Vesturland - 13.03.2014, Blaðsíða 9

913. mars 2014
Hefur bæjarstjórn
Snæfellsbæjar ekki fundað
síðan 7. nóvember 2013?
Ef skoðaðar eru fundargerðir nefnda Snæfellsbæjar á heimasíðu sveitarfélagsins er
ekki hægt að finna nýrri fundargerð
en síðan 7. nóvember sl. og svipað er
ástatt um fundargerðir nefnda bæj-
arfélagsins. Erfitt er að trúa að öll
öll nefndarstörf hafi skyndilega lagst
niður í nálægð jóla, en hver veit!
Það er sjálfsögð þjónusta Snæ-
fellsbæjar við þegna sína að birta
fundargerðirnar, margir vilja ef-
laust glugga í þær og fylgjast með
hvað er að gerast í bæjarpólitíkinni
á hverjum tíma. Það er einfaldlega
sjálfsögð þjónusta í nútíma þjóð-
félagi.
Á facebooksíðu Snæfellsbæjar segir
m. a. : „Við biðjumst velvirðingar á því
hversu illa hefur gengið að halda við
heimasíðu Snæfellsbæjar. Umsjónar-
kerfið hefur verið að stríða okkur
undanfarið og illa hefur gengið að
koma inn myndum og efni. „Það kann
að vera skýringin en það er algjörlega
óafsakanlegt að í fjóra mánuði skuli
ekkert vera gert til að kippa málinu í
liðinn. Hvernig væri að skipta um hýsi
eða fela málið tæknimanni sem þekkir
vandann og kann að takast á við hann?
Reykholt:
Kjallarinn sem sem Snorri Sturluson
var veginn kann að vera fundinn
Staðurinn þar sem Snorri Sturlu-son var myrtur árið 1241 er fundinn. Þetta staðhæfir Geir
Waage, sóknarprestur í Reyholti.
Hann segir að með því að bera saman
nýlegar fornleifarannsóknir og ná-
kvæma samtímalýsingu Sturlu Þórðar-
sonar, bróðursonar Snorra, megi sjá
hvar kjallarinn var þar sem Snorri var
höggvinn. Snorri Sturluson var veginn
í Reykholti árið 1241 sem kunnugt er.
Morðið á Snorra Sturlusyni er einn
stærsti viðburður Íslandssögunnar.
Það hefur hins vegar verið á huldu
hvar í Reykholti Snorri var höggv-
inn. Viðamikil fornleifarannsókn á
árunum í kringum síðustu aldamót
gaf nákvæma mynd af húsakynnum og
með því að bera hana saman við sam-
tímalýsingu á morðstaðnum telur Geir
Waage að glöggt sjáist hvar Snorri var
höggvinn. Þetta nefndi Geir Waage
á Stöð-2.
Staðurinn sem um ræðir er skammt
fyrir norðan Snorralaug. Geir segir að
þar hafi verið eini kjallarinn í Reyk-
holti á þessum tíma. Frásögn Sturlu
Þórðarsonar greinir frá því að Snorri
hafi verið genginn til náða þann 23.
september 1241 þegar Gissur Þor-
valdsson og menn hans komu Ok-
veginn að sunnan og brutust inn í
virkið. Snorri hljóp upp úr rúminu,
hitti prestinn, og þeir afréðu að Snorri
færi í kjallarann. Menn Gissurar fundu
Snorra hins vegar í kjallaranum. „Eigi
skal höggva“ sagði Snorri tvívegis en
þeirri vægðarbón var ekki sinnt.
„Eftir þetta veitti Árni honum
banasár, Árni beiskur, og báðir þeir
Þorsteinn unnu á honum. Geir kveðst
sjálfur sannfærður um að kjallarinn
þar sem þetta gerðist sé fundinn. Þetta
sé eini staðurinn sem til greina komi.
En þrátt fyrir allt kann einhver að
spyrja, hvernig getur Geir Waage verið
sannfærður?
reykholt er einn af merkustu menningarstöðum landsins. Þar þjónar sr. Geir
Waage.
snorrastofa er afar merkilegt safn.
Þjóðminjasafnið leitar
aðstoðar við söfnun þjóðhátta
Þjóðminjasafni Íslands er að leita að fólki í yngri kantinum til að svara spurningaskrám
um þjóðhætti og daglegt líf á Íslandi.
Þjóðminjasafnið hefur safnað merkum
fróðleik með þessum hætti í meira en 50
ár og hefur það efni sem safnast hefur
verið mikið notað af fræðimönnum og
háskólastúdentum.
Vilt þú hjálpa til við
söfnun þjóðhátta?
Þjóðminjasafn Íslands hefur safnað
þjóðháttum með spurningaskrám í
meira en hálfa öld. Fyrstu heimildar-
mennirnir voru fólk sem sent hafði
inn svör við fyrirspurnum í þættinum
íslenskt mál í Ríkisútvarpinu. Síðar var
haldið uppi fyrirspurnum um fróðleiks-
fúst fólk og einstaklinga sem taldir voru
hafa áhuga á að svara spurningaskrám.
Þannig myndaðist fljótt ákveðinn kjarni
eða meira og minna fastur hópur sem
tók að sér í sjálfboðaliðastarfi að svara
spurningaskrám Þjóðminjasafnsins.
Hópurinn hefur að sjálfsögðu endur-
nýjast oftar en einu sinni á rúmlega 50
árum, maður kemur í manns stað. Nú
sem fyrr hefur þjóðháttasöfnunin þörf á
að bæta við yngra fólki í þennan hóp og
leyfir sér hér með að óska eftir stuðningi
frá almenningi. Það er að vísu nokkur
fyrirhöfn að svara spurningaskrám en
þeir sem það gera leggja hins vegar sitt af
mörkum í varðveislu á óáþreifanlegum
menningararfi. Elsti heimildarmaður
þjóðháttasöfnunar Þjóðminjasafns Ís-
lands er Jón Sverrisson, f.22.01.1871,
d.05.03.1968. Hann var fæddur og upp-
alinn í Klauf í Meðallandi og átti um
tíma heima í Skálmarbæjarhraunum;
bjó í Skálmarbæ 1901-1902 og í Holti
í Álftaveri 1904-1919. Jón var yfir-
fiskmatsmaður í Vme. , deildarstjóri
Sláturfjelagsdeildar Álftavers, upp-
hafsmaður að sjóveitu til fiskþvotta og
hreinlætisrástafana í Eyjum. Yngstu
heimildarmennirnir eru fæddir 1994-
1995, framhaldsskólanemar sem óskuðu
nafnleyndar.
Þeir sem áhuga hafa á að prófa að
svara spurningskrám eru vinsamlegast
beðnir um að hafa samband við Ágúst
Ólaf Georgsson, fagstjóra þjóðhátta, í
síma 530-2246 eða með því að senda
tölvupóst á netfangið agust@thjod-
minjasafn.is, sem veitir allar nánri
upplýsingar.
Börn í sveit, líklega á árunum 1950 – 1955.
Hellissandur er hluti af sveitarfélaginu snæfellsbæ. Þar er m.a. byggðasafn
sem er allrar athygli vert.
Ungmennafélag Reyk­
dæla er ekki að djóka!
Undanfarnar vikur hafa félagar í Ungmennafélagi Reykdæla æft revíuna Ert´ekk´að djóka
(elskan mín)? eftir Bjartmar Hannesson
kúabónda og söngvaskáld frá Norður-
reykjum í Hálsasveit. Leikstjóri er Þröstur
Guðbjartsson. Revían gerist að miklu
leyti á ferðaþjónustubænum Efri-Bæ,
þar sem sjaldnast er einhver lognmolla.
Einnig er litið við í fjósinu á Neðri-Bæ
þar sem eftirlitsmaður frá þannig eft-
irlitsstofnun kemur og lítur á svæðið.
Í revíunni er farið vel í gegnum
ævafornar asískar aðferðir til eflingar
andlegs þroska og til styrktar huga og
líkama. Franskur kokkur kennir pott-
þétta aðferð til að útbúa rauðvínssósu,
þ. e. „bara nógu mikið rauðvín. „Forn-
leifagröfur í Reykholti, rauðir varð-
liðar og vellauðugur Kínverji koma
við sögu ásamt sérlegum sendiboða
páfans í Róm. Þetta hlýtur að kitla hlát-
urtaugarnar. Frumsýnt var á Logalandi
föstudaginn 7. mars sl.
Leiksýningin þykir hin besta skemmtun, og kitlar hláturtaugarnir verulega.