Alþýðublaðið - 28.05.1924, Blaðsíða 3

. AL’P-yPVLASPlB _ s
Vínútsala Afeigisverzlnnar ríkisins.
faö er S ráði að íela einet.fto.m manni smásölu á vínum þeim
írá Áfengisveizlun ríkisins í Reykjavík, sem undanþegin eru ákvæðum
bannlaganna, með þeim skilmálum, sem ráðuneytinu og þeim, er útsalan
verður fengin í hendur kemur saman um.
Umsóknir, stíJaðar til dóma- og kirkjumála- ráðuneytiains, sendist
lyfsölustjóranum fyrir 20. júní næstkomandi.
Reykjavík, 26. maí 1924.
Áfenglsverzlun ríklsins,
M!ss Laurenca, ‘Mlss J nson og
Miss Margaret Bondfieid. Á þess-
um lundi hlaut hver, sem var
vlðstaddur, að finna, hvilfkur stór-
kostlegur máttur er á b ’.k við
brtzku stjórnina, hugsjónir og
sannfæringarafl brezku jafnaðar-
mannanna. Ógleymanleg endur-
minaing er það, þegar allur
mannfjöldinn að lokum söng
>rauða fánanne eftir Jim Connell.
Slíkur flokkur sigrar.
Eéöinn Valdimarsson.
Fjrir sáttanefnd.
f gærmorgun hittust þau fyrir
sáttanefnd, hf. >KveIdúifur< eða
>>Kveldúhs<-hringurinn< i mynd
Óiafs Thors frámkvæmdarstjóra
og Alþýðublaðið með rltstjórann
fyrlr fulltrúa. Var fyrst leitað
um sættir á þelm grundvelli, sem
>Kveldúlfur< hafði iagt til í
sáttakærunni, að >ærumeiðandl
ummæli< um >>KveldúIfs<-hring-
inn< væru tekin aitur. Rltstjórl
Alþýðublaðsins kvaðst hafalesið
ummælin yfir at nýju og ekki
íundið neitt, sem skoða mætti
>ærumeiðandi< frá >kapitaiis-
tisku< (þ. e. auðvaldfegu) ejónar-
miði (sem h?. >Kveldúlfur< hlýt-
ur að horfa frá). Framkvæmdar-
stjórinn taldi það ekki heldur
aðalatriði, heldur væri afturkðll-
un ummælanna styzta leiðin að
því að fá máfið útkljáð. Rit-
stjórinn kvaðst ekki sjá ástæðu
til að afturkalla ummæli, sem
ekki væru >ærumeiðandi<, og
var þá orðtakið ský^t sem >um-
mæli, er >Kveldúlfur< teldl
»rumeiðandi<. — f>á afstððn
kvaðst ritstjóri m ekki skilja,
því að frá sjónarmiði gróða-
manna væri þtð miklu fremur
hól om þá, et sagt væri um þá,
að þeir heiðu vit á að tæra sér
hentuga aðstððu til gróða í nyt.
Sklftust aðiljar nú á nokkrum
óþðrfum orðutn um þetta.
Siðan var ettn mælt til sáttá
með þeim. Ritstjórinn kvaðst þá
að vfsu vera sátt'ús maður, en
kvaðst þó ekki vinna það til
sátta við mann, sem hann ætti
ekkert sökótt við, að taka aftur
ummæll, sem íkki væru >æru-
meiðandU, en > f afturkalla ætti
þau samt sem áður, þá kvaðst
hann ekki geta það, þar eð það
værl sannfæring sín, að umrnælin
væru á rökum relst; kvað hann
það ekki hátterni sitt að a tur-
kalla sannfærlngu sína. Þó kvaðst
hann geta boðið það til sátta
að afturkalla ummælin, ef hann
sannfærðlst nro, að þau væru
ekki á rökum reist, með því að
ííta yfir gengisreikninga >Kveld-
úlfs<, en framkvæmdarstjórim
færðlst ondan að láta siíkt yfirlit
í té tií sátta. Urðu enn út af
þessu nokkur orðaskifti, sem
óþarít er að greina.
Enn var leitáð um sættir.
Framkvæmdarstjórinn, sem vár
mjög hóglátur og heldur fátal-
aður, taldí, að íítlð útlit væri
um sættir, og væri því bezt áð
láta málið þegar halda áfram og
teija ekki sáttanefnd að óþörfu.
Sáttanefnd vaktl athygli á því,
að ekkl myndi mælt tií hárrar
Rdgar Rice Burroughs:
Tarzan og gimsteinar Opar-borgar.
Þegar þeir loksins komu inn i troðmn garðinn og sáu
greinilega vegsummerkin, varð grunur þeirra að
vissu.
Leifar af likum, hálfétin af hýenum og öðrum rán-
dýrum, lágu rotnandi á við og dreif; L þeim var nægi-
legt af klæðum og skrauti til þess að gera Basuli ljóst,
hver ógæfa hafði heimsótt heimili húsbóuda hans.
„Arabar,“ sagði hann, er menn hans umkringdu
hann.
“Waziri-menn horfðu um stund í kringum sig og komu
engu orði upp fyrir bræði. Alls staðar sáust þess ljós
dæmi, hver illmenni hefðu verið hér að verki i fjarveru
hins mikla Bwana.
„Hvað gerðu þeir við „Lady“?“ spurði einn svert-
inginn.
Þannig höfðu þeir ætið nefnt lafði Greystoke.
„Þeir hafa tekið konurnar með sér,“ sagði Basuli,
„konur okkar og hans.“
Jötunvaxinn svertingi hóf upp spjót sitt og rak upp
ógurlegt reiði- og haturs-öskur; hinir fóru að dæmi
hans. Basuli þaggaði niður i þeim.
„Nú er ekki timi til gagnslauss hávi öa,“ sagði hann.
„Hínn mikli Bwana hefir kent okkur, 5vð fraæmkvmdir
eru gerðar með athöfnum, en ekki orðum. Við skulum
spara lungun; — þeirra þurfum við með til þess að elta
Arabana og dr< pa þá alla. Ef „Lady“ og konur okkar
eru lifandi, þvi hraðar verðum v-ið að hafa á, og her-
menn geta ekki farið hart með þreytt lungu.“
Werper og Tarzan voru i felum á árbakkanum og
sáu þaðan til svertingjanna. Þeir sáu þá grafa gröf
með hnifum sinum, láta byrðar sinar i hana, þekja yfir
með mold og troða hana. niður.
Tarzan virtist gefa þessu litinn gaum, er Werper
hafði sagt honum, að þetta væri ekki matur, en Werper,
tók vel eftlr öllu; hann hefði gefið mikið til, að félagar
hans hefðu verið hjá honum, svo að hann hefði getað
tekið fjársjóðinn jafnskjótt og svertingjar þessir fóru,
þvi að hann var vis um, að þeir myndu hið slcjótasta
halda burt frá þessum hörmungastað.
„Sonnr Tarzans“
kostar 3 :r. á lakari pappír, 4 kr. á betri.
i| DragiS eiki aö kaupa beztu sögurnarl