Stígandi - 01.01.1944, Síða 30

28
HÁSKÓLANÁM í ENGLANDI
STÍGANDI
Flestir stúdentar bjuggu þó úti í bæ, oftast margir saman hjá
fólki, sem lifði á því að selja stúdentum fæði og húsnæði. Snéri
þetta fólk sér til háskólans, er síðan sendi fulltrúa sinn (Super-
visor of Lodgings) til að kynna sér fólkið, húsnæði og annan við-
urgerning. Ekki máttu menn búa á öðrum stöðum en þeim, sem
háskólinn hafði samþykkt, og lá alltaf frammi listi í háskólanum
til að velja úr. Þarna var dvalarkostnaður frá 30 shillings á viku
og upp í 50 shillings, en oftast urðu stúdentarnir að kaupa sér
þar að auki miðdegisverð í háskólanum og kostaði það 7þó pund
í Jressar 32 vikur, en á laugardögum og sunnudögum borðuðu
menn heima.
Konur Jrær, er fæði seldu, voru auðvitað misjafnar, en oftast
nær var gott að vera í Jressum bústöðum. Stúdentar liöfðu hver
sitt herbergi, bed-sitting room, og gátu Jrar að auki lesið í setu-
stofunni. Ekki máttu Jreir bjóða stúlkum heim til sín, og eru
Englendingar strangir í þeim efnum, Jrótt siðferði meðal almenn-
ings sé sízt betra Jrar en annars staðar.
Þarna ægði saman öllnm Jrjóðum. Fyrsta árið bjó ég hjá írskri
konu, ásamt Araba, Pólverja og Skota, auk þess bjó Jrar maður,
giftur franskri konu. Næsta árið var ég einn míns liðs hjá presti
nokkrum, og þar var bezt að vera og mest næði, en þriðja árið
bjó ég hjá franskri konu, ásamt Kínverja, Portúgala og Englend-
ingi. Fæði var þar gott, en minna um næðið.
í háskólanum var oftast nær eitthvað um að vera seinni partinn.
Algengir voru dansleikir, er kallaðir voru ,,Socials“, en Jrar gátu
menn mætt í hversdagsfötum, dansað stundarkorn, spjallað við
kunningjana og kynnzt stúdentum af báðum kynjum. Oft voru
hljómleikar eða fyrirlestrar í sambandi við þessi skemmtikvöld,
en aldrei var hætt seinna en kl. 11 að kvöldi.
Hljómleikar voru olt bæði í háskólanum og bænurn, og rnátti
Jrar hlnsta á Galli-Curci, Kreizler, Paderewski, horfa á Anna Pav-
lova dansa, fara á söngleiki og hlitsta Jrar á óperur Gilberts og
Sullivans, yfirleitt kynnast því bezta, sem heimurinn hefir að
bjóða af fögrum listum, Jrví að listasöfnin sáu einnig um, að mál-
verkalistin þyrfti ekki að fara fram hjá mönnum.
Þeir, sent vildu skennnta sér á annan hátt, höfðu nóga staði að
skennnta sér á í bænum. Leeds er stór borg, og Jrar skortir ekkert
á unaðssemdir stórborganna fyrir þá, sem þeirra vilja njóta og
hafa efni á því, en hollast er fyrir fátæka stúdenta að fara varlega
í sakirnar.