Hafnarfjörður - Garðabær - 21.02.2014, Blaðsíða 11

ÞAÐ ER EINFALT AÐ PANTA DEKK Á NETINU
Velur stærðina í leitarvélinni:
Færð þá lista yr þau dekk sem eru til í viðkomandi stærð. Velur dekkin sem þú hefur áhuga á
og velur . Gengur frá greiðslu og við sendum dekkin til þín. Einfalt og þægilegt.
á dekkjahollin.is
AKUREYRI
Draupnisgötu 5
462 3002
EGILSSTAÐIR
Þverklettum 1
471 2002
REYKJAVÍK
Skeifunni 5
581 3002
REYKJAVÍK
Skútuvogi 12
581 3022
1121. febrúar 2014
Perla undir fjöllunum
Undir Eyjafjöllum hvíla lágreistir
Steinabæirnir í einum hnapp, líkt
og þeir sofi værum svefni. Á aðra
höndina hamrabeltin og tignar-
legur jökullinn, en á hina mara
Vestmannaeyjar í bláu hafi. Einn
þessara Steinabæja er Hvassafell.
Það er reyndar eini bærinn af fimm
þar sem enn er búskapur. Þar búa
hjónin Heiða Björg Scheving og Páll
Magnús Pálsson. Af myndarskap
halda þau 65 mjólkandi kýr, kálfa,
naut og sitthvað annað kvikt. Á
Hvassafelli er líka að finna einn af
þessum dásamlegu íslensku geim-
steinum, veitingastaðinn Gamla
fjósið. Staðurinn tekur um 50
manns í sæti og hér sækir fólk ekki
vatnið yfir lækinn. Matur úr héraði
er í öndvegi. Ef hægt er að komast
hjá því að fara út fyrir túnfótinn – er
það ekki gert.
Leikskólastjóri og vert
Páll Magnús, eða bara Magnús, eins
og fólk kallar hann, ber hitann og
þungann af búskapnum. Hann kann
vel til verka og þekkir hvern krók og
kima, hverja þúfu, hver tún og hvert
barð. Enda uppalinn á staðnum. Heiða
Björg er hins vegar úr Eyjum. Hún gekk
reyndar í Skógaskóla sem unglingur en
svo lá leið hennar á mölina, til Reykja­
víkur og í Garðabæ. Undir Eyjafjöllin
flutti hún svo alfarið fyrir sjö árum með
leikskólastjóraréttindi í farteskinu. Hún
stýrir nú leikskólanum á Hvolsvelli,
sinnir bústörfum með manni sínum
og rekur veitingastaðinn. „Þetta kom
nú þannig til að við ákváðum að ryðja
út úr gamla fjósinu til að halda afmæl­
isveislu þegar Magnús varð fertugur,“
segir Heiða Björg, „og sáum þá að
þetta var ansi hentugt húsnæði þegar
allt kom til alls.“
Skrúbbað með vírbursta
Veitingastaðurinn Gamla fjósið er í
raun og veru í gamla fjósinu á bænum.
Húsið var byggt árið 1947 og þjónaði
upphaflegum tilgangi sínum þar til
fyrir fáeinum árum. Vorið 2011 hófust
endurbætur sem tóku allt sumarið.
Þetta var mikið verk, enda var stefnan
frá upphafi að nýta allt sem nýtilegt
var og leyfa hinu upprunalega að njóta
sín. Álag og merki áratugana (og um­
merki eftir eldgos) voru skrúbbuð af.
Sums staðar nægðu sápa og málning
en annars staðar varð að leggjast á með
vírbursta. „Við ákváðum þetta nú svona
yfir hvítvínsgalsi og vissum ekki al­
veg út í hvað við vorum að fara,“ segir
Heiða Björg og brosir.
Næstum allt
framleitt á bænum
Fyrstu matargestirnir voru afgreiddir
í ágúst. „Strax frá upphafi vorum við
harðákveðin í að nýta það sem við
framleiðum sjálf, kjötið, kartöflurnar
og grænmetið.“ Þann sumarpart sem
opið var fyrsta árið voru hamborgarar
helsti rétturinn. Síðan þá hafa dýrindis
steikur bæst á matseðilinn. Allt saman
kjöt af þeirra eigin skepnum. „Svo erum
við líka með matarmikla gúllassúpu sem
hefur alveg slegið í gegn,“ segir Heiða.
Fátt er sótt út fyrir sveitina, megnið
af grænmetinu kemur frá Varmahlíð,
næsta bæ fyrir vestan þau. Kornið í
brauðunum og repjuolían eru frá Þor­
valdseyri, sem er rúma tvo kílómetra
austan við Hvassafell. Það hefur líka
verið boðið upp á humar frá Vest­
mannaeyjum, sem blasa við af hlaðinu.
Steikur, súpur, borgarar
og einstakar veislur
Þótt hamborgararnir og steikurnar
séu í hæsta gæðaflokki og eins mikið
úr héraði og hugsast getur, þá hefur
hróður Gamla fjóssins borist víða af
öðrum ástæðum. Þau hjónin eru nefn­
inlega eins konar matar­frumkvöðlar.
Þau nýta gamlar hefðir og prjóna
við þær með nýjungum. Þótt Gamla
fjósið sé enn sem komið er staður sem
eingöngu er opinn á sumrin, þá eru
haldnar þar merkilegar veislur á öðrum
tímum, villibráðaveislur, sviðaveislur
og fýlaveislur. Sama grundvallaratriðið
gildir þar eins og endranær á þessum
magnaða stað. Nánast allt sem borið
er á borð er úr héraði, helst af bænum.
Gæsirnar skotnar í túninu
Gæsirnar í villibráðaveislunni er
skotnar í túninu og bringurnar verk­
aðar heima, laxinn er úr Holtsósi, sem
sem liggur vestur undan Steinabæj­
unum, og hið sama er uppi á teningnum
í fýlaveislunni. Fýllinn er veiddur á
haustinn í Mýrdalnum og undir Eyja­
fjöllum. Þá reyna stálpaðir ungarnir
að svífa á lítt þjálfuðum vængjum
úr hamrasyllunum og til sjávar. Það
tekst ekki alltaf og þeir sem ekki ná
alla leið hafa um aldir verið veiddir
og nýttir til matar á þessum slóðum.
Fjölskyldan á Hvassafelli veiðir sjálf
þann fýl sem þarf til veislunnar. Hann
er bæði borin fram ferskur, reyktur og
saltaður. Þessar veislur hafa á stuttum
tíma borið hróður þeirra hjóna víða.
Hið sama hafa steikurnar og borgararnir
líka gert. „Þetta hefur gengið ótrúlega
frá því við byrjuðum,“ segir Heiða Björg.
Svo upplýsir hún matarblaðamann um
að það þurfi að bæta við fólki og þau
vantar kokk í sumar. „Starfið er semsagt
laus og auglýsingst hér með,“ segir hús­
freyjan á Hvassfelli og hlær.
Reyktir hrútspungar
Matarblaðamann bar að garði í haust
þegar verið var að undirbúa sviðaveisl­
una miklu. Mikið gekk á, enda allt
uppbókað um kvöldið. Aðalrétturinn
var að sjálfsögðu svið með rófustöppu,
uppstúf og kartöflum. Grænar baunir
úr Kópavogi er líklega það sem lengst
var sótt. Sviðin voru bæði borin fram ný
og reykt. Þá voru líka á borðum reyktir
skankar. Það var hins vegar forréttur­
inn sem vakti athygli undirritaðs. Það
voru reyktir hrútspungar! Pungarnir
voru bornir fam með rauðlaukssultu,
sítrónusósu og sítrónusneið. Súrsaðir
þykja þeir merkilegur matur en reyktir
hrútspungar eru nýstárleg og frumleg
viðbót. Það sem kannski er merkilegt
við þennan rétt er hversu mildur og
bragðgóður hann er. Já, það kann að
koma spánskt fyrir sjónir, en þetta er
herramannsmatur. Matarblaðamaður
fékk nokkra punga heim með sér og
gaf fjölskyldunni að smakka. Sumir
áttu erfitt með að láta þá ofan í sig,
þegar þeir vissu hvað þetta var, en yngri
börnin voru vitlaus í þetta. „Betra en
kókópöffs“, datt upp úr þeirri fimm ára.
svavar@islenskurmatur.is