Stígandi - 01.07.1944, Blaðsíða 21

STÍGANDI
KVIKMYNDIR. . . .
179
endur láti æ verr að stjórn. Hvað veldur? Of löng skólaseta? Ó-
hollt bæjarlíf, óholl bíósókn? Of mikil ítroðsla? Minnkandi heim-
ilisagi? Minnkandi skólaagi? Stríð — hernám — fréttir — peninga-
flóð? — Tvímælalaust eitthvað af þessu, e. t. v. allt. Ég lield að það,
sem börn og unglinga skorti tilfinnanlega, sé jafnvægi. Jafnvægi
til að finna sjálfa sig. Kennsluaðferðirnar eru máske of einhæfar.
Oíi mikið lagt á eyrað sem skynfæri. Væri ekki réttara að nota
augað sem farveg til skilnings nemandans — meira en gert hefir
verið? Álagið á eyranu mundi minnka og samræmi skapast milli
skynfæranna. Kvikmyndirnar koma hér í góðar þarfir. Tími
sparast. Tilbreyting skapast. Staglið minnkar.
Nemendur með takmarkað ímyndunarafl myndu njóta sín
betur. Þorri nemenda er kunnugur kvikmyndahúsum og veit, að
til er mjög fyrirhafnarlítil leið til að fræðast um sitt hvað. Líklegt
er, að þeir myndu sýna meira þol og skarpari athygli í stærðfræði-
og málfræðikennslustundum, þar sem ekki verður komizt hjá að
nota næstum eingöngu gamla lagið.
Mér er ljóst, að fræðslumyndir geta ekki orðið eina bjargræðið
í endurskipulagningu skóla- og uppeldismála. En mikið gagn geta
þær áreiðanlega unnið. Kennslumálaráðherra, Einar Arnórsson,
mun eigi alls fyrir löngu hafa vakið máls á Jdví, að háttvísi yrði
gerð að námsgrein í skólum. Hugmyndin er ágæt, en vandasöm
í framkvæmd og líklega óframkvæmanleg án hjálpar kvikmyndar
— svo að verulegur árangur fáist. Enginn kennari jafnast á við
fiagurt fordæmi, og fagurt fordæmi getur enginn kennt betur en
kvikmyndin. Hvílíkur fengur yrði það ekki kennurum, að fá
myndir, sem sýna fagra framkomu barna gagnvart foreldrum, um-
hyggjuríka framkomu við aldrað fólk og bágstadda, og yfirleitt
nærgætni við menn og málleysingja, svo að fáein atriði séu nefnd.
Hér er verkefni, sem bíður kvikmyndatökumanna — íslenzkra
ekki síður en erlendra.
Það er gleðiefni, að innlendur félagsskapur er til orðinn, sem
hefir á stefnuskrá sinni kvikmyndagerð, þar með taldar fræðslu-
myndir handa skólum. Æsku hins unga lýðveldis er hollt að
kynnast rækilegar en raun er á, fortíð feðra sinna og mæðra. Líf
og saga íslenzku þjóðarinnar í fiortíð og nútíð getur verið óþrjót-
andi brunnur viðfangsefna handa íslenzkum kvikmyndurum.
Fátt vekur betur og nærir föðurlandsást, en lifandi litmyndir úr
íslenzkri náttúru.
12»