Stígandi - 01.07.1944, Blaðsíða 60

218
DROTTNING SUÐURSINS
STÍGANDI
mundi áreiðanlega aldrei þjóna henni a£ meiri trúmennsku en
hann gerði fyrstu mánuðina efitir krýningu hennar.
Drottning suðursins sat sem sé ekki á hægum veldisstóli.
Kórónan gekk að erfðum frá móður til dóttur, og þessar krýndu
konur voru dýrkaðar sem gyðjur. Engu að síður voru hinir raun-
verulegu stjórnendur landsins metorðagjarnir framtaksmenn,
sem konru inn í landið frá Arabíu, Egyptalandi, Grikklandi eða
hinni fjarlægu Kaldeu til að kanna sannleiksgildi ævintýrsins
um ríki sólarinnar. Sólin var guð landsins, rósum prýddar sléttur
þess tilbáðu hana, snævi Jraktir tindar fjallanna teygðu sig upp
til hennar og upp úr djúpum dölunum steig raki jarðarinnar í
lotningarfullri tillreiðslu. Fuglarnir, fiðrildin og blómin böðuðu
sig í geislum hennar og villtar nautahjarðir og sjálfsánir akrar
og aldingarðar miðluðu hverjum .manni svo af gnægðum sín-
um, að jafnvel þrælarnir lágu makindalega fyrir í síðdegissól-
inni og gerðu gys að erfiðisvinnunni.
Samkvæmt trúarbrögðunum ríkti drottningin í umboði sól-
guðsins. Þegar drottningin dó, settist dóttirin í sæti móður
sinnar og síðan dóttur-dóttirin. Enginn þekkti liinn jarðneska
föður drottningarinnar, en fallegir og höfðinglegir ævintýra-
menn frá Rómaborg, Egyptalandi eða Arabíu, voru oft til þess
nefndir. Og svo urðu drottningar suðursins smátt og smátt ljós-
ari á hörund og tígulegri í framgöngu. Ríki Jreirra var ávallt
stjórnað af styrkri og framandi liendi og hinir hláturmildu og
barnalegu íbúar suðursins urðu smám saman að voldugri og
heilsteyptri Jrjóð.
En hamingjan var ekki hliðholl húsmóður Tamrins. Skömmu
eftir krýningu liennar heimsótti hana stigamaður ofan úr fjöll-
unum. Hann réðst á hana í liöll hennar, þar sem hún hafði enga
til varnar aðra en Jrjónustumeyjar sínar og Tamrin, ráðsmann
sinn. Stigamaðurinn krafðist Jress að fá að giftast henni og verða
síðan konungur yfir ríki hennar, og nokkurs konar hjónavígsla
fór fram í musteri sólguðsins. Án minnstu blygðunar setti hann
kórónu drottningarinnar á ullhært höfuð sitt og tók sér veldis-
sprota hennar í dökka og grófgerða hönd, en hermenn leiddu
hina völdum rændu drottningu til tjalds hans.
En Tamrin kom til hennar, þar sem hún beið einmana og
skelfd, hinn góðgjarni, feiti og hláturmildi Tamrin, sem öllum
þótti vænt unr og enginn óttaðist. Hann bar inn vín og matföng
og beið þess án nokkurra mótmæla að Jrjóna hinum nýja kon-