Hafnarfjörður - Garðabær - 21.02.2014, Blaðsíða 14

LEIKFÉLAG KÓPAVOGS
SÝNIR Í LEIKHÚSINU
FUNALIND 2
Fös. 31. jan. kl. 19.30
Sun. 2. feb. kl. 19.30
Fös. 7. feb. kl. 19.30
Sun. 9. feb. kl. 19.30
Fös. 14. feb. kl. 19.30
Sun. 23. feb. kl. 19.30
Fös. 28. feb. kl. 19.30
Sun. 2. mar. kl. 19.30
AÐ GERA
EÐA GERA EKKI
systurEFTIR ANTON CHEKOV
LEIKSTJÓRN:
RÚNAR GUÐBRANDSSON
M I Ð AV E R Ð
2.500 KR.
MIÐAPANTANIR:
MIDAKAUP.IS/KOPLEIK EÐA
MIDASALA@KOPLEIK.IS
S. 554-1985
14 21. febrúar 2014
„Íslendingar taka lífið ekki eins alvarlega og Þjóðverjar“
Bókavörðurinn og rithöfundurinn Brigitte Bjarnason segir Þjóðverja
spennta fyrir íslensku álfatrúnni, en hún hefur nýverið gefið út bók
um það efni. Brigitte segir frá því í viðtali við Svan Má Snorrason
hvernig hún kynntist ástinni á Íslandi og að íslenskt samfélagið
barnvænt, samanborið við heimalandið Þýskaland, sérstaklega á
landsbyggðinni.
„Ég er fædd árið 1959 í þýsku hafnar­
borginni Hamborg,“ segir Brigitte
Bjarnason sem kom fyrst til Íslands árið
1982 sem skiptinemi og dvaldi hér í ár.
Sú dvöl var örlagarík, því þá kynnstist
hún manninum sínum, Jónasi Pétri
Bjarnasyni, og þar með varð tenging
hennar við Ísland varanleg ­ ástin
tryggði hana.
Vildi til Nýja-Sjálands
Brigitte segir að ástæðan fyrir því að
hún valdi Ísland fyrir skiptinám sitt
hafi verið frekar einföld: „Ég verð að
viðurkenna að Ísland var númer tvö hjá
mér,“ segir hún og hlær. „Mig langaði
að fara sem skiptinemi til Nýja­Sjá­
lands, en það gekk ekki eftir, þannig
að Ísland varð fyrir valinu, og ég sé svo
sannarlega ekki eftir að hafa farið til
Íslands. En fyrst og fremst var ástæðan
fyrir áhuga mínum á þessum tveimur
löndum sú að mig langaði að fara til
lands sem væri nær örugglega mjög
ólíkt Þýskalandi – mig langaði að prófa
eitthvað öðruvísi. Þegar til Íslands kom
bjó ég í tíu mánuði á bóndabæ fyrir
norðan, í Arnarneshreppi, og svo
dvaldi ég í tvo mánuði í Reykjavík. Þá
fór ég aftur til Þýskalands, en þar sem
ég hafði kynnst Jónasi varð sú dvöl stutt
og eftir nokkra mánuði flutti ég aftur
til Íslands ­ í sömu sveit fyrir norðan
­ en bjó nú á öðrum bæ. Svo giftumst
við Jónas og eignaðumst stelpuna
okkar. En Jónas langaði að prófa að
búa í Þýskalandi og þangað fluttum
við. Við bjuggum í sjö ár í Hamborg
og strákarnar okkar tveir fæddust þar.
En svo kom að því að okkur langaði
að flytja til Íslands, og síðan árið 1992
hefur fjölskyldan búið hér á landi. Fyrst
bjuggum við í Neskaupstað, en síðar
einnig á Borgarfirði eystri, Egilsstöðum
og Grundarfirði,“ segir Brigitte sem
hefur ásamt fjölskyldu sinni verið
búsett í Hafnarfirði frá árinu 2006,
og þar starfar hún sem bókavörður á
bókasafni bæjarins.
Þýddi þjóðsögurnar
Brigitte byrjaði að þýða íslenskar
þjóðsögur þegar hún bjó á Borgar­
firði eystri og árið 2000 gaf hún út á
eigin vegum þjóðsagnasafnið „Dort,
wo die Elfenkönigin wohnt“ (Þar sem
álfadrottningin býr) sem innihélt sögur
frá Vopnafirði, Borgarfirði eystri og
Seyðisfirði. Og vöktu skrif Brigitte
athygli.
„Þýskir fjölmiðlar sýndu á þessum
tíma mikinn áhuga á Borgarfirði eystri
og álfatrúnni, og voru fegnir að finna
þar fyrir þýskumælandi manneskju
sem þekkti sögurnar. Smám saman
bættust fleiri sögur í safnið; til dæmis
frá Fljótsdalshéraði og Hafnarfirði. Í
byrjun þessa árs kom svo út, hjá þýska
forlaginu Acabus­Verlag Hamburg,
bókin „Auf den Spuren von Elfen und
Trollen in Island“ (Á slóðum álfa og
trölla á Íslandi). Auk sagna frá áður­
nefndum stöðum eru í bókinni kaflar
um álfatrú, ferðalýsingar, tillögur að
gönguferðum og fleiri gagnlegar
upplýsingar fyrir ferðafólk. Í Hafnar­
fjarðarkaflanum er meðal annars stutt
lýsing á göngutúr í gegnum bæinn á
slóðum álfa og huldufólks.“
Hafnarfjörður
kom við sögu
Áður en bókin um slóðir álfa og trölla
á Íslandi leit dagsins ljós kom út hjá
sama forlagi smásagnasafn Brigitte,
„Dorsche haben traurige Auge“
(Þorskar hafa döpur augu) árið 2011.
„Þar kemur Hafnarfjörður aðeins við
sögu,“ segir Brigitte og heldur áfram:
„Í sögunni „Sind Sie es, Herr Kafka?“
er minnst á bókasafnið í Hafnarfirði,
en þar hef ég unnið frá því að ég flutt­
ist hingað í bæinn, ásamt því að sinna
skrifum.“
Aðspurð segist Brigitte oftast finna
efnið í sögur sínar í umhverfi sínu.
„Sögurnar lýsa sterkri náttúruupplifun
og örlögum fólks, sem geta vakið áhuga
ferðafólks á Íslandi.“
Undanfarin ár hefur Brigitte líka
skrifað greinar í bæjarblað Cuxhaven,
sem er þýskur bær sem Hafnfirðingar
kannast ágætlega við, því bærinn er
einmitt vinabær Hafnarfjarðar. „Fyrir
síðustu jól birti Cuxhaven Kurier sögu
sem ég skrifaði um jólatré sem sent
var í ferðalag til Íslands, og vakti hún
mikla athygli í þessum vinabæ Hafnar­
fjarðar,“ segir Brigitte, en henni hefur
meðal annars verið boðið til Sviss til
að lesa úr verkum sínum.
„Enginn veit hverra
manna þú ert“
En hver skyldi Brigitte finnast í stórum
dráttum vera munurinn á þýsku sam-
félagi og því íslenska?
„Íslendingar taka lífið og vinnuna
ekki eins alvarlega og Þjóðverjar, og
láta til dæmis ekki hávaða í börnum
pirra sig. Það var frekar erfitt að búa
með lítil börn í blokk í stórborg eins
og Hamborg, þar sem ekkert annað
fólk með börn bjó. Ísland er barn­
vænna en Þýskaland; börn hér á landi
alast upp í öruggara umhverfi og hafa
meira frelsi ­ sérstaklega úti á landi. Í
atvinnulífinu eru gerðar meiri kröfur
í Þýskalandi en hér, en þar vantar
klárlega sveigjanleika á atvinnu­
markaðinum. Á Íslandi getur þetta
þrönga tengslanet sem fyrirfinnst hér
stundum verið erfitt fyrir aðflutt fólk.
Þó þú hafir góða menntun og starfs­
reynslu getur verið erfitt að fá vinnu
við hæfi og komast almennilega inn í
samfélagið, þegar enginn veit hverra
manna þú ert.“
Hjálpsemi og samkennd
Þar sem Brigitte hefur einnig reynslu
af því að búa í dreifbýlinu og þétt­
býlinu hér á landi er ekki úr vegi að
spyrja hvort hún finni fyrir miklum
mun þar á.
„Já, það er munur. Þó fólkið á
landsbyggðinni búi ekki eins nálægt
hvort öðru og til dæmis á höfuð­
borgarsvæðinu, ríkir þar meiri hjálp­
semi og samkennd, og daglegt líf er
einfaldara. Lífsgæðakapphlaupið úti á
landi er ekki eins áberandi og á höfuð­
borgarsvæðinu. Veðrið, náttúran og
manneskjan skipta meira máli úti á
landi. En það er auðvitað stór galli við
landsbyggðina að atvinnumöguleik­
arnir eru mun takmarkaðri en á höf­
uðborgarsvæðinu.“
Margir góðir höfundar
- Stefnirðu á útgáfu verka þinna á ís-
lensku?
„Nei, ég er allavega ekki að hugsa
mikið um það núna. Ég gæti trúað að
sögurnar mínar séu áhugaverðari fyrir
þýskumælandi lesendur en Íslendinga.
En hver veit?, hlutirnir eiga það til að
breytast.“
- Eru einhverjir sérstakir rithöfundar í
uppáhaldi hjá þér?
„Ég á mér engan sérstakan uppá­
haldsrithöfund. Það eru til svo margir
góðir höfundar. En þýsku rithöf­
undarnir Siefried Lenz og Hermann
Hesse finnast mér áhugaverðir, eins
og íslensku höfundarnir Gyrðir Elí­
asson og Auður Ava Ólafsdóttir,“ segir
Brigitte að lokum.