Alþýðublaðið - 07.06.1924, Blaðsíða 3

AL»T»U1LA^1S
5
Llkur sparnaður á sér allviða
stað, og má þar nefna meðal
annars fyrirtæki það, sem nefnt
hefir verið >óskabarn þjóðar-
innar«, nfl. Eimskipaféiag I»lands.
Eimskipafélag Islands hefir
genglð á undan með þvf góða
eftirdæmi (af svo skyldi kalta)
að fækka mönnum á skipum
sinum, sömuieiðts látið i land
menn, sem starfað hafa hjá því
um áraskeið og í staðinn tekið
ungiinga. Unglingar þessir, þótt
efnilegir kunni að vera, eru
ókunnir slfkri vinnu, er á þess-
um skipum útheimtist.
Menn brosa nú kann ske að
þessu og segja: >Ókunnlr þvott-
uin á skorstelui og öðru, ókuuuir
kop irhretn8unl< En ég lái þeim
ekki brosið, heldur virði þeim
til vorkunnar ókunnugieikaþeirra,
þvi að vitaniega eru slík störf
eitt at því auvirðilegasta, er að
hirðingu og störfum á skipi
lýtur.
Hver verður þá afleiðingin at
þessum svo kailaða sparnaði fé-
lagsins?
Hún verður auðvitað sú, að
kaupa verður dýrari vinnu og
þá einkum erlendis, þar eð skipin
standa lengst við þar. Þessi
vinna kemur stundum ekki að
tilætluðum notum, þar eð gera
verður sem mest á sem styztum
tíma og þvf ott kastað pening-
um út til einskis. Kaupið er
borgað í erlendri mynt og þar
af leiðandi stór munur á kostnaði,.
því að ekki vinna t. d. Danir
fyrlr minna í dönskum krónum
heidur en íslendingar í islenzkum.
E>að mun og vera reynsla
flestra þjóða, sem útveg stunda,
að ósegjanlega mikið sé fengið
með því að hafa sömu menn
sem lengst í þjónustu sinni, að
unt er, ef þeir rækja starf sitt
vel. Dæmi til sönnnnár máll
þessu má finna hjá flestum té-
lögum og þá el ikum hjá >Sam-
einaða félaginu<, sem >lsland< og
>Botn(a< eru ei^n þess.
Myndl þá ekki Eimsklpafélag
ísiands hafa gert betur, ef það
herði lagt meirl áherztu á að fá
ýcnsa útgjaldaliði sína til að
hverfa eða minka, sem að ýmsra
álltl ekkl þyrftu þar að vera.
£>að kann að vera, að engum
nema mér hafi orðið starsýnt á
liðinn >tapáðar og skeindar vör-
ur. Sá iiður nemur< ef ég man
rétt, fyrir síðaatiiðið ár 25000 —
tuttugu og fimm þúsund — krón-
um hjá þremur af skipunum,
þ. e. >LagarfosHÍ<, >Goðafossi<
og >GuIIfoasi<. Það er býsna-
álitleg upphæð, sem þar fer f
ekki neitt. Maani verður nú
að spyrja: >Af hverju stafar
þetta, og er enginn möguleiki
tll að iagfæra þetta? Er það at
slæmri hirðu sklpanna eða aí illri
meðterð skipverja á vörunni?<
Við báðum þessum spurning-
um svara ég: nei. Aidur skipanna
er ekki orðlnn svo hár, að þess
geti gætt, og hingað til nokk-
urn veginn nógu margir menn
tií hlrðingar. Skipvérjar þeir,
sem ég hefi hatt kynni af, eru
hlnir samvizkusömustu menn og
því ekki lfklegir til þess að tara
illa með vöruna.
Konur!
Æœtiofnifvitaminer)
eru noíué í„&máraíí~
smjörííRié. ~~ cSiðfié
Útbrelðið Mbf ðMblsððlft
hvar gsem þlð eruð mt
heert sem þlft farlftl
Af hverju stafár þá þetta? .
Það stafar auðvitað frá því,
áð skipverjar eru @kki nógú
margir og eftirlit með fosún og
lestun því ekkl nóg, þó einkum
íestun. Útlendir menn, sem-eng-
snn bönd binda við félagið, hafa
að mestu leyti með iestun skip-
anna að gera.
Það, sem af fsékkun þessari
eða hinum svo kallaða sparhaði
Eimskipafélags íslands hlýzt,
verður þá eiginlega þrent:
1. Að vlðhald sklpanna er
lagt í hendur útlendingum melra
en verið hefir; af því lelðir dýr-'
ari vinnu og peninga út úr land-
inu.
2. Verra viðhald á skipuuum,
þar sem gera verður ált eða
mest á skömmum tíma, hvernig
sem vlðrar.
3. Að öilum líkindum hækkún.
á liðnum >t»paðar og skemdar
vörur< (reikn. féiagsins fcoma
til fneð að sýna það). (Frh.)
Sjáandi.
Edgar Eice ’Burroughs:
Tarzan og gimsteinap Öpar-borgaP.
Þegar Belginn kom úr babinu, festi hann upp litinn
spegil á bakvegg tjaldsins, setti óheflaðan stól fyrir
framan óheflað borð og fór að sarga af sér skegg-
broddana.
Það er þægilegt að vera laus víð skeggbrodda og
margra daga óhreinindi; Werper fókk sér lika vindling
og teygði ánægjulega úr sór, þegar hreingerningunni
var lokið. Hann lét flngurna svo leika letilega um belti
sitt 0g snart þá taugina, sem hélt fastri pyngjunni við
mitti hans. Hann kiptist við, er hann mintist þess fjár-
sjóðs, sem skýlt var undir fötum hans.
Hvað skyldi Achmet Zek segja, ef hann vissi þetta?
Werper glotti. En sá græðgisglampi, sem kæmi i augu
karlsins, ef hann sæi slíka dýrð! Werper hafði aldrei
haft tima til þess að skoða djásnin i næði; hann hafði
ekki einu sinni talið þá; — hann hat'ði bara lauslega
gízkað á verðmæti þeirra.
Hann leysti beltið og tók fram pyngjuna. Hann var
einn. Allir nema verðirnir böfðu tekið á sig náðir; —
enginn myndi koma i tjald hans. Hann þúklaði um
pyngjuna; hann fann lögun steinanna; hann vó þá,
fyrst í annari, svo i hinni hendinni, og loksins helti
hann þeim á borðið fyrir framan sig i lampaljósið.
Ljómi steinanna breytti tjaldinu i liöll i buga hins
dreymandi manns. Hann sá skrauthýsi burgeisanna,
sem standa myndu opin eiganda þeirra auðæfa, sem
lágu dreifð um borðið hans. Hann dreymdi um gaman
og þægindi 0g völd, sem hann aldrei áður hafði náð i.
í draumi sinum leit hann upp frá borðinu og starði á
eitthvaö langt i burtu, eins og dreymandi mönnúm er
titt.
Gieymið
í íerðaiög
í
ftlvlrj að taka Taizah-
söguinal* 1 2 3 œeð
á sjó; þær bæta úr sjóvéikinui.
4. sagan nýkomin.