Selfoss - 11.09.2014, Blaðsíða 14

14 11. SEPTEMBER 2014
Bresta
öldu
hestar
Falla tímans voldug ver
varla falleg baga
Snjalla ríman stuðla sterk
stendur alla daga.
Þessi óður Einars Benediktssonar
til stökunnar hljómaði af pallinum í
Herdísarvík s.l. laugardag þegar ríflega
2 tugir ferðafélaga úr Kvæðamanna-
félaginu Iðunni söfnuðust saman þar
saman og kváðu 24 mansöngsvísur
Einars til Ólafs rímu Grænlendings.
Bára Grímsdóttir var fararstjóri
ferðarinnar sem hófst við Barböru-
líkneskið við Álverið í Straumsvík,
þjöppuðu Iðunnarfélagar sér þar inn
í þrönga kví og sungu saman Bar-
börukvæðið sem Bára kenndi þeim.
Á leiðinni voru félagarnir að taka
lagið af og til, sérstaklega höfðu þeir
á uppáhald á ljóði Arnar Arnars Haf-
ið bláa hafið enda lauk ferðinni við
bárum skreytta fjöruna við Óseyrar-
brú þar sem veitingahúsið Hafið bláa
stendur og veitingamennir komu út
á hlað þegar gestina bar að garði og
buðu þeim hlýlega í bæinn.
Eftirminnilegast var að koma að
Selatöngum þar sem skoðaðar voru
rústir verbúða, komið að brunnholu
sjómannanna, ferskt vatn í holu þar
sem gætti sjávarfalla og skoða fisk-
byrgi sem var fagurlega hlaðið úr
hraungrýtinu. Þarna dvöldu fiski-
menn yfir háveturinn fram undir lok
19. Aldar, frá febrúarbyrjun fram á
lokadag, 11. maí.
Kvæðamannafélagið var stofnað
1929 og var það í tali manna þar í
ferðinni að Einar Benediktsson hefði
komið á stofnfundinn en þremur
árum síðan flytur hann til Her-
dísarvíkur ásamt Hlín Johnsson sem
átti eftir að halda heimili fyrir hann
þar á afskekktri suðurströndinni það
sem hann átti ólifað. Einar dó 1940.
Sérstakur vísnasmiður á bárum
Ægis, Björg Einarsdóttir, var fædd
hálfri annarri öld á undan Einari
í Herdísarvík. Hún var kennd við
aðra strönd og einnig afskekkta,
Látraströnd við Eyjafjörð sem teygir
sig út á móti Ólafsfjarðarmúlanum
á vesturströndinni. Björg starfaði
að sjósókn framan af ævi, batt lítt
trúss sitt við hitt kynið og eignaðist
ekki barn. En Látra-Björg skapar
stórfenglegar myndir af sjávargangi:
Orgar brim á björgum
bresta öldu hestar
stapar standa tæpir
steinar margir veina.
Þoka úr þessu rýkur,
þjóð ei spáir góðu.
Halda sumir höldar
hríð á eftir ríði.
Hvatningu fær nýi vermaðurinn:
Róðu betur kær minn kall
kenndu ekki í brjósti um sjóinn,
þó harðara takirðu herðafall
hann er á morgun gróinn.
Ekki sparar Björg lýsingarorðin á
skikkju Ægis í vísunni:
Grenjar hvalagrundin blá
geðs af kala stórum.
Berg við gala og brotna þá
bylgjur Valakletti á.
Bænarandvarp Bjargar er hug-
næmt þar sem hún situr við sinn
keip á leið til miða og yrkir:
Sendu Drottinn mildur mér
minn á öngul valinn
flyðru þá sem falleg er:
Fyrir sporðinn alin.
Úr Harð Haus (17)
Ingi Heiðmar Jónsson
þekkirðu bæinn?
Að þessu sinni birtum við mynd af bæ sem ekki hefur verið staðsettur. Mynda-
smiður er óþekktur. Hvaðan er
myndin og hvenær gæti hún ver-
ið tekin? Frekari upplýsingar um
byggingarsögu eða ábúenda væri
gaman að fá. Ef marka má undir-
tektir við síðustu mynd sem við
óskuðum eftir að væri borin kennsl
á erum við bjartsýn á lausn. Upp-
lýsingar eru vel þegnar, á ritstjóra
á torlakur@fotspor.is eða í síma
8942098. Þá má hafa beint sam-
band við Héraðsskjalasafn Árnes-
inga.
Myndin sem við birtum í síðasta blaði var af Hjallanesi í Landssveit.
Ottó Eyfjörð tók hana 1983 eða
1984, segir heimildarmaður okk-
ar, Halldór Helgason, sem bjó í
Hjallanesi 1963 – 1981 ásamt móð-
ur og bræðrum og tók við búi það ár
og bjó þar til ársins 2003.
Meðal annarra búenda í Hjallanesi
voru hjónin Guðlaug Vigfúsdóttir
og Þórður Þórðarson. Þau bjuggu
í Hjallanesi 1902 til 1918. Þórður
lést úr spænsku veikinni 1918 en
Guðlaug bjó í Hjallanesi til 2013.
Guðlaug sem var fædd 1866 dó
í hárri elli 1928 og skrifar Grétar
Fells um hana minningarorð í Al-
þýðublaðið: „Ævisaga Guðlaugar var
ekki viðburðarík, fremur en margra
annarra góðra þjóðfélagsþegna, sem
stunda störf sín í kyrþey. Hún var
greind kona, vildi öllum vel og var
gleðigjafi, .... Skapgerð hennar var
heilsteypt og traust. Hún var vel
verki farin og vildu á engu níðast,
er henni var til trúað.“