Stígandi - 01.01.1944, Page 45

STÍGANDI INDRIÐI ÞÓRKELSSON Á FJALLI
43
heróp snjallt, sem gnýr og gellur,
gæðir lúinn fjöri og þrótt.
Blóðið unga sýður, svellur
sigurdraumi’ um myrka nótt.
Er sem líti’ eg leiftrin þjóta,
logarák um geiminn fer.
Hrifinn jrá eg fell til fóta,
framsókn, helg og eilíf, þér.
Þína söngva sæta að heyra
svarta nóttin veitir tóm.
Mínu sný eg aldrei eyra
Undan þínum drottinróm.
Og í öðru lagi:
Látum sjá að sé ei fokið,
Svellagrund, í öll þín skjól.
Ei er jhnni árbók lokið
eyja köld við norðurpól.
Þjóðarstofn skal gildna og gróa,
gamalt drauma heitorð efnt.
Grein á honum græna og frjóa
geta vildi’ eg okkur nefnt.
Grein, sem vetrar grimmur kraftur
getur aðeins beygt um stund,
grein, sem lyftist óðar aftur
upp mót sól í fögrum lund,
grein, sem vill ei hverjum hneigja
heimskublæ sem tízkudrós,
grein, sem teldi gróða að deyja,
gæti hún tendrað meira ljós.
Því skal enginn þurfa að kvíða,
þó að vetur brýni raust,
bjartar dúfur betri tíða
boðin flytja endalaust.