Stígandi - 01.01.1944, Síða 33

STÍGANDI
SVERRIR ÁSKELSSON:
VORIÐ ER AÐ KALLA
Gakk þú hægt og hljótt um þennan reit,
hlusta þú á blæinn.
Vorið kemur sunnan yfir sveit,
svífur létt um bæinn.
Kannske mun það tylla niður tá
til að græða móinn,
þar sem seinna spretta berin blá.
Bráðum kemur spóinn.
Æðarfuglinn flokkar sig á hlein,
flögrar veiðibjalla.
Bærist þangið þvalt við kaldan stein,
þegar bárur falla.
Fjöllin loga langt í vesturátt.
Lengjast skuggar nætur.
Yfir hvelfist himinheiðið blátt.
Hljóðlát jörðin grætur.
Roðnar vangi, vaknar ástarþrá,
varir tveggja mætast.
Augun tindra bæði djúp og blá.
Beztu draumar rætast.
Hinir ljósu lokkar þér um háls
líkt og bylgjur falla.
Vilt þú með mér vaka ein og frjáls?
Vorið er að kalla.