Stígandi - 01.01.1944, Page 58

56
HURÐ SKELLIR NÆRRI HÆLUM
STIGANDI
eftir fljótlega athugun — og tók myndir á um 150 feta langa
filrnu. Ég sá, að hann reiknaði allt nákvæmlega.
Villimennirnir þvöðruðu sífellt á hrognamáli, sem mér var
óskiljanlegt. Burðarmenn okkar tóku að ókyrrast og hopa niður
að bátnum. Martin skildi ögn í beche-de-mer og sagði mér, hvað
um væri að ræða. Engin óvenjuleg svipbrigði voru á honum að
sjá.
„Þeir segja, að höfðingi þeirra sé inni í skóginum. Hann hafi
séð til báts okkar, er við sigldum inn flóann —“
„Þú átt við — mikli höfðinginn — höfðingi Stóra-Flokks,
Nag
Martin stöðvaði mig nteð snöggri handhreyfingu. „Láttu ekki
heyrast nafn Iians.“ varaði liann mig við. „Láztu vera heyrnar-
laus.“
„En ef við næðum mynd af honum! Ó, Martin, ef við gætum!"
„Það eitt væri virði allrar fyrirhafnar ferðarinnar.“
Ég sá, hve hann brann í skinninu eftir að hlaupa inn í skóginn
með vélina sína, en óttinn um mig aftraði honum.
„Ég fer með nokkuð af varningi með mér og geng á undan,“
sagði ég eins liirðuleysislega og ég gat. „Ég óttast ekki þessa öld-
unga og magaverki þeirra." Ég tók að safna í fangið tóbaki og
bómullarbútum. „Hér höfum við agnið.“ Ég hélt í áttina til
stígsins.
„Bíddu, Osa! Ég get ekki hætt á þetta. Ekki í fylgd með þér. Ég
fer hingað á morgun."
„Ég hélt áfram.
„Nú, jæja þá, bíddu,“ hrópaði hann á eftir mér. „Ég ætla að fá
einhvern þessara náunga til að vísa okkur veginn."
Loks var öllu skipað, og við lögðum af stað inn í frumskóginn
með einn hinna innfæddu að leiðsögumanni og þrjá af bátshöfn
okkar undir böggum, sem í voru filmur, vélastólar, myndavélar
og verzlunarvara.
Ég var sem blinduð eftir glitrandi birtu strandarinnar og hras-
aði sífellt á dimmum stígnum, sem var hættulegur umferðar sök-
um safamikilla og skreipra skriðplantna, sem leyndust í leðju-
bornum stígnum. Hinar höfgu gufur fenskógamýrarinnar gerðu
okkur þungt yfir höfði, og rotnunarþefurinn var kæfandi. Allt í
einu varð leiðin í fangið. Skyndilega komum við aftur fram í
steikjandi sólskinið, og nú lá leiðin upp bratta hlíð, gróna runn-
um og reyrtegundum. Þarna klöngruðumst við upp að okkur