Morgunblaðið - 30.12.2013, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 30. DESEMBER 2013
Það er með sárum söknuði að
við kveðjum okkar kæru vin-
konu. Magga var þannig gerðar
að hún var heil í öllu sem hún
tók sér fyrir hendur og var
sannur vinur vina sinna, opin
og einlæg. Hún var frændrækin
Margrét S.
Gunnarsdóttir
✝ Margrét S.Gunnarsdóttir
fæddist í Reykjavík
20. september
1950. Hún lést á
Hrafnistu í Boða-
þingi 7. desember
2013.
Útför Margrétar
var gerð frá
Árbæjarkirkju 16.
desember 2013.
og vinarækin og
dugleg að rækta
sambönd. Hrókur
alls fagnaðar á
mannamótum með
smitandi hlátur.
Það sannaðist á
Möggu að þá fyrst
kemur í ljós hvaða
mann fólk hefur að
geyma þegar á
móti blæs í lífinu.
Öll þau próf stóðst
hún með sóma. Lífsþrótturinn
og baráttuvilinn var ótrúlegur
þótt hlekkir lömunarsjúkdóms-
ins legðust æ þyngra á hana.
Þótt hún ætti orðið erfitt um
mál þá hafði hún augljósa gleði
af því að tala um börnin og
barnabörnin og fylgdist ná-
kvæmlega með öllu því sem þau
tóku sér fyrir hendur þar til yf-
ir lauk.
Að leiðarlokum langar okkur
að þakka ljúfar minningar og
samverustundir í gegnum árin
bæði í blíðu og stríðu. Halldóri
og börnum þeirra sem og ætt-
ingjum öllum sendum við hug-
heilar samúðarkveðjur. Blessuð
sé minning Margrétar Gunn-
arsdóttur.
Kristín og Grímur.
HINSTA KVEÐJA
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson.)
Björn Kort, Ágústa Kort
og Helgi Kort.
Hver vegur að heiman
er vegur heim.
Hratt snýst hjól dagsins,
höllin við lindina
og tjaldstæðin hjá fljótinu
eru týnd langt að baki,
það rökkvar og sigðin
er reidd að bleikum stjörnum.
Hamraklifin opnast,
Birgir Guðnason
✝ Birgir Guðna-son fæddist í
Reykjavík 4. júní
1955. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 8. des-
ember 2013.
Útför Birgis
fór fram frá
Laugarneskirkju
17. desember
2013.
hrímgrá og köld
blasir auðnin við,
öx stjarnanna hrynja
glóhvít í dautt
grjótið og þungfæran
sandinn.
Löng verður nóttin,
nöturleg og dimm.
En handan við fjöllin
og handan við áttirnar
og nóttina
rís turn ljóssins
þar sem tíminn sefur.
Inn í frið hans og draum
er förinni heitið.
(Snorri Hjartarson)
Hafðu þökk fyrir samfylgd-
ina, Biggi minn, og hvíldu í
friði.
Guðfinna.
Ég var svo lán-
söm að komast á námssamning
hjá Sigríði Bjarnadóttur kjóla-
meistara þegar ég hóf nám í
kjólasaum. Sigríður rak sauma-
stofu sína í hjarta bæjarins við
Laugaveg 18. Á þeim árum
(1963-1966) sem ég var í námi
hjá Sigríði var nokkuð um stof-
ur sem sinntu sérsaumi og
framleiddu einnig takmarkað
magn fyrir eigin verslanir. Á
saumastofu Sigríðar var nær
eingöngu saumaður sérpantað-
ur fatnaður eftir máli úr há-
gæðaefnum. Þar með talin ís-
lensk handofin efni.
Sigríður var að eðlisfari
heimsborgari fram í fingur-
góma. Henni var jafn eðlislægt
að fylgjast með hátísku Par-
ísar-tískuhúsanna og veðrinu á
Sigríður
Bjarnadóttir
✝ SigríðurBjarnadóttir
fæddist í Reykjavík
15. mars 1929. Hún
lést á Elli- og
hjúkrunarheim-
ilinu Grund 8. des-
ember 2013.
Útför Sigríðar
fór fram 18. desem-
ber 2013.
Íslandi. Hún var
fastur áskrifandi
að franska blaðinu
L‘Officel. Það blað
opnaði augu lær-
lingsins fyrir því
að hátískan væri
þess virði að kynn-
ast henni nánar.
Sigríður fór
nokkrar ferðir til
Parísar á sýning-
ar, og var það
nokkuð meira mál þá en er í
dag. Og ekki fór það á milli
mála hvaðan hún var að koma
þegar hún kom aftur heim,
klædd og klippt samkvæmt
tísku þess tíma.
Eftir að ég lauk námi skildi
leiðir um tíma. Ég fór til Par-
ísar að læra meira um franskar
aðferðir í hátískunni. Sigríður
rak stofuna sína áfram einhver
ár.
Og svo lágu okkar leiðir
saman aftur. Bæði í félaginu
okkar, Félagi kjólameistara (nú
Klæðskera- og kjólameistara-
félagið) og síðar enn frekar eft-
ir að fataiðnbraut var stofnuð
við Iðnskólann í Reykjavík.
Sigríður vann að undirbúningi
og skipulagi brautarinnar frá
byrjun. Hún fór til Svíþjóðar til
að kynna sér hvernig þar var
staðið að málum og síðan var
hafist handa. Hún var braut-
arstjóri fyrstu árin, eða þar til
hún fékk námsleyfi og fékk mig
til að sjá um það starf á meðan.
Ég hafði þá verið stundakenn-
ari um tíma en dreif mig þá í
kennsluréttindanám. Sigríður
vildi hinsvegar ekki taka við
stöðunni aftur þegar hún kom
úr námsleyfinu og ég var fast-
ráðin við skólann. Við unnum
þar saman allt til þess að hún
hætti. En hún kaus að hætta
um leið og Sveinn maður henn-
ar sem einnig var kennari við
skólann.
Eins og fyrr sagði var Sig-
ríður heimsborgari. Það var
gaman að ferðast með henni er-
lendis. Hvort heldur var með
nemendum í útskriftar- og
fræðsluferð eða við fórum sam-
an að skoða skóla eða á nám-
skeið. Hún þekkti til mark-
verðra staða og safna hvar sem
komið var og ólöt að ganga. Að
rölta um verslunargötur stór-
borga og skoða fallegan fatnað
með Sigríði var bæði skemmti-
legt og lærdómsríkt.
Sigríður var mikil útivistar-
kona. Hún og Sveinn voru farin
af stað um leið og snjóa leysti
með tjald eða tjaldvagn.
Ég sendi samúðarkveðjur til
systkina og annarra vanda-
manna.
Guðrún Erna.
Minningar okkar um Sigríði
Bragadóttur munu lifa. Sirrí var
víðförul og gáfuð heimskona sem
unni menningu og listum. Hún
hafði hlýjan og góðan faðm, sterka
útgeislun og góða nærveru, sem
lýsir sér m.a. í orðum sem henni
voru töm eins og besta, ljúfust.
Sigríður
Bragadóttir
✝ SigríðurBragadóttir
fæddist 3. mars
1943 á Siglufirði.
Hún lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 27.
nóvember 2013.
Útför Sigríðar
fór fram frá Graf-
arvogskirkju 9.
desember 2013.
Hún hafði unun af
því að sýna okkur
eigin listaverk og
annarra, opnaði okk-
ur nýja heima, sendi
frá sér fallegar
myndir og skilaboð
og það var svo
ánægjulegt að
spjalla við hana og
sækja hana heim.
Aldrei var neitt hjá
Sirrí sem var vanda-
mál. Hún leitaði úrlausna og fór
vel með það.
Hörðurnar eru lítill hópur
áhugasamra golf-vinkvenna í
Golfklúbbi Reykjavíkur sem hafa
spilað saman vikulega undanfarin
ár. Sirrí var góður kylfingur og
einstaklega gott að spila með
henni. Jákvæð og hvetjandi. Í
golfi var Sirrí alltaf glæsileg til
fara eins og annars staðar og okk-
ur fremri í því. Gaf sér alltaf tíma
til að líta vel út, varaliturinn og
veskið var með í golfbílnum.
Við flestar í Hörðunum vorum
háværari og meiri skvettur en hún
en Sirrí náði athygli okkar hinna
með sinni einstöku ljúfu fram-
komu.
Hún var farsæll grafískur
hönnuður og mun list hennar lifa
víða. Hannaði hún fallegt og lýs-
andi lógó fyrir hópinn sem við ber-
um stoltar á peysunum okkar.
Sirrí komst í kynni við franskan
kvenkylfing sem var meistari í
sínum klúbbi. Sú franska var í
sambærilegum kvennakylfinga-
hópi og við Hörðurnar. Þær höfðu
báðar rætt hvað það væri gaman
ef þessir hópar gætu myndað
vinahóp og heimsótt hvor annan.
Þannig myndum við Hörðurnar
kynnast franskri golfmenningu í
innsta hring, spila á fallegum völl-
um í Frakklandi, og umfram allt
víkka okkar sjóndeildarhring og
öfugt þegar við tækjum á móti
þeim frönsku.
Þetta lýsir henni vel. Í maí tal-
aði hún um konu sem skipuleggur
ferðir til Ítalíu í matar- og golf-
ferðir. Kannski við högum næstu
ferð okkar þannig fagurkeranum
til heiðurs og okkur til ánægju.
Matargerð var henni áhugamál og
Sirríar-pavlovur verða áfram á
borðum hjá okkur.
Hún naut þess að taka fallegar
útsýnismyndir úr Ólafsgeislanum
yfir golfvöllinn þar sem henni
fannst útsýnið svo fallegt eins og
það var mismunandi eftir veðrum
og vindum.
Sirrí sýndi í verki hver hún var
og fyrir hvað hún stóð.
Með hlýhug og söknuði kveðj-
um við góða vinkonu.
Við vottum Reyni, fjölskyldu og
ástvinum okkar dýpstu samúð og
biðjum Guð að blessa þau í sorg
þeirra.
Fyrir hönd Harðanna,
Helga Hilmarsdóttir.
✝ Kristinn fædd-ist í Sandgerði
7. ágúst 1936. Hann
lést 27. apríl 2013.
Foreldrar hans
voru Trausti Jóns-
son trésmiður frá
Skógi á Rauða-
sandi, f. 26.6. 1907,
d. 17.5. 1994, og
Dagbjörg Jóns-
dóttir frá Sand-
gerði, f. 14.12.
1906, d. 9.11. 1949.
Kristinn gekk að eiga Sæunni
Guðrúnu Guðmundsdóttur frá
Kvígindisfirði. Þau gengu í
hjónaband 26. jan-
úar 1963 og sonur
þeirra er Rík-
harður, f. 8.10.
1962. Kristinn og
Sæunn skildu árið
1985. Sonur Krist-
ins og Láru Hafdís-
ar Óskarsdóttur er
Vigfús Elías, f.
21.2. 1963.
Kristinn kvænt-
ist Guðrúnu Guð-
mundsóttur frá Þingeyri í Dýra-
firði 1. desember 2012.
Útför Kristins fór fram 3. maí
2013.
Mig langar að minnast Krist-
ins Traustasonar sem nú hefur
kvatt okkur. Árið var 1986 og
ég fór að vinna hjá Bifreiðum
og landbúnaðarvélum. Þar
kynntist Ríkharði Kristinssyni
og fljótlega Kristni Trausta-
syni. Þeir feðgar voru svona
bíladellumenn sem ég kynntist
fljótt og vel. Á þeim tíma fyrir
mig ungan, óreyndan bíladellu-
dreng var mikill fengur að
kynnast Kidda. Hann hafði
margt að segja, hokinn af
reynslu sem ég drakk í mig.
Kiddi var allt öðruvísi en ég
nokkur sem ég hafði kynnst,
Kiddi var ónískur á að miðla af
sinni miklu reynslu. Hann
kenndi mér mörg góð vinnu-
brögð bæði í boddíviðgerðum,
bílaviðgerðum og fleiri hlutum.
Hann var oftast til í hlutina
eins og sagt er. Veturinn 1989
langaði mig að taka þátt í vél-
sleðakeppni sem var haldin á
Ólafsfirði.
Það var ekki sjálfgefið að
komast á slíka samkomu í þá
tíð, en jú Kiddi Trausta, hann
var ekki lengi að ákveða það
„við förum í kvöld“, sagði hann
„setjum sleðann á pallinn hjá
mér og verðum mættir snemma
á mótið“.
Nú þá var það klárt, ég og
Kiddi fórum norður um kvöldið/
nóttina. Mótið gekk vel og á
heimleiðinni gaf Kiddi eftir
ökumannsætið og ég ók suður.
Svo varð allt ófært, vegagerðin
lokaði veginum og allt var að
verða stopp. Kiddi hlustaði ekki
á neitt hvorki vegagerð né
fréttir og hvatti mig svo við
héldum áfram suður. Þegar við
Rikki vorum að þreifa fyrir
okkur um húsnæði fyrir bíla-
verkstæði kom Kiddi færandi
hendi, seldi ofan af sér íbúðina
sem hann átti í Hafnarfirð og
keypti 150 fm bil í Skeifunni 5.
Almenna Bílaverkstæðið ehf.
var stofnað í því húsnæði í
febrúar 1991. Kiddi var mikill
hestamaður og átti hann góða
reiðhesta sem ég fékk að njóta.
Kiddi var töffari alla tíð, stund-
aði skotveiði, hvar og hvenær
sem var. Kiddi fór sínar eigin
leiðir í einu og öllu, barðist
hetjulega við illvígan sjúkdóm í
nokkur ár og til dauðadags.
Hann hafði oft vinninginn en
ekki alltaf.
Kristmundur
Þórisson
Kristinn
Traustason
Guðrún Elín
Skarphéðinsdóttir
✝ Guðrún ElínSkarphéðins-
dóttir fæddist á
Siglufirði 25. mars
1940. Hún lést á
Dalbæ, dvalarheim-
ili aldraðra á Dal-
vík, 6. desember
2013.
Útför Ellu fór
fram frá Dalvík-
urkirkju 14. desem-
ber 2013.
Örfá kveðjuorð
frá „Litla ljúfa
hópnum“ sem átti
samleið einn vetur í
Húsmæðraskólan-
um Ósk á Ísafirði.
Ótrúlegt hversu
sterk tengsl geta
skapast á ekki
lengri tíma. Enda
nálægðin mikil.
Samveran allan sól-
arhringinn, sam-
vinna í öllu sem við vorum að
gera. Við komum víðsvegar að,
missterkir persónuleikar en all-
ar áttu sinn þátt og Ella var
einn af sterkari þáttunum í
vefnum okkar, þrátt fyrir að
vera skemur með okkur en aðr-
ar. Hressileiki, glaðværð og
hlýja í fari hennar smitaði okkur
hinar. Við vorum þarna að búa
okkur undir lífið, sem enginn
veit hvað færir hverjum. Nú
hefur Ella kvatt eftir harða
glímu við erfiðan sjúkdóm,
dyggilega studd í baráttunni af
eiginmanni sínum og afkomend-
um. Hún skilur eftir margar
góðar minningar í huga okkar
sem áttum með henni samleið
um stund og við þökkum fyrir.
Erla
Sigurðardóttir.
Það er nú þannig að þegar
einhver fer sem maður átti
samleið með, þá leitar hugur-
inn aftur til þeirra góðu stunda
sem maður minnist frá liðinni
tíð. Hallfríður Ásmundsdóttir
var gift móðurbróður mínum,
Kristni Finnbogasyni, átti ég
þeim margt að þakka. Sérstak-
lega minnist ég þeirra tíma
Hallfríður
Ásmundsdóttir
✝ Hallfríður Ás-mundsdóttir
fæddist á Kverná
við Grundarfjörð 4.
apríl 1923. Hún lést
á Hrafnistu í
Reykjavík 16. des-
ember 2013.
Hallfríður var
jarðsungin frá
Digraneskirkju 23.
desember 2013.
þegar við komum
til Reykjavíkur og
gistum þá ætíð hjá
þeim hjónum á
Flókagötu 64.
Fríða stjórnaði
þar húsum með
miklum glæsibrag.
Heimili þeirra
hjóna var glæsi-
legt og öðruvísi en
maður átti að venj-
ast í sveitinni,
stássstofa sem við strákarnir,
synir hennar og við bræður,
máttum alls ekki fara inn í og
því var mjög spennandi að
skoða þennan bannstað. Enn
eitt sem kemur upp í huga
minn við þessa upprifjun er
maturinn hjá henni Fríðu því
hann var svo frábrugðinn
matnum í Breiðafjarðareyjum.
Matur, sem við bræður höfðum
ekki vanist í Flatey, steikt læri
í ofni og ýmislegt annað góð-
gæti, því á þeim tíma var
margt frábrugðið í stórborg-
inni og í sveitunum. Sérstak-
lega vil ég þakka Fríðu fyrir
ógleymanlega veislu sem hún
hélt fyrir okkur bræður er við
fermdumst.
Í gegnum tíðina kom ég oft á
heimili Fríðu og Kristins að
Háleitisbraut og voru það ætíð
skemmtilegar heimsóknir, að fá
kaffi og með því hjá Fríðu og
spjalla við þau hjón oft um
sveitirnar þeirra, því bæði
héldu þau sinni sveit á lofti, en
þau hjónin, Fríða og Kristinn,
ólust upp sitt hvorum megin við
Breiðafjörðinn.
Blessuð sé minning þeirra
beggja.
Ég vil þakka þér, Fríða, fyrir
allt sem þú gerðir fyrir okkur
bræður. Megi guð vernda þig á
þeirri leið sem þú nú ert á.
Votta ég sonum hennar og fjöl-
skyldum þeirra mína samúð.
Ægir Franzson.