Stígandi - 01.07.1944, Blaðsíða 57

STÍGANDI
AF ÞVÍ LÆRA BÓRNIN —
215
og héldum því £ram. Og nú hafið þér verið svo vingjarnlegur að
segja, að yður finnist aðferð mín hafi borið nokkurn árangur."
,,Og þér trúið eflaust ekki lengur gamla spakmælinu, að skap-
gerðin sé vanin?“ spurði ég brosandi. „Þér virðist hafa kennt hana
að ekki svo litlu leyti.“
„Jú,“ svaraði Lovísa hugsandi. „Ég trúi því enn, að skapgerð
verði ekki kennd, heldur ávanin. En eigi börnin að geta tamið
sér góða skapgerð, verðum við foreldrarnir, við, sem erum full-
tíða, að sjá þeim fyrir fordæmunum."
VERTU FRUMLEGUR!
„Hvers vegna spillir þú útliti þínu með þvi að flækja hárið á þér svona?" spurði
faðir minn. Hann kom að mér, þar sem ég sat í öngum mínum framan við spegil-
inn. Ég var of ung og klaufsk til að standa stallsystrum mínum í skólanum á
sporði hvað hárgreiðslu snerti.
,,1’etta er tízka!" sagði ég armæðulega, „ég get bara aldrei látið hárið á mér fara
eins og vera ber."
Faðir minn horfði á mig dálilla stnnd og sagði svo: „Skiptu í miðju enni, greiddu
hárið slétt aftur og bittu tiin það borða." Ég gerði eins og hann sagði, en fremur
fýld á svip. „Nú skaltu greiða hárið þannig í viku, og verði þá ekki flestar stöllur
þínar búnar að taka þetta npp eftir þér, skal ég gefa þér tiu dali."
Mér fannst pabbi mjög barnalegur. En tíu dalir er talsverð upphæð, svo að ég
fór að ráðttm hans. Það hefði varla vakið meira fjaðrafok í bekknum mínum, þótt
ég hefði birzt á náttkjólnum, svo hneykslaðar urðu stöllur mínar yfir nýju hár-
greiðslunni minni. En þegar vikan var á enda, greiddi nær því hver einasta bekkjar-
systir mín sér eins og ég!
Pabbi sagði: „Vertu ekki hversdagsleg. Veröldin á nóg af sauðum, sem elta. Hafðu
þínar eigin skoðanir og fylgdu þeitn fram, ef þú ert sannfærð um réttmæti þeirra,
hvað svo sem fjöldinn gerir."
Og hann fékk mér tín dala seðil.
E. Caims.