Málfríður - 15.03.2005, Blaðsíða 22
22 MÁLFRÍÐUR
Síðastliðið sumar var ég svo lánsöm að fá styrk frá
Fulbright-stofnuninni á Íslandi til að sækja sex vikna
námskeið í bandarískum fræðum í Amherst, Massa-
chusetts. Aðdragandinn að þeirri ákvörðun minni
að sækja um styrkinn var nokkuð langur. Enska er
móðurmál mitt, þar sem ég fæddist og ólst upp í
Bretlandi, ég hef kennt ensku í tvö ár í London og
hér á Íslandi í 14 ár. Reynsla mín af Bandaríkjunum
takmarkaðist við 4-daga heimsókn til Minneapolis
(þar sem mestur tíminn fór í að þramma göngugöt-
urnar í Mall of America). Mér fannst tími kominn
til að fræðast um risaveldið í vestri, til að kanna
hvernig stúdentalífið á háskólasvæði væri og hvort
fólk segði virkilega „Have a nice day“ við hvert
tækifæri.
Umsóknarferlið var langt og strangt; ég þurfti
að útvega meðmæli og skrifa greinargerð um
væntingar mínar til námskeiðsins og hvernig það
gagnaðist samkennurum mínum ef ég fengi styrk-
inn. En um leið og umsóknin var samþykkt var
vinnu minni lokið og Fulbright-stofnunin tók við.
Ferðamöguleikar voru kannaðir (hagkvæmast
var að fljúga til New York og fara með rútu til
Massachusetts), farseðlar voru keyptir, vegabréfs-
áritun fengin, og ferðapeningar afhentir. Veisla var
svo haldin í Iðnó til heiðurs Fulbright-styrkþegum
og mér fannst ég hefði svo sannarlega dottið í lukku-
pottinn. Eftirfarandi er skýrslan sem ég gerði fyrir
Fulbright-stofnunina að námskeiðinu loknu. Þegar
ég skrifa þennan pistil, hálfu ári seinna, er ýmislegt
sem stendur upp úr dvöl minni í Bandaríkjunum:
ógleymanleg skrúðganga 4. júlí, ródeó í Utah, sund-
sprettur í Saltvatninu mikla og söfnin í Washington
og New York.
En fyrst og fremst er það fólkið sem ég kynntist
sem gerir ferðina ógleymanlega. Kennararnir voru
framúrskarandi, starfsfólkið ITD (sem sá um nám-
skeiðshald) alltaf tilbúið að leysa vandamál (hvar
get ég keypt símakort? getum við fengið meiri
pappír í prentarann? getur einhver skutlað mér
í búð / í bíó / til tannlæknis ?) og almenningur
indæll. Jú, fólk segir „Have a nice day“, og það er
býsna notalegur siður. Bílstjórar stoppa til að hleypa
manni yfir götu. Löggan, meira að segja, keyrði vin-
konu mína heim að hótelinu þegar hún var að labba
úr matvöruverslun með tvo þunga innkaupapoka
og þurfti að spyrja til vegar. Þetta var gott og lær-
dómsríkt sumar.
Heiti námskeiðsins var : American Demo cracy:
Continuing Debates over Rights and Obligations
Í heildina var námskeiðið frábært og umræður
um framhaldsnámskeið eða fund voru hafnar um
leið og við komum heim. Hópurinn samanstóð af 29
kennurum, frá 24 löndum (Frakklandi, Egyptalandi,
Þýskalandi, Filippseyjum, Togo, Kamerún, Slóvakíu,
Rússlandi, Kýpur, Noregi, Eistlandi, Kambódíu,
Víetnam, Suður Kóreu, Belgíu, Honduras, Palestínu,
Dóminíska lýðveldinu, Búlgaríu, Belarus, Spáni,
Armeníu og Japan).
Gist var á tveimur stúdentagörðum, 15 nemendur
á hvorum en herbergi voru fyrir 30. Newport Dorm
var gamalt og reisulegt hús en engin loftkæling var í
húsinu og hitinn og rakinn oft nær óbærilegur. Góð
eldhúsaðstaða var og setustofa með sjónvarpi, en
ekkert myndbandstæki. Þvottavélar og þurrkarar
voru á staðnum, strauborð, straujárn, ryksuga og
sími. Það var tölvutenging í öllum herbergjunum
og ég var fegin að hafa fartölvu með. Fjórar tölvur,
sítengdar Netinu, voru í húsinu en ásókn að þeim
var mikil þegar við þurftum að semja verkefni og
þægilegt að geta unnið í herberginu. Sameiginleg
baðaðstaða var á hverri hæð í húsinu. Eldhúsið var
aðalsamkomustaðurinn á Newport – eftir kennslu
á daginn sátu nemendur lengi og ræddu námsefni
dagsins, stjórnmál og heimsmál, heimalöndin okkar
og siði.
Námskeið í amerískum fræðum á vegum
Fulbright stofnunarinnar, júní–ágúst 2004
Anna Jeeves er sviðsstjó-
ri erlendra tungumála
við Fjölbrautaskólann í
Garðabæ. Hún segir frá
námskeiði sem hún sótti sl.
sumar í Bandaríkjunum
Anna Jeeves
Anna Jeeves Fjölbrautaskólanum í Garðabæ