Nikulásson frá Teiga-
gerði, Reyðarfirði. Þorgerður
og Tómas eignuðust sjö börn,
fimm þeirra komust til full-
orðinsára og var Ásta yngst
þeirra. Sigríður, Jón, Arthur
og Jens eru látin.
Ásta giftist Einari Sigurðs-
syni kjötiðnaðarmanni 12. maí
1956. Þeim varð ekki barna
auðið. Eftir að
móðir hennar
lést hélt hún
heimili fyrir föð-
ur sinn ásamt
Jens bróður sín-
um. Jens flutti
síðan til þeirra
hjóna Ástu og
Einars þegar
faðir hennar lést
árið 1968 og bjó
hann hjá þeim
allt þar til hann fór á Hjúkr-
unarheimilið Eir.
Ásta vann ýmis framreiðslu-
og verslunarstörf, en síðustu
15 ár starfsævinnar vann hún
hjá Landsvirkjun.
Útför Ástu fer fram frá Frí-
kirkjunni í Reykjavík í dag,
27. desember 2013, og hefst
athöfnin kl. 13.
Nafna mín. Það er svo margs
að minnast að það er vandasamt
að koma því í nokkur orð. Þakk-
læti kemur fyrst upp í hugann og
mér hlýnar við að rifja upp hvað
þú varst alltaf kát og hlý við okk-
ur systkinin. Það var alveg sama
hvernig heilsan var, sólskinsbros
beið manns alltaf í dyrunum í
Hvassó. Þú hættir aldrei að
hugsa um Einar og fjölskylduna
þína sama hversu erfitt það var
orðið fyrir þig að gera hluti.
Sólríku dagarnir í kartöflu-
garðinum fara seint úr minni.
Það var sannkölluð paradís á
jörðu, öll leikföngin í kistunni,
Andrésblöðin og besta nesti í
heimi. Steingrímsstöð var líka
toppurinn á tilverunni, ég man
eftir því hvað þú varst glöð þegar
við Hjördís komum heim úr
könnunarleiðangri með lúpínur
handa þér, og þú þurftir að færa
Arnar Njál úr vaskinum til að
setja vatn í vasa fyrir þær. Það
var mesta sport í heimi að fá að
fara í vaskinn. Úthlíðarferðir
voru ekki síður fjör, okkur fannst
það hrikalega fyndið þegar þú
fórst alveg harðákveðin út á pall
að berja í potta til að fæla í burtu
rollurnar.
Þú varst mikil fyrirmynd,
kjarnakona sem kvartaði aldrei
og hafðir botnlausa ást að gefa.
Mikið mun ég sakna þess að
koma í Hvassó til þín, og nú verð
ég að læra að gera fiskibollurnar
þínar sjálf og ég skal reyna að
giftast ekki einhverjum Englend-
ingi sem var þér nokkurt
áhyggjuefni. Þú verður alltaf í
hjartanu mínu, elsku nafna.
Heiðrún Ingrid Hlíðberg.
Elsku ömmusystir mín, sem ég
alltaf kallaði Nöfnu, þótt hún
væri nafna Ástu systur en ekki
mín, hefur kvatt okkur, 91 árs að
aldri. Þrátt fyrir háan aldur kom
þetta áfall samt nokkuð á óvart.
Ég var svo heppin að eignast í
henni þriðju ömmuna mína, og er
svo óendanlega þakklát fyrir öll
árin sem ég fékk með henni.
Bernskuminningarnar sem
tengjast Nöfnu og Einari eru
margar, bæði frá Akureyri, þar
sem þau bjuggu um tíma, og svo
úr Hvassaleitinu. Oft var gist hjá
þeim eða farið með þeim í ferða-
lög. Fékk maður þá alla athygli
þeirra óskerta. Allt var gert til að
engum leiddist. Farið var í leiki,
spilað á spil, föndrað eða jafnvel
sett upp leikrit. Að ekki sé
minnst á matar- og kaffitímana
sem mikið var lagt upp úr. Seinna
fengu mín börn svo að njóta þess
sama. Það voru jú alltaf börnin í
fjölskyldunni sem fengu mestu
umhyggjuna.
Einhvern veginn kemur matur
og bakkelsi sterkt upp í hugann,
enda var mikið lagt upp úr
bakstri og matseld nánast fram á
síðasta dag. Alltaf verður mér
minnisstætt þegar ég eignaðist
frumburðinn minn og Nafna fyllti
frystinn hjá mér af kökum. Ég
yrði jú að geta boðið gestum sem
kæmu að skoða nýburann, eitt-
hvað með kaffinu. Seinna í mín-
um búskap kom það ekki sjaldan
fyrir að ég hringdi í Nöfnu til að
fá góð ráð þegar kom að bakstri
eða öðru viðkomandi matargerð.
Umhyggjan fyrir okkur í fjöl-
skyldunni var mikil, og var henni
alltaf órótt ef einhver var veikur.
Alltaf var hringt daglega ef eitt-
hvað var að. Sjálf var hún mikið
þakklát öllum þeim sem sýndu
henni og Einari umhyggju og að-
stoð þegar aldurinn færðist yfir
og blessaði mikið allt það góða
fólk sem þau hefðu í kringum sig.
Já, elsku Nafna. Ég veit að þú
frábaðst þér allt skjall, enda
ákveðin kona og sagðir þínar
skoðanir umbúðalaust. Gast ef-
laust virkað nokkuð hvöss á þá
sem ekki þekktu þig betur. Ég
ætla samt að fá að þakka þér fyr-
ir allt það sem þú gafst mér og
mínum. Ég á eftir að sakna þín
mikið.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Við stelpurnar þínar munum
hugsa vel um Einar.
Þín
Berglind (Linda).
Ásta L.S.
Tómasdóttir
MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. DESEMBER 2013
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Suðurhlíð 35, Rvík. • Símar 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Sverrir
Einarsson
Kristín
Ingólfsdóttir
Alúð • Virðing • Traust
Áratuga reynsla
Vaktsími:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Allan sólarhringinn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÚN STEFÁNSDÓTTIR,
Sóltúni 2 (áður Hallveigarstíg 2),
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni 26.
desember sl.
Oddný Björg Halldórsdóttir, Helgi Kristjánsson,
Ólöf Berglind Halldórsdóttir, Stefán Örn Betúelsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
BERTA GUÐRÚN ENGILBERTSDÓTTIR,
Sléttuvegi 23, Reykjavík,
lést á Hjúkrunarheimilinu Skjóli 23.
desember.
Eyjólfur Davíðsson,
Héðinn Eyjólfsson, Guðrún H. Fjalldal,
Guðrún S. Eyjólfsdóttir, Snjólfur Ólafsson,
Sigríður Eyjólfsdóttir, Ólafur Ó. Guðmundsson,
barnabörn og barnabörn.
Félagi okkar og vinur Sveinn
Ingason, starfsmaður á Vinnu-
vélaverkstæði ISAL, lést laug-
ardaginn 14. desember eftir
harða baráttu við erfiðan og ill-
vígan sjúkdóm, rétt tæplega 67
ára. Sveinn hóf störf hjá ISAL
1. ágúst 1969 og lærði hér bif-
vélavirkjun, hann var alla tíð
virkur í félagsmálum, sem
stjórnarmaður í sínu fagfélagi,
FIT, félagslegur trúnaðarmaður
síðan 1993 og ritari Trúnaðar-
ráðs frá 2010, fulltrúi starfs-
manna í samstarfsnefnd ISAL,
Sveinn var fulltrúi í Hugmynda-
bankanum til margra ára sem
fulltrúi starfsmanna. Hann vann
m.a. við öryggisgreiningu far-
tækja hjá verkstæðinu en hann
hafði sótt námskeið við örygg-
isgreiningu og úttekt á vinnu-
umhverfi. Við samningagerð var
Sveinn virkur og hafði sótt
fjölda námskeiða m.a. við Há-
skólann á Akureyri í „Rekstri
og Stjórnun“ til þess að verða
hæfari m.a. til að mæta viðsemj-
endum á jafnréttisgrundvelli og
þar var hann mjög glöggur og
fylginn sér. Einnig var Sveinn
ritari á síðustu þingum ASÍ.
Sveinn var mikill stangveiði-
maður og sinnti einnig mörg
sumur veiðileiðsögn þar sem
reyndi mikið á sérhæfða þekk-
ingu á veiðistöðum hvaða flugur
ætti að nota, hvernig ætti að
kasta og það kunni Sveinn og
allar þær hagnýtu upplýsingar
sem veiðimenn þurfa að fá frá
veiðileiðsögumanni, ekki síður
reyndi á frásagnargleði en
Sveinn var sögumaður góður og
þar eignaðist Sveinn marga
Sveinn Birgir
Ingason
✝ Sveinn BirgirIngason fædd-
ist í Neskaupstað 3.
janúar 1947. Hann
lést á Landspítal-
anum við Hring-
braut 13. desember
2013.
Útför Sveins var
gerð frá Hafnar-
fjarðarkirkju 20.
desember 2013.
góða vini. Sveinn
var góður tónlist-
amaður og spilaði á
nokkur hljóðfæri
og söngmaður góð-
ur og spilaði með
nokkrum hljóm-
sveitum í gegnum
tíðina.
Við félagar hans
og vinir hjá ISAL
kveðjum með sökn-
uði vin og félaga og
þökkum Sveini öflugt starf fyrir
okkar hagsmuni og sendum
Birnu Ólafsdóttur eiginkonu
hans og fjölskyldu, okkar inni-
legustu samúðarkveður
Blessuð sé minning Sveins
Ingasonar og hafi hann þökk
fyrir allt og allt.
Gylfi Ingvarsson
aðaltrúnaðarmaður.
Kveðja frá Lionsklúbbi
Kópavogs
Nú er hann Sveinn Ingason,
einn af okkar dyggustu fé-
lögum, fallinn frá. Sveinn gekk í
Lionsklúbb Kópavogs 1991.
Hann var alla tíð mjög virkur í
starfi og gegndi nær öllum
störfum innan klúbbsins. Hann
var formaður árin 1996-97 og
2003-04. Í upphafi hvers fundar
hefur til margra ára verið sung-
ið og hefur Sveinn þá leikið
undir á píanó. Sveinn var mikill
músíkant og nutum við fé-
lagarnir þess á mörgum sviðum.
Lionsfélagar koma nú til með að
sakna þess.
Í gegnum tíðina hafa félagar
farið í vorferð og oft hefur það
lent á Sveini að skipuleggja
slíkar ferðir. Þær ferðir sem
hann stýrði voru alltaf fræðandi
og gefandi.
Við nutum einnig hans miklu
hagmælsku. Upp úr honum
runnu oft á fundum nokkrir
kviðlingar um menn og málefni.
Eftir hann liggja m.a. drápur
um flesta af okkar eldri fé-
lögum.
Við félagarnir munum sakna
hans starfa í framtíðinni. Minn-
ingin um góðan dreng lifir.
Að lokum vottum við Birnu
og öllum aðstandendum innilega
samúð.
Fyrir hönd Lionsklúbbs
Kópavogs,
Sigurjón Sigurðsson,
formaður.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru vin-
samlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Neðst á for-
síðu mbl.is má finna upplýsingar
um innsendingarmáta og skila-
frest. Einnig má smella á Morg-
unblaðslógóið efst í hægra horn-
inu og velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir
birtingu á útfarardegi þarf
greinin að hafa borist á hádegi
tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi
eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, jafnvel þótt
grein hafi borist innan skila-
frests.
Lengd | Hámarkslengd minn-
ingargreina er 3.000 slög. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda stutta
kveðju, Hinstu kveðju, 5-15 lín-
ur.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem aðstandendur
senda inn. Þar kemur fram hvar
og hvenær sá sem fjallað er um
fæddist, hvar og hvenær hann
lést og loks hvaðan og hvenær
útförin fer fram. Þar mega einn-
ig koma fram upplýsingar um
foreldra, systkini, maka og börn,
svo og æviferil. Ætlast er til að
þetta komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en
ekki í minningargreinunum.
Minningargreinar