Stígandi - 01.01.1944, Síða 37

STÍGANDI
FEÐGININ í MIKLAGARÐI
35
eftir lét hann sama lyf í mat drengsins, og fór þá á sömu leið fyrir
honum og gamla manninum áður.
Síra Hallgrímur gaf honum gætur, og þegar leið á daginn, segir
hann kátbrosandi:
„Þú ert svo fölur í dag, Hallgrímur. Og svo ertu alltaf á rápi.“
Ekki var þess getið, að Hallgrímur yngri hefði svarað neinu.
Mun hann liafa grunað, hvernig á lasleikanum stóð og líklega
orðið þessi hirting minnisstæðari en flenging eða ávítur.
Gömul kona sagði frá því, þegar hún var fyrst við Miklagarðs-
kirkju. Þá var hún barn innan við fermingu. Foreldrar hennar
voru nýflutt í sóknina. Þegar messan var á enda, komu öll börnin
fram á kirkjugólfið og röðuðu sér inn og fram með sætunum. Þar
stóðu þau, meðan presturinn var að spyrja þau. Konan sagðist
liafa orðið ósköp hrædd um, að hún gæti ekki svarað neinu, af
því að hún var þarna öllu ókunnug. Hún þorði ekki upp að líta,
en reyndi að fylgjast með spurningum og svörum hinna barn-
anna. Þá er hönd lögð á höfuð henni, og hún hrekkur við og lít-
ur á prestinn. Hann brosir, og augu hans eru rnild og góð:
„Hvað heitir þú, litla stúlka?“ Því gat liún svarað og eins hvers
dóttir hún væri og hve gömul. Þá strauk liann aftur yfir höfuð
hennar og sagði: „Þú ert skýr stúlka og getur einhvern tíma svar-
að fyrir þig.“ Þar með var þeirri yfirheyrslu lokið. Eftir það sagð-
ist konan aldrei liafa kviðið fyrir því að fara fram á kirkjugólfið.
Böm síra Hallgríms voru fjögur. Synir hans báðir þóttu merkir
prestar á sinni tíð.
Síra Einar Thorlacius, sem lengst var prestur í Saurbæ í Eyja-
firði, var kallaður ágætur ræðumaður og lærður vel. Á vetrum
kenndi hann á heimili sínu mörgum sveinum, sem síðar urðu em-
bættismenn. Þar á meðal var Pétur Pétursson síðar biskup.
Síra Hallgrímur Thorlacius á Hrafnagili var lengi prófastur í
Eyjafjarðarprófastsdæmi. Hann þótti nærfærinn við sjúklinga, og
var oft leitað ráða til hans í veikindum eða ef slys bar að höndum.
Sumum fannst Iiann einrænn í háttum, og mynduðust sagnir um
það, að hann stæði í sambandi við huldufólk, sem sagt var að
byggi í landareign Hrafnagils, og hefði liann skírt barn fyrir það.
Sesselja dóttir síra Hallgríms í Miklagarði var fyrri kona síra
Jörgens Kröyer, sem um nokkurt skeið var aðstoðarprestur
tengdaföður síns og þjónaði Hólum í Eyjafirði. Hann þótti glæsi-
legur maður, og þeir, sem mundu eftir honum, kváðustaldrei Iiafa
heyrt svo fagra og mikla söngrödd sem hans. Sesselja var hæglát
3*