Stígandi - 01.07.1944, Blaðsíða 16

STÍGANDI
JÓN SIGURGEIRSSON:
KVIKMYNDIR í ÞÁGU KENNSLU
OG UPPELDIS
Kvikmyndir eru vissulega eitt hið dásamlegasta töfratæki, sem
mannleg snilligáfa hefir af sér alið. Tæki til góðs eða ills, allt eftir
hvernigá er haldið. Hversu máttugur kennari, hversu mikilhæfur
uppalandi, ef réttilega væri Heitt.
Þróunin er ör. Ljósmyndir verða lífi gæddar, taka að tala og
hljóma og ná eðlilegum litum. Útvarpið kemur til sögunnar og
næsta skref er sjónvarpið, undrið mesta (?). Því fullkomnari tækni,
því mikilvirkari tæki til góðs og ills. Raunasaga mannkynsins hin
síðustu ár sannar, að engu þýðingarminna er að hagnýta á réttan
hátt uppgötvanir vísindanna, en að draga þær fram í dagsljósið.
Vísindamennirnir hafa ekki legið á liði sínu. Vort hlutverk er að
nýta ávexti vinnu þeirra svo, að til lieilla horfi. Kunna að þiggja
réttilega, vísindalega, í þess orðs beztu merkingu.
Sannan vísindamann og starfshætti hans mættum og ættum vér
öll að taka til fyrirmyndar, og færi þá margt bétur. Hvort heldur
liann lifir og starfar á elleftu öld eða þeirri tuttugustu, skiptir
engu máli. Hinn sanni vísindamaður er víðsýnn, óeigingjarn og
laus við fordóma. Honum veitist því auðvelt að láta af einni
skoðun, ef röng reynist, og skapa.sér aðra betri. Fyrsta boðorð
lians er og verður ávallt: Að þjóna sannleikanum. Viðhorf og at-
hafnir stjórnast einkum af þessu: Að finna það, sem sannast er,
finna raunveruleikann. Og í leit sinni að markinu er hann stöð-
ugt reiðubúinn „að hafa það, er sannara reynist". Hann forðast
að blekkja sjálfan sig og aðra — og gerir sitt bezta.
Slíkt viðhorf og slíka starfshætti þyrftu ráðamenn hverrar þjóð-
ar að temja sér, einknm skipnlagningarmenn — og einnig þú og
ég. -
Svo ört berast oss fregnir utan úr heimi um nýjar framfarir, ný
afrek, nýjar uppgötvanir, að nær veldur ruglingi. Ekki mun þó
af veita, :tð tjalda öllu þarflegu, sem til er, í þágu uppbyggingar-