Stígandi - 01.01.1944, Blaðsíða 8

6
LEITAÐ AÐ LEIÐUM
STÍGANDI
og allt einrœði forheimskunni og einsýnum áróðri til að ná mark-
miði sínu. En svo grátbroslega skammsýn eru oftast „hin viturlegu
flokkssjónarmið' ‘, að sú flugumennska og moldvörpustarfsemi,
sem flokkarnir hafa rekið hver gegn öðrum, hafa engu síður bitið
bakfiskinn úr og grafið undan þeim sjálfum heldur en andstæð-
ingunum.
Ef flokkarnir taka ekki brátt upp þroskavænlegri starfsaðferðir,
verður sá vegur, er þeir nú ganga, helvegur þeirra um það er
lýkur.
Öllum, sem finnst það eðlilegt, að menn skiptist í flokka eftir
ólíkum viðhorfum, og telja það æskilegt, að mál séu rædd með
rökum frá ýmsum hliðum, hlýtur að vera það áhyggjuefni, hvern-
ig um slíkt horfir nú. Islenzkum stjórnmálum hefir um sinns sakir
svipað mest til knattspyrnuleiks, þar sem bæði lið liafa glatað von
um sigur, en spyrna knettinum sitt á hvað út af vellinum.
Eitt er það um skipan Alþingis, sem minni athygli liefir verið
veitt en eðlilegt má teljast: Fjöldi launamanna, sem þangað hefir
valizt, og manna búsettra í Reykjavík. Við skulum okkur til
glöggvunar skipta þjóðinni í tvennt: menn, sem vinna að fram-
leiðslu hráefna þjóðarauðsins — útgerðamenn, bændur, verka-
menn og sjómenn, iðnaðarmenn — og menn, sem vinna að ýmiss
konar breytingu og umsetningu þessara hráefna. í nútímaþjóðfé-
lagi verður án hvorugrar fylkingarinnar verið, en það er hœgt að
lifa frumstæðu lífi án þeirra síðarnefndu, eklti þeirra fyrrnefndu.
Þeir eru brjóstfylkingin, hinir eru baksveitir. Sé skipan Alþingis
atliuguð í þessu ljósi, sést, að rösklega þrír af hverjum fimm al-
þingismönnum eru úr baksveitunum. Fæstir hinna eru raunar
heldur úr fremstu víglínu. Einnig eru um þrír af hverjum fimm
þingmönnum búsettir í Reykjavík eða Iiafa þar ýmissa orsaka
vegna veturhús. Þetta leiðir hugann að tvennu: að þátttaka fram-
leiðslustéttanna sé ekki nægilega mikil í löggjafarstarfi þjóðarinn-
ar og allri pólitík, og að hlutur höfuðborgarinnar sé meiri en
henni sjálfri muni hollt.
Hvers vegna hafa launamennirnir svonefndu valizt svo mjög
til aljjingissetu? Ein ástæðan er eflaust sú, að þeir hafa notið
meiri fræðslu og menntunar en fjöldinn allur, er að framleiðsl-
unni vinnur, því hefir fólk álitið þá betur færa til þingsetunnar,
enda þeim sjálfum launað starf ekki eins kært og fast í liendi eins
og athafnasömum manni atvinnurekstur sinn. Þeir hafa og sumir
hverjir meiri tómstundir frá skyldustörfum og hafa því fremur