Alþýðublaðið - 30.05.1924, Side 3

S
YYYYYYYYYY BeifS TTTTTTTTTT
Elephant Cigarettes
eru reyktar meira á íalandi en allar aðrar tegundir vindlinga samtals
Hvað veldur?
Elephant eru Ijúfíeagar og kaldar.
Elephant kosta pó að eins 60 aura pakkinn.
Elephant fást pví alls staðar.
Thomai Beai & Sons, Ltd.
ÁÁAÁÁÁAA l o nd o n. ÁAAAAAAA
t>el<rra Eyjólts Oi? Síjyarðsr eru
þó ósisnniudi. s»m þare að teið-
rétta, og vlldi ég þvfxbiðj 4 Al-
þýðublaðið íyrlr þessar iíuur til
skýdagar málinu og andcnæla
heiztu vitleysunum i greinuoum.
Vil ég fyrst geta þess, að við
fjórir rakarar sendum þinglnu
áskorun um að felia þetta frum-
vaip, því að við söjiðum okkur
úr rakarafélaginu, meðan beiðni
félagsins um þenna lokunartíma
lá tyrir bæjarstjórn, og þá löngu
áður en Jakob Möller Iagði
lokunarfrumvarpið tyrir þin^ið,
en þó munu nöín okkar hva
verið notuð frumvarpiuu til stuðn-
ings á þinginu, og sjá állir, hvað
heiðarleg aðierð það er.
Ettir iögum félagsins hötðum
við fulla heimild til þess að
segja okkur úr félaginu, og
gerðum við það ekki okkar
e’gin hagsmuná vegna, heldur af
því, að ýmsum af okkar töstu
viðskiitamönnum var ómögulegt
að tá slg rakaða á þeim tfma,
sem télagið samþykti, og því
vil ég skjóta til S. Ó., að hann
hetði ekki barist eins tyrir þessu
máli, eins og hann gerði, ef
hann hetði ekki séð sér hag f því.
Þegar þannig var komið, að
við vorum löglega gengnir úr
félaginu, vorum við hvorkibundn-
ir við lög íélagsins né annað,
sem gerst hafði innan téiagslns
þennan stutta tíma, sem við
vorum t því, svo það er óþarfi
fyrlr S. O. áð vera að sneiða
okkur fyrir að ganga frá gefo-
um ioforðum, og væri honum
□ær að attiuga sina eigin sauði
og lita eftir, hvað vel þeir haldi
lög og sámþyktir félagsins.
Þvi sama má vfkja að Eyjólfi
jóhannssyni, sem líkaer að þvætta
um, að við höfum gengið frá
gefnum loforðum. Aonars er grein
Eyjóifs mest óskiljanlegt slúður
oa ósæmiíest. Þar á meðal er
mjög ókurteislegur og ógeðsleg-
ur samansetningur um þá einu
konu, sem á þingi situr, en vel
eru þau ummæli samboðin virð-
ingu og Jnnræti Eyjólts. Sum-
part er þó giein Eyjólfs hlægi-
leg, svo sem þegar hann er að
tala um, að það hafi vakað fyrir
rakarafélaglnu að afnema helgi-
dagávinnu. Ojæja! Blessaðir
guðsmennimir!
En að þelr skuli ekki hefjast
handa gegn allri sunnudaga-
vinnu, sem hór viðgengst, svo
sem skipsvinnu o. þvil., ellegar
þá annari helgidagavinnu, svo
sem uppakipun úr >tfollara< á
föatudaglnn langa. Nei- Eyjólturl
Konur!
d$œtiefni(vifamineij
eru notué í „Smára^^
smjörlíRié. cBiðjic
því ávalt um þaó
Hekln-eldspytur
komnar aftar.
Kanpfélagið.
Þetta er tóm hræsni úr ykkur.
Eruð þlð svo vitlausir að vita
ekki, að nauðsyn brýtur lög oft
og einatt? Það vitlð þið þó lík-
iega, að það er hægt að gera
Bdgar Rice Burroughs:
Tarzart og gimsteinar Opar»borgar.
Þegar fjársjóðurinn var grafinn, fóru svertingjarnir
Blcamt áveðurs frá likunum til þess að hvila sig áður
en þeir legðu af stað. Myrkrið var skollið á. Werper
og Tarzan átu kjötbita, sem þeir höfðu haft með sér frá
siðasta áfangastað. Belginn hugsaði um framtiðina;
hann var vis um, að svertingjarnir myndu elta Arabana,
þvi að hann þekti hátterni Araba og bjóst við, að þeir
hefðu flutt með sér konur Waziri-manna til þess að
selja þær i ánauð. Það eitt var nægilegt til þess að
jafn-herslcáír menn og Waziri-menn myndu hyggja á
hefndir hið bráðasta.
Werper þóttist mundu finna ráð til þess að verða á
undan svertingjunum og vara Achmet Zek við komu
þeirra jafnframt þvi, að hann segði frá fjársjóðinum.
Hvað Arabinn myndi gera við lafði Greystoke, er hann
frétti um ástand bónda hennar, vissi Belginn ekki, en
skeytti þvi engu. Honum var nög að vita, hvar gullið
yar grafið. Það var meira en nokkurt iausnargjald gat
orðið, og gæti hann fengið oiurlitínn hluta af þvi, var
hann ánægður.
En mesta ágirnd hafði Werper á þeim ömetanlega
fjársjóði, er Tar/.an bar i leðurpyngjunni. Bara, að hann
næði honum! Hann varð, — hann hlaut aö ná honum;
Hann rendí augunum til Tarzans. Þau mældu vözt
hans og vöðva. Það var vonlaust. Hvað myndi Werper
sækja annað en dauða i greipar þessa jöturis, ef hann
reyndi að hrifsa til sín pyngjuna?
Werper lagðist óánægður út af. Hann hafði annan
handlegginn undir höfðinu; hinn lagði hann yfir and-
litið, svo að Tarzan sá ekki i augu hans, þótt hann sæi
Tarzan með öðru auganu. Þannig lá hann um stund,
Gleymií ekki
að taka Tarzan>
sögurnaii með
í ferðalög á sjó; þær bæta úr sjóveikimii.
4. sagan nýkomin.