Morgunblaðið - 30.12.2013, Blaðsíða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 30. DESEMBER 2013
✝ Stella Jóns-dóttir fæddist á
Akureyri 16. sept-
ember 1929. Hún
lést á Dvalarheim-
ilinu Hlíð 16. des-
ember 2013.
Foreldrar henn-
ar voru Ingibjörg
Þórhannesdóttir og
Jón Guðjónsson
bakarameistari.
Systkini Stellu voru
sex, eftirlifandi eru Jóna Berta
og Hrafnhildur. Uppeldissystir
hennar er Gréta Óskarsdóttir.
Stella fór í Húsmæðraskólann
á Akureyri 16 ára gömul. Ung
hóf hún störf í Ullarverksmiðj-
unni Gefjun þar sem hún vann
allan sinn starfsaldur. Þar
kynntist hún eiginmanni sínum,
Kjartani Helga Sumarliðasyni
frá Bolungarvík, sem lést 9. júní
2012. Hann var sonur hjónanna
Maríu Friðgerðar Bjarnadóttur
og Sumarliða Guðmundssonar.
Þau giftu sig árið
1950. Stella og
Kjartan eignuðust
fjögur börn: Ingi-
björg, f. 1949, maki
Gestur Björnsson;
Jón, f. 1952, d.
14.12. 1969; Kjart-
an Friðgeir, f. 1955,
maki Dýrleif Ingv-
arsdóttir; Sum-
arliði Már, f. 196,1
maki Björg Hjör-
leifsdóttir.
Stella helgaði sig heimilinu
jafnframt því að vera virk í
Mæðrastyrksnefnd Akureyrar
og kvenfélaginu Baldursbrá þar
sem hún var heiðursfélagi.
Lengst af bjuggu þau hjónin í
Viðarholti í Glerárhverfi. Í maí
2012 fluttu þau á Dvalarheimilið
Hlíð þar sem hún síðan lést.
Útför Stellu fer fram frá
Glerárkirkju í dag, 30. desem-
ber 2013, og hefst athöfnin kl.
13.30.
Elsku mamma mín, þá er komið
að kveðjustund og söknuðurinn er
mikill. Það er margs að minnast,
ljúfar minningar streyma fram.
Það sem lýsir þér best er hvað
þú varst alltaf hjálpsöm og hafðir
alltaf tíma fyrir alla. Oft var gest-
kvæmt í Viðarholti og enginn
mátti fara svangur þaðan. Þú
hafðir alltaf gaman af að hlusta á
tónlist enda varstu alin upp við
mikinn söng. Fjölskyldan var þér
efst í huga og barnabörnin sem þú
varst svo stolt af nutu góðs af. Það
var sama hvað þú varst að gera,
þau máttu alltaf vera með, þú
hlustaðir og gafst góð ráð.
Betri og ljúfari móður hefði ég
ekki getað átt, þú ert fyrirmyndin
mín. En nú ert þú búin að fá hvíld-
ina og laus við allar þrautir og
komin til pabba og ástvina þinna.
Nafn þitt þýðir stjarna og nú skín
hún skært á himninum.
Elsku mamma mín, þakka þér
fyrir allt og allt. Ég sakna þín mikið
og mun geyma minningarnar í
hjarta mér. Megi ljósið umvefja þig
og allir guðs englar vaka yfir þér.
Um síðir,
þegar ævin dvín
við mætast munum
svo aftur,
elsku ástin mín,
við ströndina
á englalandi,
þar sem fegurðin býr
og eilíf sólin
við okkur skín.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Þín dóttir,
Ingibjörg (Inga).
Góða nótt, góða nótt,
Falla húmtjöldin hljótt,
meðan himinsins ljós,
signir viknandi rós.
Lokast blómanna brár,
vakna blundandi þrár.
Góða nótt, góða nótt,
falla húmtjöldin hljótt.
(Sigfús Elíasson.)
Í dag kveð ég þig, kæra systir
mín, og í gegnum hugann streym-
ir fjöldi minninga liðinna áratuga.
Hlýi faðmurinn þinn, hlýjan og
væntumþykjan eru mér efst í
huga.
Frá unga aldri varð mér ljós
styrkur þinn, kraftur og æðru-
leysi, þegar hinar erfiðu stundir
lífsins áttu það til að banka upp á.
Stella var elst okkar systra sem
einatt kölluðum okkur „bakara-
dæturnar“ og aldrei komum við að
lokuðum dyrum ef leitað var ráða
og handleiðslu.
Viðarholt, heimili hennar og
Kjartans heitins, stóð fjölskyldu
minni alltaf opið og eftirminnileg-
ur er fjöldi gleðistunda þar við leik
og störf. Fyrir allar þær stundir
erum við ævinlega þakklát.
Það er huggun, nú þegar hátíð
ljóss og friðar gengur í garð að
vita til þess að nú ert þú elsku
systir umvafin þeim sem biðu þín
og voru þér svo kærir.
Við Siggi og börnin okkar þökk-
um fyrir allt sem þú gafst okkur
um leið og við sendum öllu þínu
fólki okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Góða nótt og Guð geymi þig,
Stella mín, þín.
Hrafnhildur Jónsdóttir
(Habba).
Elsku amma. Við sitjum hér
systkinin og minningarnar hrann-
ast upp. Betri og yndislegri ömmu
var ekki hægt að hugsa sér. Þú
varst eins og okkar önnur móðir
og besti vinur. Amma var ekki
þessi týpíska amma, heldur var
hún hvers barns draumaamma.
Hún var hress og skemmtileg og
gladdi okkur alltaf þegar við vor-
um eitthvað döpur og við vorum
stolt af að eiga hana. Við fundum
aldrei fyrir aldursmun, þú settir
þig í spor okkar, hlustaðir og ráð-
lagðir. Þú varst svo hlý og góð,
óeigingjarnari manneskju var
ekki hægt að finna. Þú fylgdist
með öllu því sem við tókum okkur
fyrir hendur og varst svo stolt af
okkur.
Amma var mikil fjölskyldu-
manneskja, þegar stórfjölskyldan
hittist vildu allir koma í Viðarholt
og alltaf var nóg pláss fyrir alla.
Haldin voru ættarmót, fjölskyldu-
fagnaðir, allskonar mannfagnaðir
og alltaf var nóg pláss í litla hús-
inu, Viðarholti.
Lífið var ekki alltaf dans á rós-
um. Áföllin dundu yfir fjölskyld-
una, þú misstir mömmu þína að-
eins 11 ára gömul, svo missir þú
bróður þinn, föður og son með
stuttu millibili. Að missa barnið
sitt er eitthvað sem enginn getur
skilið nema sá sem hefur upplifað
það. Það sem einkenndi ömmu
fyrst og fremst var góðvild og
hjálpsemi í garð annarra, fjöl-
skyldunnar, ættingja, vina og
einnig óskyldra, meðal annars
starfaði hún hjá mæðrastyrks-
nefnd til fjölda ára. Hún mátti
hvergi aumt sjá, gerði aldrei
mannamun og hafði ríka réttlæt-
iskennd. Við eigum margar góðar
minningar t.d. frá ferðalögum með
ömmu og afa um landið, spjalli í
eldhúsinu í Viðarholti, útreiðar-
túrum, gistinóttum hjá ykkur sem
voru ófáar, heimabakstri, konfekt-
gerð fyrir jólin og svona má lengi
telja.
Elsku amma, það er skrítið og
sárt að hafa þig ekki hér lengur hjá
okkur. Söknuðurinn er mikill, en
við vitum að þú varst hvíldinni feg-
in, því líkaminn var orðinn þreyttur
og kvalinn. Nú ertu komin til afa og
Nonna og ástvina þinna. Takk fyrir
allt. Við elskum þig.
Megi Guðs englar vaka yfir þér
og fjölskyldu þinni.
Þín barnabörn,
Stella, Björn og Antonía.
Við kveðjum í dag með söknuði
elskulega móðursystur okkar,
Stellu Jónsdóttur. Móðir okkar,
Jóna Berta, var yngri systir henn-
ar og að auki áttu þær bróður sem
eldri var og hét Kristbjörn, en
hann drukknaði með Súlunni EA
árið 1963. Ekki munum við eftir
Stellu án Kjartans, eiginmanns
hennar, en hann lést á síðasta ári.
Einhvernveginn varð þá ljóst að
ekki yrði langt á milli þeirra.
Við vorum öll systkinin mjög
nátengd Stellu og Kjartani. Börn-
in þeirra Inga, Nonni, Brói og Már
voru á svipuðu reki og við, nema
Siggi sem var jafngamall Stellu,
elsta barnabarni þeirra.
Það var yndislegt að koma á
heimili þeirra hjóna; alltaf tími
fyrir okkur börnin og við vorum
aldrei fyrir, þó við hljótum nú
stundum að hafa verið það. Þau
bjuggu ekki við mikil efni eins og
títt var um hinn venjulega launa-
mann, en aldrei vorum við látin
finna fyrir því. Við frænkurnar
vorum gjarnan inni í dúkkuleikj-
um og þvilíku og var Stella alltaf
boðin og búin að hjálpa okkur að
útbúa dúkkuföt og annað sem við
þurftum á að halda, þótt hennar
vinnudagur væri oftast langur.
Strákarnir voru meira með Kjart-
ani í húsunum, en hann var frí-
stundabóndi með kindur og hesta í
Viðarholti. Honum þótti mjög
vænt um skepnurnar sínar og
sinnti þeim vel.
Móðir okkar og Stella voru alla
tíð mjög nánar og er erfitt fyrir
móður okkar að sjá á bak henni
nú. Stella er búin að vera mikill
hjartasjúklingur síðustu ár, en
hún tók því af miklu æðruleysi
eins og öllum áföllum í lífi sínu.
Nú hefur ættarhöfðinginn okk-
ar kvatt og færum við henni bestu
þakkir fyrir allt sem hún var okk-
ur.
Þorgerður Þorgils,
Guðmundur Gíslason og
Sigurður Þorsteinsson.
Stella Jónsdóttir, amma Stella
eða amma í Viðó eins og hún var
alltaf kölluð á mínu heimili, er fall-
in frá. Því langar mig að minnast
hennar og Kjartans í Viðarholti.
Það var fyrir svona 19 árum að
ég kom fyrst í Viðarholt. Stella,
konan mín, vildi endilega að amma
hennar og afi, þau Stella og Kjart-
an í Viðarholti, fengju að hitta
mig. Ég hafði alveg áttað mig á að
henni Stellu minni þætti mjög
vænt um afa sinn og ömmu en
þegar við komum inn á þetta litla
alvörusveitaheimili inni í miðri
Akureyri þá fyrst sá ég hvað þeim
þótti öllum ofboðslega vænt
hverju um annað. Þarna urðu
miklir fagnaðarfundir og þau
föðmuðust og kysstust eins og þau
hefðu ekki sést í langan tíma. Auð-
vitað fékk ég sömu móttökurnar
og varð vægast sagt mjög hissa og
asnalegur yfir þessu öllu saman.
Ég var strax góðkenndur enda al-
inn upp í sveit og kærasti Stellu
litlu. En svona var þetta þegar
menn litu inn í Viðarholti, þá var
dembt yfir mann faðmlögum,
kossum, væntumþykju og svo auð-
vitað kaffi og með því. Ég áttaði
mig ekki alveg strax á því hvað ég
var heppinn því að þarna var ég að
tengjast því besta og yndislegasta
fólki sem maður getur hugsað sér
að eiga sem tengdaafa og -ömmu
eða kannski tengdamömmu og
-pabba frekar því þau voru eins og
foreldrar hennar Stellu minnar.
Jón Helgi og Sandra kölluðu Við-
arholts-hjónin alltaf afa og ömmu,
ekkert langa neitt. Það er alveg
klárt að það voru forréttindi að
verða þeirrar gæfu aðnjótandi að
ala upp börnin okkar Stellu í
svona mikilli nálægð og samvistun
við afa sinn og ömmu. Kjartan
hringdi stundum um helgar og
bauð Söndru og Jóni Helga með út
í hús á eftir eins og hann orðaði
það alltaf. Þá þurfti að hafa hraðar
hendur og hendast á fætur, klæða
krakkana í fötin og þá passaði það,
Kjartan var kominn að ná í þau.
Það var nefnilega ekkert slugs í
gangi hjá honum Kjartani að drífa
hlutina af. Þegar Jón Helgi eða
Sandra voru búin að vera í heim-
sókn í Viðarholti og við komum
svo að ná í þau var alltaf búið að
baka einhvern slatta af góðgæti
eða spæla egg og eldhúsið alveg á
hvolfi eftir þau. En það gerði ekk-
ert til, hún Stella þreif það bara
upp eftir elskurnar sínar. Enda
voru þau komin niður í kjallara til
Kjartans að smíða eða tálga eitt-
hvað. Já, þau Sandra og Jón Helgi
fara svo sannarlega með góðar og
ánægjulegar minningar ásamt
góðu veganesti úr Viðarholti út í
lífið. Elsku Stella, þú smitaðir
hana Stellu mína og börnin okkar
af réttsýni þinni og hjartahlýju.
Jólasteikin smakkast mun betur
af jólastellinu sem þú málaðir og
gafst okkur. Takk fyrir allt, Stella,
takk. Þau Viðarholtshjón voru ein-
staklega samrýnd og náin. Ákaf-
lega vandræðalítið fólk. Manni
leið alltaf vel að vera nálægt ykkur
hjónum. Ég er ákaflega þakklátur
og tel mig betri mann eftir að hafa
kynnst ykkur og ykkar lífsspeki.
Elsku Stella og Kjartan, ykkar
er sárt saknað. Hafið þökk fyrir
allt og allt.
Eyþór.
Það hefur komið fyrir mig
nokkrum sinnum í lífinu að ég hitti
fólk og er sannfærður um að vera
þess á jörðinni er til þess ætluð að
gera heiminn þó ekki væri nema
örlítið betri. Við eigum að læra af
þessu fólki, tileinka okkur hugar-
far þess til lífsins og ást þess til
fjölskyldu og vina. Oftast fer ekki
mikið fyrir þessu fólki, það hefur
ekki þörf fyrir að láta mikið fyrir
sér fara en við leitum til þess aftur
og aftur vegna þess að við vitum
að hjá því fáum við eingöngu heil-
indi, sanna ást og góðar ráðlegg-
ingar sem við tökum með okkur
aftur út í lífið. Stella Jónsdóttir
var svo sannarlega ein þeirra sem
ég set í þennan hóp.
Ég þurfti ekki að sitja lengi í
eldhúskróknum í Viðarholti hjá
Stellu til að átta mig á hversu ljúf
og góð kona hún var. Stella hafði
gengið í gegnum margt um ævina.
Hún var enn barn þegar hún
missti móður sína og allt í einu
þurfti hún að takast á við hluti sem
oftar er ætlast til að fullorðnir tak-
ist á við. Nonni sonur hennar lést í
sjóslysi og ekki mörgum árum áð-
ur hafði bróðir hennar einnig látist
á sama hátt. Stuttu áður en Nonni
lést hafði hún misst föður sinn. Að
sjálfsögðu mörkuðu þessir atburð-
ir líf Stellu en ég dáðist alltaf að
viðhorfum hennar til lífsins og hún
lét ekki þessa atburði buga sig.
Stella hélt minningu ástvina
sinna á lofti með ótal sögum af
þeim og hún kunni þær margar.
Að sjálfsögðu heyrði ég sumar
sögurnar margoft en það var samt
alveg sama hversu oft hún sagði
þær; þessar sögur voru alltaf jafn
einstakar, áhrifaríkar og lær-
dómsríkar. Það var einfaldlega
þannig að þegar fólk hlustaði á
Stellu segja sögur fylltist það að-
dáun og virðingu fyrir þessari
konu og viðhorfum hennar til lífs-
ins. Tímarnir í Viðarholti þar sem
ég hlustaði á Stellu eru mér mjög
mikilvægir. Margt af því sem hún
sagði mér geymi ég með mér út
lífið og ég vona að ég geti borið
gæfu til að tileinka mér marga þá
mannkosti sem hún hafði að
geyma.
Nú er Stella komin aftur til ást-
vina sinna og það hafa eflaust ver-
ið fagnaðarfundir. Kjartan, eigin-
maður og samferðamaður hennar
í gegnum lífið, hefur nú fengið
Stellu sína aftur. Nú eru þau sam-
an á ný. Ég sé Stellu fyrir mér á
nýjum stað sitjandi við eldhúsborð
ekki ólíkt Viðarholti og nýbúin að
ljúka við að segja sögur. Kannski
eru sögurnar um börn, barnabörn
eða barnabarnabörn hennar sem
hún var svo stolt af en nú eru
hlustendur aðrir. Nú sitja við
borðið þeir Kjartan og Nonni, for-
eldrar hennar, bróðir og aðrir ætt-
ingjar. Nú líður Stellu vel og við
sem eftir lifum skulum halda
minningu þessarar einstöku konu
á lofti um ókomna tíð. Það mun ég
gera.
Guðmundur Óskar
Guðjónsson.
Stella Jónsdóttir
✝ Pétur Björns-son fæddist í
Reykjavík 4. júní
1954. Hann lést á
heimili sínu 16.
desember 2013.
Foreldrar Pét-
urs voru Björn
Jónsson frá Fossi í
Hrútafirði, f. 4.2.
1915, d. 13.2. 2012,
og Guðný Helga
Brynjólfdóttir frá
Ormstöðum í Breiðdal, f. 10.8.
1923, d. 18.2. 2012. Bróðir Pét-
urs er Ármann, f. 15.2. 1950.
Pétur eignaðist
eina dóttur, Guð-
rúnu Birtu, f. 29.2.
2000. Barnsmóðir
hans er Ingveldur
Kristjánsdóttir.
Pétur lauk prófi
í rafvirkjun frá
Iðnskólanum í
Reykjavík og vann
við þá iðn alla sína
tíð.
Útför Péturs fer
fram frá Hafnarfjarðarkirkju í
dag, 30. desember 2013, og
hefst kl. 13.
Er við setjumst niður og skrif-
um fáeinar línur um þig, Pétur,
rennur margt í gegnum hugann.
Þú ætlaðir að eyða jólunum með
okkur og á aðfangadagskvöld ætl-
uðum við að borða saman og vor-
um við í sameiningu búin að
ákveða hvað ætti að vera í matinn.
Þú ólst upp fyrst í Kópavogi og
síðar í Bústaðahverfinu og voruð
þið bræðurnir mjög samrýndir.
Þú fékkst alltaf að vera með þótt
þú værir fjórum árum yngri, Ár-
mann passaði upp á litla bróður
sinn.
Þú lærðir rafvirkjun og vannst
við það fag mestan hluta ævinnar.
Þú hafðir yndi af því að ferðast og
fórst víða hér innanlands og er-
lendis. Þegar þú varst krakki
fórstu oft norður í Hrútafjörð með
pabba þínum og Jóni Guðmunds-
syni. Þar byggðuð þið sumarbú-
stað við Fitjarvatnið og voruð þar
við veiðar. Þú undir þér alltaf vel
við vatnið og áttir góðar minning-
ar þaðan. Fyrir þremur árum fór-
uð þið bræðurnir norður að veiða
einn dag ykkur til gamans. Gaman
hafðir þú af því að stríða og atast í
krökkunum okkar, þeim Þresti,
Siggu, Guðnýju og Bigga, og eiga
þau margar góðar minningar um
þig. Svo varstu mjög svo duglegur
að taka upp vídeó og eigum við eft-
ir að skoða það aftur og aftur og
minnast þín.
Þú eignaðist eina dóttur, Guð-
rúnu Birtu, með Ingveldi Krist-
jánsdóttur og er missir hennar
mestur. Þú reyndist foreldrum
þínum mjög vel og gerðir þeim
kleift að vera heima uns þau
kvöddu þennan heim. Var missir
þinn mikill enda kvöddu þau með
fimm daga millibili.
Takk fyrir allt. Við kveðjum þig
með söknuði en huggum okkur við
það að þú ert kominn í faðm for-
eldra þinna.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. Sigurbjörn Egilsson)
Ármann og Stefanía.
Elsku Pési okkar. Í dag kveðj-
um við þig með mikinn söknuð í
hjarta. Þegar við systkinin sett-
umst niður til að skrifa þessa
minningargrein komu margar
góðar minningar upp í hugann. Þú
varst alltaf langskemmtilegasti
frændinn, mjög stríðinn og alltaf
tilbúinn í fíflaskap. Eftirminnileg-
asta setning þín er án efa „Eru úlf-
arnir nú búnir að éta allt?“ sem þú
sagðir iðulega þegar við sátum að
snæðingi í eldhúsinu hjá ömmu og
afa á Tungó. Einnig sagðist þú
alltaf ætla að setja okkur í poka,
fara með okkur í skottið á bílnum
þínum og fara með okkur heim til
þín í Kríuhólana. Þetta vakti mikla
kátínu hjá okkur krakkaormun-
um. Einnig er okkur minnisstætt
hversu gjafmildur þú ætíð varst,
ekki bara við fjölskyldu þína held-
ur einnig aðra sem minna máttu
sín. Skemmst er þess að minnast
að nú í desember fórst þú niður í
Samhjálp og styrktir þá með pen-
ingagjöf.
Þegar við vorum yngri var allt-
af gaman að opna jólapakkana frá
þér því það var öruggt að þínar
gjafir hittu ávallt í mark hjá okk-
ur. Við gleymum aldrei þegar
Guðný fékk sjónvarp í fermingar-
gjöf og nokkrum dögum síðar
mættir þú með annað sjónvarp
undir hendinni handa henni Siggu
greyinu sem átti ekkert. Ekki má
heldur gleyma þegar þú gafst
Bigga Cadillac-bílinn þinn þegar
hann var aðeins 16 ára og á Biggi
bílinn enn í dag. Biggi mun varð-
veita hann í minningu þinni. Elsku
Pési okkar, þú varst svo mikill
græjukall, alltaf búinn að kaupa
einhverjar svakalega sniðugar
græjur eða flotta bíla. Skemmti-
legasta græjan var að okkar mati
vídeóvélin, sem þú notaðir til að
festa marga gullmola á filmu. Þú
varst alltaf stoð og stytta ömmu
og afa og hugsaðir svo vel um þau
og vitum við hversu mikið þú
misstir þegar þau fóru. En við vit-
um nú að þau hafa tekið vel á móti
þér og eruð þið þrjú sameinuð á
ný. Þetta veitir okkur huggun í
sorginni. Takk, elsku Pési okkar,
fyrir að vera frábær frændi.
Sigríður, Guðný og Birgir.
Pétur Björnsson
Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
SIGURLAUG ELÍSA
BJÖRGVINSDÓTTIR
hjúkrunarfræðingur,
lést á Sólvangi, Hafnarfirði, 28. desember.
Jarðarför auglýst síðar.
Eiginmaður, synir, tengdadætur,
barnabörn og barnabarnabarn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÞÓRDÍS ODDSDÓTTIR,
Ketilsstöðum, Hörðudal,
sem lést á Sjúkrahúsi Akraness, verður
jarðsungin frá Snóksdalskirkju laugardaginn
4. janúar kl. 14.00.
Börn, tengdabörn og fjölskyldur.