Málfríður - 15.03.2010, Blaðsíða 22

endum tækin til afnota. Það var við Osaka Jogakuin
Collage í Japan árið 2005. Síðan fylgdu stærstu
háskólarnir í Ameríku á eftir, t.d. Duke, Stanford,
Berkley og University of Michigan. Í dag eru tæki og
spilarar eins og mp3 í mikilli notkun t.d. hér á landi.
Rossel-Aguilar leggur áherslu á að þessi lærdómur
sé nemendum kær og jafnvel ómeðvitaður og því um
leið jákvæður. Tækin má nota hvar sem er, hvenær
sem er. Þau eru flott hönnuð, létt og lítil og nær stöð-
ugt í hendi eigandans, hluti af hans lífi, svo til ómiss-
andi og þar með áhugaverð fyrir fræðendur. Hann
vísar til Clark & Walsch, (2006), en þeir taka fram að
kennslan fari miklu leyti fram með hljóðskrám og
sé þannig sérlega aðgengileg fyrir lesblinda og les-
skerta. Tæknin leyfi nemendum að setjast niður og
slappa af og þeir fái þar með tækifæri til að hugsa
og læra. Hlustun með heyrnartólum einangri einn-
ig hlustandann og auki þar með á einbeitingu hans.
Höfundur minnist á tvær gerðir nemanda, þá sem
læra af því að hlusta og þá sem læra af því að lesa.
Þarna er síðari hópnum mismunað að nokkru leyti.
Höfundur telur upp nokkra kosti þessarar kennslu-
aðferðar og nefnir Sloan, (2005) og Kaplan-Leierson,
(2005) en þeir halda því fram að þessi aðferð :
• styðji fjarkennslu
• styðji nám á eigin hraða
• sé hjálp fyrir hæga nemendur
• auki möguleika á aukaefni frá kennara
• hjálpi lesblindum og lesskertum og þeim sem
hlusta frekar en að lesa
• auki möguleika á gestafyrirlesurum
• auki möguleika á að nota gestafyrirlestur fyrir
fleiri námskeið
• auki fjölbreytni kennsluaðferða
• hjálpi nemendum sem hafa annað móðurmál
(geti hlustað oftar)
• geti gefið svör (feedback)
• gefi kennurum möguleika á endurskoðun
• leiði til þess að nemendur geti sleppt fyrirlestr-
um
• sé viðbót við staðkennslu.
Höfundur varar við gömlum kennsluaðferðum þar
sem kennari er alvitur og kemur fram sem fyrirles-
ari en nemandi læri með því að hlusta og endurtaka.
Hann nefnir tvö fyrirmyndarkerfi í Podcasting
í tungumálakennslu en þau eru Chinese Pod og
Japanese 101. Þar er lögð áhersla á:
• skýra skiptingu á færnimarkmiðum og innihaldi
• notkun á margs konar flytjendum, gömlum,
ungum og frá mismunandi málsvæðum
• jákvæða og hressilega flytjendur
• aðeins 15 mín. flutning í hvert sinn
• að hægja á framburði þar sem nauðsyn er
• tengsl við menningu, stjórnmál, íþróttir og popp-
tónlist
• fréttir
• skýra markmiðsetningu
• mikil og fjölbreytt hjálpargögn, t.d., málfræði,
æfingar, glósur, opin svæði á netinu fyrir sam-
ræður (kaffihús) og fyrir umræður, upptökur og
textar.
Það er skoðun höfundar og margra í tungumála-
kennslu að tækjakunnátta fari ekki endilega saman
við kunnáttu í kennslufræðum. Nauðsynlegt sé að
samræðu- og samskiptaþátturinn gleymist ekki og
að hann sé meginuppistaða í tungumálakennslu auk
kennslu í uppbyggingu tungumálsins og menning-
arlæsi. Þróun tækninnar gengur hratt fyrir sig og tól
og tæki verða sífellt þróaðri og ódýrari. Talþátturinn
hefur því gífurleg tækifæri þar sem tenging kennara
og nemenda með skjámynd getur farið fram hvenær
og hvar sem er og með eða án undirbúnings.
Í grein eftir Mirjam Hauck og Bonnie L. Youngs
(2008, 87-124) segir frá rannsókn sem gerð var 2004
í þremur háskólum, Carnegie Mellon University,
Pittsburgh í Ameríku, Open University í Bretandi og
Université de Franche Comté í Frakklandi.
Þetta var rannsókn á samskiptaferli í gegnum
fjarfundi og spjall sem náði yfir tíu vikna tímabil
í gegnum fjarkennsluforritið Lyceum. Nemendur
í Bandaríkjunum og á Bretlandi lærðu frönsku
en í Frakklandi voru nemendur í ensku. Frönsku
nemendurnir voru tilvonandi fjarkennarar, amer-
ísku nemendurnir voru byrjendur í frönsku og frá
Bretlandi voru fimm sjálfboðaliðar, nemendur á
framhaldsstigi í frönsku. Sjö kennarar og 25 nemend-
ur tóku þátt í rannsókninni og máttu 50% samskipta
fara fram á móðurmálinu. Þetta átti að hrista hóp-
inn betur saman og ýta undir samskipti. Kennarar
undirbjuggu nemendur undir tölvusamskiptin þar
sem nemendur áttu að bera saman sitt nánasta
umhverfi, herbergi, hús, hverfi, frístundir og þess
háttar. Nemendur áttu að hittast fimm sinnum á fjar-
fundi og nota bloggið til að undirbúa fundina eða
almennt til að tala saman. Síðasta vikan var notuð til
að meta verkefnið sem fólst í því að nemendur svör-
uðu spurningablaði.
Í ljós kom að nemendur voru ánægðari með
bloggið en fjarfundina en á blogginu var hægt að
nota bæði tal, spjall og ýmis talmerki sem virtist
hjálpa þeim nemendum vel sem ekki töluðu mikið.
Rúmlega helmingi nemenda fannst hann ekki verða
22 MÁLFRÍÐUR